1938.04.24 ŁKS Łódź - Wisła Kraków 0:0
Z Historia Wisły
| ŁKS Łódź | 0:0 | Wisła Kraków | 
| ||||||
| widzów: 4.000 | ||||||||||
| sędzia: Franciszek Krukowski z Warszawy | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl
„Ilustrowany Kuryer Codzienny”
1938, nr 114 (26 IV)
Bezbramkowy mecz w Łodzi. Ł. K. S.-Wisła 0:0. Łódź, 24 kwietnia (r). Pierwszy mecz ligowy na własnym gruncie rozegrał wczoraj ŁKS, mając za przeciwnika krakowską. Tak się złożyło, że Łodzianie nie mogli zaprezentować publiczności pełnego, najsilniejszego składu drużyny. Wprawdzie w napadzie ŁKS wystąpił Koczewski, którego już uważano za straconego, lecz niewiele było z tego pociechy. Koczewski, który miał zaledwie kilka minut i zaraz na wstępie zawodów w zderzeniu z bramkarzem Wisły doznał kontuzji kolana, która uczyniła go zupełnie niezdolnym do gry. Koczewskiego coprawda do pauzy grał rolę statysty na prawem skrzydle, lecz po pauzie nie pokazał się już na boisku.
W ten sposób ŁKS. zmuszony był pra wie przez cały mecz do gry w dziesiątkę.
W obronie ŁKS brak było Karasiaka. — Była to druga luka w drużynie, której Rudnicki nie był w stanie zapełnić, choć całość gry jego wypadła nieźle. Początkowo Rudnicki był słabszy, ale po pauzie rozegrał się i miał dobre momenty. Brak mu jeszcze techniki wykopu. Rozumie się, że braki te w drużynie ŁKS-u musiały odbić się na całości gry zespołowej.
Gra prowadzona była w dobrem tempie, utrzymanem od początku do końca spotkania, przyczem zaznaczyć należy, że lepszą kondycję wykazali gracze Ł. K. S-u. Mimo zdekompletowania składu potrafili oni w drugiej połowie zawodów uzyskać pewną przewagę nad pełnym zespołem Wisły. Poziom gry był nawet wysoki, przyczem Wisła okazała się bardziej zgranym i lepiej kombinującym zespołem.
Gra prowadzona była naogół dość ostro. Przewaga była zmienna W drugiej połowie częściej nawet do głosu dochodzili Łodzianie i bardziej gorące sytuacje przydarzały się pod bramką Wisły, Wisła miała tylko te przewagę, że grała w komplecie. I Sądząc z przebiegi zawodów, powinna być i z osiągniętego wyniku zadowolona, gdyż Łodzianie mieli kilka doskonałych okazyj podbramkowych, które przy większej szczęściu mogliby zamienić na zwycięską bramkę. Obie drużyny grały nad wyraz ambitnie i ofiarnie. Walczono o każdą piłkę, starając się nie dopuścić przeciwnika do strzału.
W ataku ŁKS u najniebezpieczniejszym; okazali się Lewandowski i Stolarski. Nadspodziewanie dobrze spisał się Korporowicz, który potrafił zastosować się do ostrej gry.
Pomoc łódzka sprawiła naogół miłą niespodziankę. Najpracowitszym był tu Król, Miał on dość dobre wysunięcia do ataku, zwłaszcza na skrzydła. Jeżeli piłki te stawały się zbyt często łupem obrońców Wisły, to wina jest skrzydłowych łódzkich, którzy nie potrafili utrzymać pozycji. Zdawało się, że Wisła po wyjściu z boiska Koczowskiego i rozwinięciu dobrej gry opanuje sytuacje i wyjdzie jako zwycięzca z tego spotkania. A jeżeli się tak nie stało, to przedewszystkiem dlatego, że w akcji jej nie było tej siły przebojowej i nie było wykończenia strzałowego z efektownych akcyj. Na ogół bramkarz Andrzejewski miał mało roboty. Znacznie częściej do interwencji zmuszano bramkarza Wisły.
Drużyna gości naogół podobała się, dzięki zgraniu. Ten walor drużyny Wisły wysuwał się na pierwszy plan. Pomoc grała dobrze, lecz pod koniec zdradzała pewne wyczerpanie.
Do najlepszych formacyj zaliczyć jednak należy obronę gości. Początkowo wyróżnił się Szumilas, zaś po pauzie Sitko, który stawiał się dobrze i skutecznie rozbijał wszystkie ataki, biorąc pewnie piłki na głowę. Bramkarz Jurowicz miał kilka dobrych momentów i bronił z dużem szczęściem. Zwłaszcza po pauzie Wisła, jak zaznaczyliśmy — był; niedaleką do utraty bramki, przyczem jednak trio obronna gości stanęło na wysokości zadania. Sędziował p. Krukowski Składy: Wisła: Jurowicz, Sitko, Szumilas, Dzierwa, Gierczyński, Kotlarczyk, Łyko, Ogrodziński, Woźniak, Gracz i Habowski. Ł. K. S.: Andrzejewski, Rudnicki, Gałecki, Przygoński, Król, Osiecki, Stolarski, Koczewski, Lewandowski, Korporowicz i Miller.
