1938.09.25 Łotwa - Polska 2:1

Z Historia Wisły

Wersja z dnia 13:30, 6 lut 2015

Z Wisły zagrali: Artur Woźniak, Bolesław Habowski, Antoni Łyko

Debiut Łyki w oficjalnym meczu reprezentacji Polski.

Ostatni oficjalny mecz Woźniaka w reprezentacji Polski.

Ostatni oficjalny mecz Habowskiego w reprezentacji Polski.

Bramka Habowskiego w 34 minucie na 1:1.

Skład Reprezentacji Polski:

Roman Mrugała - AKS Chorzów

Edmund Giemsa - Ruch Wielkie Hajduki

Edmund Twórz - Warta Poznań

Stefan Sumara - Pogoń Lwów

Piotr Danielak - Warta Poznań

Franciszek Sobkowiak - Warta Poznań

Bolesław Habowski - Wisła Kraków

Czesław Gendera - Warta Poznań

Fryderyk Scherfke - Warta Poznań

Artur Woźniak - Wisła Kraków

Antoni Łyko - Wisła Kraków

Miejsce/Stadion: Ryga.

Strzelcy bramek: Aleksandrs Vanags 26' (1:0), Bolesław Habowski 36' (1:1), Alberts Šeibelis 57' (2:1).

Selekcjoner: Józef Kałuża.

Opis meczu

Komentarze prasowe po występach Wiślaków w reprezentacji:

• Artur Woźniak:
  • Po meczu z Łotwą trener Spojda uważa, że po przerwie zawiódł Artur.
  • „Arturowi musimy zarzucić … jeszcze i to, że przez kunktatorstwo i brzydką nawyczkę wózkowania obniżył też wartość sąsiada Łyki”. Niedostatecznie łącznicy wspomagali pomoc: „Wprawdzie Artur cofał się od czasu do czasu, jednak widać, że nie bardzo mu to odpowiadało”.
    • Źródło: „Przegląd Sportowy”
  • Komentarze i podsumowanie meczu z Łotwą: Artura „widzieliśmy … parokrotnie w biało-czerwonej koszulce i zawsze ze złym skutkiem. Nawet w słynnym meczu katowickim z Jugosławią, w którym otrzymał ze wszystkich stron dobrą notę, był on, naszym zdaniem, zbyt jednostronny. Przed rokiem w Sofii szpetnie zawiódł, obecnie powtórzyło się kubek w kubek to samo. Trzeba więc raz powiedzieć sobie zdecydowanie, że Artur nie nadaje się do zespołów reprezentacyjnych i wyzbyć się co do tego złudzeń”.
    • Źródło: „Przegląd Sportowy”

• Bolesław Habowski:
  • Habowski był bezrobotny, niezwykle rzadko podawno do niego piłki: „ w rezultacie Habowski był, zdaje się, najmniej forsowanym graczem. A szkoda, gdyż kilka jego interwencyj wykazywało, że mógłby odegrać dużą rolę. Jest i jego sporej własnej winy. Habowski ma zwyczaj czekać na piłkę. W najlepszym razie wysuwa się do przodu, natomiast się po nią nie cofnie”.
    • Źródło: „Przegląd Sportowy”
  • Komentarze i podsumowanie meczu z Łotwą: „Z całą pewności … Habowski należy do typu skrzydłowych, którym potrzeba koniecznie u boku doświadczonego opiekuna. Mimo ambicji i zapału, z jakim wkracza w akcję, wyraźnie brak samodzielności i inicjatywy. Nie zawsze zdaje sobie sprawę, kiedy i jak daleko należałoby się cofnąć, gdzie się ustawić, by pomocnikowi, względnie łącznikowi ułatwić zadanie. Teoretycznie było to słuszne, jednak w wykonaniu złe, gdyż Habowski ustawiał się albo za pomocnikiem, albo też wybiegał tak daleko do przodu, że mało było …, by towarzysz mógł mu podać precyzyjną piłkę. Zaletą gracza Wisły [jest to], że pcha się do bramki i nie obawia się strzału”.
    • Źródło: „Przegląd Sportowy”

• Antoni Łyko:
  • „Łyko prawie że nie miał piłek. Gdy dostał jednak piłkę, szczególnie po pauzie zawsze potrafił wywalczyć sobie do rzutu dośrodkowego, a rzuty te stały na wysokości, szerząc zamęt pod bramką przeciwnika. Dopisał więc Łyko”.
    • Źródło: „Przegląd Sportowy”

Relacje prasowe

Raz, Dwa, Trzy 1938-10-02