1948.07.11 Wisła Kraków - Widzew Łódź 8:0

Z Historia Wisły

Wersja z dnia 10:49, 11 lut 2011

1948.07.11, I ligi, 13. kolejka, Kraków, Stadion Wisły,

	Wisła Kraków	8:0 (7:0)	Widzew Łódź
	widzów:
	sędzia:
Bramki Józef Kohut 23' Mieczysław Gracz 24' Józef Kohut 29' Mieczysław Gracz 31' Mieczysław Rupa 33' Józef Kohut 34' Mieczysław Gracz 41' Mieczysław Gracz (k) 82' 1:0 2:0 3:0 4:0 5:0 6:0 7:0 8:0
Wisła Kraków 3-2-5 Jerzy Jurowicz Tadeusz Kubik Stanisław Flanek Michał Filek Andrzej Łyko Jan Wapiennik Kazimierz Cisowski Mieczysław Gracz Józef Kohut Mieczysław Rupa Józef Mamoń trener: Josef Kuchynka Widzew Łódź 3-2-5 Uptas (Mazur) Raszko Kopaniewski Stempel Konarski Słaby Wróbel Wiernik Doryń Pawlikowski Marciniak trener: Zygmunt Otto, Vančo Kaménař

O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl

Relacje prasowe

"Przegląd Sportowy" z 1948, nr 56

Mimo zwycięstwa Wisła nie nawaliła

Dziwne wcielenia napadu krakowskiego

KRAKÓW, 11. 7. (Tel. wł.) Wisła – Widzew 8:0 (7:0). Bramki zdobyli: 23 min. Kohut, 24 min. M. Gracz, 29 min. Kohut, 31 min. Gracz, 33 min. Rupa, 34(?) min. Kohut, 41 min. Gracz, 82 min. Gracz z karnego.

Mimo wysokiego zwycięstwa Wisła spisała się nie nadzwyczajnie w spotkaniu z najsłabszym przeciwnikiem ligowym, który wystąpił ponadto w osłabionym składzie bez Cichockiego, Fornalczyka i Gbyła. Przebieg pierwszej połowy zapowiadał wynik dwucyfrowy. Zawiodła się jednak i rozczarowała tą część publiczności, która w czasie przerwy wędrowała na połowę gości, spodziewając się ostrego ataku Wisły. Atak strzelał, ale ślepymi nabojami. Celny strzał i to z karnego raz tylko trafił w bramkę Widzewa.

Dość na tym, że po pauzie grała po prostu nie ta sama Wisła. Mówimy to tylko o ataku, gdyż ten zawiódł na całej linii. Pierwszego karnego, podyktowanego w 11 min. po pauzie przeciw Widzewowi na podcięcie Gracza, nikt nie chciał strzelać. Odważył się wreszcie Cisowski i przeniósł (?). Dopiero drugi karny w 33 min, przynosi Wiśle jedyną bramkę zdobytą w tej części gry. Wprawdzie na 3 min. przed końcem tych bardzo nieciekawych zawodów pada jeszcze jedna bramka dla Wisły, strzelona przez Rupę, lecz sędzia nie uznaje jej z powodu spalonego.

Widzew Mimo że stał z góry na straconej pozycji odgrywał się jak mógł. W pierwszych 20 min. gry, kiedy Wisła nie mogła w żaden sposób zmusić Uptasa(?) do kapitulacji, atak Widzewa mógł nawet strzelić bramkę. Raz prawy łącznik nie wiedział co zrobić z piłką, stojąc sam na sam z Jurowiczem, drugi raz wyjaśnił Jurowicz, strzelając piłkę na róg.

Na plus Widzewa należy zaliczyć, że umiał przegrać z godnością, nie uciekając się do ostrej gry.

"Start" z 1948.07.14

Wisła - Widzew 8:0 (7:0)

Składy drużyn:

Wisła: Jurowicz, Kubik. Flanek, Filek, Łyko, Wapiennik, Cisowski, Gracz, Kohut, Rupa, Mamoń.

Widzew: Uptas (Mazur), Raszka, Kopanfcwski, Stempel, Konarski, Słaby, Wróbel, Wiernik, Horyń, Pawlikowski, Marciniak.

O tym meczu można by pisać zaczynając od popularnego „gdyby". Gdyby bowiem nie niezdrowa rywalizacja w tak zwanym królestwie strzelców to obraz i wynik drugiej części meczu byłyby zgoła inne aniżeli te jakie były w istocie. Wisła prowadziła do przerwy 7:0, zdobywszy w ciągu 20 minut tj. między 22—42 minutą 7 bramek z tego po 3 ze strzałów Gracza i Kohuta. Trzeba tu podnieść że pierwszą bramkę przepuścił rezerwowy bramkarz Widzewa Mazur zastąpiwszy przez 3. minuty kontuzjowanego Uptasa.

W dziesiątej minucie po przerwie „zarobiła" Wisła rzut karny i wówczas to „zaczęło się". Gdyby egzekwował Kohut i strzelił bramkę wówczas miałby zapewnione „królestwo strzelców"; publiczność miała znów zaufanie do Gracza i domagała się głośno by on egzekwował jedenastkę. W końcu bił kameno Cisowski i strzelił— w poprzeczkę i aut. Następne 39 minut to popis nieproduktywnej gry na polu łodzian i efekt w formie jedynej strzelonej bramki przez Gracza z drugiego rzutu karnego.

Wisła straciła okazję do poprawienia stosunku bramkowego na przeciwniku który w tabeli ligowej już się właściwie „nie liczy". Bardzo dobrze w Wiśle grali Flanek w obronie Wapiennik i Filek w pomocy oraz Gracz i Kohut w napadzie (aż do chwili opisanego wyżej wypadku). Grę Cisowskiego najlepiej oddaje powiedzenie jednego z członków zarządu Wisły: „od wysokiej klęski uratował Widzew ich bramkarz Uptas i... Cisowski.