1953.08.30 Wisła Kraków - Ruch Chorzów 0:2

Z Historia Wisły

1953.09.30, I liga, 17. kolejka, Kraków, Stadion Wisły, 16.30

	Gwardia Kraków	0:2 (0:1)	Unia Chorzów
	widzów: 40.000
	sędzia: Józef Szlajfer ze Szczecina
Bramki 0:1 0:2 21' Gerard Cieślik 57' Henryk Alszer
Gwardia Kraków 3-2-5 Jerzy Jurowicz Leszek Snopkowski Mieczysław Szczurek Stanisław Flanek Antoni Talik Ryszard Jędrys Antoni Rogoza Zbigniew Jaskowski (Zbigniew Kotaba) Włodzimierz Kościelny Józef Kohut Zdzisław Mordarski trener: Michał Matyas Unia Chorzów 3-2-5 Ryszard Wyrobek Maksymilian Gebur Henryk Bartyla Eugeniusz Pohl (I) Czesław Suszczyk Mieczysław Siekiera Marian Mateja Zygmunt Pieda Henryk Alszer (59' Józef Pohl II) Gerard Cieślik Hubert Pala trener: Edward Cebula

O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl

Afisz zapowiadający mecz

Relacje prasowe

Przyszli mistrzowie pierwszej ligi, Unia Chorzów, wychodzą na boisko

"Przegląd Sportowy" z 1953.08.31

Gwardia Kraków - Unia Chorzów 0:2

KRAKÓW 30.8 (tel. wł.) Gwardia Kraków - Unia Chorzów 0:2 (0:1). Bramki zdobyli Cieślik i Alszer. Sędziował Szlajfer (Szczecin). Widzów 40 tys.

Unia: Wyrobek, Gebur, Bartyla, Pol I, Suszczyk, Siekiera, Mateja, Pleda, Alszer, (Pol II), Cieślik, Pala.

Gwardia: Jurowicz, Snopkowski, Szczurek, Flanek, Talik, Jędrys, Rogoza, Jaśkowski, (Kotaba), Kościelny, Kohut, Mordarski.

W meczu z Unią nie potrafiła Gwardia wznieść się do tej formy, jaką zademonstrowała w ostatnich meczach przeciw CWKS i czerwonej Gwieździe. Jedną z przyczyn była niechybnie doskonała postawa Unii, której jedenastka przedstawiała się jako kolektyw bez słabych punktów. W jego założeniach leżało m. in. budowanie akcji zaczepnych w głębi własnego pola i wyrywanie obrońców Gwardii na flanki, by w ten sposób stworzyć sobie większą swobodę ruchów w polu bramkowym przeciwnika. Stąd też zbyt często, jak na mecz dwóch równych sobie rywali, otwierał się przed napastnikami Unii zupełnie wolny dostęp do bramki Jurowicza. Ponadto zawodnicy drużyny chorzowskiej bili o głowę swego przeciwnika szybkością i startem do piłki. Okresami wydawało się, że na boisku gra tylko jedna drużyna a zawodnicy drugiej przypatrują się biernie poczynaniom swoich przeciwników.

W wyrównanym zespole przodownika ligi - jak zwykle - pierwsze skrzypce grała dwójka napadu Cieślik i Alszer, Suszczyk w pomocy i Bartyla w obronie. O bramkarzu trudno coś powiedzieć, gdyż słaba gra napadu Gwardii zmusiła go jedynie do sporadycznych interwencji na przedpolu bramkowym. 40-tysięczna widownia najbardziej rozczarowała się grą niezawodnych dotychczas w drużynie krakowskiej - formacji defensywnych. Nawet Szczurek i Flanek nie potrafili znaleźć dość siły i koncepcji na utrzymanie w szachu ruchliwych napastników Unii. Ponadto po stracie pierwszej bramki w 21 min. gry wkradła się obok potęgującego się zamieszania niewiara w swoje siły i stąd Unia, zwłaszcza po przerwie, coraz wyraźniej panowała na boisku.