1954.04.25 Wisła Kraków - Polonia Bytom 3:2

Z Historia Wisły

Wersja z dnia 12:59, 18 kwi 2009

1954.04.25, Puchar Polski, 1/8 finału, Kraków, Stadion Wisły,

[[Grafika:|150px]]	Gwardia Kraków	3:2 (1:2, 2:2, 0:0, 1:0)	Ogniwo Bytom	[[Grafika:|150px]]
	widzów: 15.000
	sędzia: Marcinkowski z Łodzi
Bramki Włodzimierz Kościelny (g) 11’ Józef Kohut 70’ Zbigniew Jaskowski (g) 125’ 1:0 1:1 1:2 2:2 3:2 Cichoń Wiśniewski
Gwardia Kraków 3-2-5 Zbigniew Lech Jerzy Piotrowski Mieczysław Szczurek (Leszek Snopkowski) Stanisław Flanek Kazimierz Ślizowski Józef Mamoń Marian Machowski Zbigniew Jaskowski Józef Kohut Włodzimierz Kościelny Wiesław Gamaj trener: Michał Matyas Ogniwo Bytom 3-2-5 Skromny Kauder Olejniczak Cichoń Narloch Widawski Sąsiadek Trampisz Ciupa Kohut Wiśniewski trener:

O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl

Relacje prasowe

Przegląd Sportowy nr. 33 / 26 kwietnia 1954 / strona 3:

Gwardia Kraków - Ogniwo Bytom 3:2 (1:2, 2:2, 0:0, 1:0)

Kraków, 25.4. (tel. wł.) Gwardia Kraków - Ogniwo Bytom 3:2 (1:2, 2:2, 0:0, 1:0). Bramki dla Gwardii zdobyli: Kościelny, Kohut, Jaśkowski, dla Ogniwa - Cichoń i Wiśniewski. Sędzia Marcinkowski z Łodzi. Widzów ok. 15 000.

Gwardia: Lech, Piotrowski, Szczurek, (Snopkowski), Flanek, Ślizowski(?) , Mamoń, Machowski, Jaśkowski, Kohut, Kościelny, Gamaj. Ogniwo: Skromny, Kauder, Olejniczak, Cichoń, Narloch, Widawski, Sąsiadek, Trampisz, Ciupa, Kohut, Wiśniewski.

Dopiero po 125 minutach gry rozstrzygnęły się losy tego ciekawego i bardzo emocjonującego spotkania. Dwie 15-minutowe dogrywki, od stanu 2:2 w normalnym czasie, nie dały rezultatu i dobrze już szarzało, gdy stadion zatrząsł się od huku braw i głośnych okrzyków "jeeest". Oto Jaśkowski przyjął na głowę miękkie dośrodkowanie Kościelnego i z bliska ulokował piłkę w siatce Skromnego.

Zarówno w tych 5 minutach trzeciej dogrywki, jak i prawie w całym przekroju spotkania, Gwardia, wykazując lepszą kondycję i taktykę (przy wyrównanych umiejętnościach technicznych) nadawała ton grze zepchnąwszy przeciwnika przez długie okresy do rozpaczliwej obrony. Już pierwsze minuty gry nacechowane szybkimi obustronnymi atakami zapowiadały żywe i ciekawe widowisko. W 11 min Kościelny w przykładowy wprost sposób posłał z linii pola karnego głową piłkę w górny róg bramki Skromnego, zdobywając prowadzenie dla swoich barw. W kilkanaście minut potem Cichoń egzekwował rzut wolny z odległości ok. 30 m od bramki Gwardii. Ostro strzelona piłka szła wprost na nogę Szczurka, który "czując" za sobą bramkarza zdecydował się "odstąpić" mu interwencję. Odległość między obrońcą i bramkarzem była jednak tak bliska, że zaskoczony nagłą decyzją Szczurka, Lech nie mógł już w porę interweniować i tak padło wyrównanie. W kilkanaście minut później Ogniwo prowadziło 2:1. Wiśniewski znalazł się w środku pola karnego i wykorzystując dobre podanie Trampisza przy złym ustawieniu obrony Gwardii strzelił z bliska. Następne wyrównanie zdobyte po przerwie przez Kohuta, zmusiło zawodników obu drużyn do dalszej gry po normalnym czasie gry.

Pierwsza dogrywka 2 x 15 min. nie dała rezultatu, a w drugiej gra trwała tylko 5 min. tj. do zdobycia zwycięskiej bramki. Wśród wyróżniających się zawodników Gwardii zwykły stale powtarzać się nazwiska Flanka, Szczurka, Kohuta. W tym meczu należeli oni do najlepszych na boisku, ale całkowicie dorównał im, a ofiarnością i ambicją przewyższył Piotrowski. Bardzo dobrze spisał się również Kościelny. Siła drużyny bytomskiej tkwi w jej przedniej formacji. Natomiast defensywa gra o wiele gorzej od napadu a przy tym nierówno i nieczysto, (brzydki wybryk Kaudera). Najlepszymi byli Trampisz i Sąsiadek oraz Wiśniewski w napadzie i Cichoń w obronie.