1955.08.21 Wisła Kraków - ŁKS Łódź 1:1

Z Historia Wisły

Aktualna wersja

1955.08.21, I liga, 13. kolejka, Kraków, Stadion Wisły, 16:30

	Gwardia Kraków	1:1 (0:0)	Włókniarz Łódź
	widzów: 15.000
	sędzia: Włodzimierz Storoniak z Katowic (Stalinogrodu)
Bramki Marian Machowski 77’ 0:1 1:1 58' Władysław Soporek
Gwardia Kraków 3-2-5 Jerzy Jurowicz Ryszard Budka Mieczysław Dudek Jerzy Piotrowski Jan Wapiennik Leszek Snopkowski Marian Machowski Zbigniew Kotaba (80' Antoni Rogoza) Włodzimierz Kościelny Wiesław Gamaj Zdzisław Mordarski trener Mieczysław Gracz Włókniarz Łódź 3-2-5 Henryk Szczurzyński Henryk Stusio Stanisław Wlazły Stanisław Baran Wiesław Jańczyk Stanisław Koźmiński Leszek Jezierski Henryk Pilarski Henryk Szymborski Władysław Soporek Józef Krajewski (46' Aleksy Bassi) trener: Władysław Król

O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl

Relacje prasowe

Echo Krakowskie. 1955, nr 198 (20 VIII)

JUTRZEJSZY EGZAMIN GWARDII

KRAKOWSCY. pierwszoligowcy wystartowali dobrze. Tak Garbarnia, jak i Gwardia zdobyły po dwa punkty, jednakże daleko im jeszcze do formy, jaką posiadały przed wakacjami. Przeciwnicy naszych drużyn nie byli zresztą zbyt groźni i właściwym egzaminem dla krakowian będzie dopiero dzień jutrzejszy, kiedy zmierzą się z obecnym przodownikiem tabeli i drugą drużyną czołówki — Gwardią warszawską

Bardzo ciekawie zapowiada się mecz krakowskiej Gwardii z wiosennym mistrzem ekstraklasy — Włókniarzem Łódź, który zobaczymy jutro na stadionie Gwardii. Łodzianie posiadają wyrównaną drużynę, dobrą zarówno w defensywie, jak i w linii ataku, toteż Gwardię czeka niełatwe zadanie. — Zwycięstwo leży jednak w granicach możliwości gwardzistów

"Przegląd Sportowy" z 1955.08.22

Po twardej walce łódzcy Włókniarze utrzymali przodownictwo w lidze

KRAKÓW 21.8 (tel. wł.) Gwardia Kraków - Włókniarz Łódź 1:1 (0:0). Bramkę dla Włókniarza zdobył Soporek, dla Gwardii Machowski. Sędzia: Storoniak (Stalinogród). Widzów ponad 15 tys.

Gwardia: Jurowicz, Budka, Dudek, Piotrowski, Wapiennik, Snopkowski, Machowski, Kotaba, (Rogoża), Kościelny, Gamaj, Mordarski.

Włókniarz: Szczurzyński, Stuslo, Wlazły, Baran, Jańczyk, Koźmiński, Jezierski, Pilarski, Szymborski, Soporek, Krajewski, (Bass).

Gwardia przystąpiła do meczu przeciw Włókniarzowi jak gdyby za zbytnim respektem przed przodownikiem tabeli. W dodatku wylosowała na pierwszą połowę grę pod wiatr i słońce, a mniej więcej po pół godzinie gry straciła praktycznie swego najlepszego i zarazem najbardziej bojowo usposobionego napastnika Mordarskiego. W ostrym starciu z Koźmińskim doznał on kontuzji i ograniczył się jedynie do statystowania.

W takich warunkach łodzianie pohasali sobie w pierwszych 45 min. gry, ale ich wizyty pod bramką Jurowicza nie były groźne, gdyż żaden z napastników Włókniarza nie mógł poszczycić się dobrze ustawionym celownikiem. To zaś co szło w bramkę m.in. bliski i zdradliwy strzał Pilarskiego zostało po mistrzowsku obronione przez Jurowicza.

Po przerwie zmalała optyczna przewaga Włókniarzy, ale jednocześnie szybkie wypady, zwłaszcza prawej dwójki Pilarski - Jezierski stały się coraz groźniejsze. 13 min. była pechowa dla miejscowych. Dudek, zresztą w przekroju całego meczu jeden z najlepszych zawodników na boisku, minął się z piłką, którą przejął Pilarski i momentalnie znalazł się z nią na polu karnym Gwardii, a stamtąd, obok wybiegającego Jurowicza posłał piłkę do bramki. Trafiła ona w słupek, jednak Soporek dopadł ją o ułamek sekundy przed usiłującym wybić z linii bramkowej Piotrowskim i zdobył prowadzenie. Po zdobyciu bramki Włókniarze zwolnili tempo, lecz spotęgowała je Gwardia. Przez kilkanaście minut zademonstrowali krakowianie grę i ducha walki jaki rzadko widzi się na naszych boiskach. Niezatrudniony prawie przez całą godzinę Szczurzyński znalazł się pod ostrym obstrzałem. Wyłapał on m.in. ostry strzał Kościelnego z bliskiej odległości natomiast był bezradny wobec dobrze mierzonego półgórnego strzału z którego padło wyrównianie.

Od tej pory żadna z walczących stron nie pokusiła się o postawienie wszystkiego na jedną kartę. Grano raczej dla asekuracji wyniku, choć w tym końcowym okresie raczej Gwardia bliska była zdobycia zwycięskiej bramki. Jej napadowi, z którego wycofano Kotabę, pozostawiając absolutnie niedysponowanego w tym dniu Gamaja, brakowało jednak siły bojowej, którą wykazali się w ciągu całego spotkania Dudek, Snopkowski i Budka.

W drużynie Włókniarza najbardziej rzucała się w oczy gra prawej dwójki napadu Jezierski - Pilarski. Dobrze wypadli również Jańczyk w pomocy oraz Wlazły w obronie grający przy tym - w odróżnieniu od kolegów z defensywnych formacji - fair.

Gazeta Krakowska. 1955, nr 199 (22 VIII) nr 2159

Dobry i jeden punkt Gwardia-Włókniarz 1:1 (0:0)

Z wielkim zainteresowaniem oczekiwano w Krakowie spotkania Włókniarza Łódź piłkarskiego przodownika tabeli I ligi z krakowską Gwardią. Mecz zakończył się wynikiem remisowym 1:1 (0:0).

Krakowianie mogą mówić o dużym szczęściu, gdyż w przekroju spotkania mogli mecz przegrać z różnicą jednej bramki. Z drugiej jednak strony, gdyby mieli przysłowiowy łut szczęścia i Kościelny celniej by strzelał — to Gwardia mogła zdobyć dwa punkty. W drużynie krakowskiej atak pod batutą Mordarskiego (który prawie cały mecz statystował z powodu kontuzji) tym razem popełnił kilka błędów. Raziła niezaradność zagrań napastników, z których jedynie Machowski nie bał się przejść obrony łódzkiej i ograć nawet Barana. Niepotrzebne raidy obrońcy Piotrowskiego nie przyniosły pożytku, bo i tak bramka nie padła, a tymczasem w formacjach obronnych krakowian panował zamęt.

Podpora Gwardii — weteran Jurowicz bronił ze szczęściem i nie może narzekać na brak strzałów. W drużynie Włókniarza, która zaprezentowała się z jak najlepszej strony podobał się doskonale grający atak, w którym najlepszymi byli Szymborski i Jezierski.

Były momenty zwłaszcza dokąd nie padło wyrównanie — że zawodnicy Włókniarza grali jak chcieli.

W dość łatwy sposób ogrywali krakowian i błyskawicznie zdobywając teren znajdowali się pod bramką Jurowicza. Na „szczęście” gorzej było ze strzałami i dlatego drużyny podzieliły się punktami.

PRZEBIEG GRY

Z pierwszej połowy meczu właściwie nie ma co pisać, nie tylko dlatego, że wynik był bezbramkowy, ale obie drużyny jakoś nie potrafiły zakończyć akcji skutecznym strzałem. W tym okresie i Machowski mógł zdobyć pro­ wadzenie dla Gwardii, ale to samo mogło być i po przeciwnej stronie. Jurowicz dwukrotnie obronił w fantastyczny sposób, a w 40 min. gry ostry strzał Szymborskiego z trudem przerzucił na róg.

Po przerwie w 5 min. Kościelny z idealnej wprost pozycji przeniósł kilka metrów ponad bramką. Chwilę później Szczurzyński wyłapał doskonałą centrę Mordarskiego. W 13 min. gry Szymborski skierował piłkę do pustej bramki, piłka z niechęcią odbita od słupka błąkała się po linii bramki, a Dudek, który nadbiegł, zamiast błyskawicznie ratować, pozwolił Soporkowi posłać piłkę do siatki. Utrata bramki poderwała jednak gwardzistów. Zaczęli teraz grać na serio. Napastnicy krakowscy coraz częściej znajdują się na polu łodzian.

W 25 min. wspaniale dośrodkowa! Mordarski, a Machowski skierował piłkę do siatki Szczurzyńskiego. Wyrównująca bramka uspokoiła nie tylko zawodników ale i licznych sympatyków drużyny krakowskiej. Zdawało się, że teraz przy stanie 1:1 rozpocznie się walka o decydującą bramkę. Tak było przez kilka minut. Obie strony chciały mecz wygrać, ale cóż z tego, gdy nie miał kto strzelać Gwardziści do ostatniej chwili usiłowali zdobyć bramkę, ale obrona Włókniarza dość łatwo radziła sobie ze słabo grającym atakiem krakowskim. Włókniarze pogodzili się z wynikiem remisowym, gdyż dobry i jeden punkt wywieziony z obcego boiska.