1999.11.07 Wisła Kraków - Legia Warszawa 1:1

Z Historia Wisły

Wersja z dnia 15:40, 6 maj 2009

1999.11.07, I Liga 1999/2000. 15. kolejka, Stadion Wisły, 13:30

	Wisła Kraków	1:1 (1:0)	Legia Warszawa
	widzów: 10.000
	sędzia: Marek Mikołajewski (Ciechanów)
Bramki Radosław Kałużny 31’ 1:0 1:1 Marcin Mięciel 90’
Wisła Kraków Artur Sarnat 66’ Marek Zając Bogdan Zając Kazimierz Węgrzyn Brasília 74’ Kazimierz Moskal Radosław Kałużny Ryszard Czerwiec 63’ Olgierd Moskalewicz Tomasz Kulawik 87’ Mariusz Jop Kamil Kosowski Maciej Żurawski Tomasz Frankowski Legia Warszawa Grzegorz Szamotulski Piotr Mosór Jacek Zieliński II Maciej Murawski Jacek Bednarz 80’ Mariusz Śrutwa Bartosz Karwan 49’ Adam Majewski Sylwester Czereszewski Tomasz Sokołowski I Marcin Mięciel 90’ Jacek Magiera Radosław Wróblewski 60’ Sergiusz Wiechowski

O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl

Opis meczu

Biała Gwiazda nr 1/2000

Był to mecz, na który miłośnicy futbolu ostrzyli sobie żeby od dawna. Zawodnicy wychodzą z szatni. Powiewają flagi i szaliki. W górę lecą balony. Z głośników płynie głośna muzyka. Kibice czekają na hymn Wisły. Śpiewają. Sędzia gwiżdże po raz pierwszy... Niby wszystko przebiegało zgodnie z tradycją, ale... można było odnieść wrażenie, że nie jest to zwyczajne spotkanie dwóch futbolowych drużyn. Wokół panowało święto. Piłkarskie święto. Z każdą chwilą atmosfera stawała się bardziej podniosła.

Na stadion przybyło prawie 10 tys. kibiców, którzy od dawna czekali na konfrontację Wisły z Legią, na spotkanie okrzyknięte jeszcze przed jego rozpoczęciem jako mecz jesieni. Wśród miejsc przeznaczonych dla CIP-ów zasiedli m.in. Jacek Dębski, Michał Listkiewicz, Zbigniew Boniek, Andrzej Strejlau, Olaf Lubaszenko, Marek Sierocki. Stadion wypełniony po brzegi, chciałoby się napisać - do ostatniego miejsca... Niestety, jedno miejsce pozostało wolne. Miejsce szalenie ważne, wręcz strategiczne. Miejsce Miejsce, które znajduje się zwykle w centrum zainteresowania kibiców i operatorów telewizyjnych kamer. Miejsce przeznaczone dla jednego z trenerów było puste! Na próżno więc zgromadzeni na stadionie wytężali wzrok w poszukiwaniu Franciszka Smudy...

Wisła miała w tym spotkaniu przewagę. Nasi zawodnicy zagrali naprawdę dobre spotkanie. Byli wyraźnie szybsi i świeżsi od legionistów, którzy czuli jeszcze w nogach potyczkę z Udinese. Od początku przejęli inicjatywę i nie oddali jej prawie do końca. Niestety - prawie. Gdy na boiskowym zegarze pojawiła się cyfra 31 nikt jeszcze nie wiedział, jak zakończy się ten wyjątkowy mecz. Wtedy to stadion eksplodował. Wystrzeliły w powietrze kolorowe race, dym przesłonił piłkarzom widoczność. Sędzia upomniał za pośrednictwem Tomasza Kulawika najzagorzalszych fanów, że istnieje możliwość przerwania spotkania. Jaka była przyczyna tego wybuchu radości - nietrudno odgadnąć. Rzut rożny wykonywał Ryszard Czerwiec, w polu karnym piłkę przedłużył głową Marek Zając, a wbiegający na długi słupek Radosław Kałużny strzelł bardzo potężnie. A że w parze z siłą szła precyzja - piłka wylądowała pod poprzeczką bramki Szamotulskiego. Gdy na początku drugiej połowy boisko karnie opuścił Karwan, wydawało się, że grająca w dziesiątkę Legia nie będzie w stanie zagrozić mistrzom Polski. Tym bardziej, że nasi gracze dążyli do zdobycia drugiego gola. Szkoda, że Marek Zając chciał chyba za bardzo. Za próbę pokonania Szamotulskiego strzałem... ręką podążył w ślady Karwana. Siły się wyrównały, ale ton na boisku nadal nadawali wiślacy. nie udało się jednak wykorzystać stworzonych okazji. Spotkanie - ku zaskoczeniu wszystkich kibiców - zakończyło się podziałem punktów, gdyż tuż przed końcem po dokładnym dośrodkowaniu Majewskiego - Mięciel (nie upilnował go Kałużny) strzałem głową zdołał wyrównać. Jeszcze raz wypada westchnąć - szkoda.

Tym sposobem rywale zdobyli po jednym punkcie i zakończyli pierwszą rundę za plecami Ruchu i Polonii. Końcowy akord piłkarskiej jesieni był więc pechowy dla naszej drużyny. Mimo, że niektórzy oglądali mecz w jednej z komercyjnych telewizji z telefonem komórkowym przy uchu...

Po meczu miał miejsce całkiem niepotrzebny i wręcz żenujący incydent. Fani Legii znaleźli się na trybunie prasowej i wewnątrz budynku klubowego (a tak swoją drogą - jakim cudem?!), do którego próbowali się dostać kibice Wisły. Krótkie spięcie zakończyło się stratami: lekko pobity został jeden z warszawiaków, nie przetrwała także pokaźnych rozmiarów donica. Jeżeli chcemy budować dobry wizerunek naszego klubu - z pewnością nie tędy droga...

(DB)

Tabela I ligi po 15. kolejce:
(pozycja - klub - liczba rozegranych meczów - punkty - bramki zdobyte - bramki stracone)

1 - Ruch Chorzów - 15 - 30 - 28 - 14
2 - Polonia Warszawa - 15 - 28 - 24 - 17
3 - Legia Warszawa - 15 - 26 - 30 - 17
4 - Wisła Kraków - 15 - 26 - 26 - 17
5 - Pogoń Szczecin - 15 - 24 - 23 - 19
6 - Zagłębie Lubin - 15 - 23 - 14 - 14
7 - Amica Wronki - 15 - 22 - 24 - 19
8 - Stomil Olsztyn - 15 - 15 - 21 - 17 - 22
9 - Górnik Zabrze - 15 - 19 - 26 - 19
10 - Petro Płock - 15 - 19 - 18 - 22
11 - Ruch Radzionków - 15 - 18 - 15 - 24
12 - Odra Wodzisław Śląski - 15 - 16 - 17 - 20
13 - ŁKS Łódź - 15 - 15 - 13 - 15
14 - Widzew Łódź - 15 - 15 - 21 - 26
15 - Lech Poznań - 15 - 11 - 18 - 28
16 - Dyskobolia Grodzisk - 15 - 5 - 9 - 30