I. Igrzyska Polskie
Z Historia Wisły
| Linia 2: | Linia 2: | ||
Idea zorganizowania zawodów sportowych zrodziła się przed zbliżającymi się V Igrzyskami Olimpijskimi w Sztokholmie w 1912 roku. Polska nie mogła w nich wystartować, jednakże w reprezentacji Rosji oraz Austrii wielu rodaków się znalazło. Byli to między innymi: Władysław Ponurski z [[Pogoń Lwów|Pogoni Lwów]] (bieg na 400m.), Fiodor Rimsza (piłka nożna), czy Oswald Reszke (strzelectwo). Olimpiada wśród polaków została uznana za wzór do organizacji większych imprez sportowych. Tak powstały m. in. I. Igrzyska Polskie oraz Wielkie Igrzyska Olimpijskie (Łódź, 1912). | Idea zorganizowania zawodów sportowych zrodziła się przed zbliżającymi się V Igrzyskami Olimpijskimi w Sztokholmie w 1912 roku. Polska nie mogła w nich wystartować, jednakże w reprezentacji Rosji oraz Austrii wielu rodaków się znalazło. Byli to między innymi: Władysław Ponurski z [[Pogoń Lwów|Pogoni Lwów]] (bieg na 400m.), Fiodor Rimsza (piłka nożna), czy Oswald Reszke (strzelectwo). Olimpiada wśród polaków została uznana za wzór do organizacji większych imprez sportowych. Tak powstały m. in. I. Igrzyska Polskie oraz Wielkie Igrzyska Olimpijskie (Łódź, 1912). | ||
| - | I. Igrzyska Polskie, zorganizowane przez Towarzystwo Zabaw Ruchowych, miały odbyć się w dniach 14-18 października 1911 roku we Lwowie. Do zawodów zgłosiło się wiele drużyn piłkarskich, więc zdecydowano się tą konkurencją rozpocząć wcześniej, bo już 10 października. Na początek rozegrano mecze: [[Czarni Lwów]] – [[Sparta Lwów]] oraz [[Pogoń Lwów]] – [[Lechia Lwów]]. Prócz wymienionej czwórki, w zawodach uczestniczyły jeszcze: [[Pogoń II Lwów]], "Litwa", [[Czarni II Lwów]], | + | I. Igrzyska Polskie, zorganizowane przez Towarzystwo Zabaw Ruchowych, miały odbyć się w dniach 14-18 października 1911 roku we Lwowie. Do zawodów zgłosiło się wiele drużyn piłkarskich, więc zdecydowano się tą konkurencją rozpocząć wcześniej, bo już 10 października. Na początek rozegrano mecze: [[Czarni Lwów]] – [[Sparta Lwów]] oraz [[Pogoń Lwów]] – [[Lechia Lwów]]. Prócz wymienionej czwórki, w zawodach uczestniczyły jeszcze: [[Pogoń II Lwów]], "Litwa", [[Czarni II Lwów]], [[Polonia Przemyśl|San Przemyśl]], [[Rewera Stanisławów]] oraz oczywiście Wisła. Niewiadomo czy tych drużyn było więcej. W/w nazwy pojawiają się w ówczesnej prasie. Regulamin turnieju był zbliżony do tego z [[Turniej Jesienny|turnieju jesiennego z 1906r.]], a więc drużyna, która przegrała trzy mecze z rzędu odpada z zawodów. Ponadto ''"…5.minutowe spóźnienie sprowadza walkower"'', jak pisano w "Czasie" z 11 października 1911 roku. Wisła w zawodach zagrała trzy mecze. W swym inauguracyjnym spotkaniu 13 października pokonała [[Rewera Stanisławów|Rewerę]] aż [[1911.10.13 Rewera Stanisławów – Wisła Kraków 2:9|9:2]]. Dzień później wiślacy rozprawili się z [[Lechia Lwów|Lechą]] [[1911.10.14 Lechia Lwów – Wisła Kraków 0:4|4:0]]. Ostatni mecz przypadł na niedzielę 15 października. Wisła grając w zmienionym składzie zwyciężyła z [[Czarni Lwów|Czarnymi]] [[ 1911.10.15 Czarni Lwów – Wisła Kraków 1:3|3:1]], choć do przerwy to lwowiacy prowadzili. J. Kukulski pisał, że "''Po niedzielnym zwycięstwie nad [[Czarni Lwów|Czarnymi]] otrzymała w nagrodę dyskobola z brązu"''. Nagrodę ta znajduje się w muzeum Wisły, a także w ramce obok. "Biała Gwiazda" rozegrała w całym turnieju trzy mecze, wszystkie zwyciężyła i to dało jej wygraną również w całym turnieju. W planach był jeszcze pojedynek z [[Pogoń Lwów|Pogonią]]. Mecz miał odbyć się 15 października, natomiast z [[Czarni Lwów|Czarnymi]] dzień później. [[Pogoń Lwów|Pogoń]] (a także [[Sparta Lwów|Sparta]]) jednakże wycofała się z zawodów, przez co harmonogram został zmieniony. |
[[Grafika:I igrzyska Polskie 1911.jpg|right|thumb|Złoty Dyskobol - nagroda za zwycięstwo w turnieju piłkarskim. Więcej w [[Wirtualne muzeum|Wirtualnym muzeum]]]] | [[Grafika:I igrzyska Polskie 1911.jpg|right|thumb|Złoty Dyskobol - nagroda za zwycięstwo w turnieju piłkarskim. Więcej w [[Wirtualne muzeum|Wirtualnym muzeum]]]] | ||
Po za piłką rywalizacja toczyła się w innych konkurencjach lekkoatletycznych. Tutaj Wisła nie miała przedstawicieli. Niewielu zawodników zgłosiło się do zawodów, toteż nazwiska zwycięzców powtarzały się niejednokrotnie. W zawodach na pewno wystąpili: Jakubowicz, Radzki, Kirchner (wszyscy [[Czarni Lwów]]), Nowak (Sokół z Berlina) oraz Nieniewski. Czy są to wszystkie nazwiska – nie wiadomo. Z powodu braku zgłoszeń z harmonogramu wypadł pięciobój nowoczesny, przez co zawody zostały skrócone i zakończyły się 17 października. | Po za piłką rywalizacja toczyła się w innych konkurencjach lekkoatletycznych. Tutaj Wisła nie miała przedstawicieli. Niewielu zawodników zgłosiło się do zawodów, toteż nazwiska zwycięzców powtarzały się niejednokrotnie. W zawodach na pewno wystąpili: Jakubowicz, Radzki, Kirchner (wszyscy [[Czarni Lwów]]), Nowak (Sokół z Berlina) oraz Nieniewski. Czy są to wszystkie nazwiska – nie wiadomo. Z powodu braku zgłoszeń z harmonogramu wypadł pięciobój nowoczesny, przez co zawody zostały skrócone i zakończyły się 17 października. | ||
Wersja z dnia 07:18, 31 mar 2009
Idea zorganizowania zawodów sportowych zrodziła się przed zbliżającymi się V Igrzyskami Olimpijskimi w Sztokholmie w 1912 roku. Polska nie mogła w nich wystartować, jednakże w reprezentacji Rosji oraz Austrii wielu rodaków się znalazło. Byli to między innymi: Władysław Ponurski z Pogoni Lwów (bieg na 400m.), Fiodor Rimsza (piłka nożna), czy Oswald Reszke (strzelectwo). Olimpiada wśród polaków została uznana za wzór do organizacji większych imprez sportowych. Tak powstały m. in. I. Igrzyska Polskie oraz Wielkie Igrzyska Olimpijskie (Łódź, 1912).
I. Igrzyska Polskie, zorganizowane przez Towarzystwo Zabaw Ruchowych, miały odbyć się w dniach 14-18 października 1911 roku we Lwowie. Do zawodów zgłosiło się wiele drużyn piłkarskich, więc zdecydowano się tą konkurencją rozpocząć wcześniej, bo już 10 października. Na początek rozegrano mecze: Czarni Lwów – Sparta Lwów oraz Pogoń Lwów – Lechia Lwów. Prócz wymienionej czwórki, w zawodach uczestniczyły jeszcze: Pogoń II Lwów, "Litwa", Czarni II Lwów, San Przemyśl, Rewera Stanisławów oraz oczywiście Wisła. Niewiadomo czy tych drużyn było więcej. W/w nazwy pojawiają się w ówczesnej prasie. Regulamin turnieju był zbliżony do tego z turnieju jesiennego z 1906r., a więc drużyna, która przegrała trzy mecze z rzędu odpada z zawodów. Ponadto "…5.minutowe spóźnienie sprowadza walkower", jak pisano w "Czasie" z 11 października 1911 roku. Wisła w zawodach zagrała trzy mecze. W swym inauguracyjnym spotkaniu 13 października pokonała Rewerę aż 9:2. Dzień później wiślacy rozprawili się z Lechą 4:0. Ostatni mecz przypadł na niedzielę 15 października. Wisła grając w zmienionym składzie zwyciężyła z Czarnymi 3:1, choć do przerwy to lwowiacy prowadzili. J. Kukulski pisał, że "Po niedzielnym zwycięstwie nad Czarnymi otrzymała w nagrodę dyskobola z brązu". Nagrodę ta znajduje się w muzeum Wisły, a także w ramce obok. "Biała Gwiazda" rozegrała w całym turnieju trzy mecze, wszystkie zwyciężyła i to dało jej wygraną również w całym turnieju. W planach był jeszcze pojedynek z Pogonią. Mecz miał odbyć się 15 października, natomiast z Czarnymi dzień później. Pogoń (a także Sparta) jednakże wycofała się z zawodów, przez co harmonogram został zmieniony.
Po za piłką rywalizacja toczyła się w innych konkurencjach lekkoatletycznych. Tutaj Wisła nie miała przedstawicieli. Niewielu zawodników zgłosiło się do zawodów, toteż nazwiska zwycięzców powtarzały się niejednokrotnie. W zawodach na pewno wystąpili: Jakubowicz, Radzki, Kirchner (wszyscy Czarni Lwów), Nowak (Sokół z Berlina) oraz Nieniewski. Czy są to wszystkie nazwiska – nie wiadomo. Z powodu braku zgłoszeń z harmonogramu wypadł pięciobój nowoczesny, przez co zawody zostały skrócone i zakończyły się 17 października.
"Spóźniona pora, w parze z nią idąca mała liczba zgłoszeń i krótkość dnia pozbawiają lwowskie igrzyska polskie obranego tytułu i sprowadzają je do rozmiarów wszechstronnego meetingu". Tak pisał „Czas” jeszcze podczas trwania igrzysk. Mała ilość zgłoszeń, nienajlepsza pogoda, niewielu kibiców oraz znaczne 'odległości placów Towarzystwa zabaw ruchowych od środka miasta" spowodowały to, że Igrzyska można uznać raczej za nieudane.
Zobacz też
Żródła
"Powstanie i działalność polskich związków sportowych (I) Przełom wieku XIX i XX" - Historia Sportu, Maria Rutkiewicz, Kajetan Hądzelek
"Czas" - z 11, 16 i 17 października 1911 roku
