I. Igrzyska Polskie
Z Historia Wisły
Idea zorganizowania zawodów sportowych zrodziła się przed zbliżającymi się V Igrzyskami Olimpijskimi w Sztokholmie w 1912 roku. Polska nie mogła w nich wystartować, jednakże w reprezentacji Rosji oraz Austrii wielu rodaków się znalazło. Byli to między innymi: Władysław Ponurski z Pogoni Lwów (bieg na 400m.), Fiodor Rimsza (piłka nożna), czy Oswald Reszke (strzelectwo). Olimpiada wśród Polaków została uznana za wzór do organizacji większych imprez sportowych. Tak powstały m.in. I. Igrzyska Polskie oraz Wielkie Igrzyska Olimpijskie (Łódź, 1912).
I. Igrzyska Polskie, zorganizowane przez Towarzystwo Zabaw Ruchowych, miały odbyć się w dniach 14-18 października 1911 roku we Lwowie. Do zawodów zgłosiło się wiele drużyn piłkarskich, więc zdecydowano się tą konkurencję rozpocząć wcześniej, bo już 10 października. Na początek rozegrano mecze: Czarni Lwów – Sparta Lwów oraz Pogoń Lwów – Lechia Lwów. Prócz wymienionej czwórki, w zawodach uczestniczyły jeszcze: Pogoń II Lwów, "Litwa", Czarni II Lwów, San Przemyśl, Rewera Stanisławów oraz oczywiście Wisła. Nie wiadomo, czy tych drużyn było więcej. W/w nazwy pojawiają się w ówczesnej prasie. Regulamin turnieju był zbliżony do tego z turnieju jesiennego z 1906r., a więc drużyna, która przegrała trzy mecze z rzędu odpada z zawodów. Ponadto "...5.minutowe spóźnienie sprowadza walkower", jak pisano w "Czasie" z 11 października 1911 roku. Wisła w zawodach zagrała trzy mecze. W swym inauguracyjnym spotkaniu 13 października pokonała Rewerę aż 9:2. Dzień później wiślacy rozprawili się z Lechią 4:0. Ostatni mecz przypadł na niedzielę 15 października. Wisła grając w zmienionym składzie zwyciężyła z Czarnymi 3:1, choć do przerwy to lwowiacy prowadzili. J. Kukulski pisał, że "Po niedzielnym zwycięstwie nad Czarnymi [Wisła - przyp. red.] otrzymała w nagrodę dyskobola z brązu". Nagrodę ta znajduje się w muzeum Wisły, a jej zdjęcie w ramce obok. "Biała Gwiazda" rozegrała w całym turnieju trzy mecze, wszystkie zwyciężyła i to dało jej wygraną również w całym turnieju. W planach był jeszcze pojedynek z Pogonią. Mecz miał odbyć się 15 października, natomiast z Czarnymi dzień później. Pogoń (a także Sparta) jednakże wycofała się z zawodów, przez co harmonogram został zmieniony.
Poza piłką rywalizacja toczyła się w konkurencjach lekkoatletycznych. Tutaj Wisła nie miała przedstawicieli, bowiem wówczas takiej sekcji jeszcze na Wiśle nie było. Niewielu zawodników zgłosiło się do zawodów, toteż nazwiska zwycięzców powtarzały się niejednokrotnie. W zawodach na pewno wystąpili: Jakubowicz, Radzki, Kirchner (wszyscy Czarni Lwów), Nowak (Sokół z Berlina) oraz Nieniewski. Czy są to wszystkie nazwiska – nie wiadomo. Z powodu braku zgłoszeń z harmonogramu wypadł pięciobój nowoczesny, przez co zawody zostały skrócone i zakończyły się 17 października.
"Spóźniona pora, w parze z nią idąca mała liczba zgłoszeń i krótkość dnia pozbawiają lwowskie igrzyska polskie obranego tytułu i sprowadzają je do rozmiarów wszechstronnego meetingu". Tak pisał "Czas" jeszcze podczas trwania igrzysk. Mała ilość zgłoszeń, nie najlepsza pogoda, niewielu kibiców oraz znaczne "odległości placów Towarzystwa zabaw ruchowych od środka miasta" spowodowały, że Igrzyska można uznać raczej za nieudane.
Igrzyska w prasie
Zobacz też
Żródła
"Powstanie i działalność polskich związków sportowych (I) Przełom wieku XIX i XX" - Historia Sportu, Maria Rutkiewicz, Kajetan Hądzelek
"Czas" - z 11, 16 i 17 października 1911 roku
