Józef Piłsudski na meczu Wisły
Z Historia Wisły
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Grafika:Piłsudski z piłkarzami Wisły. 16.11.1924.jpg|250px|right|thumb|Od lewej: Reyman, Wójcik, A. Dembiński, W. Kowalski, Piłsudski, Krupa,Garbień, Balcer; klęczą: Kiliński, Słonecki, Adamek, Gieras; siedzą: K. Hanke, Fichtel, Gulicz, Giebartowski.]] | [[Grafika:Piłsudski z piłkarzami Wisły. 16.11.1924.jpg|250px|right|thumb|Od lewej: Reyman, Wójcik, A. Dembiński, W. Kowalski, Piłsudski, Krupa,Garbień, Balcer; klęczą: Kiliński, Słonecki, Adamek, Gieras; siedzą: K. Hanke, Fichtel, Gulicz, Giebartowski.]] | ||
| - | Piłkarski sezon Wisła kończyła meczem towarzyskim z [[Pogoń Lwów|Pogonią]] ([[1924.11.16 Wisła Kraków – Pogoń Lwów 2:3|16.11 2:3]]). Było to spotkanie wyjątkowe z paru powodów. Po pierwsze dlatego, że opinia sportowej w naszym kraju uznała go za „nieoficjalny mecz o mistrzostwo Polski”. Co miało swoje uzasadnienie, gdyż były to wówczas rzeczywiście dwie najlepsze drużyny piłkarskie w naszym kraju. Tym razem gospodarzem spotkania była Wisła. Mecz toczono znowu w jesiennej aurze, która i tym razem sprzyjała Pogoni (16.11 1924). Po meczu wyrównanym i co ważne prowadzonym fair z obu stron Pogoń wygrała szczęśliwie 3:2 wyraźnie tracąc siły w końcowych minutach spotkania. Zawody nie stały na zbyt wysokim poziomie. Jednak to nie sportowe zmagania piłkarzy na boisku zdominowały relacje z tego meczu. Powodem tego była obecność na stadionie marszałka Józefa Piłsudskiego. | + | Piłkarski sezon 1924 Wisła kończyła meczem towarzyskim z [[Pogoń Lwów|Pogonią]] ([[1924.11.16 Wisła Kraków – Pogoń Lwów 2:3|16.11 2:3]]). Było to spotkanie wyjątkowe z paru powodów. Po pierwsze dlatego, że opinia sportowej w naszym kraju uznała go za „nieoficjalny mecz o mistrzostwo Polski”. Co miało swoje uzasadnienie, gdyż były to wówczas rzeczywiście dwie najlepsze drużyny piłkarskie w naszym kraju. Tym razem gospodarzem spotkania była Wisła. Mecz toczono znowu w jesiennej aurze, która i tym razem sprzyjała Pogoni (16.11 1924). Po meczu wyrównanym i co ważne prowadzonym fair z obu stron Pogoń wygrała szczęśliwie 3:2 wyraźnie tracąc siły w końcowych minutach spotkania. Zawody nie stały na zbyt wysokim poziomie. Jednak to nie sportowe zmagania piłkarzy na boisku zdominowały relacje z tego meczu. Powodem tego była obecność na stadionie marszałka Józefa Piłsudskiego. |
TS Wisła toczyło już od wielu miesięcy starania by marszałek przybył na mecz Wisły. Dobrym duchem i inicjatorem całego przedsięwzięcia był Stanisław Kamer Wojtyga, który w trzyosobowej delegacji Wisły udał się do Sulejówka na odczyt marszałka. Podczas pobytu w Sulejówku w imieniu zarządu klubu zaprosił Marszałka na mecz Wisły. Komendant miał odpowiedzieć: „''Wisła? - Nie znam jeszcze Wisły - znam Cracovię, na której meczu, będąc ostatnio w Krakowie - byłem''”. Kamer wyjaśnił, że „'''''Wisła jest jednym z najstarszych klubów polskich, istnieje jeszcze od czasów przedwojennych'''''” - po czym pokrótce opowiedział mu historię Wisły. „''Marszałek z zainteresowaniem wysłuchał i oświadczył... - Dobrze, będę na meczu''”. '''Zaproszenie Piłsudskiego na mecz Wisły, w okresie gdy ten sam wówczas odsunął się od czynnej polityki i raczej nie wróżono mu powrotu do niej, sygnalizowało wyraźnie sympatie polityczne zarządu klubu'''. Kiedy w Krakowie dowiedziano się o odpowiedzi Marszałka postanowiono zorganizować spotkanie „''z wybitnym pod każdym względem przeciwnikiem, ku wielkiej radości graczy I-szej drużyny Wisły i członków Towarzystwa, ucieszonych wyróżnieniem Klubu przez Marszałka''”. Dlatego za przeciwnika wybrano lwowską Pogoń „''ówczesnego mistrza Polski''”. | TS Wisła toczyło już od wielu miesięcy starania by marszałek przybył na mecz Wisły. Dobrym duchem i inicjatorem całego przedsięwzięcia był Stanisław Kamer Wojtyga, który w trzyosobowej delegacji Wisły udał się do Sulejówka na odczyt marszałka. Podczas pobytu w Sulejówku w imieniu zarządu klubu zaprosił Marszałka na mecz Wisły. Komendant miał odpowiedzieć: „''Wisła? - Nie znam jeszcze Wisły - znam Cracovię, na której meczu, będąc ostatnio w Krakowie - byłem''”. Kamer wyjaśnił, że „'''''Wisła jest jednym z najstarszych klubów polskich, istnieje jeszcze od czasów przedwojennych'''''” - po czym pokrótce opowiedział mu historię Wisły. „''Marszałek z zainteresowaniem wysłuchał i oświadczył... - Dobrze, będę na meczu''”. '''Zaproszenie Piłsudskiego na mecz Wisły, w okresie gdy ten sam wówczas odsunął się od czynnej polityki i raczej nie wróżono mu powrotu do niej, sygnalizowało wyraźnie sympatie polityczne zarządu klubu'''. Kiedy w Krakowie dowiedziano się o odpowiedzi Marszałka postanowiono zorganizować spotkanie „''z wybitnym pod każdym względem przeciwnikiem, ku wielkiej radości graczy I-szej drużyny Wisły i członków Towarzystwa, ucieszonych wyróżnieniem Klubu przez Marszałka''”. Dlatego za przeciwnika wybrano lwowską Pogoń „''ówczesnego mistrza Polski''”. | ||
Wersja z dnia 14:08, 1 paź 2009
Piłkarski sezon 1924 Wisła kończyła meczem towarzyskim z Pogonią (16.11 2:3). Było to spotkanie wyjątkowe z paru powodów. Po pierwsze dlatego, że opinia sportowej w naszym kraju uznała go za „nieoficjalny mecz o mistrzostwo Polski”. Co miało swoje uzasadnienie, gdyż były to wówczas rzeczywiście dwie najlepsze drużyny piłkarskie w naszym kraju. Tym razem gospodarzem spotkania była Wisła. Mecz toczono znowu w jesiennej aurze, która i tym razem sprzyjała Pogoni (16.11 1924). Po meczu wyrównanym i co ważne prowadzonym fair z obu stron Pogoń wygrała szczęśliwie 3:2 wyraźnie tracąc siły w końcowych minutach spotkania. Zawody nie stały na zbyt wysokim poziomie. Jednak to nie sportowe zmagania piłkarzy na boisku zdominowały relacje z tego meczu. Powodem tego była obecność na stadionie marszałka Józefa Piłsudskiego.
TS Wisła toczyło już od wielu miesięcy starania by marszałek przybył na mecz Wisły. Dobrym duchem i inicjatorem całego przedsięwzięcia był Stanisław Kamer Wojtyga, który w trzyosobowej delegacji Wisły udał się do Sulejówka na odczyt marszałka. Podczas pobytu w Sulejówku w imieniu zarządu klubu zaprosił Marszałka na mecz Wisły. Komendant miał odpowiedzieć: „Wisła? - Nie znam jeszcze Wisły - znam Cracovię, na której meczu, będąc ostatnio w Krakowie - byłem”. Kamer wyjaśnił, że „Wisła jest jednym z najstarszych klubów polskich, istnieje jeszcze od czasów przedwojennych” - po czym pokrótce opowiedział mu historię Wisły. „Marszałek z zainteresowaniem wysłuchał i oświadczył... - Dobrze, będę na meczu”. Zaproszenie Piłsudskiego na mecz Wisły, w okresie gdy ten sam wówczas odsunął się od czynnej polityki i raczej nie wróżono mu powrotu do niej, sygnalizowało wyraźnie sympatie polityczne zarządu klubu. Kiedy w Krakowie dowiedziano się o odpowiedzi Marszałka postanowiono zorganizować spotkanie „z wybitnym pod każdym względem przeciwnikiem, ku wielkiej radości graczy I-szej drużyny Wisły i członków Towarzystwa, ucieszonych wyróżnieniem Klubu przez Marszałka”. Dlatego za przeciwnika wybrano lwowską Pogoń „ówczesnego mistrza Polski”.
Piłsudski zaproszenie nie tylko przyjął, ale co więcej, dotrzymał słowa. A wcale nie było to łatwe, gdyż towarzyszący Marszałkowi lekarz płk Kaplicki kategorycznie stwierdził, że z powodu napiętego programu dnia „Komendanta jako lekarz, na mecz nie puści”. Marszałek jednak uspokoił zrozpaczonego stanowiskiem Kamera: „Nie martw się chłopcze, ja jestem Litwin uparty i na mecz i tak pojadę”. Tak też się stało mimo oporów Kaplickiego. Działacze Wisły przygotowywali się sumiennie do tej wizyty rozpatrując szczegółowo każdą z możliwości. „W razie gdy marszałek przyjedzie przed rozpoczęciem meczu, powita Go przy bramie specjalna delegacja z 'Wisły' i „Pogoni' i wręczy mu odznaki obu towarzystw,Marszałek żywo obserwował przebieg interesujących zawodów, a zwłaszcza moment strzału wyrównującej bramki przez Czulaka z Wisły i gdy po strzale wolnym, bitym przez Bacza z Pogoni, ta uzyskała prowadzenie, jeden z adiutantów Marszałka, widząc mą niewesołą minę, odezwał się do Komendanta: Komendancie, Kamer jest zmartwiony, gdyż jego Wisła jest przegraną.
Komendant, zwróciwszy się do mnie, rzekł: Nie martw się chłopcze, ja zawsze trzymam z tymi, którzy przegrywają. Gdy nadeszła przerwa, Komendant, na energiczne żądanie pułk. Kaplickiego, opuścił boisko Wisły, żegnany przez otaczających go graczy Wisły i Pogoni i w tej grupie fotografowany wśród licznych owacyj, zbliżał się do bramy wyjściowej, odprowadzany przez zarząd Wisły z prezesem na czele i spostrzegłszy czerwone chorągwie z białą gwiazdą, zapytał mnie:
Cóż to za bolszewickie flagi?
-To są stare barwy klubu, pochodzące jeszcze z przed wojny - odparłem.
- Ach, tak - odparł śmiejąc się Komendant”. Krótka chwila rozmowy piłkarzy i działaczy Wisły z marszałkiem na długo zapadła im w pamięci. W odbytym później raucie zorganizowanym przez prezydenta miasta ku czci Marszałka wziął udział prezes Wisły Dembiński.
|
Zobacz też
Źródła
Tekst za: "Z Białą Gwiazdą w sercu"
Sprawozdania z posiedzeń zarządu TS Wisła z 17.11
"30 lat TS Wisła" s. 14 i nast.
