Jubileusz 30-lecia
Z Historia Wisły
Spis treści |
30-lecie krakowskiej „Wisły”
„Ilustrowany Kuryer Codzienny”
1936, nr 145 (26 V)
30-lecie krakowskiej „Wisły”
Kraków, 23 maja.
W tych dniach mija 30 lat od chwili, kiedy to w Krakowie powstawał jeden z pierwszych klubów sportowych — T. S. Wisła. Początki jej nie przypominały początków innych klubów, powstających już w niepodległej Polsce. Wówczas bowiem inicjatorzy ruchu sportowego musieli w największym trudzie torować drogę idei wychowania fizycznego, natrafiając przytem na nie chęć władz zaborczych, które bardzo nie chętnym okiem patrzyły się na jednocześnie się społeczeństwa polskiego.
Było to w r. 1906, gdy uczniowie II Szkoły Realnej w Krakowie z inicjatywy prof. Łopuszańskiego, późniejszego wiceministra w. K. i U. p. założyli studenckie kółko piłki nożnej, które przybrało nazwę: „Wisła”. W r. 1907 Wisła uzyskuje dalsze wzmocnienie swoich szeregów przez wchłonięcie szeregu innych organizacyj sportowych, jak drużyny jenknera, drużyny Różowych itd. Wówczas to następuje pierwszy wyjazd Wisły za rogatki Krakowa do Bochni, oraz pierwsze spotkanie z Cracovią, które stało się zaczątkiem rywalizacji obydwóch klubów przez całe dziesiątki lat. Lata 1908 i 1909 przynoszą dalsze krzepnięcie organizacyjne Wisły, która w tym czasie rozgrywa szereg spotkań z drużynami krakowskiemi i Iwowskiemi.
W r. 1910 Wisła uzyskuje wreszcie pod stawy prawne, a to dzięki zatwierdzeniu statutu przez namiestnictwo. Od tego roku ustala się nazwa klubu na T. S. Wisła. Niebawem Wisła, która dotychczas należała do austriackiego związku footballowego, podobnie jak i inne drużyny ówczesnej Galicji występuje z tego związku, nie godząc się z polityką związku austriackiego.
Z inicjatywy Wisły powstaje w Krakowie Polski Związek Piłki Nożnej, do którego również przystępują Czarni ze Lwowa. Posunięcie to powoduje niemożność rozgrywania zawodów z drużynami austriackimi, oraz Cracovią i Pogonią, które pozostały w austriackim Verbandzie. Lukę tę wypełnia porozumienie ze związkiem czeskim, w rezultacie czego publiczność krakowska miała sposobność oglądać w Krakowie Slavię, Spartę, Smichów i inne.
W tymże roku Wisła przystępuje do Union International Football Association w Paryżu, która to unia stała na zasadzie uznawania narodowości, podczas gdy Międzynarodowa Federacja Footballowa stała na gruncie państwowości.
W r. 1911 Wisła sprowadza do Krakowa słynną zawodową drużynę szkocką Aberdeen, przyczem obydwa spotkania rozegrane ze Szkotami zakończyły się porażką Wisły 1:9 i 1:8.
„ Ponieważ pozostawanie poza austriackim Z.P.N. uniemożliwiało Wiśle rozgrywanie meczów z drużynami lokalnymi, przeto Wisła w 1911 roku powraca do związku. W tymże roku P. Z. P. N. przestaje istnieć, skutkiem wystąpienia Wisły. Wisła w dalszym ciągu podtrzymuje kontakt z drużynami czeskiemi, a dysponując wielkiem boiskiem pozlotowem jest w stanie organizować prawie w każdą niedzielę mecz piłkarski. Rozgrywa też Wisła dwa mecze w Łodzi osiągając wyniki 3:3 i 5:0.
W następnym już jednak roku Wisła traci boisko w związku z tem działalność jej musi się ograniczyć. Rozgrywa za to więcej meczów na wyjazdach, udając się nawet aż do Zagrzebia, gdzie w spotkaniu ze znaną drużyną H. A. S. K. rozgrywa dwa mecze z wynikami 4:0 oraz 0:1.
Dopiero w roku 1914 Wisła otrzymuje własne boisko na placu powystawowym w Oleandrach i buduje trybuny. Uzyskanie własnego boiska staje się podstawą do rozwinięcia szerszej działalności, która jednak wkrótce ulega zahamowaniu skutkiem wybuchu wojny. Przeważna część członków towarzystwa wstępuje w szeregi Legjonów, w których znalazła się niemal cała pierwsza drużyna Wisły. Boisko i urządzenia sportowe klubu zostają oddane na użytek polskich Legjonów. Lata wojny, to okres przerwy w pracy Wisły.
Ale zaledwie zawarto formalnie pokój, Wisła już w r. 1918 wraca do pracy. Było to tylko możliwe dlatego, iż członkowie klubu mimo zawieruchy wojennej nie stracili przywiązania do barw klubowych i skoro tylko zaistniały warunki — klub sportowy Wisła reaktywowali. Do sformowania drużyny przyczynił się tutaj w dużej mierze kpt, Henryk Reyman.
Dzięki inicjatywie ówczesnego prezesa mjra Szkolnikowskiego oraz wiceprezesa Wojasa, uzyskuje Wisła teren pod własne boisko na torze powyścigowym za parkiem dra Jordana. Przez lata 1919 i 1920 działalność Wisły nie może się rozwinąć szerzej ze względu na trwające ustawicznie działania wojenne. Ale już w r. 1920 Wisła bierze udział w mistrzostwach Krakowskiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej i zajmuje drugie miejsce.
W roku 1921 Wisła nawiązuje kontakt z drużynami.Węgier i Rumunji, przyczem tournee po Rumunji jest jednem pasmem sukcesów. Rezultatem tego jest, iż Wisła zostaje” wyznaczona w całości jako reprezentacja Krakowa na zawody Kraków Lwów, zakończone remisowo 1:1. W r. 1922 za prezesury dra Kazimierza Szczepańskiego,
Wisła otwiera swój park sportowy. W mistrzostwach K. O. Z. P. N-u, dające jej możność walczenia o tytuł mistrza Polski.
Spotkanie finałowe z Pogonią lwowską musiało być rozegrane trzykrotnie i wreszcie trzecie spotkanie zadecydowało o zdobyciu tytułu mistrzowskiego przez Pogoń. W r. 1924 mistrzostw Polski nie rozgrywano ze względu na Olimpiadę, a Wisła poświęca ten rok na przygotowania do rozgrywek mistrzowskich w roku następnym, przeprowadzonych według nowego systemu. Na ostatniem spotkaniu w r. 1924 Wisła gości na swoim boisku pierwszego Marszałka Polski śp. Józefa Piłsudskiego, który był obecnym na meczu Wisły z Pogonią. W r. 1925 Wisła zostaje zwycięzcą swojej grupy, a w finale zajmuje trzecie miejsce za Pogonią i Cracovią. Równocześnie Wisła szkoli szereg młodszych drużyn, które stanowią stały i bardzo bogaty rezerwuar młodych sił piłkarzy.
W r. 1926 w mistrzostwie okręgowem Wisła zajmuje dopiero drugie miejsce i tem samem odpada od rozgrywek o mistrzostwo Polski. Natomiast Wisła zdobywa puhar Polski ufundowany przez P. Z. P. N. Zajmując się wychowaniem sportowem młodego pokolenia, Wisła nie zapomina o pracy organizacyjnej i czując dotkliwe skutki wadliwego systemu rozgrywek o mistrzostwo Polski występuje z inicjatywą stworzenia Ligi piłki nożnej.
Razem z Wisłą występuje z P. Z. P. N-u 14 klubów, które organizują pierwsze rozgrywki o mistrzostwo Ligi, zakończone zwycięstwem Wisły. Sukces ten powtarza Wisła w r. 1928, już po przeprowadzeniu ugody z P. Z. PN-em i przyjęciu do Ligi Cracovii oraz Śląska ze Świętochłowic. W r. 1929 następuje pewne załamanie się, skutkiem którego Wisła zajmuje dopiero trzecie miejsce w mistrzostwach ligowych. W roku tym protektorat nad Wisłą obejmuje inspektor armji gen. Edward Rydz Śmigły.
Wisła rozszerza zasięg swojego działania poza Kraków i organizuje swój oddział piłkarski w Zakopanem. W r. 1930 Wisła zajmuje w Lidze drugie miejsce i otrzymuje nagrodę Polskiego Kolegjum Sędziów za najbardziej gentlemeńską grę w ciągu sezonu. W r. 1931 Wisła zatrzymuje tytuł wicemistrza Polski. W. roku tym Wisła obi chodzi jubileusz 25-Iecia, a przegląd dobytku Wisły wykazuje w całej pełni jej niesłychanie żywotny rozwój.
Rok 1932 wykazuje znowu pewnego rodzaju załamanie, wynikiem którego jest zajęcie dopiero szóstej lokaty w rozgrywkach ligowych. Natomiast oddziały Wisły w Zakopanem, Nowym Targu i Poroninie rozwijają bardzo ożywioną działalność. W r. 1933 system rozgrywek ligowych zostaje znowu zmieniony przez dokonanie po działu drużyn ligowych na dwie grupy. Wisła kwalifikuje się do rozgrywek finałowych i zajmuje trzecie miejsce za Ruchem i Pogonią. W tym roku Wisła udaje się na tournee do Belgji i Francji, przyczem na meczu Wisły z nieoficjalną reprezentacją Belgji przybył król Albert I oraz następca tronu ks. Leopold. Spotkanie to odbyło się przy świetle elektrycznym i zakończyło się zwycięstwem Belgów 3:0.
W roku 1934 Wisłą utrwala swą pozycję w polskiem piłkarstwie po odmłodzeniu pierwszej drużyny otrzymuje trzecie miejsce po Ruchu i Cracovii.
R. 1935 przynosi znowu pewną poprawę w sytuacji Wisły, która nawet ma poważne szanse na zdobycie mistrzostwa Polski O statecznie jednak kończy na czwartek miejscu. W roku tym, podobnie jak w roku bieżącym, Wisła ponawia swój wyjazd do Belgji, gdzie jest zawsze gościem mile widzianym ze wglądu na swoją gentlemeńską grą.
Nie należy zapominać, te obok sekcji piłkarskiej Wisła organizuje sekcję lekkoatletyczną, pływacką, bokserską, hokejową, gier sportowych, ping-pongową, które również biorą bardzo żywy udział w rozwoju sportu na terenie Krakowa.
W ciągu 30 lał swego istnienia Wisła po trafiła ugruntować swoją pozycją nietylko w świecie sportowym, ale także wśród ogółu społeczeństwa krakowskiego. Było to tylko możliwe dzięki temu, iż w szeregach Wisły znajdowali się wybitni działacze sportowi. będący zarówno fachowcami tak w samej technice sportu, jak i ludźmi umiejącymi kierować młodzieżą.
Nazwiska mjr Szkolnikowskiego, dyr. Bieżeńskiego, dyr. Dembińskiego, dyr. Dobiji K., dra A. Obrubańskiego, mjra H. Reymana, obecnego prezesa Wisły dyr. T. Orzelskiego, dyr. C. Delekty i wielu innych, zapisały sią w dziejach Wisły złotymi zgłoskami, a działacze ci zasłużyli sobie w całej pełni na miano dobrych pracowników polskiego sportu. Niewątpliwie największą dla nich rekompensatą za poniesione trudy jest fakt, iż dziś Wisła spogląda z dumą na minionych 30 lat i na swój dorobek.
Do grona wielu sympatyków T. S. Wisła Kraków, dołącza sią także i nasza Redakcja, składając jubilatowi serdeczne życzenia ad multos annos.
Tak powstała i pracowała Wisła! Trzydzieści lat dorobku klubu krakowskiego
Przegląd Sportowy - piątek, 22 maja 1936 r.
Trzydzieści lat historji "Wisły", ujętych jest w kilku wydawnictwach, skazujących się perjodycznie z tej czy innej okazji. Są wydania jubileuszowe, zawierające garść cyfr, trochę faktów i pare zdjęć.
Z okazji zbliżających się uroczystośći, gdy czas jest ku temu, aby uczynić rachunek sumienia, nie będziemy zbieraczami dat i wypadków.
Udzielimy łamów naszym ludziom, którzy wytężoną pracą budowali to, co historją Wisły nazywamy, przeprowadzimy z nimi rozmowy i żywem słowem podzielimy się z Czytelnikiem. Zaczniemy od jednego z założycieli Wisły, jednego z tych, co u kolebki klubu stali i w pierwszej jego grywali jedenastce. Termodynamika i futbol
Profesor Wysenhoff jest zajęty, i to nawet bardzo! Raz ma wykład o mechanice, to znów mówi o kwantach, to wreszcie wtajemnicza swych słuchaczy w arkana termodynamiki. Uniwersytet Jagielloński zabiera mu wiele czasu.
Trzeba znaleźć chwile między jednym wykładem a drugim, wpaść do gabinetu i spytać o wrażenia z lat minionych.
- Powiem panu coś, co może nie jest jeszcze ogólnie znane. Coś z pierwszych dni istnienia Wisły. O tem, jak powstała. Otóż wiadomo, że powstała w roku 1906 z połączenia klubów studenckich "Wisła" I "Jenkner". Ja byłem wówczas w "Jenknerze". Napisałem do Steigla (wytwórnia artykułów sportowych) w Berlinie, aby nam przysłał jakieś garnitury. Nadeszły koszulki czerwone z gwiazdą niebieską. W czasie fuzji stanęło na tem, że Wisła dała nazwę nowemu klubowi, a my daliśmy barwy koszulek. Tak więc powstały dzisiejsze barwy. Gwiazdę niebieską zmieniono w latach późniejszych na białą.
- Czy pamięta pan profesor jakieś mecze z tych czasów?
- Był taki rok, kiedy 3 razy z rzędu wygrywaliśmy z Cracovią. Mimo to ogólnie uważano Cracovię za lepszą od nas. Działo się to dlatego, że oni mieli lepszą organizację, mieli prasę za sobą.
- A element w sporcie?
- Sami uczniowie, sztubacy, u których gracz 21-letni uważany był już za starego.
Na przełomie dwu epok
Poznaliśmy lata niemowlęce i słuchamy dalszych dziejów z ust p. Marjana Kopcia, jednego z najstarszych "wiślaków".
- Od roku 1908 jestem w Wiśle. Początkowo jako "kibic", później jako czynny członek. Pamiętam dobrze czasy, kiedy co niedzielę rano musieliśmy ruszać na Błonia, aby własnemi rękoma bydować parkan wokół boiska. Wojna światowa przerywa naszą działalność, inwentarz klubu oddajemy do dyspozycji Legionów, kwaterujących w "Oleandrach", gdzie dzierżawiliśmy boisko. Dopiero w roku 1918 organizujemy drużynę. Nie chcąc narażać na szwank imienia klubu, jedziemy do Pogoni lwowskiej pod nazwą "Sparty" i wygrywamy z nią 3:0. To dodaje nam otuchy. Jedziemy jeszcze raz do Lwowa, już tym razem jako "Wisła" i wygrywamy znów 3:0. Czasy są ciężkie, gracze utrzymują drużynę z własnych funduszów, zarząd z mjr. Szkolnikowskim na czele ma trudne zadanie przed sobą. Dopiero w roku 1920, gdy drużyna wyjeżdża do Czerniowiec, "zarabiamy" na boisko. Przez czas pobytu w Rumunii, rezygnuje drużyna z diet i za te pieniądze kupujemy po powrocie drzewo na parkan. Mając już własny kąt, pierwszą rzeczą było wyszukanie człowieka, który by zdołał Towarzystwo zorganizować pod względem gospodarczym. Wówczas padł wybór na p. Aleksandra Dembińskiego. Dla Wisły nadchodzi czas rozkwitu!
- Obejmuję kierownictwo sekcji piłkarskiej, powstają drużyny młodsze, których wychowawcą jest p. Kaliciński. Zdobywamy mistrzostwo KZOPN w latach 1925 i 1926.
- Od czterech lat nie biorę czynnego udziału w pracach towarzystwa. Ale gdy przyjeżdżam na niedzielę do Krakowa, dowiaduję się o sprawach klubowych, gdyż będąc "wiślakiem" od lat 28, dalej nim pozostanę. Tylko takich członków ma Wisła w swem gronie...
Jedna "mocna"
Doprowadził nas poprzedni rozmówca do ery p. Dembińskiego. Słuchamy za chwilę jego ciekawych wyburzeń.
- Do Wisły przyszedłem w roku 1921. Zainteresowałem się od razu drużyną piłkarską, gdyż uważałem, że to jest podstawa klubu. Jedenastka Wisły była wtedy zupełnie niezorganizowana. Wystarczy panu, że jeden z graczy powiedział mi na wstępie: "Aby drużyna dobrze grała, konieczna jest jedna "mocna" przed meczem.
- Mając dar "odkrywania" graczy i wpajania w nich tego fluidu duchowego, bez którego nie ma wygranej walki sportowej, zabrałem się do montowania drużyny. Przez 5 lat mej prezesury poświęcałem klubowi codziennie 5-6 godzin pracy i naturalnie całą niedzielę.
- Zdaję sobie sprawę, że w każdym klubie ważna jest strona gospodarcza, ale uważam, że prima ratio - to dobry sport. Starałem się dać klubowi jak najlepszy sport i mam wrażenie, że to mi się udało. Już nie za długo zdobywamy mistrzostwo KZOPN i walczymy w finale o mistrzostwo Polski z Pogonią.
- Starałem się tworzyć konfraternię wśród graczy, spoić ich uczuciem przyjaźni i po tej drodze idąc, zmontowałem jedenastkę silną i równą. Brzydziłem się kaperowania. Bez tego daliśmy wtedy takich graczy do reprezentacji, jak bramkarz Kiliński, mieliśmy najlepszą w Wiśle parę obrońców: Burek - Skrynkowicz. Naszych sześciu pomocników: Makowski, Kotlarczykowie, Bajorek, dr. Krupa i Gieras było chlubą piłkarstwa polskiego, 3 z nich grało w reprezentacji Polski. Lata 1923 - 1927 to okres największej potęgi Wisły. Zaprowadziliśmy ją wtedy bardzo wysoko. W mistrzostwach ligowych nasza drużyna strzeliła 99 bramek, rekord, dotychczas przez nikogo nie pobity. Ale tego można było dokonać wtedy, gdy się wychowało piątkę ataku: Balcer, Kowalski, Reyman, Czulak, Adamek. Tego można było dokonać, wychowawszy środkowego pomocnika Kotlarczyka, grającego nieprzerwanie od roku 1924 do roku 1936. U szczytu powodzenia
Wolno zbliżamy się ku końcowi. Za chwilę rozpoczniemy ostatnią z cyklu naszych rozmówek. Będzie ona specjalnie ciekawa, ze względu na osobę rozmówcy: dr. Adama Obrubańskiego, z którego nazwiskiem niejako związane są dzieje Wisły od lat najwcześniejszych, do chwili obecnej. Usłyszymy sąd wnikliwy o istocie klubu i jego linji rozwojowej.
- Brak organizacji spowodował, że w pierwszych latach naszego istnienia nie mogliśmy wypłynąć na szersze tory, podobnie jak Cracovia. Do tego przyczyniły się również niepowodzenia finansowe, będące już wprost przysłowiowem. Ile razy grała Wisła, tyle razy lał deszcz. Obojętne, czy to było ze Slavią, czy z Aberdeenem. Nieszczęsne wydzierżawienie ślizgawki w roku 1909, kiedy przez całą zimę nie było ani razu lodu, położyło nas do reszty finansowo. - Lata powojenne przynoszą nam najlepszą pozycję w rywalizacji czterech klubów małopolskich (Cracovia, Czarni, Pogoń, Wisła). Siła klubu jest bezwzględnie najwyższa w latach 1927 i 1928, kiedy to zdobywamy mistrzostwo Polski. Rok nasz największy - to 1928, zdobycie mistrzostwa przy udziale Cracovii, utrzymanie mistrzostwa mimo naporu niemieckiego 1.F.C. i zdobycie rekordu publiczności na obcych boiskach.
- Od tej pory następują zmiany w drużynie, brak nowych talentów. Na mecze muszą zawodnicy przyjeżdżać z poza Krakowa (Reyman, Balcer), to ma decydujący wpływ na obniżenie lotów. Pomimo to utrzymuje się jednak styl gry, dzięki takim jednostkom jak Kotlarczykowie i Artur. Mimo zdarzających się niepowodzeń gra Wisły jest miła dla oka, mamy tego liczne dowody.
- Sekretarz Warty p. Rybarczyk zapytany, którą z drużyn uważa za najlepszą w Polsce, wybrał w roku ubiegłym Wisłę, jakkolwiek była na czwartem miejscu. Mimo przegranych w Belgji, Wisła corocznie zapraszana jest tam na turnieje.
- Więzią, która nas łączy, jest solidarność drużyny z zarządem. Nie może nikt z graczy powiedzieć, że zmarnował swą karierę przez sport. Niejeden natomiast ma powód do wdzięczności w stosunku do władz klubowych, które się nim opiekowały.
- Jaki nasz program, jakie nasze zamierzenia? Przede wszystkiem rozszerzenie ram "Wisły". Tworzenie oddziałów w gminach podmiejskich i zabezpieczanie sobie przez to dopływu narybku. W ten sposób opiekujemy się też młodzieżą podmiejską, spełniamy funkcje już nie tylko sportowe, ale społeczne. Dalej musimy uzyskać własne boisko i to o odpowiednich rozmiarach, dla treningów naszych drużyn.
- Ograniczamy się do kilku sekcyj, a nie idziemy śladami innych tworząc mnóstwo sekcyj, z których faktycznie pracują jedna czy dwie. Nie mamy fałszywych ambicyj, chcemy mieć dobrą piłkę nożną, narciarstwo i boks, chcemy mieć lekką atletykę, jako podstawę wszelkich zamierzeń.
- Mamy za sobą 30 lat pracy. Okres ciężkiej pracy, gdyż nie byliśmy szczęśliwymi wybrańcami losu, tak jak inni. Nasza droga nie taka łatwa. Ale oczekujemy spokojnie sądu opinji publicznej, bo kierowała nami zawsze dobra wola i przez sport służyliśmy społeczeństwu.
Roman Gehorsam.
Program uroczystości
Kraków sportowy żyje pod wrażeniem jubileuszu 30-lecia Wisły. Wszystko w mieście mówi o meczu. Do czwartku rozsprzedano 8.000 biletów.
Uroczystości rozpoczynają się w niedzielę mszą św. w kościele OO. Kapucynów. O godz. 10-ej nastąpi akt hołdu u trumny Marszałka Piłsudskiego, poczem odbędzie się akademja w lokalu Klubu Społecznego. Na program akademji złożą się produkcje chóru, przemówienia oraz odczyt o historji klubu.
Zawody sportowe rozpoczną się o godz. 15.30 meczem reprezentacji szkolnej przeciw junjorom Wisły. Mecz główny Chelsea - Wisła rozpoczyna się o godz. 5.30 pop. W salach Klubu Społecznego odbędzie się o godz. 20.45 wieczerza, która zakończy uroczysty obchód.
Dla gości angielskich ułożono program pobytu, w czasie którego zwiedzą zabytki Krakowa i wyjadą do Salin w Wieliczce.
Protektorem uroczystości jest Generalny Insp. Sił Zbrojnych gen. Edward Śmigły-Rydz. W prezydjum Komitetu zasiadają: wojewoda płk. Gnoński, ksiądz metropolita Sapleka, minister Ulrych, gen. Narbut-Łuczyński, gen. Olszyna-Wilczyński, prezydent miasta dr. Kaplicki. Do Komitetu wchodzą m.in. wicemin. Bobkowski, gen. Mond, płk. Wójcicki, wiceprezes, dr. Klimecki i dr. Radzyński, poseł Krupa, dziekan Walery Goetel, artysta malarz Wlastimil Hoffmann, dyr. gimnazjum skąd wyszła pierwsza drużyna Wisły p. Ryszard Goetel i inni.
Drużyna Wisły wystąpi przeciw Anglikom w zmienionym składzie. Na miejscu Szczepanika grać będzie w obronie Sitko, zamiast Sołtysika - Szewczyk.
źródło: http://buwcd.buw.uw.edu.pl/e_zbiory/ckcp/p_sportowy/1936/numer043/imagepages/image3.htm
Zawody jubileuszowe
Jubileusz w pasie
- Zapowiedź
- Trzydziestolecie krakowskiej Wisły
- 30-lecie T.S. Wisła
- W Nowym Dzienniku
- W Przeglądzie Sportowym - zapowiedź
- Życzenia "Ostatnich Wiadomości Krakowskich"
- W Ikacu
- W radiu
- Artykuł okolicznościowy w Ikacu (1)
- Artykuł okolicznościowy w Ikacu (2)
- W Głosie Narodu
„Ilustrowany Kuryer Codzienny”
1936, nr 135 (16 V)
Uroczystości jubileuszowe krakowskiej „Wisły”
W niedzielę, dn. 24 maja br. obchodzić będzie najstarszy klub krakowski, Towarzystwo Sportowe „Wisła“ jubileusz 30-lecia swego istnienia. Nad uroczystościami, pozostającemi w związku z jubileuszem klubu objął protektorat generalny Inspektor Armji, gen. Edward Śmigły Rydz.
Program jubileuszu przewiduje m. in. Mszę św. w kościele OO. Kapucynów o godz. 9 rano, Akademję w Klubie Społecznym o godz. 11-tej oraz obok innych zawodów międzynarodowy mecz piłki nożnej Chelsea (Londyn) — Wisła. Na jubileusz towarzystwa zapowiedzieli swój przyjazd liczni zamiejscowi członkowie klubu, z których wielu zajmuje wybitne stanowiska społeczne.
Gwoździem programu, jak to można przewidzieć, jest mecz Wisły z Anglikami, których pragnie każdy zobaczyć, jest to oczywiście wyjątkowa sposobność zobaczenia drużyny angielskiej w Polsce. Stąd nic dziwnego, iż popyt na bilety jest ogromny, a ilość widzów przewyższy na pewno tą, która była na pamiętnym meczu międzypaństwowym (pierwszem naszem spotkaniu międzypaństwowem) Polska — Węgry w r. 1922 w Krakowie. Sekretarjat „Wisły” otrzymuje też codziennie liczne zamówienia na bilety z prowincji, skąd specjalne pociągi popularne dostawią także ogromną ilość widzów, pragnących wykorzystać tę tak rzadką u nas okazję zobaczenia mistrzów piłki nożnej.
Ponieważ miejsca na trybunach zostały już rozkupione, zarząd „Wisły” uruchamia jeszcze sprzedaż biletów na miejsca dostawiane na bieżni, których ilość będzie też ograniczoną. Należy przeto we własnym interesie zaopatrzyć się w bilety w przedsprzedaży, gdyż potem może ich wogóle zabraknąć, a to ze względu na ograniczoną ilość miejsc na boisku „Wisły
Jubileusz „Wisły” w Radju.
„Ilustrowany Kuryer Codzienny”
1936, nr 142 (23 V)
Jubileusz „Wisły” w Radju.
Polskie Radjo poświeci jubileuszowi 30-lecia „Wisły” dwie audycje. Dziś, w piątek, 22 maja, nadana będzie na wszystkie rozgłośnie polskie o godz. 19.55 audycja w formie wywiadu, przeprowadzonego przez red. Olkusznika z prezesem „Wisły” dyr. Orzelskim, a w niedzielę transmitować będzie radjo fragment zawodów Wisła—-Chelsea, który zostanie nagrany na aparaturze „Stil“.
„Ilustrowany Kuryer Codzienny”
1936, nr 143 (24 V)
Z okazji 30-letniego jubileuszu ukazała się nakładem „Wisły” broszura, która w licznych artykułach omawia historję klubu i przynosi wiele zdjęć do tej pory niereprodukowanych. Broszury są do nabycia w Ośrodku Propagandy LOPP (Pierackiego 1), oraz w F-mie Voigt (Florjańska 47)
Galeria
 Akademia w Klubie Społecznym |
 |
 Przemawia Tadeusz Orzelski |
 |
 Fragment meczu jubileuszowego z Chelsea |
 Na boisko wychodzą gracze angielscy |
 Kibice przed meczem jubileuszowym z Chelsea |
Zobacz też
- Sezon 1936
- 30-lecia TS Wisła (pdf: 58,1 mb)
- Jubileusze
