Lucyna Berniak
Z Historia Wisły
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| - | [[Grafika:Lucyna Berniak.jpg|thumb]]'''Lucyna Berniak''' - po mężu Januszkiewicz, urodzona 26 czerwca 1953 w Krakowie, koszykarka Wisły, reprezentantka Polski, sześciokrotna mistrzyni Polski. | + | [[Grafika:Lucyna Berniak.jpg|thumb]]'''Lucyna Berniak''' - po mężu '''Januszkiewicz''', urodzona 26 czerwca 1953 w Krakowie, koszykarka Wisły, reprezentantka Polski, sześciokrotna mistrzyni Polski. |
Lucyna Berniak urodziła się w Krakowie, treningi rozpoczęła jednak nie w Wiśle, a w Koronie. Na treningi tego klubu zabrał 13-letnią dziewczynę starszy brat. Lucyna Berniak występując w juniorach Korony wyróżniła się na tyle, że otrzymała powołanie do reprezentacji Polski w swojej kategorii wiekowej. W tym okresie jej największym sukcesem sportowym było piąte miejsce na Mistrzostwach Europy juniorów. Później Lucyna Berniak wywalczyła sobie pewne miejsce w pierwszej drużynie Korony, występującej w pierwszej lidze. Korona, z Lucyną Berniak w składzie, zdobyła Puchar Polski, pokonując w finale Białą Gwiazdę. | Lucyna Berniak urodziła się w Krakowie, treningi rozpoczęła jednak nie w Wiśle, a w Koronie. Na treningi tego klubu zabrał 13-letnią dziewczynę starszy brat. Lucyna Berniak występując w juniorach Korony wyróżniła się na tyle, że otrzymała powołanie do reprezentacji Polski w swojej kategorii wiekowej. W tym okresie jej największym sukcesem sportowym było piąte miejsce na Mistrzostwach Europy juniorów. Później Lucyna Berniak wywalczyła sobie pewne miejsce w pierwszej drużynie Korony, występującej w pierwszej lidze. Korona, z Lucyną Berniak w składzie, zdobyła Puchar Polski, pokonując w finale Białą Gwiazdę. | ||
Niedługo potem Lucyna Berniak zmieniła barwy klubowe i grała już w Wiśle. Spędziła tu 12 sezonów, będąc jedną z najlepszych zawodniczek nie tylko Białej Gwiazdy, ale także całej ligi. Potwierdzeniem tego była wysoka skuteczność pod koszem i duża liczba zdobywanych punktów. Przyczyniło się to do sześciu tytułów mistrzowskich (1975, 76, 77, 79, 81, 84) i czterech wicemistrzowskich (1972, 73, 74, 83). | Niedługo potem Lucyna Berniak zmieniła barwy klubowe i grała już w Wiśle. Spędziła tu 12 sezonów, będąc jedną z najlepszych zawodniczek nie tylko Białej Gwiazdy, ale także całej ligi. Potwierdzeniem tego była wysoka skuteczność pod koszem i duża liczba zdobywanych punktów. Przyczyniło się to do sześciu tytułów mistrzowskich (1975, 76, 77, 79, 81, 84) i czterech wicemistrzowskich (1972, 73, 74, 83). | ||
| + | |||
| + | Barwy Wisły reprezentowała w 218 oficjalnych meczach. | ||
Bardzo dobrze rozwijała się także kariera Lucyny Berniak w reprezentacji. Ogółem wystąpiła w niej w 200 meczach, w tym na Mistrzostwach Europy w Clermont-Ferrnad (1976 - 6 miejsce), w Poznaniu (1978 - 5 miejsce) i w Anconie (1981 - 2 miejsce). | Bardzo dobrze rozwijała się także kariera Lucyny Berniak w reprezentacji. Ogółem wystąpiła w niej w 200 meczach, w tym na Mistrzostwach Europy w Clermont-Ferrnad (1976 - 6 miejsce), w Poznaniu (1978 - 5 miejsce) i w Anconie (1981 - 2 miejsce). | ||
| - | Zgodnie z oceną Romana i Artura Pyjosów, Lucynę Berniak cechowała w grze nieustępliwość, | + | Zgodnie z oceną Romana i Artura Pyjosów, Lucynę Berniak cechowała w grze nieustępliwość, zadziorność i walka do końca. Szczególnie skuteczna była w rzutach z półdystansu i w grze pod tablicami. |
Lucyna Berniak ukończyła studia na Akademii Wychowania Fizycznego z tytułem magistra i dyplomem trenera koszykówki. Od 1985 roku poświęciła się właśnie pracy szkoleniowej, naturalnie w Wiśle. | Lucyna Berniak ukończyła studia na Akademii Wychowania Fizycznego z tytułem magistra i dyplomem trenera koszykówki. Od 1985 roku poświęciła się właśnie pracy szkoleniowej, naturalnie w Wiśle. | ||
| + | '''Na podstawie: [["Pod wiślackim koszem kobiet i mężczyzn 1928-2006", Roman Pyjos, Artur Pyjos (2006)]]''' | ||
| - | + | [[Grafika:Koszykarki 1980.jpg|thumb|400px|left|Drużyna koszykarek 1980 rok. Stoją od lewej: [[Lucyna Januszkiewicz]], [[Halina Kosińska]], [[Halina Kaluta]], [[Barbara Wiśniewska]], [[Grażyna Jaworska]], [[Małgorzata Kapera]], [[M. Twaróg]], [[Elżbieta Biesiekierska]], [[Barbara Nowak]], [[Małgorzata Waga-Wiązowska]]. <br>'''''Fot. P. Krassowski, pocztówka kolekcjonerska z 1981 roku.''''']] | |
[[Kategoria: Zawodniczki (koszykówka)|Berniak Lucyna]] | [[Kategoria: Zawodniczki (koszykówka)|Berniak Lucyna]] | ||
[[Kategoria:Reprezentanci Polski (koszykówka)|Berniak Lucyna]] | [[Kategoria:Reprezentanci Polski (koszykówka)|Berniak Lucyna]] | ||
Wersja z dnia 05:31, 31 sty 2013
Lucyna Berniak urodziła się w Krakowie, treningi rozpoczęła jednak nie w Wiśle, a w Koronie. Na treningi tego klubu zabrał 13-letnią dziewczynę starszy brat. Lucyna Berniak występując w juniorach Korony wyróżniła się na tyle, że otrzymała powołanie do reprezentacji Polski w swojej kategorii wiekowej. W tym okresie jej największym sukcesem sportowym było piąte miejsce na Mistrzostwach Europy juniorów. Później Lucyna Berniak wywalczyła sobie pewne miejsce w pierwszej drużynie Korony, występującej w pierwszej lidze. Korona, z Lucyną Berniak w składzie, zdobyła Puchar Polski, pokonując w finale Białą Gwiazdę.
Niedługo potem Lucyna Berniak zmieniła barwy klubowe i grała już w Wiśle. Spędziła tu 12 sezonów, będąc jedną z najlepszych zawodniczek nie tylko Białej Gwiazdy, ale także całej ligi. Potwierdzeniem tego była wysoka skuteczność pod koszem i duża liczba zdobywanych punktów. Przyczyniło się to do sześciu tytułów mistrzowskich (1975, 76, 77, 79, 81, 84) i czterech wicemistrzowskich (1972, 73, 74, 83).
Barwy Wisły reprezentowała w 218 oficjalnych meczach.
Bardzo dobrze rozwijała się także kariera Lucyny Berniak w reprezentacji. Ogółem wystąpiła w niej w 200 meczach, w tym na Mistrzostwach Europy w Clermont-Ferrnad (1976 - 6 miejsce), w Poznaniu (1978 - 5 miejsce) i w Anconie (1981 - 2 miejsce).
Zgodnie z oceną Romana i Artura Pyjosów, Lucynę Berniak cechowała w grze nieustępliwość, zadziorność i walka do końca. Szczególnie skuteczna była w rzutach z półdystansu i w grze pod tablicami.
Lucyna Berniak ukończyła studia na Akademii Wychowania Fizycznego z tytułem magistra i dyplomem trenera koszykówki. Od 1985 roku poświęciła się właśnie pracy szkoleniowej, naturalnie w Wiśle.
Na podstawie: "Pod wiślackim koszem kobiet i mężczyzn 1928-2006", Roman Pyjos, Artur Pyjos (2006)
Fot. P. Krassowski, pocztówka kolekcjonerska z 1981 roku.
