Puchar Zdobywców Pucharów 1967/1968 (piłka nożna)

Z Historia Wisły

(Różnice między wersjami)
Aktualna wersja (12:40, 15 cze 2020) (edytuj) (anuluj zmianę)
 
(Nie pokazano 9 wersji pośrednich.)
Linia 1: Linia 1:
 +
{{Przyciski-rozgrywki
 +
|poprzedni sezon = Sezon 1966/1967 (piłka nożna)
 +
|następny sezon = Sezon 1968/1969 (piłka nożna)
 +
|rozgrywki1 = [[Wszystkie mecze 1967/1968 (piłka nożna)|Wszystkie mecze]],
 +
|rozgrywki2 = [[I Liga 1967/1968 (piłka nożna)|I Liga]],
 +
|rozgrywki3 = [[Puchar Polski 1967/1968 (piłka nożna)|Puchar Polski]],
 +
|rozgrywki4 = [[Puchar Zdobywców Pucharów 1967/1968 (piłka nożna)|Puchar Zdobywców Pucharów]]
 +
|rozgrywki5 = [[Mecze towarzyskie międzynarodowe 1967/1968 (piłka nożna)|Mecze towarzyskie międzynarodowe]],
 +
|rozgrywki6 = [[Mecze towarzyskie 1967/1968 (piłka nożna)|Mecze towarzyskie i sparingi]],
 +
|rozgrywki7 = [[Rezerwy 1967/1968 (piłka nożna)|Rezerwy]]
 +
|rozgrywki8 = [[Juniorzy 1967/1968 (piłka nożna)|Juniorzy i trampkarze]]
 +
|rozgrywki9 =
 +
|rozgrywki10 =
 +
|rozgrywki11 =
 +
|rozgrywki12 =
 +
|rozgrywki13 =
 +
|rozgrywki14 =
 +
|rozgrywki15 =
 +
|kadra = [[Kadra Wisły 1967/1968 (piłka nożna)|Kadra]]
 +
|zarząd =
 +
|statystyki = [[Statystyki 1967/1968 (piłka nożna)|Statystyki]]
 +
}}
 +
 +
{{Rozgrywki
{{Rozgrywki
| miejsce(etap pucharu) = Puchar Zdobywców Pucharów
| miejsce(etap pucharu) = Puchar Zdobywców Pucharów
-
| rozgrywka1 =
+
| rozgrywka1 = 1/16
-
| data1 = 1968.09.20
+
| data1 = 1967.09.20
| gdzie1 = wyjazd
| gdzie1 = wyjazd
| przeciwnik1 = [[HJK Helsinki]]
| przeciwnik1 = [[HJK Helsinki]]
-
| wynik1 = [[1968.09.20 HJK Helsinki - Wisła Kraków 1:4|4:1 (3:0)]]
+
| wynik1 = [[1967.09.20 HJK Helsinki - Wisła Kraków 1:4|4:1 (3:0)]]
| strzelcy1 = [[Hubert Skupnik]] 10’, [[Wiesław Lendzion]] 14 i 27’, [[Andrzej Sykta]] 66’.
| strzelcy1 = [[Hubert Skupnik]] 10’, [[Wiesław Lendzion]] 14 i 27’, [[Andrzej Sykta]] 66’.
-
| rozgrywka2 =
+
| rozgrywka2 = 1/16
-
| data2 = 1968.10.04
+
| data2 = 1967.10.04
| gdzie2 = dom
| gdzie2 = dom
| przeciwnik2 = [[HJK Helsinki]]
| przeciwnik2 = [[HJK Helsinki]]
-
| wynik2 = [[1968.10.04 Wisła Kraków - HJK Helsinki 4:0|4:0 (2:0)]]
+
| wynik2 = [[1967.10.04 Wisła Kraków - HJK Helsinki 4:0|4:0 (2:0)]]
-
| strzelcy2 = [[Andrzej Sykta]] 79’.
+
| strzelcy2 = Raniala 25’ sam., [[Hubert Skupnik]] 44’, [[Ryszard Wójcik]] 60’, [[Andrzej Sykta]] 79’.
-
| rozgrywka3 = [[Raniala]] 25’ sam., [[Hubert Skupnik]] 44’, [[Ryszard Wójcik]] 60’, [[Andrzej Sykta]] 79’.
+
| rozgrywka3 = 1/8
-
| data3 = 1968.11.15
+
| data3 = 1967.11.15
| gdzie3 = dom
| gdzie3 = dom
| przeciwnik3 = [[HSV Hamburg]]
| przeciwnik3 = [[HSV Hamburg]]
-
| wynik3 = [[1968.11.15 Wisła Kraków - HSV Hamburg 0:1|0:1 (0:0)]]
+
| wynik3 = [[1967.11.15 Wisła Kraków - HSV Hamburg 0:1|0:1 (0:0)]]
| strzelcy3 =
| strzelcy3 =
-
| rozgrywka4 =
+
| rozgrywka4 = 1/8
-
| data4 = 1968.11.29
+
| data4 = 1967.11.29
| gdzie4 = wyjazd
| gdzie4 = wyjazd
| przeciwnik4 = [[HSV Hamburg]]
| przeciwnik4 = [[HSV Hamburg]]
-
| wynik4 = [[1968.11.29 HSV Hamburg - Wisła Kraków 4:0|0:4 (0:3)]]
+
| wynik4 = [[1967.11.29 HSV Hamburg - Wisła Kraków 4:0|0:4 (0:3)]]
| strzelcy4 =
| strzelcy4 =
| rozgrywka5 =
| rozgrywka5 =
Linia 242: Linia 266:
| strzelcy40 =
| strzelcy40 =
}}
}}
 +
==Retro zdjęcie: przywitanie Fryderyka Monicy i Uwe Seelera przed meczem Wisła - HSV==
 +
Czy udało Wam się rozpoznać zawodnika Wisły na dzisiejszym retro zdjęciu? To Fryderyk Monica. A może skojarzyliście rywala? Niski, przysadzisty, charakterystycznie łysiejący - ten niepozorny zawodnik to Uwe Seeler, legenda HSV Hamburg, jeden z najlepszych napastników w historii Niemiec. W jakich okolicznościach Monica i Seeler uścisnęli sobie dłonie?
 +
 +
 +
07.04.2020r.
 +
 +
HistoriaWisly.pl
 +
 +
HistoriaWisly.pl
 +
 +
 +
W 1964 roku Wisła Kraków po raz pierwszy w swojej historii spadła z najwyższej klasy ligowej. Losy Białej Gwiazdy decydowały się do ostatniej kolejki, a o wszystkim przesądziła bramka stracona w 84. minucie meczu ze świeżo upieczonym mistrzem - Górnikiem Zabrze. Po pierwszej fali rozpaczy kibiców z pewnością przepełniały obawy - jak długo potrwa banicja oraz czy Wisła jeszcze powróci do I ligi?
 +
 +
Okazało się, że lekko przytłumiona Biała Gwiazda bardzo szybko ponownie rozbłysła pełnym blaskiem. Wisła powróciła do I ligi już po jednym sezonie i w 1966 roku - jako beniaminek - sięgnęła po wicemistrzostwo kraju. W kolejnym roku krakowianie wygrali zaś Puchar Polski, nawiązując do sukcesu Henryka Reymana i jego zespołu sprzed 40 lat. Ten triumf dał też Wiśle przepustkę do międzynarodowych rozgrywek - po raz pierwszy w historii Biała Gwiazda miała się zaprezentować w europejskich pucharach.
 +
 +
Wisła Kraków w 1966 roku rywalizowała już w Pucharze Intertoto, grając dwumecze z Kaiserslautern, Malmö FF i Interem Bratysława. Rozgrywki te miały jednak rangę co najwyżej trochę bardziej prestiżowych potyczek towarzyskich. Nie bez powodu Puchar Intertoto zyskał sobie przydomek Pucharu Lata. Puchar Zdobywców Pucharów - bo do tych zawodów przystępowała teraz Biała Gwiazda - miał znacznie poważniejsze znaczenie.
 +
 +
W pierwszej rundzie Wisła Kraków podejmowała fińskie HJK Helsinki. Debiut wypadł okazale, w obu spotkaniach Biała Gwiazda cztery razy trafiała do siatki rywala, a obrona Wiślaków tylko raz dała się przechytrzyć. 8:1 w dwumeczu i pewny awans do 1/8 finału!
 +
 +
Tutaj na krakowian czekał rywal znacznie groźniejszy - zachodnioniemiecki HSV Hamburg. HSV było akurat w słabszej formie, znajdowało się w dole tabeli Bundesligi, ale skład tej drużyny musiał budzić respekt. Największą gwiazdą był Uwe Seeler, król strzelców pierwszego sezonu Bundesligi (niemiecką ligę ogólnokrajową powołano dopiero w 1963 roku), od 1954 roku etatowy reprezentant Niemiec. Partnerem Seelera w reprezentacji był obrońca HSV Willi Schulz. W Wiśle też występowali reprezentanci kraju, ale największe sukcesy były jeszcze przed Polską, Seeler i Schulz w 1966 roku dotarli zaś z Niemcami do finału Mistrzostw Świata. Pod Wawelem uwagę przykuwał również bramkarz HSV - Turek Özcan Arkoç. Kibice Wisły musieli czekać do lat 90-tych by w składzie swojej drużyny zobaczyć obcokrajowców, na Zachodzie stranieri już wtedy nie byli czymś niezwykłym.
 +
 +
Do pierwszego meczu doszło 15 listopada 1967 roku w Krakowie. Trener gości, Kurt Koch, zachwalał stan murawy przy ulicy Reymonta, dziwił się jednak, że taki obiekt nie posiada sztucznego oświetlenia. Zauważał, że pora meczu (środa, godzina 13:45) dla zawodów tej rangi była niewłaściwa.
 +
 +
Trener Mieczysław Gracz do boju delegował następującą jedenastkę: w bramce Henryk Stroniarz, w obronie Fryderyk Monica, Ryszard Wójcik, Władysław Kawula i Tadeusz Kotlarczyk, w pomocy Wiesław Lendzion i Józef Gach, w ataku Andrzej Sykta, Zygmunt Pietraszewski, Czesław Studnicki i Hubert Skupnik. Kapitanem Białej Gwiazdy był Fryderyk Monica i to on wymienił z Seelerem okolicznościowe proporczyki.
 +
 +
Faworytem tej rywalizacji byli bez wątpienia Niemcy, jednak to Wiślacy przeprowadzili pierwszy groźny atak. Już w siedem minut po rozpoczęciu gry Andrzej Sykta uderzył w poprzeczkę. Myliłby się jednak ktoś, kto po takim początku oczekiwałby w dalszej części spotkania wielu groźnych i składnych akcji. Wiślacy próbowali przedostawać się pod bramkę rywala, brakowało im jednak dynamiki i przebojowości w pojedynkach indywidualnych. HSV z kolei grało zachowawczo i tylko sporadycznie i niewielkimi siłami zapuszczało się na połowę Wisły. Możliwe, że w tym przejawiało się doświadczenie i wyrachowanie HSV, bo gdy nadarzyła się okazja, Niemcy nie zmarnowali sytuacji. Gola wypracował reprezentacyjny duet - Schultz rzucił piłkę w pole karne, a Seeler przechytrzył Tadeusza Kotlarczyka i głową (choć był sporo niższy od kryjącego go obrońcy Wisły) skierował piłkę do siatki. Wygrana na wyjeździe 1:0 w perspektywie rewanżu dawała HSV duży komfort. I faktycznie u siebie Niemcy zaprezentowali się znacznie lepiej, nie dając szans Białej Gwieździe. Wynik 0:4 z 29 listopada 1967 roku do dzisiaj pozostaje najwyższą przegraną Wisły w europejskich pucharach.
 +
 +
Jak HSV poradziło sobie w kolejnych rundach Pucharu Zdobywców Pucharów? Otóż Niemcy odprawili jeszcze Lyon i Cardiff City by dotrzeć do finału. Dopiero w nim HSV uległo Milanowi. Dla Wiślaków zaś pojedynki z HJK i HSV przez prawie dekadę były jedynym występem w pucharach (nie licząc kolejnych edycji Intertoto). Biała Gwiazda powróciła do pucharowej rywalizacji dopiero w 1976 roku, w Pucharze UEFA.
 +
 +
 +
'''Źródło:''' [http://www.wisla.krakow.pl//''' wisla.krakow.pl''']
 +
[[Kategoria:Puchar Zdobywców Pucharów 1967/1968 (piłka nożna)|- Puchar Zdobywców Pucharów 1967/1968 (piłka nożna)]]

Aktualna wersja

poprzedni sezon Rozgrywki w tym sezonie następny sezon
Wszystkie mecze, I Liga, Puchar Polski, Puchar Zdobywców Pucharów Mecze towarzyskie międzynarodowe,
Mecze towarzyskie i sparingi, Rezerwy Juniorzy i trampkarze
Kadra Statystyki Spis Sezonów


Puchar Zdobywców Pucharów
rozgr. data gdzie przeciwnik wynik strzelcy
1/16 1967.09.20 wyjazd HJK Helsinki 4:1 (3:0) Hubert Skupnik 10’, Wiesław Lendzion 14 i 27’, Andrzej Sykta 66’.
1/16 1967.10.04 dom HJK Helsinki 4:0 (2:0) Raniala 25’ sam., Hubert Skupnik 44’, Ryszard Wójcik 60’, Andrzej Sykta 79’.
1/8 1967.11.15 dom HSV Hamburg 0:1 (0:0)
1/8 1967.11.29 wyjazd HSV Hamburg 0:4 (0:3)

Retro zdjęcie: przywitanie Fryderyka Monicy i Uwe Seelera przed meczem Wisła - HSV

Czy udało Wam się rozpoznać zawodnika Wisły na dzisiejszym retro zdjęciu? To Fryderyk Monica. A może skojarzyliście rywala? Niski, przysadzisty, charakterystycznie łysiejący - ten niepozorny zawodnik to Uwe Seeler, legenda HSV Hamburg, jeden z najlepszych napastników w historii Niemiec. W jakich okolicznościach Monica i Seeler uścisnęli sobie dłonie?


07.04.2020r.

HistoriaWisly.pl

HistoriaWisly.pl


W 1964 roku Wisła Kraków po raz pierwszy w swojej historii spadła z najwyższej klasy ligowej. Losy Białej Gwiazdy decydowały się do ostatniej kolejki, a o wszystkim przesądziła bramka stracona w 84. minucie meczu ze świeżo upieczonym mistrzem - Górnikiem Zabrze. Po pierwszej fali rozpaczy kibiców z pewnością przepełniały obawy - jak długo potrwa banicja oraz czy Wisła jeszcze powróci do I ligi?

Okazało się, że lekko przytłumiona Biała Gwiazda bardzo szybko ponownie rozbłysła pełnym blaskiem. Wisła powróciła do I ligi już po jednym sezonie i w 1966 roku - jako beniaminek - sięgnęła po wicemistrzostwo kraju. W kolejnym roku krakowianie wygrali zaś Puchar Polski, nawiązując do sukcesu Henryka Reymana i jego zespołu sprzed 40 lat. Ten triumf dał też Wiśle przepustkę do międzynarodowych rozgrywek - po raz pierwszy w historii Biała Gwiazda miała się zaprezentować w europejskich pucharach.

Wisła Kraków w 1966 roku rywalizowała już w Pucharze Intertoto, grając dwumecze z Kaiserslautern, Malmö FF i Interem Bratysława. Rozgrywki te miały jednak rangę co najwyżej trochę bardziej prestiżowych potyczek towarzyskich. Nie bez powodu Puchar Intertoto zyskał sobie przydomek Pucharu Lata. Puchar Zdobywców Pucharów - bo do tych zawodów przystępowała teraz Biała Gwiazda - miał znacznie poważniejsze znaczenie.

W pierwszej rundzie Wisła Kraków podejmowała fińskie HJK Helsinki. Debiut wypadł okazale, w obu spotkaniach Biała Gwiazda cztery razy trafiała do siatki rywala, a obrona Wiślaków tylko raz dała się przechytrzyć. 8:1 w dwumeczu i pewny awans do 1/8 finału!

Tutaj na krakowian czekał rywal znacznie groźniejszy - zachodnioniemiecki HSV Hamburg. HSV było akurat w słabszej formie, znajdowało się w dole tabeli Bundesligi, ale skład tej drużyny musiał budzić respekt. Największą gwiazdą był Uwe Seeler, król strzelców pierwszego sezonu Bundesligi (niemiecką ligę ogólnokrajową powołano dopiero w 1963 roku), od 1954 roku etatowy reprezentant Niemiec. Partnerem Seelera w reprezentacji był obrońca HSV Willi Schulz. W Wiśle też występowali reprezentanci kraju, ale największe sukcesy były jeszcze przed Polską, Seeler i Schulz w 1966 roku dotarli zaś z Niemcami do finału Mistrzostw Świata. Pod Wawelem uwagę przykuwał również bramkarz HSV - Turek Özcan Arkoç. Kibice Wisły musieli czekać do lat 90-tych by w składzie swojej drużyny zobaczyć obcokrajowców, na Zachodzie stranieri już wtedy nie byli czymś niezwykłym.

Do pierwszego meczu doszło 15 listopada 1967 roku w Krakowie. Trener gości, Kurt Koch, zachwalał stan murawy przy ulicy Reymonta, dziwił się jednak, że taki obiekt nie posiada sztucznego oświetlenia. Zauważał, że pora meczu (środa, godzina 13:45) dla zawodów tej rangi była niewłaściwa.

Trener Mieczysław Gracz do boju delegował następującą jedenastkę: w bramce Henryk Stroniarz, w obronie Fryderyk Monica, Ryszard Wójcik, Władysław Kawula i Tadeusz Kotlarczyk, w pomocy Wiesław Lendzion i Józef Gach, w ataku Andrzej Sykta, Zygmunt Pietraszewski, Czesław Studnicki i Hubert Skupnik. Kapitanem Białej Gwiazdy był Fryderyk Monica i to on wymienił z Seelerem okolicznościowe proporczyki.

Faworytem tej rywalizacji byli bez wątpienia Niemcy, jednak to Wiślacy przeprowadzili pierwszy groźny atak. Już w siedem minut po rozpoczęciu gry Andrzej Sykta uderzył w poprzeczkę. Myliłby się jednak ktoś, kto po takim początku oczekiwałby w dalszej części spotkania wielu groźnych i składnych akcji. Wiślacy próbowali przedostawać się pod bramkę rywala, brakowało im jednak dynamiki i przebojowości w pojedynkach indywidualnych. HSV z kolei grało zachowawczo i tylko sporadycznie i niewielkimi siłami zapuszczało się na połowę Wisły. Możliwe, że w tym przejawiało się doświadczenie i wyrachowanie HSV, bo gdy nadarzyła się okazja, Niemcy nie zmarnowali sytuacji. Gola wypracował reprezentacyjny duet - Schultz rzucił piłkę w pole karne, a Seeler przechytrzył Tadeusza Kotlarczyka i głową (choć był sporo niższy od kryjącego go obrońcy Wisły) skierował piłkę do siatki. Wygrana na wyjeździe 1:0 w perspektywie rewanżu dawała HSV duży komfort. I faktycznie u siebie Niemcy zaprezentowali się znacznie lepiej, nie dając szans Białej Gwieździe. Wynik 0:4 z 29 listopada 1967 roku do dzisiaj pozostaje najwyższą przegraną Wisły w europejskich pucharach.

Jak HSV poradziło sobie w kolejnych rundach Pucharu Zdobywców Pucharów? Otóż Niemcy odprawili jeszcze Lyon i Cardiff City by dotrzeć do finału. Dopiero w nim HSV uległo Milanowi. Dla Wiślaków zaś pojedynki z HJK i HSV przez prawie dekadę były jedynym występem w pucharach (nie licząc kolejnych edycji Intertoto). Biała Gwiazda powróciła do pucharowej rywalizacji dopiero w 1976 roku, w Pucharze UEFA.


Źródło: wisla.krakow.pl

Źródło: "http://historiawisly.pl/wiki/index.php?title=Puchar_Zdobywc%C3%B3w_Puchar%C3%B3w_1967/1968_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29"