Sezon 1944 (piłka nożna)
Z Historia Wisły
| (Nie pokazano 7 wersji pośrednich.) | |||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
|rozgrywki1 = [[Wszystkie mecze 1944 (piłka nożna)|Wszystkie mecze]], | |rozgrywki1 = [[Wszystkie mecze 1944 (piłka nożna)|Wszystkie mecze]], | ||
|rozgrywki2 = [[Mistrzostwa Krakowa 1944 (piłka nożna)|Mistrzostwa Krakowa]], | |rozgrywki2 = [[Mistrzostwa Krakowa 1944 (piłka nożna)|Mistrzostwa Krakowa]], | ||
| - | |rozgrywki3 = [[Mecze towarzyskie | + | |rozgrywki3 = [[Mecze towarzyskie 1944 (piłka nożna)|Mecze towarzyskie]], |
| - | |rozgrywki4 = | + | |rozgrywki4 = [[Turnieje 1944 (piłka nożna)|Turnieje]], |
|rozgrywki5 = | |rozgrywki5 = | ||
|rozgrywki6 = | |rozgrywki6 = | ||
|rozgrywki7 = | |rozgrywki7 = | ||
|rozgrywki8 = | |rozgrywki8 = | ||
| + | |rozgrywki9 = | ||
| + | |rozgrywki10 = | ||
| + | |rozgrywki11 = | ||
| + | |rozgrywki12 = | ||
| + | |rozgrywki13 = | ||
| + | |rozgrywki14 = | ||
| + | |rozgrywki15 = | ||
| + | |kadra = [[Kadra Wisły 1944 (piłka nożna)|Kadra]] | ||
| + | |zarząd = | ||
| + | |statystyki = [[Statystyki 1944 (piłka nożna)|Statystyki]] | ||
}} | }} | ||
| - | == | + | |
| - | + | ==Ważniejsze wydarzenia== | |
| - | ===[ | + | [[Grafika:1943-44 Wisła-....jpg|thumb|right|250 px|1943-44 Wisła-.... Mecz na boisku Garbarni. Data i rywal nieznany]] |
| + | *30 kwietnia 1944: Derbowy mecz pojednania po zeszłorocznych zajściach wygrywa Wisła [[1944.04.30 Cracovia - Wisła Kraków 0:4|4:0]]. | ||
| + | *25 maja 1944: Ginie [[Bronisław Makowski]], pomocnik Wisły. | ||
| + | *28 maja 1944: Wisła gości na [[Wisła na obcych boiskach|boisku Garbarni]] [[Warszawskie Towarzystwo Czarnych|Warszawskie Towarzystwo Czarni]] (głównie graczy [[Polonia Warszawa|Polonii]]). W obecności 15 tysięcy widzów i w gorącej patriotycznej atmosferze pokonuje piłkarzy stołecznych [[1944.05.28 Wisła Kraków - Warszawskie Towarzystwo Czarnych 4:0|4:0]]. | ||
| + | *16 lipca 1944: Derbowy mecz o mistrzostwo Krakowa również wygrywa Wisła [[1944.07.16 Wisła Kraków - Cracovia 3:0|3:0]]. | ||
| + | *22 października 1944: Pokonanie w ostatnim meczu mistrzostw [[Wieczysta Kraków|Wieczystej]] [[1944.10.22 Wieczysta - Wisła Kraków 0:4|4:0]] powinno dać Wiśle tytuł mistrzowski, ale rozgrywki te nie zostały ostatecznie zweryfikowane. | ||
| + | *12 listopada 1944: [[1944.11.12 Groble - Wisła Kraków 3:3|Wisła - Groble 3:3]] (boisko Olszy). | ||
| + | *17 grudnia 1944: W ostatnim meczu okupacyjnym, na mrozie i w śniegu, Wisła gromi [[Groble|KS Groble]] [[1944.12.17 Groble - Wisła Kraków 1:12|12:1]]. | ||
| + | |||
| + | ==Wspomnienia== | ||
| + | ===Jerzy Jurowicz=== | ||
| + | Wcześnie stosunkowo rozpoczęliśmy sezon piłkarski w ostatnim roku okupacji 1944. W Krakowie hitlerowców było coraz mniej – ostatnie rezerwy wysyłano na front wschodni, próbując daremnie zresztą powstrzymać zwycięską ofensywę Armii Radzieckiej, urzędy i instytucje ewakuowano do Rzeszy. Toteż w tych warunkach już wiosna przyniosła obfity plon rozgrywek. Był to zresztą chyba najbardziej dla sportowców żywotny okres w ciągu całej okupacji. | ||
| + | |||
| + | Do rozgrywek mistrzowskich zgłosiła się w tym roku rekordowa wprost ilość drużyn – ponad 40. Ponieważ trudne byłoby przeprowadzenie mistrzostw w jednej grupie, tym bardziej że różny był poziom, zdecydowano się na utworzenie namiastki „Ligi Wojewódzkiej”, w skład której weszło 12 drużyn. | ||
| + | |||
| + | Tymczasem w wielkiej ofensywie letniej wojska radzieckie podeszły pod Tarnów. Wzmogły się znów represje okupanta, tysiące ludzi gnano do budowy umocnień i fortyfikacji, mających przeszkodzić zwycięskiemu pochodowi Armii Radzieckiej. W lecie tego roku wielu sportowców i sympatyków sportu obserwujących nasze mecze padło ofiarami faszystowskiej policji, która na boiskach przeprowadzała masowe obławy. | ||
| + | |||
| + | Długa jest lista strat, które sport polski i krakowski poniósł w czasie okupacji. Wielu z doskonałych wówczas graczy nigdy już nie wystąpiło na zielonej murawie stadionu. | ||
| + | |||
| + | Z rąk barbarzyńskiego wroga zginęli między innymi A. Łyko i Szumilas, rozstrzelany został w 1944 roku młody zawodnik Cracovii Wojtan. Poniosło śmierć wielu zasłużonych działaczy, jak Dr. Latacz, Br. Serafin, jeden z organizatorów naszych mistrzostw – Kizlich i inni. W przeddzień ucieczki hitlerowców z Krakowa, w pamiętnej akcji na Dąbiu rozstrzelano całą prawię drużynę Dąbskiego, zespół, który posiadał wielu doskonałych piłkarzy uczestniczących w rozgrywkach mistrzowskich jeszcze przed dwu laty. Ich nazwiska pozostaną długo w naszej pamięci. | ||
| + | |||
| + | List strat wśród działaczy sportowych obejmuje też jakże popularne i świetne znane, wszystkim entuzjastom piłkarstwa nazwisko Józefa Kałuży, który zmarł w jesieni 1944 r. | ||
| + | |||
| + | Śmierć Kałuży dotknęła nas boleśnie. O przywiązaniu do tego tyloletniego działacza, który potrafił sobie zjednać sympatię wszystkich piłkarzy bez względu na ich przynależność klubową, najlepiej świadczy fakt, że nad jego mogiłą składały wieńce delegacji z różnych zakątków kraju. Na cmentarzu podgórskim 13 października 1944 roku żegnali go z żalem krakowscy sportowcy. Nie dożył już Kałuża tych radosnych chwil, które przyniósł nam styczniowy poranek 1945 r. kiedy do Krakowa wkroczyła wolność. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | Źródło: [http://historiawisly.pl/wiki/images/0/0a/Jerzy_Jurowicz%2C_Pami%C4%99tniki.pdf Jerzy Jurowicz, Pamiętniki] | ||
| + | |||
| + | |||
| + | [[Kategoria:Sezon 1944 (piłka nożna)|- Sezon 1944 (piłka nożna)]] | ||
Aktualna wersja
| poprzedni sezon | Rozgrywki w tym sezonie | następny sezon | |||||||||
| Wszystkie mecze, | Mistrzostwa Krakowa, | Mecze towarzyskie, | Turnieje, | ||||||||
| Kadra | Statystyki | Spis Sezonów | |||||||||
Ważniejsze wydarzenia
- 30 kwietnia 1944: Derbowy mecz pojednania po zeszłorocznych zajściach wygrywa Wisła 4:0.
- 25 maja 1944: Ginie Bronisław Makowski, pomocnik Wisły.
- 28 maja 1944: Wisła gości na boisku Garbarni Warszawskie Towarzystwo Czarni (głównie graczy Polonii). W obecności 15 tysięcy widzów i w gorącej patriotycznej atmosferze pokonuje piłkarzy stołecznych 4:0.
- 16 lipca 1944: Derbowy mecz o mistrzostwo Krakowa również wygrywa Wisła 3:0.
- 22 października 1944: Pokonanie w ostatnim meczu mistrzostw Wieczystej 4:0 powinno dać Wiśle tytuł mistrzowski, ale rozgrywki te nie zostały ostatecznie zweryfikowane.
- 12 listopada 1944: Wisła - Groble 3:3 (boisko Olszy).
- 17 grudnia 1944: W ostatnim meczu okupacyjnym, na mrozie i w śniegu, Wisła gromi KS Groble 12:1.
Wspomnienia
Jerzy Jurowicz
Wcześnie stosunkowo rozpoczęliśmy sezon piłkarski w ostatnim roku okupacji 1944. W Krakowie hitlerowców było coraz mniej – ostatnie rezerwy wysyłano na front wschodni, próbując daremnie zresztą powstrzymać zwycięską ofensywę Armii Radzieckiej, urzędy i instytucje ewakuowano do Rzeszy. Toteż w tych warunkach już wiosna przyniosła obfity plon rozgrywek. Był to zresztą chyba najbardziej dla sportowców żywotny okres w ciągu całej okupacji.
Do rozgrywek mistrzowskich zgłosiła się w tym roku rekordowa wprost ilość drużyn – ponad 40. Ponieważ trudne byłoby przeprowadzenie mistrzostw w jednej grupie, tym bardziej że różny był poziom, zdecydowano się na utworzenie namiastki „Ligi Wojewódzkiej”, w skład której weszło 12 drużyn.
Tymczasem w wielkiej ofensywie letniej wojska radzieckie podeszły pod Tarnów. Wzmogły się znów represje okupanta, tysiące ludzi gnano do budowy umocnień i fortyfikacji, mających przeszkodzić zwycięskiemu pochodowi Armii Radzieckiej. W lecie tego roku wielu sportowców i sympatyków sportu obserwujących nasze mecze padło ofiarami faszystowskiej policji, która na boiskach przeprowadzała masowe obławy.
Długa jest lista strat, które sport polski i krakowski poniósł w czasie okupacji. Wielu z doskonałych wówczas graczy nigdy już nie wystąpiło na zielonej murawie stadionu.
Z rąk barbarzyńskiego wroga zginęli między innymi A. Łyko i Szumilas, rozstrzelany został w 1944 roku młody zawodnik Cracovii Wojtan. Poniosło śmierć wielu zasłużonych działaczy, jak Dr. Latacz, Br. Serafin, jeden z organizatorów naszych mistrzostw – Kizlich i inni. W przeddzień ucieczki hitlerowców z Krakowa, w pamiętnej akcji na Dąbiu rozstrzelano całą prawię drużynę Dąbskiego, zespół, który posiadał wielu doskonałych piłkarzy uczestniczących w rozgrywkach mistrzowskich jeszcze przed dwu laty. Ich nazwiska pozostaną długo w naszej pamięci.
List strat wśród działaczy sportowych obejmuje też jakże popularne i świetne znane, wszystkim entuzjastom piłkarstwa nazwisko Józefa Kałuży, który zmarł w jesieni 1944 r.
Śmierć Kałuży dotknęła nas boleśnie. O przywiązaniu do tego tyloletniego działacza, który potrafił sobie zjednać sympatię wszystkich piłkarzy bez względu na ich przynależność klubową, najlepiej świadczy fakt, że nad jego mogiłą składały wieńce delegacji z różnych zakątków kraju. Na cmentarzu podgórskim 13 października 1944 roku żegnali go z żalem krakowscy sportowcy. Nie dożył już Kałuża tych radosnych chwil, które przyniósł nam styczniowy poranek 1945 r. kiedy do Krakowa wkroczyła wolność.
Źródło: Jerzy Jurowicz, Pamiętniki
