Tadeusz Polaczek-Kornecki
Z Historia Wisły
Tadeusz Polaczek-Kornecki (ur. 8 lutego 1885 r. w Rudawie, zm. 2 czerwca 1942 r. w obozie koncentracyjnym KL Auschwitz)
W zarządzie TS Wisła w 1929 roku. Odpowiadał za dział propagandy, jak wówczas nazywano marketing i promocję. Z zawodu inż. budowy maszyn.
Urodził się jako jedno z dziewięciorga dzieci Stanisława i Bronisławy Polaczków. Obydwoje rodzice pracowali jako nauczyciele. Ojciec Stanisław był dyrektorem szkoły w Krzeszowicach i prowadził działalność naukowo-badawczą i społeczną. Matka Bronisława pochodziła z rodziny kupieckiej, a jej ojciec, Jan Kornecki, brał udział w powstaniu styczniowym. \Po ukończeniu szkoły krzeszowickiej rozpoczął naukę w III Gimnazjum im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie.
Po uzyskaniu matury wstąpił na Wydział Budowy Maszyn Politechniki we Lwowie. W czasie studiów odbywał praktyki w Odlewni Żelaza i Metali oraz w krakowskim węźle kolejowym. Potem został powołany do wojska i przeszkolenie odbywał w dziale maszynowym na najnowszym krążowniku. W 1912 r. rozpoczął pracę przy wydobyciu ropy naftowej w Borysławiu, a następnie był szefem Pierwszego Galicyjskiego Przedsiębiorstwa Robót Asfaltowych i Betonowych Marii Wasilkowskiej w Krakowie. W 1914 r. objął posadę inżyniera w Gazowni Miejskiej. Po wybuchu wojny powołano go do służby na Adriatyku. Służbę tę zakończył w stopniu kapitana. W 1918 r. wrócił do pracy w gazowni.
W 1925 r. Tadeusz Polaczek-Kornecki został dyrektorem spółki Krakowska Miejska Kolej (KMKE) Elektryczna. Za jego dyrekcji przypadły dwa okresy rozwoju krakowskiej komunikacji zbiorowej firmowanej przez miasto w latach 1925-1931 oraz 1936-1939.
Realizację planu rozbudowy sieci krakowskiej komunikacji przerwał wybuch II wojny światowej. Po jej rozpoczęciu Tadeusz Polaczek-Kornecki dalej szefował KMKE i sprzedawszy swój dom założył z własnych pieniędzy wypłatę pensji dla załogi za wrzesień. Później niejednokrotnie interweniował w sprawie aresztowanych pracowników KMKE.
Bilet wizytowy Tadeusza Polaczka-Korneckiego z życzeniami dla Ignacego Moesera, 1940 rok |
Bilet wizytowy Tadeusza Polaczka-Korneckiego z życzeniami dla Ignacego Moesera, 1940 rok |
Wojenne losy
W czasie wojny Tadeusz Polaczek-Kornecki przyjmował do pracy ludzi, pragnących się w ten sposób uchronić od wywózki. Byli wśród nich oficerowie Wojska Polskiego, profesorowie, osoby pochodzenia żydowskiego, ludzie ukrywający się pod fałszywymi nazwiskami. Być może wystawiał też fałszywe zaświadczenia o zatrudnieniu. Prawdopodobnie ten zarzut przesądził o aresztowaniu go przez gestapo 28 kwietnia 1942 r. Tadeusza Polaczka-Korneckiego włączono do transportu z więzienia Montelupich w Krakowie do obozu koncentracyjnego KL Auschwitz gdzie przybył 18 maja 1942 r. (numer obozowy 35727). Już przed aresztowaniem był poważnie chory na wrzód dwunastnicy. Stan jego zdrowia wykluczał przeprowadzenie operacji w obozowych warunkach. Zmarł w KL Auschwitz 2 czerwca 1942 r. Pośmiertnie został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi".
Budowali Kraków
- Źródło: