Władysław Zalotyński

Z Historia Wisły

Spis treści 1 Biogram 1.1 Pochodzenie 1.2 Wiślackie starty 1.3 Wojsko i II Wojna Światowa 1.4 Wiślackie odznaczenia 1.5 Praca zawodowa 1.6 Sport po wojnie 2 Kronika sportowa 3 Galeria zdjęć 4 Medale i odznaki 5 Requiescat in pace

Biogram

Zawodnik Sekcji Narciarskiej TS Wisła w Zakopane, specjalizował się głównie w skokach narciarskich, choć startował również w konkurencjach alpejskich. Był też miłośnikiem Tatr, a w latach powojennych sędzią narciarskim. Z zawodu natomiast był technikiem dentystycznym.

Pochodzenie

Przyszedł na świat 9 marca 1913 r. w Zakopanem, jako czwarte dziecko (z liczącego sześc osób rodzeństwa) Ignacego Zalotyńskiego i Karoliny Zalotyńskiej z góralskiego domu Hoły. Ród Hołych w Zakopanem i okolicach obecny był od minimum I połowy XIX wieku, a w tradycji nazywany był "hamernikami" z uwagi na pracę, jaką trudnili się jego członkowie w zakopiańskich Kuźnicach. Ojciec Władysława pochodził z Gorzkowa (obecnie część Nowego Sącza), skąd przybył do Zakopanego przed 1904 rokiem.

Wiślackie starty

Władysław Zalotyński był czynnym narciarzem w latach 30. XX wieku. Nazwisko Zalotyński, chociaż często przekręcane przewijało się na wielu listach wyników znajdujących się w ówczesnej prasie. Młody Władysław startował zarówno w konkursach skoków indywidualnych, jak i drużynowych. Pomimo tego, że nie był skoczkiem pierwszoplanowym udało mu się odnieść kilka sukcesów. Do takich można zaliczyć trzecie miejsca w Krynicy 31.01.1932, czy też w Rabce 28.02.1932.

W Mistrzostwach Podhala, po Mistrzostwach Polski najważniejszej imprezie w sezonie zajmował dwukrotnie 10 miejsce (02.02.1931 i 13.02.1932), a Przegląd Sportowy wymieniał go wraz z zawodnikami Stojdą i Mrowcą jako jednego z tych młodych, którzy mogą wejść do grona dobrych skoczków [1]. Był on też uczestnikiem Mistrzostw Polski, co wskazuje kilka źródeł. Wśród nich znajduje się książka Tatrzańskie Diabły, gdzie na jednym ze zdjęć Władysław stoi w towarzystwie Serafina i Izydora Gąsienicy Łuszczka. Podpis pod fotografią mówi o starcie w XI Mistrzostwach Polski[2]. Władysław znajdował się na listach startowych XIII Mistrzostw Polski rozegranych 06.03.1932, natomiast w XIV Mistrzostwach Polski zajął 15 miejsce, lecz w gronie Polaków uplasował się na 10 pozycji (w źródłach przekręcono nazwisko na Zalatyński – Raz, Dwa, Trzy [3], czy też Dalatyński – Przegląd Sportowy[4]) pozostawiając za sobą m.in. Izydora Gąsienicę Łuszczka, Jana i Andrzeja Marusarzy, czy też Bronisława Czecha.

Wojsko i II Wojna Światowa

W życiorysie Wiślaka znajduje się także wątek wojskowy tj. w roku 1936 znajdował się on w gronie uczniów szkoły podoficerskiej karabin maszynowy 4 Pułku Strzelców Podhalańskich. Nie ma pewności co do całości jego wojennych losów, jednakże pewnym jest, że w roku 1940 przebywał w Zakopanem gdyż właśnie wtedy wstąpił w związek małżeński, z którego nie doczekał się potomstwa.

Z relacji jego jedynego syna (z innego związku), także o imieniu Władysław wynika, że był on więziony w czasie wojny w Niemczech, w okolicach Frankfurtu. Potwierdzenie faktu więzienia w Niemczech można odnaleźć na stronach internetowych Fold3 będących zbiorem oryginalnych zapisów wojskowych i zapewniających dostęp m.in. do amerykańskich rejestrów wojskowych. Nazwisko Ladislaus Zalotyński znajduje się na liście imiennej z obozu Gaismannshof (okolice Norymbergi)[5]. Natomiast kwerenda w Arolsen Archives - Międzynarodowym Centrum ds. Nazistowskich Prześladowań wskazała iż był on zaklasyfikowany jako jeniec wojenny [6].

Wiślackie odznaczenia

Po wojnie Wisła Kraków nie zapomniała o swoim zawodniku. Biała Gwiazda okresu przedgwardyjskiego 8 grudnia 1946 r. przyznała Władysławowi Zalotyńskiemu w uznaniu zasług Honorową Odznakę Jubileuszową z okazji 40-lecia Towarzystwa Sportowego Wisła, co potwierdza stosowny certyfikat. Dodatkowo wydawnictwo jubileuszowe z okazji półwiecza klubu zawiera zapis o odznaczeniu Złotą Odznaką Jubileuszową z okazji 50–lecia „Wisły” w Krakowie.

Praca zawodowa

Władysław z zawodu był dentystą, a konkretniej technikiem dentystycznym mającym swój gabinet na Bystrym (na dzisiejszej zakopiańskiej Drodze na Bystre). Według wspomnień Profesora Jacka Spławińskiego (który w swej książce "Gwizdać na Stalina! Zakopane 1949–1953: wspomnienia gimnazjalisty" używa dla Zalotyńskiego nieco zmienionego nazwiska opisując postać Władka Lotyńskiego) w tym samym budynku miały znajdować się na parterze gabinet dentystyczny pani doktor oraz na piętrze gabinet technika Zalotyńskiego, będącego z pochodzenia góralem. „Kolejka pacjentów do Władka ciągnęła się przez schody na zewnątrz chaty”[7]. Józef Pitoń w tekście dołączonym do internetowego wydania „Podhalańskiego Osadnictwa Rodowego - Genealogii Rodów Kościeliska" Marii i Józefa Krzeptowskich Jasinek, przytacza historię gdy pewien góral ukrywający się przed UB przedostał się w przebraniu za dnia na drugą stronę miasta do dentysty Zalotyńskiego, który przyjmował na Bystrem [8]. Z relacji syna wynika, że Władysław często przyjmował biednych górali za darmo. Z drugiej strony we wspomnieniach Spławińskiego wuj autora przedstawia Władka jako tego, który „zdarł z niego za korony”. W swej relacji podkreśla jednak jego umiejętności jako technika dentystycznego mówiąc: „Do uconego doktora byk nie poseł ino do dobrego majstra.”[7].

Sport po wojnie

W okresie powojennym Władysław nie porzucił aktywności sportowej i swej miłości do tatrzańskich wycieczek. Profesor Spławiński w liście, który ukazał się w kwartalniku „Tatry” nr 3 (37), lato 2011, przytoczonym w książce „Gwizdać na Stalina, Zakopane 1949-1953: wspomnienia gimnazjalisty” domaga się miejsca w historii dla autentycznych miłośników Tatr „takich jak pan Władek Lotyński”. Przykładowo można go było spotkać w zielonej pelerynie i góralskim kapeluszu w okolicach tamy w drodze do Kuźnic podziwiającego góry we wczesnoporannym świetle.[7] Swoją pasję do gór przekazywał synowi zabierając go na wycieczki od najmłodszych lat.

Podobnie zresztą było z narciarstwem, które nie poszło w odstawkę. Brak jest co prawda wzmianek o startach w „wyczynowych” zawodach po II Wojnie Światowej, jednakże rodzinne zbiory zawierają m.in. dyplomy z zawodów sędziów. Brał udział w I Zawodach Sędziów w 1952 roku, jak również w II edycji w roku 1953, w których kierownikiem zawodów, czy też konkurencji był jego rówieśnik legendarny Stanisław Marusarz.

W relacjach prasowych pisany jako Zalatyński, Dalatyński, Zalutyński i Żabotyński.

Źródła:

[1] "Przegląd Sportowy", nr 15 20.02.1932 s.5, - Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa, dostęp 22.09.2022

[2] "Tatrzańskie Diabły" - J.Kapeniak, 1973

[3] "Raz Dwa Trzy" - 21.02.1933

[4] "Przegląd Sportowy", nr 15, 22.02.1933 s.2 - Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa, dostęp 22.09.2022

[5] https://www.fold3.com/ - dostęp 29.01.2013

[6] Arolsen Archives - Międzynarodowe Centrum ds. Nazistowskich Prześladowań - kwerendy w latach 2013-2021

[7] "Gwizdać na Stalina! Zakopane 1949–1953: wspomnienia gimnazjalisty" - J. Spławiński, Poligraf 2015

[8] http://www.krzeptowski.pl/wydawnictwo/koscielisko/opisy_tablic_genealogicznych_tom_III.pdf - dostęp 23.07.2017

--JakubZ 19:08, 8 mar 2023 (UTC)

Kronika sportowa

1931

• 11 stycznia. Konkurs skoków, Wielka Krokiew – Zakopane
  • W klasie III:
    • 5. Władysław Zalotyński 25 i 30 m (12.658).
• 24 stycznia. Memoriał Wóycickiego, Konkurs skoków, Wielka Krokiew – Zakopane
  • Klasyfikacja generalna:
    • 1. Aleksander Rozmus (Wisła) 40, 41,5 m (42,5) (104.750);
    • 2. Izydor Łuszczek (Wisła) 40, 42,5 m (99.750);
    • 3. Andrzej Marusarz (SN PTT) 37,5, 39,5 m (98.000);
    • 12. Władysław Zalotyński (Wisła).
  • Klasa III:
    • 1. Andrzej Marusarz (SN PTT) 37,5, 39,5 m (98.000);
    • 2. Władysław Gawlikowski (Wisła) 35 i 31,5 m (78.250).
    • 3. Władysław Zalotyński (Wisła)

• 25 stycznia. Konkurs skoków w Nowym Targu.
  • 1. Izydor Łuszczek 31 i 33 m (105.00).
  • 2. Aleksander Rozmus 30 i 29 m (101,00).
  • 3. Andrzej Marusarz.
  • Dalsze miejsca: Władysław Zalotyński.

• 31 stycznia-2 lutego. Mistrzostwa Podhala w narciarstwie.
  • 2 lutego. Indywidualny konkurs skoków:
    • 1. Aleksander Rozmus 37,5, 44 i 44 m (150.900).
    • 2. Izydor Łuszczek 36, 46 i 45 m (147.600).
    • 3. Władysław Mietelski 35,5, 43 i 44 m (146.300).
    • 10. Władysław Zalotyński 32, 37 i 36 m(92.200).

• 27 grudnia. Konkurs skoków, Wielka Krokiew – Zakopane.
  • Wyniki:
    • 1. Stanisław Marusarz.
    • 2. Piotr Kolesar 33, 45, 41,5 m (289).
    • 3. Marcinkowski.
    • 15. Władysław Zalotyński.

1932

• 3 stycznia, Drużynowy konkurs skoków o puhar inż. Schielego, Zakopane.
  • • 1. SNTT.
    • 2. Wisła: Izydor Łuszczek, Piotr Kolesar i Władysław Mietelski 103,01.
    • 3. SNTT.
    • 8. Wisła: Stanisław Trzebunia, Władysław Zalotyński i Ludwik Gabryś 69,04.

• 6 stycznia, Konkurs skoków, Zakopane.
  • • 1. Stanisław Marusarz.
    • 2. Bronisław Czech.
    • 3. Piotr Kolesar 46,5, 49 i 48,5 m (90,29).
    • 9. Władysław Zalotyński 39, 40 i 38 m (75,96).

• 16-17 stycznia. Memoriał śp. por. Zbigniewa Wóycickiego, Zakopane.
  • 17 stycznia. Indywidualny konkurs skoków na Wielkiej Krokwi:
    • 1. Piotr Kolesar 49 i 52 m (215).
    • 2. Izydor Łuszczek 52 i 49 m (208,90).
    • 3. Gąsienica-Marcinowski.
    • 12. Władysław Zalotyński/Żabotyński 40 i 40 m (174,60).

• 31 stycznia. Konkurs skoków, Krynica.
  • • 1. Piotr Kolesar 37,5, 42 i 44 m (151).
    • 2. Serafin.
    • 3. Władysław Zalotyński 32, 35,5 i 35,5 m (134,3).

• 13-14 lutego. Zawody narciarskie o mistrzostwo okręgu podhalańskiego.
  • 13 lutego. Konkurs skoków:
    • 1. Izydor Łuszczek 54 i 56 m (220,6).
    • 2. Gąsienica.
    • 3. Stanisław Łaś? 48,5 i 52 m (200,3).
    • 9. Żabotyński Władysław Zalotyński 44,5 i 45 m (184,7).
• Marzec. Zawody narciarskie w Rabce.
  • Konkurs skoków:
    • 4. Władysław Zalotyński,
• 28 marca. Konkurs skoków w Zakopanem:
  • • 1. Izydor Łuszczek 37,5 56,5 i 57,5 m (207,4).
    • 2.Piotr Kolesar 40,5, 59 i 52,5 m (206,8).
    • 3. Gąsienica Marcinowski.
    • 11. Żabotyński 31,5, 41 i 39 m (161,6).
• Marzec. Konkurs skoków na Grzebieni.
  • 1. Włodzimierz Stojda 34, 35 i 38 m (320);
  • 2. Józef Chramiec 31, 34 i 37 m (305);
  • 3. Władysław Zalotyński 33, 31 i 35 m (297).

1933

• 19 marca. Wiosenny slalom o puhar inż. Silbermana, Zakopane.
  • Organizator TS Wisła.
  • Drużynowo:
    • 1. Wisła: Jan Schindler, Jan Bochenek, Józef Kuraś, Marian Woyna-Orlewicz i Józef Sitarz 10:48:75.
    • 2. SNTT.
    • 3. SNTT.
    • 6. Wisła: Władysław Zalotyński, Ciupak, Hołysz, Gnojek i Starzycki.
• 31 grudnia. Konkurs skoków, Zakopane:
  • • 1. Piotr Kolesar 42 i 44,5 m (216,50).
    • 2. Andrzej Marusarz.
    • 3. Jan Bochenek 36 i 39 m (189,3).
    • 10. Władysław Zalutyński 26 i 27,5 m (152,8).

1934

• 7 stycznia. Drużynowy konkurs skoków, Zakopane:
  • • 1. Wisła Zakopane: Izydor Łuszczek, Piotr Kolesar, Jan Bochenek 614,4.
    • 2. SNPTT.
    • 3. Sokół.
    • 4. Wisła Zakopane II: Władysław Gawlikowski, Władysław Zalotyński i Michał Słowik 501,7.
  • Klasyfikacja indywidualna:
    • 1. Stanisław Marusarz.
    • 2. Izydor Łuszczek 42 i 49 m (212,5).
    • 3. Piotr Kolesar 44 i 45 m (206,6).
    • 12. Władysław Zalotyński 33 i 37 m (168,2).

Galeria zdjęć

Roman Serafin, Izydor Gąsienica Łuszczek, Władysław Zalotyński

Jan Lipowski i Władysław Zalotyński

Trzeci od lewej Władysław Zalotyński

Władysław Zalotyński w czasie skoku na Wielkiej Krokwi w Zakopanem

Medale i odznaki

Medal za 3 miejsce. 1932.01.31. Konkurs skoków. Krynica

Medal za 3 miejsce. 1932.01.31. Konkurs skoków. Krynica

Honorowa Odznaka Jubileuszowa z okazji 40-lecia TS Wisła

Requiescat in pace

Władysław Zalotyński zmarł w Zakopanem 21 lipca 1967 roku, w wieku 54 lat. Pochowany jest na Nowym Cmentarzu w Zakopanem. Grób Władysława Zalotyńskiego w Zakopanem.