Wiślackie miejsca poza Krakowem

Z Historia Wisły

Strona w budowie

Spis treści

1 Szczawnica
2 Zakopane
3 Szklarska Poręba
4 Kościan

Szczawnica

Zakopane

Wielka Krokiew

Wielka Krokiew jako największa i najważniejsza skocznia narciarska w Polsce stanowiła i stanowi centrum życia sportowego w Zakopanem. Na niej także startowali (i często wygrywali) zawodnicy Wisły.

Dom Kornela Makuszyńskiego

Kornel Makuszyński - działacz Wisły, honorowy prezes Białej Gwiazdy. W willi Makuszyńskiego przy ulicy Tetmajera znajduje się obecnie muzeum poświęcone pisarzowi.

Restauracja u Wnuka

Mieczysław Wnuk - narciarz zakopiańskiej Wisły.

Rodzina Wnuków mieszkała przy ulicy Kościeliskiej w domu o numerze 20 (dziś jest to numer 8). Obecnie ten budynek - słynna restauracja „U Wnuka” – najstarsza w Zakopanem, znajduje się w rejestrze zabytków miasta Zakopanego i jest objęta ochroną konserwatorską . To jedno z magicznych miejsc na mapie Zakopanego.

Willa Groń

Franciszek Gąsienica-Groń to zdobywca pierwszego polskiego medalu Zimowych Igrzysk Olimpijskich. Dom Pana Franciszka - "Willa Groń I" przy ulicy Broniewskiego 21 - to nie tylko strażnica Wiślackich pamiątek, ale także znakomity pensjonat dla chcących zatrzymać się w stolicy polskich Tatr.

Dom Mariana Orlewicza

Marian Woyna-Orlewicz to jeden z najlepszych polskich narciarzy okresu przedwojennego. Był zawodnikiem Wisły Zakopane w latach 1929-49, później zaś zajął się trenowaniem kolejnych pokoleń sportowców.

Dom Mariana Orlewicza znajduje się w Zakopanem, przy ulicy Sienkiewicza.

TS Wisła Zakopane

TS Wisła Zakopane powstało jako filia krakowskiej Wisły - podobne oddziały Biała Gwiazda zakładała w wielu miastach południowej Polski, a cel był za każdym razem ten sam: promowanie sportu i wychowywanie młodzieży. W połowie lat 50-tych zakopiańska Wisła usamodzielniła się i stanowi od tamtej pory odrębny klub. Jego siedziba znajduje się przy ulicy Jagiellońskiej 35.

Szklarska Poręba

Szklarską Porębę na swoją życiową przystań wybrał Vlastimil Hofman. Słynny malarz po wojennej tułaczce wrócił na jakiś czas do Krakowa, w 1947 roku przeprowadził się jednak do spokojniejszej miejscowości w Karkonoszach. W willi przy ulicy Jana Matejki 14 spędził ostatnie 23 lata swojego życia, stając się liderem karkonoskiej bohemy, swoją radością życia i entuzjazmem inspirując młodsze pokolenia artystów.

W latach przedwojennych Hofman był jednym z najbardziej oddanych kibiców Wisły. Zasłynął nie tylko wspaniałymi obrazami inspirowanymi Białą Gwiazdą (portrety zawodników i drużyny, sceny meczowe), ale także tym, że wspierał zawodników nawet na meczach wyjazdowych. Po przeprowadzce do Szklarskiej Poręby kontakty malarza z Wisłą siłą rzeczy osłabły, ale nie zanikły. Hofman był członkiem Rady Seniorów, utrzymywał z klubem korespondencję. Co więcej, drużyna Wisły też pamiętała o swoim nestorze i odwiedzała go w jego willi w Karkonoszach. Wiślacy przyjechali do Hofmana na jego 80-te urodziny: Wręczyli mu pamiątkowy proporzec z napisem "Kochanemu Jubilatowi - Wisła", a potem wszyscy odśpiewali hymn klubowy "Jak długo na Wawelu". Pan Vlastimil Hofman był bardzo wzruszony i długo opowiadał młodym piłkarzom o ich wielkich poprzednikach - braciach Reymanach, Kotlarczykach, o tradycyjnych, pełnych emocji meczach pomiędzy Wisłą i Cracovią... Najwięcej było śmiechu gdy czołowy napastnik Wisły Rogoża - chłopak ze znanej dzielnicy krakowskiej Zwierzyniec, w której przed laty mieszkał jubilat, przypomniał kilka piosenek krakowskich i zatańczył "Lajkonika"...

Willa Vlastimilówka stanowi dziś małe muzeum Hofmana, znaleźć w nim można także Wiślackie pamiątki.