1911.10.29 Cracovia – Wisła Kraków 1:0

Ostatnie spotkanie, sprzed półtora roku, zakończyło się wynikiem 2:0 na korzyść "Cracovii". Po dłuższej pauzie (spowodowanej secesyą "Wisły" z szeregów austryackiego "Verbandu") podczas której rozwój obu drużyn szedł odmiennymi torami, wynik walki oczywiście przewidzieć się nie da.

Wyszkolona w grze z pierwszorzędnymi klubami wiedeńskimi i trenowana przez fachowego kierownika, pierwszoklasowa "Cracovia", napotka w "Wiśle", korzystającej znów z wzorów czeskich i na ogół częściej grającej, silnego i zaciętego przeciwnika. Słabą stronę "Wisły", słaby napad przy silnej obronie, usunął już w międzyczasie, złączony z nią na stałe, klub sportowy "Lauda", w obronie funguje znany Lwowianom Cepurski (z "Akademickiego Związku sportowego"), linia pomocy doskonała. To samo da się powiedzieć o bramkarzu "Wisły" (Brożek). Na dziesięć starć w bieżącym sezonie dała się "Wisła" pokonać tylko dwa razy: raz z "Florisdorfem" (1:4), drugi raz z "Czarnymi" (0:1). Jednakże w matchu rewanżowym (polskie igrzyska) ci ostatni ulegli "Wiśle" w stosunku 3:1.

Match ten obudził w kołach sportsmenów i zwolenników zabaw ruchowych, szerokie zainteresowanie. Wynik walki zadecyduje o mistrzostwie Galicyi jednej z wyżej wspomnianych drużyn. Początek o godzinie 3 kwadr. na 3 po pół.

W pierwszych dwóch kwadransach uzyskała "Wisła" stanowczą przewagę, w trzecim atoli kwadransie sytuacya zmieniła się na korzyść "Cracovii", której ataki stawały się coraz silniejsze. Po pauzie "Cracovia" zrobiła goala, wskutek czego przewaga przechyliła się na jej stronę. Obrona jednak "Wisły" była zaciętą tak, że aż do końca stosunek gry (1:0) pozostał na korzyść "Cracovii".

To też w pierwszej połowie gry, do pauzy niemal, widocznej przewagi nie wykazała żadna strona. Gra przenosiła się to pod jedną to pod drugą bramkę, lecz ataki obustronne były skutecznie odpierane. Dopiero po pauzie i zmianie stanowisk, "Cracovia" wkrótce zdobywa jednego goala i zaczyna w ogóle przyciskać przeciwnika. Lecz obrona "Wisły" ze znaną umiejętnością i energią broni pozycyi; napadowi "Wisły" nie udaje się już jednak przepuścić ani jednego skutecznego ataku, tak, że stosunek do końca pozostaje niezmieniony. Match więc przynosi "Cracovii" zwycięstwo w stosunku 1:0.

Grano obustronnie zbyt nerwowo, na czem tracił styl. Wzajemna znajomość przeciwnika i ostrożność obustronna także do tego się przyczyniała. Podnieść należy dobrą grę obu bramkarzy obrony, „Cracovii”, p. B. z „Wisły”, obie pomoce grały również dobrze w „Cracovii”, tylko prawy gorzej niż zwykle był usposobiony. Atak obu drużyn, podobnie zresztą jak i reszta, starały się dać z siebie wszystko. Sędzia p. Melich tym razem wywiązał się nie bez zarzutu z zadania. Dowodem tego był nieuznany przez pomyłkę drugi goal "Cracovii", co do którego sędzia sam przyznał, że go całkiem przeoczył, zwróciwszy uwagę na bramkarza "Wisły", który upadł na ziemię.

Rywalizacya sportowa obu wspomnianych klubów datuje się już od paru lat. Wynik tych spotkań był rozmaity. Gdy w ubiegłych dwóch sezonach „Cracovia" znacznie polepszyła swą grę, że widoczną była jej wyższość, to w obecnym sezonie szanse wyrównały się skutkiem zmian, jakie zaszły u biało-czerwonych Na match wczorajszy wybrało się wiele publiczności, zwłaszcza tłumy młodzieży szkolnej i zwolenników sportu. Zainteresowanie i naprężenie wśród widzów było niezwykłe. Już samo ukazanie się na boisku drużyn współzawodniczących wywołało u widzów frenetyczne oklaski i okrzyku. Martwe kolosy drewniane, zwane Trybunami, nabrały życia, tchnęły jakąś młodzieńczą siłą, stwarzając z tymi tysiącami widzów obraz zajmujący i niezwykły.

O godz. 3-ciej rozpoczęła się walka, jedna z tych walk, które cechuje zawziętość, upór i szaloną ambicja. Ataki „Cracovii” i „Wisły” raz w raz się zmieniają, dobiegają w szalonem tempie do bramki, gdzie łamią się o dzielne obrony obu drużyn. Kombinacya, połączona z wzorowem zgraniem się, walczy o lepsze. To już walka wyszkolona, w której każdy gracz staje się ogniwem żwawo uwijającego się łańcucha „napadu”.

W piewszych dwóch kwadransach „Wisła” uzyskuje wybitną przewagę, która jednakże pozostaje bez skutku. W trzecim natomiast kwadransie sytuacya zmienia się tu korzyść „Cracovii", której ataki są daleko silniejsze, aniżeli „Wisły”. Dopiero w piątej minucie po pauzie pakuje p. Poznański tak zwanym „Vorlaufem” piłkę w bramkę „Wisły”. Niedługo później uzyskuje bramkę p. Singer, przy okolicznościach atoli przykrych. Bramkarz „Wisły”, uszkodzony poważnie przez jednego z graczy biało-czerwonych — padł na ziemię.

Drugiej bramki sędzia p. Melieh nie uznał. Tak więc match wczorajszy zakończył się zwycięstwem „Cracovii”.

Wynik walki był zaiste niespodzianką zarówno dla sportsmenów i zwolenników zabaw ruchowych, jak i dla licznie zebranej publiczności, gdyż „Cracovia” w ostatnich czasach ulegała częstym zmianom w składzie drużyny, zaś przeciwnie „Wisła” wybijała się swoim zespołem na pierwszy plan z drużyn galicyjskich.

Zwycięstwo „Cracovii” przyjęto burzliwymi oklaskami, a dzielnych footballistów obnoszono na rękach po boisku.

„Cracovia” zdobyła mistrzostwo Galicji i słusznie jej się to należy.

Piłkę wbił w 35 minucie po pauzie, prawy łącznik "Cracovii", Poznański, a to w bramkę niekrańcową, z powodu upadku bramkarza "Wisły", p. Szuberta. Już "Cracovia" odesłała piłkę na środek boiska, gdy p. Melich dyktuje rzut z bramki "Wisły", "goala" zaś nie uznaje z tej racyi, że jak to później opowiadał, zwrócił uwagę na upadłego bramkarza "Wisły" i "goalu" nie zauważył.

Według § 13 (ang. F.A.) obowiązkiem jest sędziego rozjemczego "przestrzegać prawideł gry i rozstrzygać w kwestyach wątpliwych" a "od rozstrzygnięcia sędziego rozjemczego w kwestyach, wynikłych podcas gry, o ile nie jest ono z prawidłami sprzeczne, nie ma odwołania". Pierwszy ustęp wspomnianego paragrafu w zastosowaniu do bramki "Cracovii" wykluczał możność samoistnego roztrzygnięcia wypadku ze strony p. Melicha, ponieważ tenże wbicie goalu nie widział. Drugi ustęp § 13 dał znów "Cracovii" możnośc odwołania, właśnie z powodu wadliwego, bo samoistnego rozstrzygnięcia sędziego rozjemczego.

Winą p. Melicha było, że zapomniał o zastosowaniu § 14 (ang. F.A.), zobowiązującego go do zapytania się sędziów granicznych, "którzy, zapytani przez sędziego głównego, orzec mają, czy piłka przekroczyła linię bramkową pomiędzy tyczkami" i "którzy uprawnienie są § 14-tym do zwrócenia uwagi sędziego głównego na naruszenie prawideł którychby on nie dojrzał, lub nie mógł dojrzeć.

"Cracovia" niedawno rozegrała mecz z bardzo dobrą "Wisłą" w Krakowie. Gra, która - można powiedzieć - była sensacją sportową dla Krakowa, ponieważ spotkały się dwa najlepsze kluby w mieście z udziałem tysiący widzów, przyniosła "Cracovii" zasłużone zwycięstwo 1: 0. Sędziował pan Melich z Wiednia.