1922.09.17 Lwów - Kraków 1:4

Z Historia Wisły

Wersja z dnia 06:48, 15 maj 2013

1922.09.17, 11. mecz o Puchar Żeleńskiego, Lwów, boisko Pogoni,

	Lwów	1:4 (0:2)	Kraków
	widzów:
	sędzia: Rosenfeld
Bramki 72' Mieczysław Batsch (P) 0:1 0:2 1:2 1:3 1:4 Stanisław Czulak (S) 20 Władysław Kowalski (W) 39' Stanisław Czulak (S) lub Henryk Reyman (W) 78' Stanisław Czulak (S) lub Władysław Kowalski (W) 80'
Lwów 2-3-5 Mieczysław Kuchar V (P) Władysław Olearczyk (P) Filip Kmiciński (C) Romuald Kopeć I (C) Stefan Witkowski (C) Edward Gulicz (P) Juliusz Miller (C) Mieczysław Batsch (P) Wacław Kuchar IV (P) Józef Garbień (P) Józef Słonecki (P) Kraków 2-3-5 Mieczysław Wiśniewski (W) Kazimierz Kaczor (W) Józef Klotz (J) Frischer (M) Stanisław Cikowski (C) Witold Gieras (W) Franciszek Danz (W) Stanisław Czulak (S) Henryk Reyman (W) Władysław Kowalski (W) Leon Sperling (C)

O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl

Opis meczu

17.09. b. Pogoni. Kraków-Lwów 4:1 (2:0). Wiśniewski - Kaczor, Klotz - Frischer, Cikowski, Gieras - Danz, Czulak, Reyman, Kowalski, Sperling. Gole: Czulak (20’, 78’?, 80’?), Kowalski (39’, 80’?), Reyman 78’? s. Rosenfeld. [Wg WS 28 gole po przerwie: Reyman i Kowalski; wg TS 75 Czulak, podobnie PS 38]

Dobra gra Wisły w całym sezonie zaowocowała powołaniami do kadry Krakowa na kolejny mecz ze Lwowem. Trzon zespołu stanowili gracze Wisły (6) i to oni, wzmocnieni będącymi w bardzo dobrej formie Cikowskim i Czulakiem (wówczas jeszcze graczem krakowskiej Sparty), zadecydowali o wyraźnym pokonaniu lwowian na boisku Pogoni. Pewnym usprawiedliwieniem słabej dyspozycji graczy lwowskich był fakt ich złego przygotowania do spotkania. Graczy podobno zwożono na stadion w ostatniej chwili samochodami. Mecz rozpoczął się od obustronnych ataków. Widać było jednak lepsze zgranie graczy krakowskich, którzy oprócz tego górowali nad rywalem grą techniczną i kombinacyjną.

Z czasem zaznaczyła się przewaga krakowian i w 37’ „Reyman wypuszcza piłkę Czulakowi, Gulicz nie może nadążyć, ostry strzał, piłka trafia w słup i wpada do bramki”. Chwilę potem Kowalski z 2 metrów podwyższył wynik do przerwy. Po przerwie do ataku ruszył Lwów, chcąc odrobić straty. W odpowiedzi „strzał Reymana łapie Kuchar”. Z czasem napór Lwowa zmalał i do głosu doszedł Kraków. Ładna gra z obu stron charakteryzowała następne minuty spotkania: obustronne ataki, ostre tempo i w efekcie kontaktowa bramka Lwowa (w 27’). Ataki Lwowa nie przyniosły dalszych bramek, choć po jednej z akcji Wiśniewski, zwrócony twarzą do własnej bramki złapał piłkę i wyrzucił ją w pole (co wywołało niezadowolenie na widowni uważającej, że zrobił to za linią bramkową). Końcówka meczu należała zdecydowanie do Krakowa, który po strzałach Czulaka w 35 i 40’ podwyższył wynik. Przy drugiej bramce asystował Reyman. Mecz ten, jakże ważny z powodu pokonania lwowian na ich własnym terenie, był zarazem drugim z rzędu wygranym spotkaniem przez Kraków. Wystarczyło teraz tylko wygrać u siebie i puchar wylądowałby na własność w gablocie KOZPN.