1928.04.15 TKS Toruń – Wisła Kraków 2:7

Z Historia Wisły

Wersja z dnia 11:28, 25 lut 2009

Opis

1500 kibiców. Wisła pokazała piękną kombinacyjną grę i górowała nad TKS w każdym elemencie piłkarskiego wyszkolenia i taktyki. Dobra gra ataku z "doskonałym w tym dniu Reymanem I i Balcerem". Inne formacje bez słabych punktów. TKS uchronił przed wyższą przegraną bramkarz Zdrojewski; słaba pomoc i atak. Gole: w 2' Reyman II, wyrównanie padło w 5' (Cieszyński I). Od tej chwili gra otwarta z obu stron. 2. gola dla Wisły z podania Reymana strzela Adamek. W 22' Suchocki wyrównuje stan meczu. Od 25 min. przewaga Wisły. Zdrojewski broni strzał Reymana, ale w chwilę potem tenże "strzałem nie do obrony uzyskuje prowadzenie”. Po przerwie gra w słabszym tempie i bardziej chaotyczna. Mimo to udaje się "Reymanowi wreszcie po pięknej kombinacji w 15 min, zdobyć 6. bramkę, a w 36 min. Adamek ustala wynik na 7:2”.

Tabela: 1.FC (4-7), Polonia (4-7), Cracovia-Śląsk 2:1 (3-6). Na podstawie: Stadion nr 16.

Rekord frekwencji. Szybkie tempo gry narzucił TKS, co doprowadziło z czasem do wyczerpania sił toruńskich graczy. "Wisła gra doskonale, a gra jej, pełna ładnych kombinacyj, podobała się niezmiernie widzom”. Wyróżnieni Reymanowie (każdy strzelił po 2 bramki) – reszta goli: Balcer, Czulak i Adamek. Na podstawie: IKC.

Relacje prasowe

Przegląd Sportowy nr 16/1928 str.18:

Wisła - T.K.S 7:2

Wisła: Ketz, Skrynkowicz, Pychowski, Kotlarczyk II, Kotlarczyk I, Bajorek, Adamek, Czulak, Reyman I, Reyman II, Balcer.

T.K.S: Zdrojewski, Wierzchowski, Cieszyński II, Suchocki I, Stogowski, Gumowski II, Chalski, Cieszyński I, Gumowski II, Suchocki II, Rutkowski.

Wisła podobała się na ogół bardziej niż Cracovia, a zwycięstwo nad T.K.S choć ciężko wypracowane, było zupełnie zasłużone. Już pierwszy atak Wisły przynosi bramkę strzeloną przez Reymana. T.K.S. chwilę później wyrównuje przez Cieszyńskiego I. Początkowy okres gry nie zwiastuje wcale porażki T.K.S-u. Na każdy atak Wisły T.K.S. odpowiada atakiem.

Brak strzelca u T.K.S-u nie pozwala wyzyskać przewagi w polu. Wisła zaczyna coraz spokojniej i lepiej kombinować krótkie przyziemne podawania osiągają zawsze swój cel: owocem tych pięknych ataków jest strzelona w 17-ej minucie przez Adamka bramka. T.K.S. nie traci animuszu, gra z całem poświęceniem i uzyskuje w 22-ej minucie przez Suchockiego II wyrównanie. Na tym jednak kończy się produkcja bramek T.K.S-u. Wisła zaczyna grać koncertowo.

Krakowianie górują w pierwszym rzędzie doskonałym opanowaniem ciała, a co zatem idzie zwrotnością i szybkością celowych i celnych podań. Przewaga Wisła przynosi w rezultacie 3 dalsze bramki zdobyte w 30-ej,39-ej i 42-ej min, przez najlepszego strzelca Wisły i Polski Reymana I. druga połowa meczu stoi pod znakiem stałej choć nieznacznej przewagi Wisły. Bramkarz T.K.S-u Zdrojewski wyjaśnia bardzo przytomnie szereg krytycznych sytuacji w 30-ej min. zostaje kontuzjowany i zamienia go Lewandowski. Również Katz ma sposobność pokazania swej dobrej formy szczególnie górne piłki łapie klasycznie. Wisła uzyskuje jeszcze dwie bramki, jedną zdobywa Reyman II, a ostatnią po solowej akcji, Adamek.

Wisła zadowoliła na całej linii. Całość drużyny przedstawią się bardzo dodatnio, prawie bez słabych punktów. Na wyróżnienie zasługuje jednak Reyman I i Adamek.

T.K.S nie robił wrażenia drużyny dużo słabszej, brak mu jednak tej spokojnej i precyzyjnej kombinacji, która jest wynikiem celowego nastawiania się graczy. Jak zwykle najsłabszą stroną drużyny była linia pomocy. Atak w polu doskonały pod bramką tracił głowę, a brak strzelców jak był tak i będzie stale wadą drużyny toruńskiej. Nieźle zaprezentował się bramkarz Zdrojewski. Sędzia p. Nawrocki dobry. Publiczności przeszło 1,500 osób.

Wisła na czele tabeli z 8 pkt., potem 1.FC i Polonia z 7 punktami w 4 grach, Cracovia 6 w 3 grach, Warta siódma z 4 pkt. w 2 grach. Najwięcej gier na koncie ma Ruch (6 i 5 zdobytych pkt.). Na podstawie: PS nr 16.