1932.11.06 Wisła Kraków – Pogoń Lwów 2:1
Z Historia Wisły
| Wisła Kraków | 2:1 (1:1) | Pogoń Lwów | 
| ||||||
| widzów: 2.500-3.200 | ||||||||||
| sędzia: T. Walczak z Warszawy | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
| Według "IKC" i "Nowego Dziennika" grał w obronie nie Szumilas a Skoczylas ... | ||||||||||
O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl
Spis treści |
Relacje prasowe
„Ilustrowany Kuryer Codzienny”
1932, nr 305 (3 XI)
Pogoń—Wisła.
Rozgrywki ligowe zbliżają się ku końcowi; za parę tygodni zostanie rozwiązana zagadka, która Obecnie emocjonuje ogromne rzesze zwolenników piłki nożnej. Kto zostanie mistrzem Ligi? Czy przedstawicielka krakowskiej szkoły piłkarskiej Cracovia, czy dawny mistrz PZPN Pogoń, a może Warta? Stawka wysoka — należy przeto spodziewać się zaciętej i pięknej walki; strata choć by jednego punktu może zniweczyć wszelkie marzenia o zdobyciu najwyższego tytułu piłkarskiego.
W nadchodzącą niedzielę odbędzie się właśnie jedno z owych decydujących spotkań mistrzowskich pomiędzy Pogonią i Wisłą w Krakowie na boisku ostatniej. Będzie ono dla Pogoni najcięższym ze wszystkich meczów, jakie ma jeszcze rozegrać. Wisła pomimo nieszczególnej lokaty w tabeli jest bardzo groźnym przeciwnikiem i może w tein spotkaniu przekreślić nadzieje sympatycznych Lwowiaków na zdobycie mistrzostwa. Początek meczu o godz. 2 po poł.
„Ilustrowany Kuryer Codzienny”
1932, nr 308 (6 XI)
Pogoń-Wisła i najbliższe mecze ligowe.
Po tygodniowej przerwie powracamy znowu do mistrzostw ligowych. Stęskniona za zawodami o punkty; publiczność, podąży znowu na boiska, aby zobaczyć, czego nowego nauczyli się piłkarze polscy na dale kim południu.
W Krakowie lwowska Pogoń spotka się z Wisłą. Mecz dwóch eksmistrzów Polski stanowi dla grodu podwawelskiego łatwo zrozumiałą sensację. W walce tej o większą stawkę walczy Pogoń. W razie bowiem swego zwycięstwa, szanse jej na mistrzostwo r. b. powiększają się, gdy przegra — zmniejsza je w znacznym stopniu.
Wiśle musi chodzić o lepszą pozycję w tabeli, od powiadającą jej dotychczasowej tradycji, mecz więc powinien należeć do bardzo interesujących. A że przytem obydwie drużyny znane są ze swej fair gry, więc męcz będzie nietylko zacięty ale i stojący na odpowiedniej wyżynie. Sędziuje p. Rosenfeld. Początek meczu o godz. 14. — Przedsprzedaż biletów dokonuje się po cenach zniżonych.
Równocześnie do walki staje obok Wisły i Pogoni sześć drużyn o punkty. W Warszawie gra swój ostatni mecz Warta z Warszawianką. W razie zwycięstwa Warta zdobywa 29 pkt. i jest dalej obserwatorem mistrzostw, nie mogąc już wpłynąć na zmianę wyniku. Mecz warszawski sędziuje p. Rettig. Cracovia w Siedlcach gra z 22 p. p. niezwykle ważny dla niej mecz. Ewentualne zdobycie dwóch punktów ma w obliczu mistrzostwa ważne znaczenie, zaś utrata ich może łatwo odepchnąć Cracovię od walki o pierwsze miejsce. Mecz ten sędziuje p Wardęszkiewicz.
„Ilustrowany Kuryer Codzienny”
1932, nr 310 (8 XI)
Kraków, b listopada.
Po dwutygodniowej przerwie rozgrywki ligowe wróciły do swych praw, stając się najważniejszem wydarzeniem sportowem ubiegłej niedzieli. Przy znać trzeba, że sensacyj nie zabrakło. Porażki Pogoni i Warty odsuwają te dwie drużyny od pierwszego miejsca, a w wypadku Warty już definitywnie, gdyż rozegrała ona swą ostatnią grę w sezonie bieżącym. Cracovia remisując z 22 p. p., podtrzymała swoje pretensje do mistrzostwa, które zbliżają się bardzo pewnie do zrealizowania. Teoretycznie zagrażają drużynie białoczerwonych jedynie Pogoń i Ł.K.S., praktycznie jednak rzecz biorąc, Cracovia ma z nich znacznie większe szanse, gdyż ostatni swój mecz gra na swojem boisku z Legja, a nad swymi rywalami ma punkt przewagi, który łatwo może zadecydować o mistrzostwie.
Wisła, dzięki zwycięstwu nad Pogonią, posunęła się o jedno miejsce w górę tabeli, stwierdzając, że zawsze umie być groźną dla najlepszych polskich drużyn. Sytuacja Czarnych po prawiła się znacznie na skutek wysokiego zwycięstw nad śląskim Ruchem. Pozycja ich jednakże nadal jest mocno niebezpieczna, gdyż ma ją zaledwie jedną grę do rozegrania, podczas gdy najbliższy ich sąsiad w tabeli — Polonia ma ich jeszcze trzy. Walka więc o spadek zapowiada się nadal niezwykle zażarta.
Wisła—Pogoń 2:1 (1:1).
Mecz dwóch eksmistrzowskich drużyn Polski wzbudził w Krakowie wielką sensację. Powodem tego był może nie sam przebieg gry, który bądź co bądź zapowiadał się nadzwyczaj ciekawie, lecz fakt, iż wynik decydował o mistrzostwie.., Cracovii. To też opinja sportowa Krakowa była w tym dniu jednomyślna. Wszyscy życzyli zwycięstwa Wiśle.
Początkowo nie zanosiło się na to, gdyż Pogoń pierwsza strzeliła goala i wynik ten zdołała podtrzymać przez pół godziny. mimo to jednak zwycięstwo Wisły było zupełnie zasłużone, A sądząc z przebiegu gry, Wisła powinna była wygrać w znacznie wyższym stosunku, posiadała bowiem przez dłuższy czas rozgrywki szaloną przewagę, której nie umiał wykorzystać, słabiej, niż zwykle, grający atak.
Najlepszą częścią drużyny „Czerwonych” była bezsprzecznie pomoc i to zarówno w akcjach ofensywnych, jak i defensywnych. Kotlarczyk I, Jezierski i Bajorek stano wili zaporę trudną do przebycia dla ataku Pogoni, który też tylko bardzo rzadko przedostawał się pod bramkę gospodarzy. Trójka obronna Wisły nie miała wiele do roboty, atak bowiem Pogoni nie zatrudniał jej zbyt wiele i były momenty, gdy obaj obrońcy przechodzili pod bramkę Pogoni. Przewagi swej w polu Wisła nie umiała wykorzystać pod bramką, gdzie często bliskie strzały trafiały wprost w ręce Albańskiego, lub też mijały bramkę. Pogoń nie zademonstrowała gry godnej kandydata na mistrza Ligi. Akcje były nie przemyślane i dość nie celowe. Ruchliwością wybijał się Zimmer, który jednak nie mógł zastąpić całej drużyny. Albański bronił doskonałe, a dwa goale, puszczone przez niego, były nie do obrony. Pogoń tak niski cyfrowo wynik zawdzięcza właśnie świetnej grze Albańskiego.
Składy drużyn: Wisła: Seyrlhuber, Kotlarczyk TI, Skoczylas, Bajorek, Kotlarczyk I, Jezierski, Adamek, Obtułowicz, Reyman III, Artur i Balcer. — Pogoń: Albański, Bereza, Jeżewski, Deutschman, Kuchar, Hanin, Samson, Łagodny, Zimmer, Niechcioł i Motylewski.
Grę rozpoczyna Pogoń szybkim atakiem i odrazu podciąga pod bramkę Wisły. Chwilowa przewaga Lwowian utrzymuje się przez kilka minut. Organizują oni liczne wypady, które kończą się bramką, strzeloną w 7 min. przez Zimmera, Jezierski usiłował zatrzymać napastnika Pogoni, przewrócił się jednakże, zaś robinzonada Seyrlhubera nie mogła przeszkodzić, że piłka znalazła się w siatce.
Wisła nie deprymuje się chwilowem nie powodzeniem i niebawem dochodzi do głosu. Przewaga jej staje się z każdą niemal chwilą wyraźniejsza, jednak pod bramką niema nikogo, ktoby potrafił strzelić goala.
W całości Wisła jest znacznie lepszą od Pogoni. Kombinacje są efektowne i dobrze przemyślane. Ambicja i ofiarność święci prawdziwe triumfy, brak jednak wykończenia. Kilka celnych strzałów trafia w ręce Albańskiemu. Dobre wystawienie Balcera przynosi efektowny strzał tego ostatniego, lecz Albański jest na miejscu i broni w porę. Dopiero w 32 min. kombinacja Artur-Reyman-Adamek przynosi wyrównanie, którego autorem jest Adamek. Odtąd Wisła stale prawie znajduje się na polu przeciwnika. Albański ma pole do popisu znacznie częściej, niż jego vis-a-vis, mimo jednak przewagi gospodarzy, wynik remisowy utrzymuje się do końca pierwszej połowy.
Obraz gry niewiele zmienia się po przerwie. Wisła jest nadal w przewadze i bombarduję usilnie bramkę Pogoni, jednak bezskutecznie. Liczne strzały Artura, Reymana, Balcera i Adamka trafiają najczęściej w Albańskiego, który De skrzętnie wyłapuje. Szereg wolnych rzutów i kornerów, bitych w tym okresie gry, również nie przynosi efektu..
Pogoń ograniczać się musi do wypadów, które są jednak nieraz bardzo niebezpieczne. Balcer w tym okresie gry popisuje się świetnemi biegami, nie może jednak wjechać z piłką do bramki, nie ma także ni kogo, ktoby go w tem zastąpił. Wreszcie w ostatniej minucie gry Reyman znajduje odpowiednią chwilę i nieuchronnie strzela zwycięskiego goala. Niebawem też sędzia p. Walczak (w miejsce wyznaczonego p. Rosenfelda) odgwizduje koniec meczu. Widzów około 2.500 osób.
Przegląd Sportowy numer 90/1932 strona 1:
KRAKÓW. 6.11. – Tel. wł. – Wisła – Pogoń 2:1 (1:1). Bramki dla Wisły Adamek, Reyman, dla Pogoni Zimmer.
Wynik spotkania powyższego oczekiwany był z wielkiem naprężeniem przez krakowski świat piłkarski. To też mimo jesiennej pogody zgromadziło się na boisku Wisły około 3.200 widzów.
Aż 89 minut meczu nie potrafiło dać decydującego rezultatu. Przebieg nie nasuwał wprawdzie żadnych wątpliwości. Gospodarze byli zdecydowanie lepszym zespołem, nie umieli jednak rozstrzygnąć spotkania na swą korzyść. Poza pierwszemi minutami gdy oba zespoły wykazywały ruchliwą inicjatywę, Wisła potrafiła w zupełności zapanować nad przeciwnikiem, umiała unicestwić jego zakusy, przeważnie utrzymywać grę na jego połowie, ale na tem się skończyło. Gospodarze nie potrafili zakończyć swych akcyz i gubili się w sytuacjach podbramkowych.
Ostoją drużyny była linja pomocy, świetna w defensywie, twarda i rozbijająca ataki przeciwnika, wysuwała umiejętnie swą linję ofensywną i zasilała ją cennemi piłkarzami. Nie znajdowała tutaj jednak odpowiedniego zrozumienia.
Atak Wisły miał niejednolity obraz. Obok pracowitego Obtułowicza i ruchliwego Adamka widzieliśmy Reymana I, z którego podań przebijała wprawdzie rutyna i doświadczenie, ale który pod względem szybkości nie mógł się dostroić do reszty. Nie wyszło też na dobre przeniesienie Artura na lewą stronę, gdzie nie przypominał on w zupełności ostatnich meczów w Krakowie. Wreszcie Balcer nie wniósł nic poza żywiołowością.
Goście zawiedli. Po kandydacie na mistrza spodziewano się przecież dużo więcej, a tymczasem ujrzeliśmy Albańskiego, który w kilku sytuacjach pokazał szlif międzynarodowy, widzieliśmy twardą i ambitną obronę oraz pracowitą pomoc z ambitnym Kucharem i wybijającym się Deutschmanem. To było jednak wszystko.
Atak był bez wyraźnego wyrazu, oparty raczej o szereg indywidualnych wysiłków Zimmera, czy też Niechcioła, ale nie dający obrazu gry i kombinacji.
Składy drużyn były następujące: Wisła; Seylhuber, Kotlarczyk II, Szumilas; Jezierski, Kotlarczyk I, Bajorek; Adamek, Obtułowicz, Reyman I, Artur, Balcer.
Pogoń: Albański, Bereza, Jeżewski, Hanin, Kuchar, Deutschman, Motylewski, Samson, Zimmer, Łagodny, Niechcioł.
Opis meczu
W pierwszych minutach oglądamy grę żywą, prowadzoną obustronnie z dużą dozą ambicji. Oba ataki grają krótko, przyziemnie, bramkarze dochodzą do głosu. Pierwszy punkt pada w 8-ej min, gdy Zimmer wyzyskuje korzystną szansę i z 16-tu mtr. lokuje piłkę w siatce. Bramkarz ani drgnął.
Wisła atakuje coraz bardziej, pomoc jej opanowuje coraz lepiej teren i wyłapuje precyzyjnie każde posunięcie przeciwnika, tak, iż są momenty, że obrona gospodarzy przechodzi aż za połowę boiska. W 20-ej minucie groźna sytuacja pod bramką Pogoni, gdy po centrze Balcera piłka szuka wprost nogi, która wepchnęłaby ją do siatki. To samo zdarza się za chwilę: tym razem anemiczny strzał Artura posyła ją obok słupka.
Goście mają momenty oswabadzające, trwa to jednak niedługo. Wisła jest znowu przy głosie. Dopiero 33-cia min. przynosi sukces gospodarzom, gdy Adamek po ładnym przeboju strzela nieuchronnie w prawy róg bramki.
Pierwszy kwadrans po przerwie stoi dalej pod znakiem gospodarzy, którzy marnują znowu wiele pozycyj. Atak żyje tylko pracą pomocy, nie umiejąc realizować jej zdobyczy.
Po tym okresie Pogoń dochodzi na chwilę do głosu, by niedługo później opaść znów na siłach. Albański ratuje w 20-ej minucie przebój Artura, za chwilę znowu zabiera piłkę z nogi Balcera, Zimmer rewanżuje się ostrym strzałem, który w ostatniej chwili paruje Seylhuber. Rejman nie wyzyskuje wolnego z linji pola karnego. Znowu bramkarz ratuje w ostatniej chwili strzał Zimmera.
Na trybunach ruch coraz większy, gdyż wskazówka dobiega końca. Jeszcze pół minuty, gdy wtem strzał Rejmana z 16 metrów i burza oklasków kończy sukces gospodarzy, zasłużony, bo wywalczony po okresie przewagi.
Sędziował dobrze p. Walczak z Warszawy.
Raz Dwa Trzy
Mecz słaby, dość chaotyczna kopanina. Sprawiedliwe zwycięstwo Wisły. Dobra gra pomocy, słabsza ataku (nawet Artura). Wisła atakowała od początku, mając inicjatywę przez większą część spotkania. Pogoń grała z kontry i w 7' Zimmer dalekim strzałem pokonuje źle interweniującego bramkarza. Wisła traci impet na kilka minut. Ponownie podrywa ją do walki pomoc i Pogoń zepchnięta do obrony traci gola w 33' (Adamek strzela szpicem z podania Obtułowicza). II. połowa to zupełna przewaga Wisły, długo jednak niewykorzystana celnymi i skutecznymi strzałami. Gdy wydawało się, że nie padnie już bramka w tym meczu w ostatniej minucie "kopaninę pod bramką Pogoni kończy Reyman, niezdecydowanym, ale szczęśliwym strzałem, który dał słuszne zwycięstwo Wiśle". 2500 kibiców. Kałuża. Na podstawie: RDT nr 45.
Warta przegrała z Warszawianką 1:2, Cracovia zremisowała z 22 pp 1:1 i dzięki Wiśle ma ogromne szanse namistrzostwo.
