1933.04.09 Wisła Kraków – Ruch Chorzów 2:0
Z Historia Wisły
| Linia 36: | Linia 36: | ||
==Relacje prasowe== | ==Relacje prasowe== | ||
| + | ===„Ilustrowany Kuryer Codzienny”=== | ||
| - | + | 1933, nr 100 (10 IV) | |
| - | + | Ruch—Wisła. | |
| + | Dzisiaj w niedzielę odbędzie się o godz. 4-tej po południu na boisku Wisły jedno z najciekawszych spotkań ligowych. Spotkają się bowiem z sobą drużyny Ruchu i Wisły po sensacyjnem zwycięstwie drużyny śląskiej nad Garbarnią 6:0 we Wielkich Hajdukach. | ||
| + | Pozatem należy podkreślić, iż drużyna Ruchu jest tym zespołem, który w ub. roku w spotkaniach ze wszystkiemi zespołami Krakowa, nie wyłączając i mistrzowskiej Cracovii, nie poniósł żadnej porażki i zdobył w tych spotkaniach aż 9 punktów. W takich warunkach mecz niedzielny nabiera cech pierwszorzędnej sensacji sportowej i ściągnie nie wątpliwie na boisko Wisły rekordową Ilość publiczności. Początek zawodów o godz. 4-tej popołudniu, poprzedzi mecz Wieliczanka — Wisła I b. | ||
| - | + | ---- | |
| + | „Ilustrowany Kuryer Codzienny” | ||
| + | |||
| + | 1933, nr 101 (11 IV) | ||
| + | |||
| + | |||
| + | Kraków, 10 kwietnia. | ||
| + | |||
| + | Druga niedziela ligowa przyniosła tylko dwa spotkania ligowy, z których pierwsza Warta— Podgórze było traktowane jako załatwienie właściwie formalności, drugie zaś Wisła — Ruch nabrało posmaku sensacji po ostatniej porażce Garbarni w W. Hajdukach. I rzeczywiście nie pomylono się, jeśli idzie o wynik meczu poznańskiego, to 4:0 na korzyść Warty przemawia samo za siebie. Natomiast mecz krakowski przyniósł niespodziewanie pewne dane korzystne co do formy Wisły, która udowodniła, że jest zespołem niechcącym tak łatwo ustępować z grupy naszych najlepszych i jej zwycięstwo oraz dwa punkty w walce z Ruchem zasługuje na podkreślenie. | ||
| + | |||
| + | Walka w grupie zachodniej, która rozpoczęła się już na dobre, zostaje przerwana tylko na przeciąg świąt wielkanocnych, podczas których zjeżdżają do Polski drużyny zagraniczne, a w tem i słynny DFC z Pragi do Krakowa. | ||
| + | |||
| + | Wisła—Ruch 2:0 (0:0). | ||
| + | |||
| + | Po sensacyjnem zwycięstwie Ruchu, odniesionem ub. niedzieli nad Garbarnią w W. Hajdukach w stosunku 6:0, zainteresowanie całego sportowego Krakowa skupiło się dokoła wczorajszego meczu, który z jednej strony był pierwszym występem ligowym Wisły w bieżącym sezonie, a z drugiej miał stanowić niejako probierz właściwej siły i możliwości Ruchu. Zainteresowaniu temu odpowiedziała też frekwencja, która wyraziła się w obecności ponad 3.000 osób na powyższych zawodach. | ||
| + | |||
| + | Do zawodów powyższych wystąpiły drużyny w nast. składach: Ruch — Kurek. Wadas. Kacy, Zorzycki. Badura, Dziwisz. Urban, Buchwald, Gemza. Gwóźdź i Włodarz. Wisła: Koźmin. Pychowski. Pachner, Jezierski, Kotlarczyk I. Kotlarczyk II, Adamek. Artur. Reyman I. Reyman II i Łyko. Przebieg zawodów należał do zajmujących. Żywe tempo, ustawiczna zmiana sytuacyj na skutek b. częstego przerzucania piłki przez skrzydłowych Ruchu, dobra gra tyłów Wisły przez cały przeciąg meczu — wszystko to stwarzało grę przyjemną dla oka i dająca zadowolenie widzowi. Szkoda tylko, że skrzydłowi Wisły częścią dla braku rutyny (Łyko), a częścią dla braku zrozumienia taktyki gry (Adamek) nie stanęli na należnej wyżynie, a wówczas i wynik, jak i sam przebieg meczu wypadłyby jeszcze lepiej. | ||
| + | |||
| + | Pierwsze minuty stoją pod znakiem wy padów skrzydłowych Wisły (Łyko), które kończą się kornerami. Szybko jednak do chodzą do głosu dobre skrzydła Ślązaków, ale dobrze usposobiona pomoc i obrona Wisły likwidują te ataki na polu karnem, tak. ze Koźmin nie jest zupełnie zatrudniony. Jeżeli idzie jednak o pozycje podbramkowe, to bezsprzecznie górują tu miejscowi, z których Artur i Adamek mają doskonałą sposobność strzelania bramek, lecz nie udaje się pierwszemu skierowanie piłki głową do bramki z centry Łyki, drugiemu zaś celny strzał idący ponad bramką z bliskiej stosunkowo odległości. Ruch miał tylko jeden groźny wypad Włodarza, za kończony jego centrą i strzałem.niecelnym Urbana. | ||
| + | |||
| + | Po przerwie czerwoni przystępują do zdecydowanych ataków. Po dobrem podaniu piłki przez Reymana I, Łyko wydostaje się pod bramkę Ruchu i oddaje odpowiednią centrę, z której Reyman I strzela w sam róg pierwszego goala dla Wisły. | ||
| + | |||
| + | Podnieca to zespół miejscowych do dalszych wysiłków, jednak napad nie umie wykorzystać dogodnych sytuacyj. Dopiero w 26 min. gdy za potrącenie nieprzepisowe Artura sędzia dyktuje rzut wolny z za pola karnego, Reyman „bombą“ strzela drugą bramkę dla Wisły. Odtąd mecz jest na korzyść Wisły przesądzony, a wyczerpany przeciwnik jej nie ma już siły i czasu do „odrobienia” porażki. Jeszcze przy końcu meczu mają dwie „murowane” sytuacje Łyko i Reyman I, ale nie wykorzystują ich i wynik utrzymuje się już bez zmiany. Na wyróżnienie z drużyny Wisły zasługuje przedewszystkiem Reyman I., którego świetna forma przypomniała jego dawane dobre czasy. Strzał, orjentacja i doskonałe podania na skrzydła tego starego gracza musiały wszystkim bywalcom meczów za imponować. Śmiało można powiedzieć, w wielkiej mierze jego gra zadecydowała o zwycięstwie Wisły. Łącznicy dobrzy, ale Reymanowi II zarzucić można jeszcze powolność i słaby start, natomiast skrzydła często nie wiedzą jeszcze, co zrobić z piłką. Jezierski i Kotlarczyk II jako boczni pomocnicy zahamowali skrzydła przeciwnika. Formacje tyłowe Wisły niemal bez zarzutu, choć Pachnerowi jeszcze trzeba trochę szlifu. Kotlarczyk I już we formie. Bramkarz Koźmin właściwie bezrobotny. Z drużyny Ruchu najlepsze w ataku Giemza i skrzydła, ale natrafiwszy na dobrze usposobionego przeciwnika, nie mogły odegrać tej roli, co na innych zawodach. Pomoc i bramkarz na dobrym poziomie, jedynie obronie można zarzucić niezbyt dobre ustawianie się. Sędzia p. Seidner dość dobry, choć nieco jeszcze we „wiosennej” formie. | ||
| + | |||
| + | W ogólności mecz ten stanowi udały start ligowy Wisły, która wraca do swej dawnej formy i rokuje dobre na przyszłość nadzieje. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
| + | ===Przegląd Sportowy, numer 29, str. 3: === | ||
''środa 12 kwietnia 1933 '' | ''środa 12 kwietnia 1933 '' | ||
Wersja z dnia 12:52, 14 lut 2017
| Wisła Kraków | 2:0 (0:0) | Ruch Hajduki Wielkie | 
| ||||||
| widzów: 3-4.000 | ||||||||||
| sędzia: Jakub Seidner z Krakowa | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl
Relacje prasowe
„Ilustrowany Kuryer Codzienny”
1933, nr 100 (10 IV)
Ruch—Wisła.
Dzisiaj w niedzielę odbędzie się o godz. 4-tej po południu na boisku Wisły jedno z najciekawszych spotkań ligowych. Spotkają się bowiem z sobą drużyny Ruchu i Wisły po sensacyjnem zwycięstwie drużyny śląskiej nad Garbarnią 6:0 we Wielkich Hajdukach.
Pozatem należy podkreślić, iż drużyna Ruchu jest tym zespołem, który w ub. roku w spotkaniach ze wszystkiemi zespołami Krakowa, nie wyłączając i mistrzowskiej Cracovii, nie poniósł żadnej porażki i zdobył w tych spotkaniach aż 9 punktów. W takich warunkach mecz niedzielny nabiera cech pierwszorzędnej sensacji sportowej i ściągnie nie wątpliwie na boisko Wisły rekordową Ilość publiczności. Początek zawodów o godz. 4-tej popołudniu, poprzedzi mecz Wieliczanka — Wisła I b.
„Ilustrowany Kuryer Codzienny”
1933, nr 101 (11 IV)
Kraków, 10 kwietnia.
Druga niedziela ligowa przyniosła tylko dwa spotkania ligowy, z których pierwsza Warta— Podgórze było traktowane jako załatwienie właściwie formalności, drugie zaś Wisła — Ruch nabrało posmaku sensacji po ostatniej porażce Garbarni w W. Hajdukach. I rzeczywiście nie pomylono się, jeśli idzie o wynik meczu poznańskiego, to 4:0 na korzyść Warty przemawia samo za siebie. Natomiast mecz krakowski przyniósł niespodziewanie pewne dane korzystne co do formy Wisły, która udowodniła, że jest zespołem niechcącym tak łatwo ustępować z grupy naszych najlepszych i jej zwycięstwo oraz dwa punkty w walce z Ruchem zasługuje na podkreślenie.
Walka w grupie zachodniej, która rozpoczęła się już na dobre, zostaje przerwana tylko na przeciąg świąt wielkanocnych, podczas których zjeżdżają do Polski drużyny zagraniczne, a w tem i słynny DFC z Pragi do Krakowa.
Wisła—Ruch 2:0 (0:0).
Po sensacyjnem zwycięstwie Ruchu, odniesionem ub. niedzieli nad Garbarnią w W. Hajdukach w stosunku 6:0, zainteresowanie całego sportowego Krakowa skupiło się dokoła wczorajszego meczu, który z jednej strony był pierwszym występem ligowym Wisły w bieżącym sezonie, a z drugiej miał stanowić niejako probierz właściwej siły i możliwości Ruchu. Zainteresowaniu temu odpowiedziała też frekwencja, która wyraziła się w obecności ponad 3.000 osób na powyższych zawodach.
Do zawodów powyższych wystąpiły drużyny w nast. składach: Ruch — Kurek. Wadas. Kacy, Zorzycki. Badura, Dziwisz. Urban, Buchwald, Gemza. Gwóźdź i Włodarz. Wisła: Koźmin. Pychowski. Pachner, Jezierski, Kotlarczyk I. Kotlarczyk II, Adamek. Artur. Reyman I. Reyman II i Łyko. Przebieg zawodów należał do zajmujących. Żywe tempo, ustawiczna zmiana sytuacyj na skutek b. częstego przerzucania piłki przez skrzydłowych Ruchu, dobra gra tyłów Wisły przez cały przeciąg meczu — wszystko to stwarzało grę przyjemną dla oka i dająca zadowolenie widzowi. Szkoda tylko, że skrzydłowi Wisły częścią dla braku rutyny (Łyko), a częścią dla braku zrozumienia taktyki gry (Adamek) nie stanęli na należnej wyżynie, a wówczas i wynik, jak i sam przebieg meczu wypadłyby jeszcze lepiej.
Pierwsze minuty stoją pod znakiem wy padów skrzydłowych Wisły (Łyko), które kończą się kornerami. Szybko jednak do chodzą do głosu dobre skrzydła Ślązaków, ale dobrze usposobiona pomoc i obrona Wisły likwidują te ataki na polu karnem, tak. ze Koźmin nie jest zupełnie zatrudniony. Jeżeli idzie jednak o pozycje podbramkowe, to bezsprzecznie górują tu miejscowi, z których Artur i Adamek mają doskonałą sposobność strzelania bramek, lecz nie udaje się pierwszemu skierowanie piłki głową do bramki z centry Łyki, drugiemu zaś celny strzał idący ponad bramką z bliskiej stosunkowo odległości. Ruch miał tylko jeden groźny wypad Włodarza, za kończony jego centrą i strzałem.niecelnym Urbana.
Po przerwie czerwoni przystępują do zdecydowanych ataków. Po dobrem podaniu piłki przez Reymana I, Łyko wydostaje się pod bramkę Ruchu i oddaje odpowiednią centrę, z której Reyman I strzela w sam róg pierwszego goala dla Wisły.
Podnieca to zespół miejscowych do dalszych wysiłków, jednak napad nie umie wykorzystać dogodnych sytuacyj. Dopiero w 26 min. gdy za potrącenie nieprzepisowe Artura sędzia dyktuje rzut wolny z za pola karnego, Reyman „bombą“ strzela drugą bramkę dla Wisły. Odtąd mecz jest na korzyść Wisły przesądzony, a wyczerpany przeciwnik jej nie ma już siły i czasu do „odrobienia” porażki. Jeszcze przy końcu meczu mają dwie „murowane” sytuacje Łyko i Reyman I, ale nie wykorzystują ich i wynik utrzymuje się już bez zmiany. Na wyróżnienie z drużyny Wisły zasługuje przedewszystkiem Reyman I., którego świetna forma przypomniała jego dawane dobre czasy. Strzał, orjentacja i doskonałe podania na skrzydła tego starego gracza musiały wszystkim bywalcom meczów za imponować. Śmiało można powiedzieć, w wielkiej mierze jego gra zadecydowała o zwycięstwie Wisły. Łącznicy dobrzy, ale Reymanowi II zarzucić można jeszcze powolność i słaby start, natomiast skrzydła często nie wiedzą jeszcze, co zrobić z piłką. Jezierski i Kotlarczyk II jako boczni pomocnicy zahamowali skrzydła przeciwnika. Formacje tyłowe Wisły niemal bez zarzutu, choć Pachnerowi jeszcze trzeba trochę szlifu. Kotlarczyk I już we formie. Bramkarz Koźmin właściwie bezrobotny. Z drużyny Ruchu najlepsze w ataku Giemza i skrzydła, ale natrafiwszy na dobrze usposobionego przeciwnika, nie mogły odegrać tej roli, co na innych zawodach. Pomoc i bramkarz na dobrym poziomie, jedynie obronie można zarzucić niezbyt dobre ustawianie się. Sędzia p. Seidner dość dobry, choć nieco jeszcze we „wiosennej” formie.
W ogólności mecz ten stanowi udały start ligowy Wisły, która wraca do swej dawnej formy i rokuje dobre na przyszłość nadzieje.
Przegląd Sportowy, numer 29, str. 3:
środa 12 kwietnia 1933
Kraków, 9.4 - Tel. Wł. - Wisła - Ruch 2:0 (0:0). Obie bramki dla Wisły strzelił Reyman I. Sędzia p. Seidner.
Pierwszy w tym sezonie występ słynnych pogromców Garbarni w Krakowie nie potrafił przekonywująco udowodnić, że zeszłotygodniowy wynik drużyny śląskiej jest oparty na świetnej formie. Ślązacy nie zaprezentowali nam niczego innego, aniżeli w latach ubiegłych. Są dalej drużyną lotną, dobrą technicznie, dysponującą szeregiem graczy o wysokim poziomie, ale z drugiej strony, posiadającą również pewne luki.
Możnaby powiedzieć, że w roku ubiegłym widzieliśmy w Krakowie Ruch już w lepszej formie. Szczególnie dotyczy to formacji ataku, gdzie zadowolić mogły jedynie skrzydła, a specjalnie Włodarz i niewiele mu ustępujący Urban. Natomiast akcje trójki środkowej wypadły znacznie słabiej, aniżeli się tego spodziewano. W szczególności środkowy napastnik Giemza okazał się mocno przereklamowany i zawiódł pokładane w nim nadzieje. Z łączników lepszy Buchwald. W linjach defenzywnych można wyróżnić ruchliwego Dziwisza i Zorzyckiego. Obrona pewna, bez słabych momentów.
U Wisły linje defenzywne nie miały zbyt wiele roboty, to też Koźmin nie miał wogóle sposobności do wykazania swej klasy. Z obrońców pewniejszy Pychowski, w pomocy najlepszy Jezierski oraz Kotlarczyk II. Kotlarczyk I na środku lepszy, ale jeszcze nie jest w zeszłorocznej formie. W ataku były stosunkowo najgroźniejsze skrzydła, w szczególności Łyko na lewej stronie. W trójce środkowej zaimponował jedynie Reyman I. Stary wyga i rutyniarz nie mógł wprawdzie zadowolić pod względem szybkości ale za to rutyną i strzałem nadrabiał te braki.
Grę zaczynają Ślązacy od których Wisła wkrótce przejmuje inicjatywę i już w drugiej minucie uzyskuje rzut rożny. Wisła przeprowadza szereg ataków szczególnie lewą stroną. Brak kontaktu skrzydeł z łącznikami uniemożliwia jednak stworzenie poważniejszych sytuacji podbramkowych. Reyman I współpracuje właściwie tylko ze skrzydłami, obaj łącznicy bowiem szwankują. Goście dochodzą do głosu i uzyskują kilka groźnych sytuacji pod bramką Wisły po akcjach Włodarza i Urbana. W 31-ej min. napastnicy Wisły, mają prawie pewną szansę, gdyż centra Łyki przechodzi tuż obok linji bramkowej, lecz nie wyzyskują jej. Podobną szansę niewyzyskaną stwarza później Adamek. W ostatnich minutach Łyko ma znów dwie pewne sytuacje.
O wiele korzystniej przedstawiają się szanse gospodarzy po przerwie, gdyż tuż po rozpoczęciu Reyman I wyzyskuje podanie lewego skrzydła i ostrym strzałem zdobywa prowadzenie. Zachęcona powodzeniem przypuszcza teraz Wisła serję ataków zakończonych przeważnie strzałami Reymana. Goście powoli przychodzą do siebie, przypuszczają również kilka ataków, inicjowanych jednak dalej przez skrzydła. Drugi punkt pada w 24-ej minucie, gdy Reyman I po wolnym rzucie ostrym strzałem umieszcza piłkę pod poprzeczką. Gra do końca stoi pod znakiem lekkiej przewagi Wisły, która ma jeszcze w końcowych fazach kilka sytuacyj do podwyższenia wyniku.
Drużyny wystąpiły w składach następujący:
Wisła: Koźmin, Pychowski, Pachner, Jezierski, Kotlarczyk I, Kotlarczyk II, Adamek, Artur, Reyman I, Reyman II, Łyko.
Ruch: Kurek, Wadas, Kacy, Zorzycki, Badura, Dziwisz, Urban, Buchwald, Giemza, Gwóźdź, Włodarz.
Sędzia p. Seidner. Publiczności około 3000.
