1936.09.20 ŁKS Łódź - Wisła Kraków 0:2
Z Historia Wisły
| ŁKS Łódź | 0:2 (0:0) | Wisła Kraków | 
| ||||||
| widzów: 4-5.000 | ||||||||||
| sędzia: Karol Bergtal z Warszawy | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
| Według "IKC" grał Henryk Zatorski, a nie Władysław Filek... wg "Głosu Porannego" Filek... | ||||||||||
O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl
Relacje Prasowe
ŁÓDŹ. 20.9. - tel. wł. - Wisła - ŁKS 2:0 (0:0). Bramki zdobyli Filek i Łyko. Sędzia p. Bergtal z Warszawy. Widzów 4.000.
Wisła: Madejski, Szumilas, Sitko, Kotlarczyk II, Kotlarczyk I, Jezierski, Chabowski, Kopeć, Artur, Filek, Łyko.
ŁKS: Andrzejewski, Karasiak, Fliegel, Pegza I, Rudnicki, Tadeusiewicz, Miller, Wolski, Lewandowski, Sowiak, Król.
Po bezbarwnym przebiegu meczu Wisła zdołała pokonać ŁKS na jego własnym boisku. Trudno jednak pochwalić zwycięzców. Jeżeli goście wygrali, to tlyko dzięki chwilowemu przypływowi energii w dwóch wypadkach, w których padły bramki.
Przez 78 minut wynik utrzymywał się bezbramkowy, a to dzięki wybitnie defensywnej grze obydwu pomocy, które dosłownie nie śmiały posuwać się za własnemi atakami. Zarówno Kotlarczyk I, jak i Rudnicki wykazali minimalne chęci do poruszania się po boisku tak, że w chwilach ofensywy między własnym atakiem, a pomocą istaniła luka, szerokości conajmniej 30 metrów. Cóż dziwnego, że napady, nieszczególnie dysponowane traciły piłki na rzecz energicznie grających tyłów!
W ciągu całego przebiegu gry może tylko 10 razy oddano celne strzały na bramki, z czego dwa znalazły się w siatce.
W Wiśle wyróżnić można przede wszytkim trio obronne. Madejskiemu tym razem wszystko się udawało z chaotycznym atakiem Łodzian, a obrońcy paraliżowali zakusy przeciwnika. W pomocy dobry był młodszy Kotlarczyk, wygrywający pojedynki z lewą stroną ŁKS. Obydwaj jednak zbyt defensywni. Jezierski ruchliwy i energiczny.
W ataku Wisły nowy nabytek, Filek, zapowiada się wcale dobrze. Jeszcze nie zgrany z resztą i zbyt dziki, ale przytomny pod bramką i dobrze strzelający. Natomiast Artur i Kopeć słabi jak zwykle. Ze skrzydłowych Łyko najlepszy w ataku czerwonych.
W ŁKS, który grał bez Galeckiego, początkowo wszystko szło dość składnie i dobrze. Karasiak, taktycznie bardzo dobry, zawiódł kilka razy przy wykopach i obie bramki padły z jego strony. Fliegel na wysokości zadania. W pomocy - boczni lepsi od Rudnickiego, cała trójka jednak trzymała się kurczowo tyłów.
Atak naogół zawiódł. Zarówno Sowiak jak i Król - wykazujący wybitną formę na poprzednich meczach obniżyli swój lot. Lewandowski beznadziejnie słaby, jedynie Miller utrzymał się na poziomie.
Meczy był ostry, chwilami brutalny i nieciekawy. Przez całą pierwszą połowę akcje nosiły charakter przypadkowości, przeważnie jednak piłka znajdowałą się w okolicach bramki Madejskiego.
W 25-ej minucie schodzi na 10 minut kontuzjowany Filek. Pierwszy ciekawy moment nastąpił dopiero w 32 minucie, kiedy to Miller przejechał Sitkę, podał do środka, ale Lewandowski z trzech metrów strzelił prosto w ręce bramkarzowi. ŁKS ma przewagę, wyrażoną w pięciu rogach.
Po przerwie gra nieco ciekawsza i znów ŁKS częściej przebywa na połowie gości. Raz Lewandowski ładnie strzelił ale Madjeski broni. Król natomiast haniebnie spudłował.
Im bliżej końca, tym wyraźniej zaznacza się przewaga techniczna Krakowian. Wreszcie po rzucie z rogu, Filek po raz pierwszy umieszcza piłkę w siatce, a na cztery minuty przed końcem Łyko z przeboju uzyskuje drugi punkt.
Sędzia p. Bergtal słaby, zasłużył na "kocią muzykę".
źródło: http://buwcd.buw.uw.edu.pl/e_zbiory/ckcp/p_sportowy/1936/numer081/imagepages/image2.htm
