1946.09.01 Wisła Kraków - Cracovia 1:1
Z Historia Wisły
| Linia 25: | Linia 25: | ||
[[Grafika:Echo 1946-09-02a.jpg|thumb|right|200 px]] | [[Grafika:Echo 1946-09-02a.jpg|thumb|right|200 px]] | ||
[[Grafika:Echo 1946-09-03.jpg|thumb|right|200 px]] | [[Grafika:Echo 1946-09-03.jpg|thumb|right|200 px]] | ||
| + | ===Echo Krakowa. 1946, nr 172 (2 IX)=== | ||
| + | |||
| + | Cracovia czy Wisła | ||
| + | |||
| + | Odpowiedź na to frapujące pytanie znajdą zwolennicy obu klubów dziś w niedzielę na boisku Cracovii o godz. 17-tej. | ||
| + | |||
| + | Obie drużyny doceniając wagę spotkania wystąpią do tych zawodów w najsilniejszych składach. Miarą olbrzymiego zainteresowania meczem dwu najlepszych drużyn Krakowa jest fakt, że już w dniu wczorajszym brakło biletów w przedsprzedaży. | ||
| + | |||
| + | Dobra forma obu drużyn i osiągnięte ostatnio wyniki, dają gwarancję, że walka będzie zacięta do ostatniej minuty. | ||
| + | ===Echo Krakowa. 1946, nr 173 (3 IX)=== | ||
| + | |||
| + | 1:1 (1:0) | ||
| + | |||
| + | Mecz „odwiecznych” rywali krakowskich, był jest i będzie zawsze magnesem przyciągającym na boisko tłumy. Mobilizacja zwolenników obu .drużyn, wypadła imponująco — i przeszło 20.000 tłum widzów, wypełnił widownię, na stadionie Cracovii, I choć widowisko to nie stało może na poziomie oglądanym w spotkaniach tych drużyn przed wojną, wkład ambicji i maksymalny wysiłek dwudziestu dwóch zawodników musiał widownię zadowolić. Zadowolił publiczność także arbiter tych zawodów ob. Mytnik, sędziując ten mecz wzorowo, sprawiedliwą ręką rozdzielając kary, za starannie wychwytywane przewinienia zawodników. Przy sposobności popisał się °n doskonałą kondycją, gdyż jak rzadko który z naszych arbitrów, starał się być zawsze w pobliżu akcji, co ma zasadnicze znaczenie dla dokładnego wypełnienia obowiązków sędziego. | ||
| + | |||
| + | Wbrew temu, co było -na ostatnim meczu Garbarnia-—Wisła, spotkał się z aplauzem „niewyrobionej” jakoby publiczności krakowskiej, a orzeczenia jego oklaskiwane były b. często bez wzglądu na to, przeciw której drużynie ostrze ich było skierowane. Pojedynczych protestów, co gorętszych zwolenników obu drużyn,. nie- możną brać pod uwagę. | ||
| + | |||
| + | Zmobilizowane do. świętej wojny zespoły przedstawiały się następująco: | ||
| + | |||
| + | Wisła; Jurowicz, Flanek, Kubik, Wapiennik, Legutko, Wapiennik II, Cisowski, Gracz, Artur, Cholewa, Giergiel. | ||
| + | |||
| + | Cracovia: Rybicki, Glimas, Gędłek, Jabłoński II, Parpan, Jabłoński I, Kłeczka, Szeliga, Różankowski I i II i Mazur. | ||
| + | |||
| + | Ocena zawodników w podobnych spotkaniach jest dość ryzykowna. Naelektryzowana atmosfera na widowni, i historyczna już w tych spotkaniach nerwowość zawodników na boisku, wykluczają normalną grę, a więc i normalną ocenę. | ||
| + | |||
| + | Najlepszym dowodem na to jest fakt, że zbyt częste w tym meczu podania... prosto do nogi przeciwnika, trafiały się w obydwóch drużynach nawet, zawodnikom o ustalonej marce i reputacji. Ocenę taką możnaby zamknąć w trzech słowach: nerwy, nerwy, nerwy. | ||
| + | |||
| + | Faworytem tego spotkania była Wisła, przede wszystkim dlatego, że rozporządza ona pełnym kompletem ataku. Batuta starego repa — Artura, szybkość i przebojowość łączników, rutyna skrzydeł, stwarzają niezwykle groźną całość. | ||
| + | |||
| + | W linii tej Cracovia wiele ustępuje przeciwnikowi. Zespołowość dużo jeszcze pozostawia do życzenia, a obsadzenie pozycji prawoskrzydłowego ciągle nierozwiązane. Nie ulega po wczorajszym meczu żadnej wątpliwości, że Mazur, bardzo dobry w pomocy, skrzydłowym nie jest i nie będzie. Stary Szeliga był wzorem pracowitości. Cofał się częściej i szybciej niż jego młodzi współpartnerzy. Ujemny rachunek w ataku pokryła z nadwyżką pomoc Cracovii, w której tym razem błysnęli doskonałą formą bracia Jabłońscy. Tria obronne mniej więcej na równym poziomie. Obydwaj bramkarze mieli słabe i wspaniałe momenty. Jurowicz, który zawinił przy puszczonej bramce, bronił potem doskonale i piękną przyziemną paradą przy obronie nieuchronnego zdawało si strzału. Szeligi, potwierdził swój talent bramkarski. Rybicki natomiast minus za dwa nieudałe wybiegi, pokrył z nawiązką nie tylko doskonałą obronę w bramce, ale i szeregiem ofiarnych interwencji na przedpolu, ze szczególnym uwzględnieniem jego pojedynku z Cholewą, w którym idealnie uchwycił moment wybiegu. | ||
| + | |||
| + | Po zmianie pól Wisła miejsca ostro atakuje, dążąc Energicznie do zmiany wyniku. Strzały Giergiela przechodzi tuż obok słupka a strzały celne likwiduje Rybicki. Obserwujemy kilka minut przewagi Cracovii, lecz ataki jej rozbijają się o doskonałego. Flanka, który wygrywa prawie wszystkie pojedynki, Powtórna seria, ataków Wisły mija tez rezultatu, przy czym raz Jabłoński II zastępuje- Rybickiego i broni głową na linii bramkowej, w 19 min. Cisowski strzela obok słupka, a błyskawiczny kontratak Cracovii likwiduje Jurowicz wybiegiem. Za chwilę znowu Jurowicz zbiera oklaski za wspaniałą obronę strzału Szeligi. Gra wyrównuje się, zmienne ataki zmuszają bramkarzy do ciągłych interwencji, przy czym Flanek we Wiśle, a Jabłoński I w Cracovii, raz za razem popisują się formą. | ||
| + | |||
| + | Po 30 min. Wisła przygniata silnie, jednak ciągle bej rezultatu. Wypad Różankowskiego I. kończy się strzałem -tuż obok słupka. A w 40 min. wspaniałą bombę Parpana (z wolnego) paruje Jurowicz a odbitej piłki nie ma kto dobić. | ||
| + | |||
| + | Na 3 minuty przed końcem w zamieszaniu pod bramką Cracovii do przypadkowej piłki dochodzi Gracż i z bezpośredniej odległości wyrównuje, wśród niesłychanego entuzjazmu obozu Wisły. Dalsze próby zmiany wyniku obu stron mijają bezowocnie. Strzelec wyrównującej bramki, Gracz, zos-ta.je zniesiony na ramionach swoich CracoWia z miejsca przeprowadza dwa ataki — bez efektu. Inicjatywą przejmuje Wisła i frrzez kilką minut, Rybicki jest w ciągłej opresji-, przyczem raz z pomocą przychodzi mu słupek. Zaskakująco szybkie podanie z podyktowanego, wolnego Gracza, przejmuje Cholewa, zyskuje kilka metrów przewagi nad goniącym go Glimasem, ale przegrywa pojedynek z Rybickim, który wybiera mu piłkę spod nóg, W 15 min. w okresie wyrównanej gry podanie Jabłońskiego II przejmuje Różankowski T, jemu właściwym stylem przebija się przez obronę i pod ostrym. kątem, posyła piłkę na bramkę. Piłka wyślizguje się z rąk Jurowicza i wpada do siatki. | ||
| + | |||
| + | Huczy od oklasków zwolenników Cracovii trybuna ,i widownia. Wywiązuje się zajadła walka o każdą piłkę. Nerwy ponoszą zawodników. Coraz częściej musi, wkraczać sędzia. Wyłapuje on rzadko przez innych arbitrów dostrzegane „łokciówki”. (Dotkliwa zazwyczaj dla przeciwnika przy zwarciu gra łokciem). W 34 min. przebija, się Cholewa, a- ostry jego strzał broni w pięknym stylu. Rybicki. Za chwilę Jabłoński I przytrzymuje Gracza, a wolny biły pięknie przez pokrzywdzonego wyłapuje bramkarz. Nowe próby ostrej gry hamuje sędzia, a orzeczenia jego oklaskami aprobuje widownia. Ostatnie minuty pierwszej części gry należą do Cracovii, , lecz rzut wolny bity przez Jabłońskiego U, wyłapuje Jurowicz, a dwa kornery nie dają rezultatu, wielbicieli. Widzów ponad 20.000 | ||
| + | |||
===„Dziennik Polski” z 1946.09.02=== | ===„Dziennik Polski” z 1946.09.02=== | ||
'''Cracovia—Wisła 1:1 (1:0)''' | '''Cracovia—Wisła 1:1 (1:0)''' | ||
Wersja z dnia 13:29, 23 lut 2019
| Wisła Kraków | 1:1 (0:1) | Cracovia | 
| ||||||
| widzów: ok. 20.000-30.000 | ||||||||||
| sędzia: Mytnik | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
 Różnakowski
| ||||||||||
O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl
Spis treści |
Relacje prasowe
Echo Krakowa. 1946, nr 172 (2 IX)
Cracovia czy Wisła
Odpowiedź na to frapujące pytanie znajdą zwolennicy obu klubów dziś w niedzielę na boisku Cracovii o godz. 17-tej.
Obie drużyny doceniając wagę spotkania wystąpią do tych zawodów w najsilniejszych składach. Miarą olbrzymiego zainteresowania meczem dwu najlepszych drużyn Krakowa jest fakt, że już w dniu wczorajszym brakło biletów w przedsprzedaży.
Dobra forma obu drużyn i osiągnięte ostatnio wyniki, dają gwarancję, że walka będzie zacięta do ostatniej minuty.
Echo Krakowa. 1946, nr 173 (3 IX)
1:1 (1:0)
Mecz „odwiecznych” rywali krakowskich, był jest i będzie zawsze magnesem przyciągającym na boisko tłumy. Mobilizacja zwolenników obu .drużyn, wypadła imponująco — i przeszło 20.000 tłum widzów, wypełnił widownię, na stadionie Cracovii, I choć widowisko to nie stało może na poziomie oglądanym w spotkaniach tych drużyn przed wojną, wkład ambicji i maksymalny wysiłek dwudziestu dwóch zawodników musiał widownię zadowolić. Zadowolił publiczność także arbiter tych zawodów ob. Mytnik, sędziując ten mecz wzorowo, sprawiedliwą ręką rozdzielając kary, za starannie wychwytywane przewinienia zawodników. Przy sposobności popisał się °n doskonałą kondycją, gdyż jak rzadko który z naszych arbitrów, starał się być zawsze w pobliżu akcji, co ma zasadnicze znaczenie dla dokładnego wypełnienia obowiązków sędziego.
Wbrew temu, co było -na ostatnim meczu Garbarnia-—Wisła, spotkał się z aplauzem „niewyrobionej” jakoby publiczności krakowskiej, a orzeczenia jego oklaskiwane były b. często bez wzglądu na to, przeciw której drużynie ostrze ich było skierowane. Pojedynczych protestów, co gorętszych zwolenników obu drużyn,. nie- możną brać pod uwagę.
Zmobilizowane do. świętej wojny zespoły przedstawiały się następująco:
Wisła; Jurowicz, Flanek, Kubik, Wapiennik, Legutko, Wapiennik II, Cisowski, Gracz, Artur, Cholewa, Giergiel.
Cracovia: Rybicki, Glimas, Gędłek, Jabłoński II, Parpan, Jabłoński I, Kłeczka, Szeliga, Różankowski I i II i Mazur.
Ocena zawodników w podobnych spotkaniach jest dość ryzykowna. Naelektryzowana atmosfera na widowni, i historyczna już w tych spotkaniach nerwowość zawodników na boisku, wykluczają normalną grę, a więc i normalną ocenę.
Najlepszym dowodem na to jest fakt, że zbyt częste w tym meczu podania... prosto do nogi przeciwnika, trafiały się w obydwóch drużynach nawet, zawodnikom o ustalonej marce i reputacji. Ocenę taką możnaby zamknąć w trzech słowach: nerwy, nerwy, nerwy.
Faworytem tego spotkania była Wisła, przede wszystkim dlatego, że rozporządza ona pełnym kompletem ataku. Batuta starego repa — Artura, szybkość i przebojowość łączników, rutyna skrzydeł, stwarzają niezwykle groźną całość.
W linii tej Cracovia wiele ustępuje przeciwnikowi. Zespołowość dużo jeszcze pozostawia do życzenia, a obsadzenie pozycji prawoskrzydłowego ciągle nierozwiązane. Nie ulega po wczorajszym meczu żadnej wątpliwości, że Mazur, bardzo dobry w pomocy, skrzydłowym nie jest i nie będzie. Stary Szeliga był wzorem pracowitości. Cofał się częściej i szybciej niż jego młodzi współpartnerzy. Ujemny rachunek w ataku pokryła z nadwyżką pomoc Cracovii, w której tym razem błysnęli doskonałą formą bracia Jabłońscy. Tria obronne mniej więcej na równym poziomie. Obydwaj bramkarze mieli słabe i wspaniałe momenty. Jurowicz, który zawinił przy puszczonej bramce, bronił potem doskonale i piękną przyziemną paradą przy obronie nieuchronnego zdawało si strzału. Szeligi, potwierdził swój talent bramkarski. Rybicki natomiast minus za dwa nieudałe wybiegi, pokrył z nawiązką nie tylko doskonałą obronę w bramce, ale i szeregiem ofiarnych interwencji na przedpolu, ze szczególnym uwzględnieniem jego pojedynku z Cholewą, w którym idealnie uchwycił moment wybiegu.
Po zmianie pól Wisła miejsca ostro atakuje, dążąc Energicznie do zmiany wyniku. Strzały Giergiela przechodzi tuż obok słupka a strzały celne likwiduje Rybicki. Obserwujemy kilka minut przewagi Cracovii, lecz ataki jej rozbijają się o doskonałego. Flanka, który wygrywa prawie wszystkie pojedynki, Powtórna seria, ataków Wisły mija tez rezultatu, przy czym raz Jabłoński II zastępuje- Rybickiego i broni głową na linii bramkowej, w 19 min. Cisowski strzela obok słupka, a błyskawiczny kontratak Cracovii likwiduje Jurowicz wybiegiem. Za chwilę znowu Jurowicz zbiera oklaski za wspaniałą obronę strzału Szeligi. Gra wyrównuje się, zmienne ataki zmuszają bramkarzy do ciągłych interwencji, przy czym Flanek we Wiśle, a Jabłoński I w Cracovii, raz za razem popisują się formą.
Po 30 min. Wisła przygniata silnie, jednak ciągle bej rezultatu. Wypad Różankowskiego I. kończy się strzałem -tuż obok słupka. A w 40 min. wspaniałą bombę Parpana (z wolnego) paruje Jurowicz a odbitej piłki nie ma kto dobić.
Na 3 minuty przed końcem w zamieszaniu pod bramką Cracovii do przypadkowej piłki dochodzi Gracż i z bezpośredniej odległości wyrównuje, wśród niesłychanego entuzjazmu obozu Wisły. Dalsze próby zmiany wyniku obu stron mijają bezowocnie. Strzelec wyrównującej bramki, Gracz, zos-ta.je zniesiony na ramionach swoich CracoWia z miejsca przeprowadza dwa ataki — bez efektu. Inicjatywą przejmuje Wisła i frrzez kilką minut, Rybicki jest w ciągłej opresji-, przyczem raz z pomocą przychodzi mu słupek. Zaskakująco szybkie podanie z podyktowanego, wolnego Gracza, przejmuje Cholewa, zyskuje kilka metrów przewagi nad goniącym go Glimasem, ale przegrywa pojedynek z Rybickim, który wybiera mu piłkę spod nóg, W 15 min. w okresie wyrównanej gry podanie Jabłońskiego II przejmuje Różankowski T, jemu właściwym stylem przebija się przez obronę i pod ostrym. kątem, posyła piłkę na bramkę. Piłka wyślizguje się z rąk Jurowicza i wpada do siatki.
Huczy od oklasków zwolenników Cracovii trybuna ,i widownia. Wywiązuje się zajadła walka o każdą piłkę. Nerwy ponoszą zawodników. Coraz częściej musi, wkraczać sędzia. Wyłapuje on rzadko przez innych arbitrów dostrzegane „łokciówki”. (Dotkliwa zazwyczaj dla przeciwnika przy zwarciu gra łokciem). W 34 min. przebija, się Cholewa, a- ostry jego strzał broni w pięknym stylu. Rybicki. Za chwilę Jabłoński I przytrzymuje Gracza, a wolny biły pięknie przez pokrzywdzonego wyłapuje bramkarz. Nowe próby ostrej gry hamuje sędzia, a orzeczenia jego oklaskami aprobuje widownia. Ostatnie minuty pierwszej części gry należą do Cracovii, , lecz rzut wolny bity przez Jabłońskiego U, wyłapuje Jurowicz, a dwa kornery nie dają rezultatu, wielbicieli. Widzów ponad 20.000
„Dziennik Polski” z 1946.09.02
Cracovia—Wisła 1:1 (1:0)
W dniu wczorajszym odbyło się emocjonujące spotkanie Wisły z Cracovią o mistrzostwo Krakowskiego Okręgu P. N. Oba kluby wystąpiły w swych najsilniejszych składach.
Grę rozpoczyna Cracovia i pierwsze minuty upływają na obustronnych atakach likwidowanych na linii obrony. W trzeciej minucie Artur strzela pięknie w poprzeczkę, w parę minut później oddaje Cholewa ostry strzał, który idzie na aut. W 11 minucie po wykopie piłka została podana Cholewie, który sam pięknie podciąga do bramki. W ostatniej chwili Rybicki wybiega i zdecydowanym rzutem pod nogi odbiera piłkę. W 16 minucie Różankowskl i oddaje ostry strzał, Jurowicz rzuca się na ziemię, piłka jednak wypada mu z rąk i wolno wtacza się do bramki. 1:0 dla Cracovii. Entuzjazm zwolenników Cracovii jest niebywały.
Wisła jednak w dalszym ciągu ma dużo sytuacji podbramkowych, ale niewykorzystanych. Tempo gry jest bardzo żywe, piłka jest przerzucana spodjednej bramki pod drugą. W pewnym momencie Jabłoński idzie ostro do piłki, dochodzi do zderzenia z Flankiem, który przez chwilę nie może się podnieść wskutek uderzenia w piersi. Wisła atakuje coraz częściej, w ciągu kilku minut Cholewa oddaje strzały na bramkę, jednak Rybicki wspaniałe usposobiony pewnie broni. W 32 minucie Różankowski I schodzi na parę minut z boiska, doznawszy kontuzji głowy. Koniec pierwszej połowy upływa przy przewadze Cracovii, która nie wykorzystuj okazji z dwóch kolejno bitych kornerów.
Po przerwie tempo gry troszkę osłabło, jednakże w dalszym ciągu obie drużyny zacięcie walczą o piłkę. Atak Cracovii zaczyna częściej przebywać na połowie Wisły, dzielnie wspierany przez doskonałą pomoc z Parpanem na czele. Wisła w tej części gry podchodzi tylko pod bramkę Cracovii wypadami przeważnie Cholewy. Rybicki wybiega ryzykownie z bramki i tylko szczęście ratuje go od utraty piłki. W 29 minucie Różankowski I po solowym przeboju pieknie centruje, Różankowski II oddaje ostry strzał na bramkę, którą Jurowicz broni w pięknym stylu. Cracovia ma wybitną przewagę w tym okresie gry. Flanek dwoi się w obronie. Mimo tej przewagi Wisła dochodzi przebojami pod bramkę Cracovii i w 43 minucie na 2 minuty przed końcem Gracz pięknym strzałem uzyskuje wyrównanie. Widownia szaleje. Jeszcze parę obustronnych sytuacji podbramkowych i pierwsze spotkanie Cracovii z Wisłą o mistrzostwo kończy się wynikiem remisowym.
Sędzia p. Mytnik zasłużył na specjalne wyróżnienie za bardzo staranne sędziowanie, dzięki czemu nie dopuścił do ostrej gry. Na wyróżnienie w drużynie Wisły zasługuje Artur, Gracz, Flanek i Jurowicz. W drużynie Cracovii bohaterem spotkania był bramkarz Rybicki, który brawurową swoją obroną potrafił utrzymać prowadzenie dla Cracovii omal-że nie do końca. W ataku wyróżnił się Różankowski I, w pomocy zaś mający swój dzień Parpan i Jabłoński I, a w obronie Gędłek.
Spotkaniu przypatrywała się rekordowa, 30.000 ilość widzów.
