1948.11.14 Wisła Kraków - ŁKS Łódź 5:1
Z Historia Wisły
| Wisła Kraków | 5:1 (3:0) | ŁKS Łódź | 
| ||||||
| widzów: 12.000 | ||||||||||
| sędzia: Julian Brzuchowski z Warszawy | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl
„Dziennik Polski” nr 313 anons, 314 relacja.
Spis treści |
Relacje prasowe
Echo Krakowa. 1948, nr 310 (12 XI) nr 959
Czerwoni rozegrają swój ostatni mecz w Krakowie, a tym razem przeciwnikiem ich będzie zespól ŁKS-u, posiadający jeden z najlepszych w Polsce kwintet ofensywny.
Toteż pojedynek dwóch szybkich i niebezpiecznych ataków powinien wypaść atrakcyjnie. O zwycięstwie zadecyduje lepsza gra formacji obronnych, a ponieważ wiemy, że w tym wypadku goście miano obecności Włodarczyka w obronie, ustępują zdecydowanie Wiśle, przeto o wynik możemy być spokojni.
Wisła wygra i to różnicą kilku bramek.
Echo Krakowa. 1948, nr 311 (13 XI) nr 960
ŁKS-Wisła
Ostatnim występem Wisły w bież. sezonie na swoim boisku będzie niedzielne spotkanie ligowe z ŁKS-em.
Zawody te wywołały duże zainteresowanie ze względu na dobry poziom reprezentowany przez drużynę łódzką, posiadającą jeden z najlepszych ataków w Polsce.
Goście przyjeżdżają do Krakowa w swym najlepszym składzie: z Patkolo, Baranem, Łączem i Janeczkiem na czele.
Wisła wystąpi do tego meczu w normalnym .zestawieniu z Jurewiczem, Flankiem, Legutką, Graczem i Kohutem w pierwszym rzędzie i dołoży starań, by .ostatni mecz na własnym boisku rozstrzygnąć na swoją korzyść.
Początek tych atrakcyjnych zawodów w niedzielę 14 b. m, o godz. 11
"Przegląd sportowy" z 1948, nr.97
Atak ŁKS-u podobał się w Krakowie mimo wysokiego zwycięstwa Wisły 5:1
Kraków, 14.11 (Tel. wł.). Wisła - ŁKS 5:1 (3:0). Bramki dla Wisły zdobyli: Kohut i Mamoń po 2 oraz Gracz 1, dla ŁKS - Hogendorf. Sędzia inż. Brzuchowski z Warszawy. Widzów około 12 tys. Wisła pożegnała liczne rzesze swoich zwolenników, demonstrując na ostatnim swym meczu w Krakowie formę, jaka musi zadowolić najwybredniejszego widza. Mimo niesłychanie trudnych warunków, z uwagi na kilkunastocentymetrową warstwę mokrego śniegu oraz mimo, że przeciwnik wykazał również dobrą formę, zwłaszcza w pierwszym okresie - osiągnęła Wisła wysokie zwycięstwo.
Piątka łódzkich napastników grała chwilami wprost porywająco. Gdyby pomoc i obrona potrafiły wesprzeć swoją ofensywę przez cały czas meczu tak jak dokonały tego przez pierwsze 20 minut, gdyby nie świetna obrona Jurowicza, parującego m. in. przy stanie 0:0 ostry strzał Janeczka z odległości 5 - 6 metrów, to losy spotkania mogłyby się potoczyć innym szlakiem.
tak jak w ub. niedzielę, tak i tym razem wyróżnić kogoś w drużynie Wisły byłoby krzywdą dla pozostałych. Trzeba jednak wspomnieć, że w pierwszej fazie gry młody obrońca Kubik walczył o lepsze z internacjonałem Flankiem - że powrót Filka wzmocnił dokładność podań pomocy, że obok niezawodnej dwójki - Gracz - Kohut - szybki jak burza Mamoń ma lwią zasługę w zdobyczy bramkowej, nie tylko dlatego, że sam dwukrotnie wpisał się na listę strzelców, ale również, że wyrobił swoim partnerom wiele pozycji do strzałów. Drużyna łódzka, po świetnym pierwszym okresie, potrafiła jeszcze skonsolidować się pod koniec meczu i skupiwszy siły, zagrozić Wiśle w ostatni kwadransie, zdobywając wówczas honorową bramkę. Nie potrafiła jednak oprzeć się huraganowym atakom Wisły w środkowej fazie meczu, kiedy to Wiślacy oswoiwszy się z terenem, stosując naprzemian bądź krótkie podania, bądź długie przerzuty, wprowadzili taki chaos w szeregi łodzian, że potrafili w ciągu pół godziny uzyskać równie piękne, jak przekonywujące zwycięstwo.
Wisła: Jurowicz, Kubik, Flanek, Wapiennik, Legutko, Filek, Cisowski, Kohut, Rupa, Mamoń.
ŁKS: Sczurzyński, Łuć, Włodarczyk, Sołtyszewski, Pietrzak, Łącz, Hogendorf, Baran, Janeczek, Patkolo, Kopera.
Ręce widzów, które przed meczem rozgrzewały się wojną na śnieżne kule, były później gorące od braw, jakimi nagradzano akcje obu drużyn. Piękne parady Jurowicza i Szczurzyńskiego zagrodziły drogę do siatki strzałom Janeczka, Barana, Kohuta, Mamonia i Gracza. Serię bramek otworzył Kohut, strzelając w 23 m. z najbliższej odległości. W 5 m. później stojący w bramce Rupa wyręczył Szczurzyńskiego i uchronił ŁKS od straty bramki po strzale Mamonia, ale za następnych 5 m. było już 2:0. Strzelcem był Mamoń, który przejął dokładne podanie Gracza. ten sam zawodnik w 10m. później dobił obroniony przez Szczurzyńskiego strzał Gracza i ustalił wynik do pauzy.
W 2 m. po przerwie zmieniła się cyfra na tablicy. Wystawiono "4" - choć goście reklamowali, że zdobywający bramkę Gracz był na pozycji spalonej. Sędzia pozostał jednak stanowczy i nakazał rozpoczęcie od środka. Również stanowczo postąpił sędzia za chwilę, dając rzut wolny z linii pola karnego przeciw ŁKS, choć podcięcie Gracza miało miejsce na polu karnym. Ten rzut wolny, podobnie jak wiele poprzednich, pozostał bez rezultatu. Natomiast przebój Mamonia i dobre podanie do środka wyzyskał Kohut, zdobywając 5-tą bramkę dla Wisły. Była to 18-ta minuta drugiej połowy i zdawało się, że ŁKS będzie "rozniesiony". Jego obrońcy, grając "za szeroko", ułatwili rzut Kohutowi sam na sam z bramkarzem, lecz Szczurzyński ofiarnie rzuciwszy się pod nogi, zażegnał niebezpieczeństwo. Z kolei ŁKS doszedł do przeciwnatarcia, wyzyskując upadek sił u przeciwnika, zdobył na 12 m. przed końcem honorowy punkt ze strzału Hogendorfa.
Sport i Wczasy. R.2, 1948, nr 83
Przewidywania, stawiających na Wisłę sprawdziły się. Wyszła ona po wczorajszych rozgrywkach ligowych na pozycję leadera. Wygrała w niedzielę w południe w Krakowie z ŁKS, ale o jej skoku do czoła zadecydował dopiero wynik meczu Cracovia — AKS na boisku w Chorzowie.
Biało-czerwoni przegrali z chorzowianami różnicą jednej bramki i tym samym zrównali się z Wisłą pod względem ilości zdobytych punktów, ale są oni gorsi od niej stosunkiem bramkowym.
O sukcesie Wisły zadecydował więc w bardzo dużej mierze AKS.
AKS przez zwycięstwo nad dotychczasowym leaderem dogonił trzeci z kolei w tabeli zespół, Ruch, który równocześnie przegrał w Łodzi... z Widzewem.
Tak z Widzewem. Porażka niedawnego kandydata na mistrza z najsłabszą drużyną sezonu ligowego. świadczy o poważnym kryzysie w jego formie i Szeregach. Ruch utrzymuje się jeszcze na trzeciej pozycji dzięki lepszemu stosunkowi bramkowemu, który wypracował w pierwszej połowie rozgrywek.
Wszystkie pozostałe mecze niedzielne nie miały już żadnego związku z układem w czołówce tabeli, a decydowały przede wszystkim o rozpaczliwych zmaganiach drużyn końcowych. I tu doszło do dużych niespodzianek: Tarnovią pokonała u siebie Polonię warszawską, Rymer uległ w stolicy Legii, Polonia bytomska rozłożyła zeszłorocznego mistrza Zwycięstwa Legii. Tarnovii i Polonii Bytom Polski Wartę, a Garbarnia oddała tylko jeden punkt na boisku ZZK w Poznaniu. Wszystkie niedzielne mecze zakończyły się zwycięstwem gospodarzy, z wyjątkiem meczu w Poznaniu.
W ogonie tabeli nastąpiły przesunięcia. Polonia bytomska z przedostatniego miejsca przesunęła się o jedno wyżej, czyli dwu naste, Rymer z jedenastego spadł na dotychczasowe miejsce Polonii, Tarnovia z dwunastego, wyszła na dziesiąte, a więc w tej chwili jest ona poza strefą bezpośrednio zagrożoną. Tarnovia ma jednak równą ilość punktów z Garbarnią, która zajmuje jedenaste miejsce, a dotąd była na dziesiątym.
Wisła sięga po tytuł mistrza
KRAKÓW (tel.). Początek gry nie zbyt zapowiadał tak gładkiego i pewnego zwycięstwa, jak się okazało później w czasie meczu; ŁKS przez kilkanaście początkowych minut dość często gościł Pod bramką miejscowych, ale kilka niebezpiecznych sytuacji wyjaśnił Jurowicz. Janeczek z paru metrów zaledwie nie uzyskał bramki, wskutek wspaniałej obrony bramkarza Wisły.
Wisła powoli jednak otrząsnęła się z przewagi ŁKS-u i prowadząc grę krótkimi podaniami na ośnieżonym boisku, uzyskała w 24 min. prowadzenie. Zdobył je Kohut, który ubiegł Szczurzyńskiego. Wisła po tym sukcesie opanowała zupełnie sytuację i zdobyła dalsze dwie bramki przez Mamonia w 33 min. z ustawionej pozycji po podaniu Kohuta i w 40 min. ze strzału Gracza.
Gdy po przerwie już w drugiej minucie Gracz po wyciągnięciu Szczurzyńskiego z bramki zdobył dalszy punkt, zdawało się, że ŁKS zejdzie z boiska z wysoką porażką, tym bardziej, że w 17 min.
Wisła zdobyła 5 bramkę ze strzału Kohuta. Na tym jednak miejscowi osiedli na laurach, a zupełnie niespodziewanie zaczął grać coraz lepiej i do końca prawie przesiadywał na połowie Wisły. Niestety jego zagrania nie miały charakteru zespołowego, napastnicy szli raczej na przeboje solowe w rezultacie wysiłki ich nie mogły przynieść poprawy wyniku. W jednym z takich wypadów Hogendorfowi udało się jednak uzyskać w 32 min. honorową bramkę po dobiciu własnego strzału obronionego przez Jurowicza.
W drużynie Wisły wyróżnili się Jurowicz, Wapiennik w pomocy, oraz Gracz w ataku. W ŁKS-ie Szczurzyński i w ataku Patkolo i Hogendorf. Sędziował inż. Brzuchowski. Widzów około 7 tysięcy.
