1951.05.20 Cracovia - Wisła Kraków 0:0
Z Historia Wisły
(Nowa strona: Przegląd Sportowy, rok 1951/ nr. 40/ 21 maja/ str. 2: '''Derby krakowskie bez bramek''' '''Po pauzie piękna gra obu drużyn''' KRAKÓW, 20.5. (tel. wł.); Ogniwo - Gwardia 0:0 (0:0...) |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
+ | {{Mecz | ||
+ | | data = 1951.05.20 | ||
+ | | nazwa rozgrywek = I liga | ||
+ | | stadion(miasto) = stadion Ogniwa | ||
+ | | godzina = | ||
+ | | herb gospodarzy = | ||
+ | | herb gości = | ||
+ | | gospodarze = [[Ogniwo Kraków]] | ||
+ | | wynik = 0:0 (0:0) | ||
+ | | goście = Gwardia Kraków | ||
+ | | ilość widzów = 30000 | ||
+ | | sędzia = Andrzejak | ||
+ | | strzelcy bramek gospodarze = | ||
+ | | wyniki po kolei = 0:0 | ||
+ | | strzelcy bramek goście = | ||
+ | | skład gospodarzy = <br>Hymczak<br>Gędłek<br>Glimas<br>Pawlikowski<br>Kaszuba<br>Kolasa<br>Misiak<br>Rajtar<br>Radoń<br>Pawłowski<br> Bobula<br>Trener Jesionka | ||
+ | | skład gości = 3-2-5<br>[[Jerzy Jurowicz]]<br>[[Mieczysław Dudek]]<br>[[Stanisław Flanek]]<br>[[Jan Wapiennik]]<br>[[Mieczysław Szczurek]]<br>[[Leszek Snopkowski]]<br>[[Józef Kohut]] ([[Zbigniew Kotaba]])<br>[[Zbigniew Jaskowski]]<br>[[Mieczysław Gracz]]<br>[[Wiesław Gamaj]] ([[Józef Kohut]])<br>[[Zdzisław Mordarski]]<br>Trener [[Michał Matyas]] | ||
+ | | statystyki = | ||
+ | }} | ||
+ | ==Relacje prasowe== | ||
Przegląd Sportowy, rok 1951/ nr. 40/ 21 maja/ str. 2: | Przegląd Sportowy, rok 1951/ nr. 40/ 21 maja/ str. 2: | ||
Wersja z dnia 20:37, 9 sie 2008
[[Grafika:|150px]] | Ogniwo Kraków | 0:0 (0:0) | Gwardia Kraków | [[Grafika:|150px]] | ||||||
widzów: 30000 | ||||||||||
sędzia: Andrzejak | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl
Relacje prasowe
Przegląd Sportowy, rok 1951/ nr. 40/ 21 maja/ str. 2:
Derby krakowskie bez bramek
Po pauzie piękna gra obu drużyn
KRAKÓW, 20.5. (tel. wł.); Ogniwo - Gwardia 0:0 (0:0), Sędzia Andrzejak z Łodzi. Widzów ok. 30 tys.
Ogniwo - Hymczak, Gędłek, Glimas, Pawlikowski, Kaszuba, Kolasa, Misiak, Rajtar, Radoń, Pawłowski, Bobula. Trener Jesionka.
Gwardia - Jurowicz, Dudek, Flanek, Wapiennik, Szczurek, Snopkowski, Kohut, (Kotaba), Jackowski, Gracz, Gamaj, (Kohut), Mordarski. Trener Matias.
Gwardia grała przeciw lokalnej rywalce, jak gdyby z kompleksem niższości. Niewiadomo czy źródłem tego był respekt przed wyższą lokatą Ogniwa, czy też przed jego boiskiem i widownią - fakt jednak, że przez 45 min. nie potrafili Gwardziści nawiązać równej walki i zepchnięci zostali do defensywy. W tym okresie błysnął wspaniałą formą Jurowicz.
W drugiej połowie dał również Jurowicz wiele próbek swego talentu, wyłapując strzały z bliższej i dalszej odległości, w tym bite z precyzją, głównie przez Kaszubę, rzuty wolne. Słabsza gra Gwardii do przerwy sprawiła, że poziom zawodów w tym okresie był przeciętny. Z tym większym zadowoleniem stwierdziliśmy, że staranne przygotowanie kondycyjne i techniczne obu drużyn zezwoliło na zademonstrowanie, mimo upału, w drugiej części meczu gry na wysokim poziomie, w czasie której błyskawicznie zmieniające się ataki i liczne sytuacje podbramkowe dostarczały widzom wiele emocji. Poprawiający się z meczu na mecz atak Ogniwa gościł już wtedy rzadziej na polu Gwardii, nie mniej jednak był bardziej bojowy i lepiej dysponowany strzałowo. Kilka kapitalnych bomb przeszło wówczas obok bramki Jurowicza, a pozostałe strzały wylądowały w ręku niezawodnego bramkarza. Po drugiej stronie Gędłek, Glimas i Kaszuba pilnowali czujnie, by nie dopuścić do strzału z bliższej odległości, a próby zaskoczenia Hymczaka z dalszego dystansu nie mogły przynieść rezultatów. O wiele większą swobodę ruchów w okolicy bramki Gwardii mieli napastnicy Ogniwa, a to głównie dzięki wybitnie ofensywnej grze Szczurka, który wysunięty do przodu dał się często minąć na połowie boiska i nie mógł już zdążyć z pomocą Dudkowi i Flankowi.
W tych warunkach obaj obrońcy Gwardii mieli trudniejsze zadania i wypełnili je zadowalająco. Poza częstą i z reguły nieusprawiedliwioną nieobecnością pod swoją bramką, popełniał Szczurek stale inny błąd. Było nim niedokładne adresowanie piłki do napastników oraz skłonność do zwalniania tempa i przetrzymywania piłki. O wiele dokładniej podawali do swego napadu pomocnicy Ogniwa, a napastnicy wykazali o wiele większy ciąg na bramkę, przyczym pierwsze skrzypce tym razem grali Radoń i Bobula. Nie byli oni zawodnikami formatu Gracza, lecz częściej od niego decydowali się na przebój i strzał.