1953.03.29 Wisła Kraków - Gwardia Warszawa 2:1

Z Historia Wisły

1953.03.29, I liga, 3. kolejka, Kraków, Stadion Wisły,

	Gwardia Kraków	2:1 (1:0)	Gwardia Warszawa
	widzów: 10.000
	sędzia: Nowak ze Stalinogrodu
Bramki Józef Kohut 16' Zdzisław Mordarski 67' 1:0 1:1 2:1 Hachorek
Gwardia Kraków 3-2-5 Jerzy Jurowicz Eugeniusz Wójcik Mieczysław Szczurek Stanisław Flanek Leszek Snopkowski Ryszard Jędrys Zbigniew Kotaba Józef Kohut Włodzimierz Kościelny Antoni Rogoza Zdzisław Mordarski trener: Michał Matyas Gwardia Warszawa Skład niepełny: Stefaniszyn Hachorek Maruszkiewicz Markowski (Ciołek) Hodyra Olszewski Cichocki Baszkiewicz Zientara Jaziowiecki trener: Brzozowski

O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl

Relacje sportowe

"Przegląd Sportowy" z 1953.03.30

Gwardia Kraków - Gwardia Warszawa 2:1 (1:0)

Kraków 29.3 (tel. wł.) - Gwardia Kraków - Gwardia Warszawa 2:1 (1:0). Bramki dla drużyny krakowskiej zdobyli: Kohut i Mordarski, dla warszawskiej - Hachorek. Sędzia Nowak ze Stalinogrodu, widzów ponad 10.000.

Gwardia Kraków: Jurowicz, Wójcik, Szczurek, Flanek, Snopkowski, Jędrys, Kotaba, Kohut, Kościelny, Rogoza, Mordarski. Trener Matias.

Gwardia Warszawa: Stefaniszyn, Hachorek, Maruszkiewicz, Markowski (Ciołek), Hodyra, Olszewski, Cichocki, Baszkiewicz, Zientara, Jaziowiecki, trener Brzozowski.

Przez kilkanaście minut po przerwie zanosiło się na niespodziankę. Jaką stanowiłby podział punktów między imienniczkami. W tym okresie zespół warszawski, zachęcony zdobyciem wyrównania, atakował groźnie bramkę Jurowicza dając mu sposobność do zrehabilitowania się za przepuszczonego z dalekiego rzutu wolnego bramkę. I wówczas to kiedy raczej warszawianie byli przy głosie, zainicjował Kościelny szybki atak od własnej połowy. Wyciągnął piłkę i przerzucił ją do Mordarskiego, ten zręcznym manewrem uwolnił spod opieki Hachorka, w błyskawicznym tempie pociągnął kilka metrów i z odległości 30 metrów posłał piłkę w górny róg bramki. Strzał, który trafił niemal w styk słupka i poprzeczki nie był do obrony i Stefaniszyn jeden z najlepszych zawodników na boisku wykazujący w okresie przed przerwą zarówno wielki talent jak i bardzo dobrą formę, był zupełnie bezradny. Oprócz Stefaniszyna wyróżnili się w drużynie warszawskiej, która zaprezentowała się w Krakowie z jak najlepszej strony Maruszkiewicz, Olszewski, Maruszkiewicz i Hachorek. Ten ostatni zwłaszcza - jako egzekutor dalekich , celnie i ostro bitych rzutów wolnych.

W zwycięskiej drużynie ruchliwością i śmiałością poczynań zadziwił Kościelny stanowiący wspaniałe uzupełnienie tak rasowych przebojowców i strzelców jak Mordarski i Kohut i przyczyniający się do zniwelowania przewagi jaką dotychczas miały role defensywne ze Szczurkiem i Flankiem nad atakiem Gwardii.