1960.03.20 Wisła Kraków - Pogoń Szczecin 2:2

Z Historia Wisły

1960.03.20, I Liga, 2. kolejka, Kraków, Stadion Wisły, 15.30

	Wisła Kraków	2:2 (1:1)	Pogoń Szczecin
	widzów: 12.000
	sędzia: Kózka z Katowic
Bramki Stanisław Śmiałek 2' Marian Machowski 63' 1:0 1:1 1:2 2:2 16' Kielec 47' Aniła
Wisła Kraków 3-2-5 Bronisław Leśniak Fryderyk Monica Władysław Kawula Leszek Snopkowski Adam Michel Ryszard Jędrys Marian Machowski Andrzej Sykta Antoni Rogoza Stanisław Śmiałek Kazimierz Kościelny trener: Károly Kósa Pogoń Szczecin 3-2-5 Mendelko Leszczyński Nowacki Ksol Krasucki Jabłonowski Mielniczek R. Anioła Kielec Kalinowski Gojny trener:

O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl

Relacje prasowe

”Dziennik Polski” z 1960.03.22

http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=5589

Takiego obrotu sprawy nikt się nie spodziewał — nawet ostrożni działacze Wisły i trener Kosa, który wprawdzie na kilka dni przed meczem oświadczył, że będzie szczęśliwy, jeżeli jego zespół wygra z Pogonią różnicą jednej bramki, jednak słabe punkty widział w ataku, nie w obronie. A tymczasem napad Wisły na dobrą sprawę zagrał jeszcze jako tako i jakby nie było strzelił dwie wcale ładne bramki, natomiast linie defensywne — i to wszystkie bez wyjątku — zawiodły zupełnie.

Tak wytrawny bramkarz, jak Leśniak chwyta piłkę do rąk poza linią pola karnego, nie będąc do tego zmuszony przez przeciwnika (a w tym jego błędzie tkwił zarodek drugiej bramki), bądź nie obliczonymi wybiegami stwarza poważne niebezpieczeństwo pod własną bramką (w jednej z takich sytuacji goście zdobyli pierwszy punkt). Kawula popełnił niezliczoną ilość „kiksów" i pozwolił się „ogrywać", jak nowicjusz, Monica z trudem poruszał się po boisku i w niczym nie przypominał reprezentanta Polski. Dostroił się do nich Snopkowski. Pomocnicy, którzy w Warszawie zaimponowali pomysłową grą i niebezpiecznymi strzałami na bramkę przeciwnika, nie mogli sobie poradzić z szybkimi napastnikami Pogoni, a dostawszy piłkę „rozgrywali ją wszerz boiska, zamiast posyłać natychmiast do napadu. W ataku nie było tak źle, chociaż i po nim spodziewaliśmy się czegoś lepszego. Nie spisali się Rogoża i Sykta, trzeba jednak przyznać, że pod koniec meczu cała piątka nie schodziła z pola karnego Pogoni.

Tak więc po niedzielnym spotkaniu Wisła zamiast umocnić się na pozycji lidera, oddała przodownictwo Legii. „Szczęście w nieszczęściu", że najgroźniejsi rywale czerwonych — kluby śląskie straciły także punkty. Legia, chociaż dysponuje bezsprzecznie najlepszą pomocą w Polsce, jest drużyną nierówną i chimeryczną, wcześniej czy później trafi na takiego przeciwnika, z którym przegra najzupełniej nieoczekiwanie, nawet 0:4. Słowa uznania należą się za niedzielną grę Pogoni — podobała się we wszystkich liniach i grała mądrze taktycznie.