1970.09.13 Wisła Kraków - Gwardia Warszawa 1:0

Z Historia Wisły

Wersja z dnia 12:04, 7 cze 2019

1970.09.13, I Liga, 6. kolejka, Kraków, Stadion Wisły, 16.00

	Wisła Kraków	1:0 (1:0)	Gwardia Warszawa
	widzów: ok. 8.000-10.000
	sędzia: Kania z Katowic
Bramki Wiesław Lendzion 43’ 1:0
Wisła Kraków 4-3-3 Stanisław Gonet Antoni Szymanowski Ryszard Wójcik Tadeusz Kotlarczyk Adam Musiał Zbigniew Krawczyk Wiesław Lendzion Czesław Studnicki Kazimierz Kmiecik (Tadeusz Polak) Ryszard Sarnat Hubert Skupnik trener: Gyula Teleký Gwardia Warszawa Pacialik Sroka Jurczak A. Lipiński Kielak Wiśniewski (Szarama) Dawidczyński (Wawrowski) Szymczak Biernacki Masztaler Marczak trener:

O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl

Afisz zapowiadający mecz

Lendzion (pierwszy z prawej) właśnie zdobył bramkę. Z gratulacjami śpieszą Musiał i Sarnat (nr 9). Przygląda się obrońca Gwardii Kielak (nr 5)

Relacje prasowe

Echo Krakowa. 1970, nr 215 (14 IX) nr 7785

Polowanie na kości w ekstraklasowym wydania

Skromne (ale zasłużone) 1:0 Wisły z Gwardią

Wisła — GWARDIA 1:0 (1:0). Bramkę strzelił Lendzion w 43 min. Sędziował p. Kania z Katowic. Widzów ok. 8 tys.

WISŁA — Gonet, Szymanowski, Wójcik, Kotlarczyk, Musiał, Krawczyk, Studnicki, Lendzion, Kmiecik (od 73 min. Polak), Sarnat, Skupnik.

GWARDIA — Pocialik, Sroka, Jurczak, Lipiński, Kielak, Wiśniewski (od 72 min. Szarama), Dawidczyński (od 46 min. Wawrowski), Szymczak, Biernacki, Masztaler, Marczak.

Prawdziwe polowanie na kości zademonstrowali w meczu I-ligowym piłkarze dwóch gwardyjskich klubów: z Krakowa — Wisły i z Warszawy Gwardii.

Prym w tym wiedli zawodnicy stołeczni, a szczególnie lewy obrońca Lipiński, który brak umiejętności starał się nadrobić brutalnością. Nie o wiele ustępowali mu jego klubowi koledzy: Sroka, Dawidczyński i Marczak, a i pozostali gwardziści też mieli w szczególnej „opiece” nogi przeciwników. Ze strony gospodarzy trudy takiego pojedynku starał się, jak mógł podtrzymać lewy obrońca — Musiał, i trzeba powiedzieć, że udało mu się to o tyle, iż po jednym z brutalnych fauli zawędrował do notesu sędziego.

Poziom spotkania był przeciętny, kibice mieli jednak trochę emocji, gdyż wiślacy natrafiwszy na słabiutkiego przeciwnika przeprowadzili szereg ataków, po których gorąco było pod bramką Pocialika. Po pierwszych minutach meczu, kiedy gra była niezwykle chaotyczna, gospodarze opanowali nerwy i zaczęli inicjować coraz częściej składne ataki. Gwardziści zostali zepchnięci do defensywy i kibice w napięciu czekali, kiedy wreszcie padnie bramka.

Sytuacji ku temu, było wiele, pierwsza już w 8 min., kiedy to Lendzion strzelił wprost w ręce Pocialika. 20 min. później piękny strzał głową Sarnata, bramkarz warszawski wybił na róg, w 36 min. Skupnik strzelił w słupek, w 41 min. w słupek strzelił Kmiecik i wreszcie w 43 min. po rzucie, wolnym egzekwowanym przez Wójcika, Lendzion skierował piłkę w górny róg bramki gwardzistów i uzyskał prowadzenie dla Wisły.

Po zmianie stron wiślacy nadaw-mieli sporą przewagę, lecz bramki już nie strzelili. Pod koniec gry gwardziści rzucili się do desperackiego ataku, stworzyli kilka groźnych sytuacji pod bramką krakowian, lecz wyniku nie zdołali już zmienić. Tak więc mecz zakończył się zwycięstwem Wisły, zwycięstwem zupełnie zasłużonym, gdyż w przekroju spotkania górowała ona wyraźnie nad zespołem warszawskim.

JERZY LANGIER