1975.11.30 Wisła Kraków - Polonia Bytom 0:1
Z Historia Wisły
| Wisła Kraków | 0:1 (0:1) | Polonia Bytom | 
| ||||||
| widzów: 12.000 | ||||||||||
| sędzia: Ogorzewski z Łodzi | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl
Spis treści |
Relacje prasowe
Echo Krakowa. 1975, nr 261 (28 XI) nr 9356
OD SZEREGU tygodni kibice piłkarzy Wisły czekają na zwycięstwo swych pupilów, czekają na razie, niestety, bezskutecznie. Krakowianie u schyłku ligowej jesieni prezentują słabiutką dyspozycję strzelecką, małą skuteczność ofensywnych poczynań, a obrona nie może przecież stale i wciąż paraliżować wszystkich akcji napastników drużyn przeciwnych. Stąd porażki, remisy i brak upragnionego zwycięstwa.
W niedzielę koniec jesiennych, a właściwie już zimowych, zmagań. Ostatnia szansa zdobycia dwóch punktów, powiększenia dorobku, ucieszenia kibiców.
Mecz z bytomską Polonią.
Bytomianie przyjeżdżają do Krakowa opromienieni zwycięstwem nad mielecką Stalą w ostatniej kolejce ligowej, z nadzieją zdobycia na wiślakach przynajmniej jednego punktu. Z pewnością będą starali się zastosować taktykę defensywną, nie dopuścić krakowskich piłkarzy do dogodnych pozycji strzeleckich i atakować sporadycznie, wypadami gdy nadarzy się ku temu okazja. Krakowianie nie lubią takiej gry, wobec zmasowanej obrony przeciwnika są najczęściej bezradni. Czy w ostatnim swym tegorocznym ligowym występie zdołają zmusić do kapitulacji Chwolika? Mróz, zamarznięta murawa boiska będą w. tym meczu stanowiły dodatkowe utrudnienie dla piłkarzy. Warunki atmosferyczne mogą mieć też wielki wpływ na wynik meczu, wystarczy bowiem jedno potknięcie, jedno pośliźnięcie się w jakimś groźnym dla drużyny momencie by piłka znalazła się w siatce. Będzie to z pewnością trudny mecz dla obydwóch drużyn. Liczymy jednak na wiślaków i ich kibiców, których prosimy o gorący doping dla walczących w anormalnych przecież warunkach piłkarzy „Białej Gwiazdy”. Miejmy nadzieję, że ten ostatni występ przyniesie krakowianom zwycięstwo.
Echo Krakowa. 1975, nr 263 (1 XII) nr 9358
Żałosny finał piłkarskiej jesieni pod Wawelem WISŁA: Adamczyk, H. Szymanowski, A. Szymanowski, Maculewicz, Musiał, Nawałka, Surowiec od 6 mm Garlej), Płaszewski, Kapka, Krasny min Jałocha), Kusto.
POLONIA: Chwolik -Cherjan, Gdawiec (od 62 min. Wrona), Górski — Orzechowski, Grociak, Janik- Krupa, Radecki, Brysiak.
Zgodnie z oczekiwaniami piłkarze bytomskiej Polonii nastawili się w Krakowie na grę defensywną, ściągnęli pod bramkę Chwolika wszystkie siły i starali się tylko jak najdalej od własnej bramki wybić piłkę. Wiślacy raz jeszcze udowodnili, że z tak grającym przeciwnikiem nie potrafią sobie dać rady. Ich akcje, nie miały płynności, ą, rozgrywane chaotycznie stwarzały przeciwnikom szansę skutecznego ich paraliżowania. Wprawdzie w 18 min. Płaszewski skierował piłkę do siatki ale sędzia dopatrzył się spalonego i. bramki nie uznał, wprawdzie w 30 min. Surowiec miał doskonałą pozycję do strzelenia bramki, ale nie trafił w piłkę, która toczyła się wzdłuż linii bramkowej, wprawdzie wiślacy wielokrotnie strzelali, ale wszystko to-nie przyniosło efektu, przewaga, ogromna przewaga nie została udokumentowana uzyskaniem prowadzenia.
Bytomianie widząc słabość gospodarzy zaczęli od czasu do czasu inicjować szybkie kontrataki, w 40 min. na kibicach Wisły ścierpła skóra, kiedy Krupa, przy biernej postawie obrony, wyszedł do dalekiego podania, minął wybiegającego z bramki Adamczyka i zamiast strzelać podał do nadbiegającego Brysiaka. Ten dobiegł do podania, ale zaplątał się i H. Szymanowski zdołał odebrać mu piłkę i wybić w, póle. W 3 :minuty później znów przy „śpiącej” obronie Brysiak wybiegł do dalekiego podania i przerzucił nad Adamczykiem piłkę do siatki. Ta bramka obciąża zdecydowanie konto wiślackich obrońców, bramkarza krakowian winić tu nie można. Zdopingowani utratą bramki krakowianie próbowali ? atakować, ale znów beż skutku, choć stworzyli kilka groźnych sytuacji pod bramką Chwolika.
Po Zmianie stron... oczekiwaliśmy zdecydowanej ofensywy „Białej Gwiazdy”, ale okazało się, że wiślacy nie są w formie, że nie mają siły, i dzielnie broniący się bytomianie zdołali dotrwać do końca 4 wywieźć spod Wawelu dwa cenne punkty.
Takiego finału piłkarskiej jesieni nikt się w Krakowie nie spodziewał. Liczyliśmy, że wreszcie po blisko 2 miesiącach krakowianie zdołają zwyciężyć (ostatnia wygrana miała miejsce 6 października w Rzeszowie, 1:0 nad Stalą), ale optymistyczne rachuby wzięły w. łeb. Smutno było kibicom opuszczającym stadion. Nie tak dawno spodziewali się. że ich pupile zdobędą mistrzostwo jesieni, teraz martwią się co będzie na wiosnę takiej serii niepowodzeń już dawno w kronikach sekcji piłkarskiej Wisły, nie notowano. A tu jubileusz za pasem i po ostatnich występach nastroje więcej niż minorowe. Co będzie na wiosnę, co to, będzie? (lang).
Gazeta Południowa. 1975, nr 266 (1 XII) nr 8604
(Obsł. wł.) W minorowym nastroju opuszczała wczoraj publiczność stadion krakowskiej Wisły. Nie było się czemu dziwić, piłkarze "Białej Gwiazdy” już dawno nie mieli tak nieudanego finiszu rundy jesiennej w rozgrywkach o mistrzostwo I ligi piłkarskiej. W rozegranych w listopadzie pięciu meczach „wiślacy” zdobyli zaledwie 2 punkty, strzelając... jedną bramkę.
Dopełnieniem goryczy była wczorajsza porażka na własnym boisku z Polonią Bytom 0:1 (0:1).
Porażka, tym bardziej przykra, że gra toczyła się niemal przez 70 minut na połowie gości, którzy z góry nastawili się na grę defensywną, ograniczając się jedynie do kontrataków.
Od początku meczu przewagę uzyskali piłkarze Wisły, jednakże pierwsze groźne strzały oddali dopiero w 15 min. Kapka i w chwilę później Surowiec. W 18 min. do centry z rzutu wolnego egzekwowanego przez Kustę wyskoczył Płaszewski i z bliskiej odległości umieścił piłkę w siatce. Sędzia jednak bramki nie uznał dopatrując się spalonego.
Kolejną wyborną sytuację do zdobycia bramki zmarnował w 30 min. Surowiec, który po składnej akcji Nawałki i Kapki nie potrafił skierować do bramki piłki toczącej się wzdłuż linii bramkowej. Pierwszy groźny kontratak gości, który niemal nie zakończył się utratą bramki miał miejsce w 35 min. Będący "na desancie” Grociak otrzymał długie podanie, minął wybiegającego aż poza pole karne bramkarza Wisły Adamczyka, podał do Brysiaka, jednakże obrońcy Wisły zdołali zażegnać niebezpieczeństwo. Był to pierwszy sygnał ostrzegawczy dla Wisły. W 38 min. obrońcy „Białej Gwiazdy” stanęli jakby „wryci w ziemię”, gdy Brysiak otrzymawszy długie podanie od swoich obrońców nie namyślając się wiele podciągnął piłkę do linii pola karnego i przerzucił wybiegającego z bramki Adamczyka, zdobywając prowadzenie dla swojego zespołu.
W drugiej części meczu piłkarze Wisły grając chaotycznie chcieli za wszelką cenę zdobyć wyrównującą bramkę. Nie po trafili oni jednak sforsować skomasowanej obrony gości. Jedynym piłkarzem Wisły zasługującym na wyróżnienie był A.
Szymanowski, który nie tylko był podporą obrony, lecz widząc nieporadność swoich kolegów z linii ataku, sam inicjował akcje ofensywne i próbował nawet strzelać na bramkę. Niestety on sam nie był w stanie przechylić, losów meczu na korzyść swojej drużyny.
WISŁA: Adamczyk — H. Szymanowski, A. Szymanowski, Maculewicz, Musiał — Surowiec (od 46 min. Garlej), Nawałka, Płaszewski — Kusto, Kapka, Krasny (od 64 min. Jałocha).
POLONIA BYTOM: Chwolik — Cherian, Trefoń, Gdawiec (od 62 min, Wrona), Górski — Janik, Orzechowski, Krupa, Brysiak — Radecki, Grociak.
W. GORCZYCA
Dobiegły końca rozgrywki rundy jesiennej o mistrzostwo I i II ligi piłkarskiej. Dotychczas rewelacyjnie spisujący się zespół GKS Tychy w ostatnim, meczu przegrał wysoka z Pogonią w Szczecinie i w efekcie został wyprzedzony przez obrońcę tytułu mistrzowskiego — Ruch Chorzów. Obok piłkarzy GKS Tychy, bardzo dobrze w rundzie jesiennej spisywały się zespoły; Pogoń Szczecin i beniaminek — Widzew Łódź. Zawiodły oczekiwania natomiast drużyny: Wisły Kraków, Górnika Zabrze i Legii Warszawa. W ostatnich meczach piłkarze Wisły prezentowali formę daleką od zadowalającej i wylądowali dopiero na ósmym miejscu.
(R. M.)
