Ludwik Stolarski

Z Historia Wisły

(Różnice między wersjami)
(Zdjęcia)
(Zdjęcia)
Linia 148: Linia 148:
Grafika:Ludwik Stolarski 1911.JPG|1911
Grafika:Ludwik Stolarski 1911.JPG|1911
Grafika:1907-1918 KPL. Futbol. Wisła 1912.JPG|[[Kadra Wisły 1912 (piłka nożna)|Wisła Kraków 1912]]
Grafika:1907-1918 KPL. Futbol. Wisła 1912.JPG|[[Kadra Wisły 1912 (piłka nożna)|Wisła Kraków 1912]]
 +
Grafika:1909 Wisła2.JPG|[[Kadra Wisły 1912 (piłka nożna)|Wisła Kraków 1912]]
Grafika:Ludwik Stolarski 1913.JPG|1913
Grafika:Ludwik Stolarski 1913.JPG|1913
Grafika:Ludwik Stolarski AZS.jpg‎
Grafika:Ludwik Stolarski AZS.jpg‎

Wersja z dnia 15:21, 22 wrz 2017

Ludwik Stolarski
Informacje o zawodniku
kraj Polska
pseudonim Ludwik
urodzony 08.04.1891, Kraków
zmarł 20.06.1964, Kraków
miejsce pochówku Cmentarz Rakowicki
pozycja środkowy pomocnik
reprezentacja Reprezentacja Krakowa
Kariera klubowa
Sezon Drużyna Mecze Gole
1907-1914 Wisła Kraków 96
1912 AZS Kraków
1921-1922 Wisła Kraków
?-1925 Krakowianka Kraków
W rubryce Mecze/Gole najpierw podana jest statystyka z meczów ligowych, a w nawiasie ze wszystkich meczów oficjalnych.


Stolarski Ludwik - (urodzony 8 kwietnia 1891 w Krakowie, zmarł 20 czerwca 1964 w Krakowie) - piłkarz Wisły w latach 1907-1914 i ponownie od 1922 roku, środkowy pomocnik, reprezentant Krakowa.

Zawodnikiem pierwszej drużyny Wisły został w 1907 roku, grając w niej z małą przerwą w AZS Kraków, aż do wybuchu I wojny światowej. Posiadając dobrą tachnikę, przegląd pola gry i zmysł taktyczny, został zaliczony wraz z Henrykiem Bilorem z Czarnych Lwów, do najlepszych polskich środkowych pomocników na terenie Galicji. Inną cechą, która wyróżniała tego zawodnika, była znakomita gra głową. Był etatowym reprezentantem Krakowa. Świetnie rozwijającej się karierze, połorzył kres wybuch wojny, a następnie siedmio letnia niewola na dalekiej Syberii. Po upragnionym powrocie do Ojczyzny, po mimo wznowienia gry w piłkę, nie był już w stanie kontynuować swojej kariery piłkarskiej na najwyższym poziomie sportowym.

Od 1910 roku pełnił funkcję gospodarza boiska, w latach 1911-12 członek zarządu Wisły. Podporucznik piechoty, sybirak, przez siedem lat przebywał w niewoli rosyjskiej. Powrócił do Krakowa na przełomie 1921/22 roku i... ponownie zagrał w barwach Wisły. W późniejszych latach starszy asesor PKP, zmarł w 1964 roku.

Spis treści

Stolarski w prasie

listopad 1921 roku:
"Stolarski, znany z przed wojny środkowy pomocnik krakowskiej Wisły, reprezentatywny gracz Krakowa, powrócił przed kilku dniami do Krakowa po siedmioletniej niewoli rosyjskiej. Stolarski i na Syberji nie zapomniał o ulubionym sporcie piłki nożnej i grywał tam stale, a nawet był trenerem swej drużyny. W przyszłym sezonie będzie on grał nadal w swym dawnym klubie".

Przegląd Sportowy nr 29/1927 str.12


Przegląd Sportowy (14/1922) informuje, że w meczu 1922.04.02 Wisła II Kraków - AZS Kraków 6:1 "W Wiśle II wystąpił po raz Stolarski, środkowy pomocnik Wisły I przed wojną."

Kronika sportowa (lekkoatletyka)

1908

  • Przy okazji pojedynku piłkarskiego z rezerwą Pogoni 14 czerwca rozegrano także zawody lekkoatletyczne zawodników obu klubów:
    • w skoku w dal 2. Ludwik Stolarski 490 cm.

Zdjęcia

Requiescat in pace

Grób Ludwika Stolarskiego na Cmentarzu Rakowickim.