SPN GKKF
Z Historia Wisły
Sekcja Piłki Nożnej Głównego Komitetu Kultury Fizycznej – (w skrócie SPN GKKF) jest to organ, który powstał w miejsce PZPN. 4 lutego 1951, podczas 35. Walnego Zgromadzenia PZPN w Warszawie uchwalono rozwiązanie Polskiego Związku Piłki Nożnej. Zastąpiło go SPN GKKF, którego zarząd czerpał pomysły na "rozwój polskiego piłkarstwa", wprost od "Wielkiego brata" (ZSRR). Proces destrukcyjny rozpoczął się już dużo wcześniej, bowiem na wzór radziecki już w 1950 roku funkcjonowały sekcje zastępujące związki sportowe. Kluby przekształcono w koła sportowe, których bazą stały się zakłady pracy, tudzież resorty branżowe. W miejsce tradycyjnych nazw pojawiały się więc takie, które związane były z danym patronatem. Powstały więc koła wojskowe (CWKS czyli Legia, oraz WKS np. Śląsk Wrocław), milicyjne (Gwardia np. w Krakowie Wisła), czy też branży budowlanej (Lechia). Zasłużeni działacze klubów, musieli zwolnić miejsca dla działaczy powołanych z urzędu. Samo GKKF funkcjonowało już w lutym 1950 roku. Donosiły o tym gazety z 15 lutego 1950 roku: Zgodnie z wytycznymi uchwały Biura Politycznego KC PZPR z września roku ubiegłego w sprawie kultury fizycznej i sportu oraz z ustawą Sejmu RP z dnia 30 grudnia r. ub. - powołany został do życia Główny Komitet Kultury Fizycznej przy Prezesie Rady Ministrów (podkr. - FR). Pierwszym przewodniczącym został, mianowany przez Bolesława Bieruta, poseł Lucjan Motyka. Równocześnie powstały terenowe, wojewódzkie i powiatowe oddziały GKKF.
SPN GKKF systematycznie przekształcał strukturę polskiej piłki na modłę ZSRR. Jedną z takich zmian były rozgrywki o mistrzostwo Polski w 1951 roku. Mimo iż ligę wygrała Wisła, to mistrzostwem Polski obdarowało zdobywcę pucharu, czyli Ruch Chorzów (Zobacz więcej o sezonie 1951. Z roku na rok zwiększano też liczbę drużyn występujących w II lidze. Tego samego roku zamiast 20, występowały 32 drużyny, natomiast w 1952 już 40. Do zadań tego organu należało również m. in. ustalanie składu reprezentacji narodowej, która miała wyjechać na igrzyska olimpijskie w roku 1952. Kolejnym krokiem nowej władzy sprawującej pieczę nad Polskim sportem, była likwidacja klubów nienależących do żadnego koła. Członkowie takich drużyn, klubów mieli być skierowani do odpowiednich pionów, tak aby każdy aspekt sportu podlegał państwowemu patronatowi.
Uchwalone, kilka lat wcześniej zmiany nazw klubów w roku 1955 zaczęły znikać a ich miejsce zastąpiły te historyczne. Stało się tak dzięki zarządzeniu przewodniczącego GKKF, Włodzimierza Reczka, które ukazało się 1 marca. Jego treść brzmiała następująco: "Koło sportowe może na zebraniu członków koła przyjąć obok nazwy zrzeszenia nazwę koła. Nazwa podlega zatwierdzeniu przez radę okręgową zrzeszenia i zarejestrowaniu w powiatowym lub miejskim komitecie kultury fizycznej". Pierwszymi, którzy skorzystali z tego zarządzenia były: Polonia Warszawa, Garbarnia Kraków, Polonia Bytom, Lechia Gdańsk, oraz Cracovia. 9 grudnia 1956 roku, podczas 40. Plenum Sekcji Piłki Nożnej GKKF w Warszawie, na wniosek… prezydium SPN GKKF, doszło do samorozwiązania organizacji. W jej miejsce reaktywowano PZPN.
Zobacz też
Źródła
„Do boju Budowlani” - Mariusz Kordek
„Sport w Polsce jako narzędzie stalinowskiej propagandy” - Franciszek Rapacki
wikipedia
