1908.10.11 Wisła II Kraków - Czarni Bochnia 1:0

Walka zakończyła się zwycięstwem Krakowian w stosunku 0 : 1. Niepowodzenie bocheńskiej drużyny należy przypisać braku stosownego boiska w Bochni.
Drużyna bocheńska pracuje obecnie nad urządzeniem boiska, około którego zatrudnionych jest dziennie 50 studentów. Wielkie zainteresowanie budziła walka między drużyną lwowską „Pogoń” I a krakowską „Wisłą” I, zakończona zwycięstwem Krakowian. W pierwszej części walki „Pogoń” I zrobiła bramkę (Bedlewicz). Jednak po pauzie „Wisła” I rozpoczęła energicznie atakować lwowską drużynę i w krótkim czasie zrobiła dwie bramki (Poznański i Górski) i na tym stosunku (1 : 2) pozostała już do końca alki.
Należy się uznanie tutejszej Sekcyi Sportowej, że potrafiła skierować na właściwe tory tego rodzaju walki footballowe.

Ogromne zainteresowanie budził match „czerwonych” (Wisła I) z „Pogonią” lwowską, który prawie nadspodziewanie zakończył się zwycięstwem krakowskich. „Pogoń” lwowska powstała z dwóch dawnych najlepszych kubów lwowskich, są doskonale zgrani i posiadają – jak opinia kół fachowych zapewnia – w osobie p. Harasimowicza, najlepszego w Galicyi „bramkarza”. To też zrazu opanowali tor i prowadzili atak, zagrażając kilkakrotnie „honor” bramki krakowskiej, bronionej jednak z niestrudzonym zapałem. Wreszcie na kilka minut przed przerwą wśród zamieszania przy bramce, lewy skrajny Bedlowicz śmiałym rzutem wpędził piłkę do bramki „Wisły”. Po przerwie jednak walka przybrała zgoła inny charakter, a drużyna krakowska, która poprzednio nieustannie prawie ograniczała się do obrony, przeszła obecnie do ataku i przeniosła teren walki na stronę bramki lwowskiej. Teraz okazali krakowscy wiele sprawności i zgrania i w krótkim czasie odnieśli zwycięstwo. Wytrawnym ruchem Rutkowski z lewego skrzydła podał piłkę ku środkowi (zcentrował), a Poznański śmiałym rzutem zrobił bramkę mimo dzielnej obrony Harasimowicza.
W kilka chwil potem, wśród zamieszania, Górski (prawy łącznik) zdołał drugi raz zrobić bramkę lwowskim. Atak przeważnie bez przerwy w dalszym ciągu przypuszczali krakowscy. Tylko od czasu do czasu przedarła się „Pogoń” przez środek i usiłowała przejść do roli atakujących. Dzielnej obronie Brożka i znakomitym rzutom obrońcy Cepurskiego należy zawdzięczać, że wnet znowu walka przenosiła się na stronę lwowskich. Gromkimi oklaskami nagrodzono również piękną obronę bramki pomocnika Weyssenhoffa, gdy piłka przeciwników znajdowała się ledwie o kilka decimetrów od bramki. Po półtoragodzinnych zapasach match zakończono.
Miejsce nieobecnego w „Wiśle I” Cudka zajął p. Sykta, który dawniej był należał do składu tego klubu i szczęśliwym trafem znalazł się na torze. Z lwowskich p. Kawecki uszkodził sobie nogę i kulał przez cały niemal okres walki. Sędzią w match’u pierwszym był p. Stoeger, w drugim p. Calder.
Rezultat ostateczny: Match I. Bocheński: 0. Wisła II: 1.

Wisła I : 2.