1934.07.08 Garbarnia Kraków - Wisła Kraków 3:0

Z Historia Wisły

Wersja z dnia 22:09, 17 lis 2014

1932.07.08, I liga, 11. kolejka, Kraków, Stadion Garbarni,

	Garbarnia Kraków	3:0 (1:0)	Wisła Kraków
	widzów: 1-3.000
	sędzia: Oskar Kurzweil ze Lwowa
Bramki Karol Pazurek I 18' Karol Pazurek I 47' Otto Riesner 59' 1:0 2:0 3:0
Garbarnia Kraków 2-3-5 Józef Koszowski Juliusz Joksch Tadeusz Konkiewicz Alojzy Stankosz Franciszek Wilczkiewicz Konstanty Haliszka Józef Pazurek II Karol Pazurek I Stefan Woźniak Karol Skóra Otto Riesner trener: Wisła Kraków 2-3-5 Stanisław Geruli Władysław Szumilas Aleksander Pychowski Karol Bajorek Józef Kotlarczyk Mieczysław Jezierski Piotr Jędrzejczyk Stefan Lubowiecki Jan Reyman Artur Woźniak Stanisław Obtułowicz trener: Vilmos Nyúl

O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl

Karol Pazurek
(Garbarnia Kraków)

Relacje prasowe

Przegląd Sportowy, numer 55, str.4, środa 11 lipca 1934:

Garbarnia - Wisła 3:0

KRAKÓW, 8.7. - Tel. wł. - Garbarnia - Wisła 3:0 (1:0). Bramki zdobyli Pazurek 2 i Riesner. Sędziował p. Kurzweil.

Drużyny wystąpiły w zmienionych składach:

Garbarnia: Koszowski, Joksz, Konkiewicz, Stankosz, Wilczkiewicz, Haliszka, Pazurek II, Pazurek I, Woźniak, Skóra, Riesner.

Wisła: Gierula, Szumilas, Pychowski, Bajorek, Kotlarczyk II, Jezierski, Jędrzejczyk, Lubowiecki, J. Reyman, Artur, Obtułowicz.

Ostatnie występy Garbarni i Wisły nie pozwalały oczekiwać bardzo wysokiego poziomu w dzisiejszym spotkaniu. Drużyny zdekompletowane skutkiem kontuzyj nie były zgrane. Toteż podziwiać należy, że dzięki ambicji i ofiarności mecz był wcale żywy i stał na przeciętnym poziomie ligowym. Garbarnia szczególnie zdołała wypocząć po ciężkich meczach za granicznych i dzięki dobrej formie Riesnera i wielkiej poprawie Pazurka zdołała z łatwością uzyskać zwycięstwo i cenne dwa punkty na zrezygnowanej Wiśle, która widocznie nie wierzyła w swoje siły.

Drużyna ludwinowska była we wszystkich linjach jednolitsza i lepsza od czerwonych, którym brak Kotlarczyka I dawał się dotkliwie we znaki. Kotlarczyk II nie mógł absolutnie zastąpić swego starszego brata i nie przypominał pod względem klasy w przybliżeniu nawet samego siebie na skrajnej pomocy.

W pierwszej połowie, po żywej i ambitnej grze, zdobywa Pazurek w 18-ej min. z centry Riesnera pierwszą bramkę. Zaraz po przerwie w drugiej minucie tenże sam gracz podwyższa wynik na 2:0 z powodu nieporozumienia Jezierskiego i Pychowskiego. Trzecią bramkę zdobywa Riesner po pierwszym kwadransie po kombinacji i centrze Skóry.

Zauważyć należy że zastępca Smoczka, młodziutki Woźniak był tym razem już śmielszy i znacznie pożyteczniejszy w ataku. Wisła dopiero pod koniec, gdy wynik już był przesądzony, zmieniła swe trio środkowe, ustawiając je w dawniejszej formie: Rejman, Artur, Obtułowicz i wtedy dopiero atak jej stał się groźniejszy, ale było już zapóźno. Garbarnia miał dwa punkty w kieszeni.

„Ilustrowany Kurier Codzienny” z 10.07

Garbarnia—Wisła 3:0 (1:0).

Popołudniowy mecz Wisły z Garbarnią na boisku tej ostatniej cieszył się dużo większą popularnością, aczkolwiek także liczba widzów nie mogła zaimponować. — Wisła do tych zawodów wystąpiła osłabiona, przyezem osłabienie to polegało nie tylko na braku kilku czołowych graczy, lecz także na przestawieniach, które ujemnie wpłynęły na przebieg gry.

Przedewszystkiem dotyczy się to Kotlarczyka II, który na pozycji środkowego pomocnika nie czuł się dobrze. Szwankowała również linja ataku, której brak było i spoistości i szybkości, a przedewszystkiem twardości, wskutek czego zbyt szybko tracił piłkę. W linji napadu dobrze grał młody Jędrzejczak oraz Artur, Reyman nieco za powolny, Obtułowicz przeciętny — najsłabszy Lubowiecki. _ Pomoc, pozbawiona kierownika, graładość indywidualnie, wyróżniał się tu Jezierski. Obrona zawiniła nieco przy dwóch bramkach. Bramkarz, zresztą początkujący, bardzo niepewny.

Garbarnia grała dużo lepiej, niż na meczu z Wartą. Atak zgrał się ze sobą a młodzi Woźniak i Skóra okazali się bardziej wartościowymi. Najgroźniejszymi ze względu na swoją wagę i przebojowość okazali się bracia Pazurkowie, ponadto Riesner. — Pomoc Garbarni ze względu na powolność ataku Wisły miała ułatwione zadanie, podobnie jak obrona i bramkarz.

Ciemnym punktem meczu był sędzia Muszkat z Warszawy. Doprawdy dziwić się należy, co ma na celu Kolegjuw Sędziów, wysyłając tego rodzaju arbitrów do Krakowa. Tym razem sędzia nie był stronniczy, lecz wykazał brak zdolności do prowadzenia poważnych zawodów.

Drużyny wystąpiły w nast. składach: Garbarnia: Koszowski, Konkiewicz i Joksz, Stankusz, Wilczkiewiez i Haliszka, Riesner, Skóra. Woźniak, Pazurek I i Pazurek II. Wisła: Gierula, Pychowski i Szumilas, Jezierski, Kotlarczyk II i Bajorek, Obtułowicz, Artur, Reyman, Lubowiecki i Jędrzejczyk.

Gra rozpoczęła się dość równo, ataki obydwu Stron podchodzą pod bramkę przeciwnika, lecz niebawem Garbarnia zaczyna opanowywać pole, na skutek lepszej kondycji fizycznej i większej przebojowości. Przestawienia w drużynie Wisły nie wychodzą jej na korzyść. Jej wypady są miękkie i nieefektowne. Wykorzystuje to napad Garbarni, który coraz częściej zaczyna gościć pod bramką Wisły i wreszcie w 23 min. Pazurek I wykorzystując zamieszanie w obronie Wisły strzela pierwszą bramkę. Wynik ten utrzymuje się do pauzy; mimo, iż Wisła ma kilka okazji do wyrównania.

Po pauzie w 2 min. już Pazurek I dobija odbity strzał do bramkę i podwyższa wynik na 2:0. Niebawem sędzia wdaje się w grę i psuje ją coraz bardziej, dyktując rozmaite rzuty wolne bez uzasadnienia. Wpływa do deprymująco na drużynę Wisły. Garbarnia gra szybciej i twardziej i w 13 min Riesnęr uzyskuje trzecią bramkę. Dalsza gra nie przynosi zmiany wyniku, lecz Garbarnia ma ciągle więcej z gry. Widzów ok. 2.000 osób.