1946.09.14 Cracovia - Wisła Kraków 1:4

Z Historia Wisły

Wersja z dnia 00:52, 21 sty 2013

1946.09.14, Klasy A, Faza finałowa - dodatkowy mecz, Karków, Stadion Garbarni, 15:30

	Cracovia	1:4 (1:1)	Wisła Kraków
	widzów: 20.000
	sędzia: Mytnik
Bramki Kleczka 21' 1:0 1:1 1:2 1:3 1:4 30' Władysław Giergiel 63' Eugeniusz Wandas 71' (k)Mieczysław Gracz 85' Władysław Giergiel
Cracovia 2-3-5 Rybicki Glimas Jabłoński I Mazur Parpan Jabłoński II Henryk Bobula Różankowski II Szeliga Ziemba Kleczka trener: Wisła Kraków 2-3-5 Jerzy Jurowicz Tadeusz Kubik Stanisław Flanek Jan Wapiennik Tadeusz Legutko Adam Wapiennik Władysław Giergiel Mieczysław Gracz Artur Woźniak Eugeniusz Wandas Kazimierz Cisowski trener: Jan Kotlarczyk
Od końca pierwszej połowy, Cracovia w "10".

O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl

Relacje prasowe

„Dziennik Polski” z 1946.09.16

http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=16558

Decydująca rozgrywka o mistrzostwo Okręgu krakowskiego

Wisła—Cracovia 4:1 (1:1)
Decydujące spotkanie między Cracovią i Wisłą przyniosło przekonywujące zwycięstwo drużynie Wisły. Zwolennicy obu drużyn przeżyli wiele emocyj i niepokoju. Pierwszą bramkę zdobyła Cracovia, a do przerwy wynik utrzymał się nierozstrzygnięty. O ile sam przebieg gry, zwłaszcza po przerwie, wykazał dużą przewagę drużyny Wisły, to niewątpliwie na przebieg gry i wynik wpłynął fakt nieobecności Rożankowskiego I, którego brakło dziś w drużynie Cracovii po nieszczęśliwej kontuzji, odniesionej w poprzednich zawodach z Wisłą. Rezerwowy Ziemba, grający na lewym łączniku, w zastępstwie Rożankowskiego I, nie mógł zastąpić tego reprezentacyjnego gracza. Grający na prawym skrzydle Bobula odnowił przy końcu pierwszej połowy gry zaleczoną kontuzję nogi i zniesiony z boiska nie wrócił już po przerwie.
W ten sposób szanse Wisły na uzyskanie zwycięstwa znacznie zwiększyły się. Wisła, grająca bez kontuzjowanego Cholewy, przez wstawienie na lewe skrzydło Cisowskiego i przestawienie Gracza na prawego łącznika zyskała na ruchliwości i bojowości swego ataku, który w oparciu o doskonale grającą pomoc i obronę nie przypominał swej czwartkowej gry.

Drużyny wystąpiły w następujących składach:
Cracovia, Rybicki, Jabłoński I, Klimas, Jabłoński II, Parpan I, Mazur, Bobula, Szeliga, Rożankowski II, Ziemba, Kleczka.
Wisła: Jurowicz, Flanek, Kubik, Wapiennik I, Legutko, Wapiennik II, Giergel, Gracz, Artur, Wandas, Cisowski.

Przebieg zawodów był niezwykle urozmaicony. Pierwszy kwadrans często zmieniających się sytuacyj, upłynął raczej pod znakiem przewagi Cracovii, a doskonały sędzia tych zawodów Mytnik J. zbiera w tym okresie liczne oklaski za swe rozstrzygnięcia. W pomocy Cracovii obok Parpana, który wyzyskuje swój wzrost i zabiera głową wszystkie piłki, wyróżnia się utalentowany Mazur, dorównujący chwilami Jabłońskiemu II. Zmienne ataki obu drużyn przynoszą w 20-ej minucie bramkę dla Cracovii, którą nie do obrony strzela pod poprzeczkę Kleczko. Jurowicz, mający słońce w oczy, nie był w stanie obronić. Tempo gry się wzmaga, Wisła dąży do wyrównania. Na widowni wśród zwolenników Wisły odczuwa się zaniepokojenie o wynik. Pomoc Wisły dokładnymi podaniami do ataku inicjuje kilka zagrań, które jednak kończą się na polu karnym. Dopiero 30-ta minuta przynosi wyrównanie ze strzału bardzo dobrze grającego Giergiela. Obustronne ataki przy ustawicznych zmianach sytuacji nie zmieniają wyniku do przerwy.

Po przerwie grająca w 10-tkę Cracovia gra ambitnie i usiłuje atakować, ale brak Bobuli na prawym skrzydle i słaba gra młodego łącznika, który miał przeciw sobie doskonale grającego Wapiennika, jest wielką przeszkodą. Atak Wisły częściej podchodzi pod bramkę Cracovii. W 6-tej minucie Gracz przerzuca piłkę nad wybiegającym Rybickim i piłkę na linii bramkowej wykopuje Jabłoński I, a za chwilę Cracovia jest bliską zdobycia bramki. Rożankowski II z odległości kilku metrów strzela nieuchronnie, ale trafia w słupek i piłka wraca na boisko. Sytuacje zmieniają się błyskawicznie. Lewoskrzydłowy Cracovii, który okresami jest najgroźniejszym, bo zdecydowanym napastnikiem, dośrodkuje z bliska, ale zbyt wysoko, to znów Cisowski dochodzi z piłką pod bramkę i podaje do Artura, który strzela obok Rybickiego, ale na linii bramkowej niezawodny Parpan ratuje w ostatniej chwili. Rybicki jest coraz częściej zagrożony. Po nieudanym wybiegu do Giergiela, otrzymuje piłkę Wandas i w 18-tej minucie zdobywa drugą bramkę. Brak 11-go zawodnika daje się coraz mocniej odczuć Cracovii. Wisła podniecona sukcesem atakuje śmiało. Trzecią bramkę zdobywa Gracz z karnego w 26-tej minucie gry. Cracovia nie załamuje się i uzyskuje krótki okres przewagi, po którym Wisła napiera znowu, dążąc do podwyższenia wyniku, co udaje się Giergelowi w 40-tej minucie ostrym plasowanym strzałem. Mimo wysokiego wyniku gra nie przestaje być interesującą aż do ostatniej minuty.

Opuszczające boisko 20-tysięczne tłumy publiczności wychodziły z przekonaniem, że drużyna Wisły, która zdobyła tytuł mistrza okręgu krakowskiego, godnie będzie reprezentowała Kraków w rozgrywkach o mistrzostwo Polski.

Sędzia Mytnik potwierdził opinię doskonałego sędziego.

"Start" z 1946.09.17