Ciężkoatletyka

Z Historia Wisły

Wersja z dnia 12:59, 11 kwi 2012 (edytuj) PawelP (Dyskusja | wkład) ← Poprzednia edycja		Wersja z dnia 09:05, 12 kwi 2012 (edytuj) (anuluj zmianę) PawelP (Dyskusja | wkład) (→Zawodnicy:) Następna edycja →
Linia 124:		Linia 124:
	*[[Suchy]]		*[[Suchy]]
	*[[Kazimierz Sworzeniowski]]		*[[Kazimierz Sworzeniowski]]
		+	*[[Sworzeniowski II]]
	*[[Marian Szczerbiński]]		*[[Marian Szczerbiński]]
	*[[Szeruciński]] – [[Szczuciński]]		*[[Szeruciński]] – [[Szczuciński]]

---

Wersja z dnia 09:05, 12 kwi 2012

Spis treści 1 Dzieje sekcji ciężkiej atletyki (zapasy i podnoszenie ciężarów) 2 Dzieje sekcji ciężkiej atletyki (zapasy i podnoszenie ciężarów). Kalendarium 3 Sezon po sezonie 4 Zawodnicy: 5 Działacze:

Dzieje sekcji ciężkiej atletyki (zapasy i podnoszenie ciężarów)

Ciężka atletyka, ta nieco archaicznie brzmiąca dzisiaj nazwa, w latach międzywojennych będąca w powszechnym stosowaniu, kryła w sobie dwie dyscypliny sportu, w których najważniejszą rolę spełniała siła fizyczna zawodników. Idzie tutaj o zapasy oraz o podnoszenie ciężarów. W krakowskiej Wiśle powstała ona jako trzecia z kolei, po piłkarskiej i lekkoatletycznej, a miało to miejsce w czerwcu 1922 roku. Pierwsze lata działalności nie były usłane różami, gdyż - jak można przeczytać w księdze jubileuszowej z okazji 30-lecia klubu - „sport ten cieszy się niestety małem poparciem społeczeństwa, zrażonego doń cyrkowemi »kawałami« zapaśników zawodowych”. Sytuacja zmieniła się diametralnie w połowie lat 20-tych, kiedy to przyjechał do Krakowa trzykrotny zawodowy mistrz globu w zapasach, już za życia światowa legenda tej dyscypliny, Stanisław „Zbyszko” Cyganiewicz. Człowiek nietuzinkowy. Znał dziewięć języków obcych, interesował się filozofią, był miłośnikiem muzyki operowej. Urodzony w Jodłowej koło Jasła, uczęszczał do Gimnazjum św. Jacka w Krakowie (wywodziło się z niego wielu wiślaków), po zdaniu matury podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim. Będąc przyjmowany z honorami na salonach świata, na każdym kroku podkreślał swoje polskie korzenie. Mocno pragnął, aby również w Krakowie rozwijał się jego ulubiony sport. Chcąc zachęcić młodych chłopców do uprawiania zapasów, wystąpił w roku 1925 w paru galach pokazowych, tocząc w nich pojedynki z kilkoma przeciwnikami równocześnie (oczywiście żadnego nie przegrywając). Jeden z takich pokazów okazał się przełomowym dla dziejów wiślackich zapasów. Odbył się on w hali krakowskiego Sokoła, a obecny na nim Władysław Bajorek pojął wtedy, że zapasy są właśnie tym, czym chciałby się zająć w swoim życiu. Już rok później zdobył tytuł mistrza okręgu małopolskiego, a w roku 1929 wywalczył tytuł mistrza Polski. Sukces ten powtórzył w roku 1931, dzięki czemu zakwalifikował się do reprezentacji kraju na mistrzostwa Europy. Na zawodach tych, bliżej nieznany na arenie międzynarodowej Polak, przebojem wdarł się do czołówki turnieju w wadze lekkiej. W decydującym o podziale medali boju, przegrał - po najpiękniejszej walce zawodów - z kilkakrotnym mistrzem Europy i dwukrotnym mistrzem olimpijskim, nazywanym „królem zapaśnictwa” Szwedem Johanssonem. Porażka ta zepchnęła go - na tak nie lubiane przez sportowców - czwarte miejsce. W latach następnych nie odniósł już tak wielkich sukcesów poza granicami Polski, a przypomniał o sobie dopiero po siedmiu latach, wygrywając w Bytomiu (ówczesne Niemcy) niezwykle silnie obsadzony turniej międzynarodowy.

To jednak nie Władysław Bajorek, a Aleksander Jaworski zdobył dla Wisły pierwszy tytuł mistrza Polski. Miało to miejsce w roku 1927 we Lwowie, gdzie oprócz tego trzecie miejsce dla Białej Gwiazdy wywalczył Antoni Pawlikowski. Ci wcześniej wymienieni zapaśnicy, wraz z Kazimierzem Nigrinem oraz - z założycielami sekcji - Franciszkiem Pawlikowskim i Mieczyslawem Tylko, stanowili o sile wiślackich zapasów w tym okresie. Na dobrego zapaśnika zapowiadał się także Bohdan Śmitkowski (Bohdan Śmitkowski został zamordowany przez hitlerowskiego okupanta w roku 1944. Pośmiertnie został odznaczony orderem Virtuti Militari oraz awansowany do stopnia kapitana Armii Krajowej).

„Zbyszka” Cyganiewicza ciągnęło zaś do Wisły. W dniu 13 czerwca 1937 roku na stadionie Białej Gwiazdy, w obecności tysiąca widzów, odbyły się zawody wolno-amerykańskie. „Zbyszko” pokonał mistrza Jugosławii, a publiczność zniosła go w podzięce na rękach z ringu. Również i w podnoszeniu ciężarów odnosiła Wisła niemałe sukcesy. W roku 1932 podczas zawodów o mistrzostwo Krakowa wiślaccy atleci zdobyli pięć tytułów mistrzowskich, a Władysław Derbot - wynikiem 100 kg - wyrównał rekord Polski w podnoszeniu oburącz w wadze lekkiej. Zawodnik ten rok później zdobył tytuł wicemistrza kraju w trójboju, by w roku 1934 odnieść bezapelacyjne zwycięstwo w zawodach tej samej rangi w pięcioboju (rwanie i podrzut jednorącz, wyciskanie, rwanie i podrzut oburącz). Mistrzostwa te były w ogóle dla ciężarowców Białej Gwiazdy niezwykle owocne, gdyż złoty medal zdobył w nich w wadze koguciej Józef Głowacki, zaś trzecie miejsce w wadze średniej wywalczył „Elpini”.

Sukcesy zanotowali także wiślacy ciężarowcy na mistrzostwach Polski w roku 1937. Władysław Derbot zdobył tytuł wicemistrzowski w wadze lekkiej, zaś zawodnik o nazwisku Suchy wywalczył brązowy medal w wadze średniej, wyrównując rekord Polski w rwaniu. W okresie powojennym nie udało się na szerszą skalę odbudować sekcji, reaktywując w roku 1951 jedynie jej zapaśniczą część, która - pomimo awansu do I ligi w roku 1954 - została po kilku latach rozwiązana. Warto jednak pamiętać, że tak zapaśnicy, jak i ciężarowcy dołożyli swoją cegiełkę w budowaniu wiślackiej potęgi i chwały.

Źródło: "Sto lat w blasku Białej Gwiazdy", Dariusz Zastawny

Dzieje sekcji ciężkiej atletyki (zapasy i podnoszenie ciężarów). Kalendarium

• 1922 - powstanie sekcji, jako trzeciej w ramach TS (wcześniej powstały sekcje piłki nożnej i lekkoatletyki); inicjatorami i założycielami sekcji byli Franciszek Pawlikowski i Mieczysław Tylko;
• 1925 - wizyta w Krakowie i inspirujące pokazy walki Stanisława "Zbyszko" Cyganiewicza, mistrza świata w zapasach;
• 1926
  • 5 kwietnia - zawody ciężkoatletyczne TS Wisła - pierwsze w Krakowie rozegrane zgodnie z przepisami Międzynarodowego Związku Atletycznego
  • lipiec - Wisła (na wniosek Zarządu Polskiego Związku Atletycznego) organizuje Małopolski Okręgowy Związek Atletyczny
  • 24-25 lipca - Palusiński, Dużyk, Pawlikowski, Aleksander Jaworski, Mieczysław Tylko i Władysław Bajorek zostają mistrzami okręgu małopolskiego w zapasach; Mistrzostwa rozegrano po raz pierwszy w historii.
• 1927 - Aleksander Jaworski zostaje pierwszym wiślackim mistrzem Polski w zapasach, wygrywając turniej we Lwowie;
  • W tych samych zawodach Antoni Pawlikowski zajmuje trzecie miejsce;
• 1929 - Władysław Bajorek mistrzem Polski;
• 1931 - Władysław Bajorek ponownie zostaje mistrzem Polski i wyjeżdża na Mistrzostwa Europy, gdzie zajmuje czwarte miejsce po porażce z mistrzem olimpijskim Szwedem Johansonem;

• 1932 - wiślaccy atleci zdobywają pięć złotych medali podczas zawodów o mistrzostwo Krakowa;
  • Władysław Derbot wyrównuje rekord Polski w podnoszeniu oburącz;
• 1933 - Władysław Derbot wicemistrzem Polski w trójboju;
• 1934 - Władysław Derbot mistrzem Polski w pięcioboju;
  • Józef Głowacki mistrzem Polski w wadze koguciej;
• 1937 - Władysław Derbot wicemistrzem Polski w wadze lekkiej;
  • Suchy brązowym medalistą MP w wadze średniej oraz wyrównanie rekordu w rwaniu;
• 1938 - Władysław Bajorek wygrywa międzynarodowy turniej w Bytomiu;
• 1940-1950 - zawieszenie działalności sekcji;
• 1951 - reaktywacja części zapaśniczej sekcji;
• 1954 - awans drużyny zapaśników do I ligi;
• 1956 (?) - rozwiązanie sekcji.

Na podstawie: "Sto lat w blasku Białej Gwiazdy", Dariusz Zastawny

Sezon po sezonie

1922 | 1923 | 1924 | 1925 | 1926 | 1927 | 1928 | 1929 | 1930 | 1931 | 1932 | 1933 | 1934 | 1935 | 1936 | 1937 | 1938 | 1939 | 1940 | 1941 | 1942 | 1943 | 1944 | 1945 | 1946 | 1947 | 1948 | 1949 | 1950 | 1951 | 1952 | 1953 | 1954 | 1955 | 1956

Zawodnicy:

Bajak Władysław Bajorek Baltosz Bieńczycki Bronisławski Jan Ciechanowski Stefan Ciechanowski Czermek Dąbrowski Władysław Derbot B. Dobosz Eugeniusz Domański Dużyk „Elpini" Pieniążek? 1932 Rudolf Galler Gawronek Jan? Gibus Adam Glończyk Józef Głowacki Kazimierz Głowiak Józef Golonka Tadeusz Greczek Grela Jan Grochal Michał Gryszkiewicz Grzybczyk Hofmann Stefan Hyłko Iłczyk Jasiewicz;Jaśkiewicz Aleksander Jaworski Erwin Jeger

Jodłowski Jusul Kmiecik (zapasy) Dr. Komorowski (Bąkowski) Władysław Koperski Stefan Korta Kowański Jan Krężel Kuzior Labryga Lenczewski Stanisław Litwiniszyn Łękawa Łuszczewski Paweł Masny Z. Masny Mika Morawa Kazimierz Nigrin Nikliński Niwiński Nowak Odzieniec Czesław Palusiński Antoni Pawlikowski (Konar) Franciszek Pawlikowski Pączek Płatek Pstrusiński Purzydłowski Kornel Radłowski Stanisław Radwan

Rychta Jan Rydel Henryk Sabala Saleto Władysław Sasuła Jan Seeliger Mgr. Bronisław Serafin Staniowski Strzemieński Suchy Kazimierz Sworzeniowski Sworzeniowski II Marian Szczerbiński Szeruciński – Szczuciński Franciszek Ścigalski Władysław Śliz Bohdan Śmitkowski Jan Tylek (zapasy) Mieczysław Tylko Czesław Warchałowski Dr. Wawrzusiak, Stanisław Wiater; Wielkiewicz Wilczkiewicz Walenty Wilkiewicz w relacji Andrzej Woźniak (zapasy) Woźnica Stanisław Voigt Zabiegaj Zaręba Zaremba Zbyszko IV Stanisław Zydroń Życzyński

Działacze:

• Perlicz - kierownik sekcji;
• Krak