Ciężkoatletyka

Z Historia Wisły

(Różnice między wersjami)
(→Dzieje sekcji ciężkiej atletyki (zapasy i podnoszenie ciężarów). Kalendarium)
(→Sezon po sezonie)
Linia 112: Linia 112:
==Sezon po sezonie==
==Sezon po sezonie==
-
[[Ciężkoatletyka 1922|1922]] | [[Ciężkoatletyka 1923|1923]] | [[Ciężkoatletyka 1924|1924]] | [[Ciężkoatletyka 1925|1925]] | [[Ciężkoatletyka 1926|1926]] | [[Ciężkoatletyka 1927|1927]] | [[Ciężkoatletyka 1928|1928]] | [[Ciężkoatletyka 1929|1929]] | [[Ciężkoatletyka 1930|1930]] | [[Ciężkoatletyka 1931|1931]] | [[Ciężkoatletyka 1932|1932]] | [[Ciężkoatletyka 1933|1933]] | [[Ciężkoatletyka 1934|1934]] | [[Ciężkoatletyka 1935|1935]] | [[Ciężkoatletyka 1936|1936]] | [[Ciężkoatletyka 1937|1937]] | [[Ciężkoatletyka 1938|1938]] | [[Ciężkoatletyka 1939|1939]] | [[Ciężkoatletyka 1940|1940]] | [[Ciężkoatletyka 1941|1941]] | [[Ciężkoatletyka 1942|1942]] | [[Ciężkoatletyka 1943|1943]] | [[Ciężkoatletyka 1944|1944]] | [[Ciężkoatletyka 1945|1945]] | [[Ciężkoatletyka 1946|1946]] | [[Ciężkoatletyka 1947|1947]] | [[Ciężkoatletyka 1948|1948]] | [[Ciężkoatletyka 1949|1949]] | [[Ciężkoatletyka 1950|1950]] | [[Ciężkoatletyka 1951|1951]] | [[Ciężkoatletyka 1952|1952]] | [[Ciężkoatletyka 1953|1953]] | [[Ciężkoatletyka 1954|1954]] | [[Ciężkoatletyka 1955|1955]] | [[Ciężkoatletyka 1956|1956]]
+
[[Ciężkoatletyka 1922|1922]] | [[Ciężkoatletyka 1923|1923]] | [[Ciężkoatletyka 1924|1924]] | [[Ciężkoatletyka 1925|1925]] | [[Ciężkoatletyka 1926|1926]] | [[Ciężkoatletyka 1927|1927]] | [[Ciężkoatletyka 1928|1928]] | [[Ciężkoatletyka 1929|1929]] | [[Ciężkoatletyka 1930|1930]] | [[Ciężkoatletyka 1931|1931]] | [[Ciężkoatletyka 1932|1932]] | [[Ciężkoatletyka 1933|1933]] | [[Ciężkoatletyka 1934|1934]] | [[Ciężkoatletyka 1935|1935]] | [[Ciężkoatletyka 1936|1936]] | [[Ciężkoatletyka 1937|1937]] | [[Ciężkoatletyka 1938|1938]] | [[Ciężkoatletyka 1939|1939]] | [[Ciężkoatletyka 1945|1945]] | [[Ciężkoatletyka 1946|1946]] | [[Ciężkoatletyka 1947|1947]] | [[Ciężkoatletyka 1948|1948]] | [[Ciężkoatletyka 1949|1949]] | [[Ciężkoatletyka 1950|1950]] | [[Ciężkoatletyka 1951|1951]] | [[Ciężkoatletyka 1952|1952]] | [[Ciężkoatletyka 1953|1953]] | [[Ciężkoatletyka 1954|1954]] | [[Ciężkoatletyka 1955|1955]] | [[Ciężkoatletyka 1956|1956]]
 +
 
==Zawodnicy:==
==Zawodnicy:==

Wersja z dnia 13:38, 31 lip 2012

Spis treści

Dzieje sekcji ciężkiej atletyki (zapasy i podnoszenie ciężarów)

Przedwojenna drużyna zapaśnicza
Przedwojenna drużyna zapaśnicza
Ciężka atletyka, ta nieco archaicznie brzmiąca dzisiaj nazwa, w latach międzywojennych będąca w powszechnym stosowaniu, kryła w sobie dwie dyscypliny sportu, w których najważniejszą rolę spełniała siła fizyczna zawodników. Idzie tutaj o zapasy oraz o podnoszenie ciężarów. W krakowskiej Wiśle powstała ona jako trzecia z kolei, po piłkarskiej i lekkoatletycznej, a miało to miejsce w czerwcu 1922 roku. Pierwsze lata działalności nie były usłane różami, gdyż - jak można przeczytać w księdze jubileuszowej z okazji 30-lecia klubu - „sport ten cieszy się niestety małem poparciem społeczeństwa, zrażonego doń cyrkowemi »kawałami« zapaśników zawodowych”. Sytuacja zmieniła się diametralnie w połowie lat 20-tych, kiedy to przyjechał do Krakowa trzykrotny zawodowy mistrz globu w zapasach, już za życia światowa legenda tej dyscypliny, Stanisław „Zbyszko” Cyganiewicz. Człowiek nietuzinkowy. Znał dziewięć języków obcych, interesował się filozofią, był miłośnikiem muzyki operowej. Urodzony w Jodłowej koło Jasła, uczęszczał do Gimnazjum św. Jacka w Krakowie (wywodziło się z niego wielu wiślaków), po zdaniu matury podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim. Będąc przyjmowany z honorami na salonach świata, na każdym kroku podkreślał swoje polskie korzenie. Mocno pragnął, aby również w Krakowie rozwijał się jego ulubiony sport. Chcąc zachęcić młodych chłopców do uprawiania zapasów, wystąpił w roku 1925 w paru galach pokazowych, tocząc w nich pojedynki z kilkoma przeciwnikami równocześnie (oczywiście żadnego nie przegrywając). Jeden z takich pokazów okazał się przełomowym dla dziejów wiślackich zapasów.
Cyganiewicz
Cyganiewicz
Odbył się on w hali krakowskiego Sokoła, a obecny na nim Władysław Bajorek pojął wtedy, że zapasy są właśnie tym, czym chciałby się zająć w swoim życiu. Już rok później zdobył tytuł mistrza okręgu małopolskiego, a w roku 1929 wywalczył tytuł mistrza Polski. Sukces ten powtórzył w roku 1931, dzięki czemu zakwalifikował się do reprezentacji kraju na mistrzostwa Europy. Na zawodach tych, bliżej nieznany na arenie międzynarodowej Polak, przebojem wdarł się do czołówki turnieju w wadze lekkiej. W decydującym o podziale medali boju, przegrał - po najpiękniejszej walce zawodów - z kilkakrotnym mistrzem Europy i dwukrotnym mistrzem olimpijskim, nazywanym „królem zapaśnictwa” Szwedem Johanssonem. Porażka ta zepchnęła go - na tak nie lubiane przez sportowców - czwarte miejsce. W latach następnych nie odniósł już tak wielkich sukcesów poza granicami Polski, a przypomniał o sobie dopiero po siedmiu latach, wygrywając w Bytomiu (ówczesne Niemcy) niezwykle silnie obsadzony turniej międzynarodowy.

To jednak nie Władysław Bajorek, a Aleksander Jaworski zdobył dla Wisły pierwszy tytuł mistrza Polski. Miało to miejsce w roku 1927 we Lwowie, gdzie oprócz tego trzecie miejsce dla Białej Gwiazdy wywalczył Antoni Pawlikowski. Ci wcześniej wymienieni zapaśnicy, wraz z Kazimierzem Nigrinem oraz - z założycielami sekcji - Franciszkiem Pawlikowskim i Mieczyslawem Tylko, stanowili o sile wiślackich zapasów w tym okresie. Na dobrego zapaśnika zapowiadał się także Bohdan Śmitkowski (Bohdan Śmitkowski został zamordowany przez hitlerowskiego okupanta w roku 1944. Pośmiertnie został odznaczony orderem Virtuti Militari oraz awansowany do stopnia kapitana Armii Krajowej).

„Zbyszka” Cyganiewicza ciągnęło zaś do Wisły. W dniu 13 czerwca 1937 roku na stadionie Białej Gwiazdy, w obecności tysiąca widzów, odbyły się zawody wolno-amerykańskie. „Zbyszko” pokonał mistrza Jugosławii, a publiczność zniosła go w podzięce na rękach z ringu. Również i w podnoszeniu ciężarów odnosiła Wisła niemałe sukcesy. W roku 1932 podczas zawodów o mistrzostwo Krakowa wiślaccy atleci zdobyli pięć tytułów mistrzowskich, a Władysław Derbot - wynikiem 100 kg - wyrównał rekord Polski w podnoszeniu oburącz w wadze lekkiej. Zawodnik ten rok później zdobył tytuł wicemistrza kraju w trójboju, by w roku 1934 odnieść bezapelacyjne zwycięstwo w zawodach tej samej rangi w pięcioboju (rwanie i podrzut jednorącz, wyciskanie, rwanie i podrzut oburącz). Mistrzostwa te były w ogóle dla ciężarowców Białej Gwiazdy niezwykle owocne, gdyż złoty medal zdobył w nich w wadze koguciej Józef Głowacki, zaś trzecie miejsce w wadze średniej wywalczył „Elpini”.

Sukcesy zanotowali także wiślacy ciężarowcy na mistrzostwach Polski w roku 1937. Władysław Derbot zdobył tytuł wicemistrzowski w wadze lekkiej, zaś zawodnik o nazwisku Suchy wywalczył brązowy medal w wadze średniej, wyrównując rekord Polski w rwaniu. W okresie powojennym nie udało się na szerszą skalę odbudować sekcji, reaktywując w roku 1951 jedynie jej zapaśniczą część, która - pomimo awansu do I ligi w roku 1954 - została po kilku latach rozwiązana. Warto jednak pamiętać, że tak zapaśnicy, jak i ciężarowcy dołożyli swoją cegiełkę w budowaniu wiślackiej potęgi i chwały.

Źródło: "Sto lat w blasku Białej Gwiazdy", Dariusz Zastawny

Dzieje sekcji ciężkiej atletyki (zapasy i podnoszenie ciężarów). Kalendarium

Moment z walki zapaśniczej
Moment z walki zapaśniczej

Sezon po sezonie

1922 | 1923 | 1924 | 1925 | 1926 | 1927 | 1928 | 1929 | 1930 | 1931 | 1932 | 1933 | 1934 | 1935 | 1936 | 1937 | 1938 | 1939 | 1945 | 1946 | 1947 | 1948 | 1949 | 1950 | 1951 | 1952 | 1953 | 1954 | 1955 | 1956

Zawodnicy:

"Najsilniejszy człowiek Wisły" - Władysław Bajorek
"Najsilniejszy człowiek Wisły" - Władysław Bajorek

Dr. Komorowski (Bąkowski)

Działacze:

Źródło: "http://historiawisly.pl/wiki/index.php?title=Ci%C4%99%C5%BCkoatletyka"