Franciszek Kraus

Z Historia Wisły

(Różnice między wersjami)
Linia 147: Linia 147:
*'''3 listopada. [[1957.11.03 Wisła Kraków – Warta Poznań 15:5|II liga bokserska: 1957.11.03 Wisła Kraków - Warta Poznań 15:5]]'''
*'''3 listopada. [[1957.11.03 Wisła Kraków – Warta Poznań 15:5|II liga bokserska: 1957.11.03 Wisła Kraków - Warta Poznań 15:5]]'''
**[[Franciszek Kraus]] wygrał przez dyskwalifikację Fietza.
**[[Franciszek Kraus]] wygrał przez dyskwalifikację Fietza.
 +
*'''6. listopada. Wisła - Gedania 10:10.''' Liga?
 +
*Zwyciężyli: [[Franciszek Kraus]].
*'''15 grudnia. [[1957.12.15 Wisła Kraków – Stal Czechowice 12:8|II liga bokserska: 1957.12.15 Wisła Kraków - Stal Czechowice 12:8]]'''
*'''15 grudnia. [[1957.12.15 Wisła Kraków – Stal Czechowice 12:8|II liga bokserska: 1957.12.15 Wisła Kraków - Stal Czechowice 12:8]]'''
**[[Franciszek Kraus]] wygrał przez poddanie Plazy..
**[[Franciszek Kraus]] wygrał przez poddanie Plazy..

Wersja z dnia 06:54, 20 sie 2013

Urodził się w 1932 roku we Lwowie.

Okupację przeżył w Niemczech. W 1945 osiadł na Ziemiach Odzyskanych – w Opolu. Tam też stawiał pierwsze sportowe kroki jako hokeista w miejscowej Odrze… Szybko jednak zainteresował się boksem i w Odrze (w czasach stalinowskich Budowlanych Opole) toczył pierwsze walki w wadze piórkowej. Początkowo z miernym skutkiem. W miarę upływu lat nabierał jednak siły i wagi, co zaowocowało tytułem mistrza Polski juniorów w wadze półciężkiej. Nic dziwnego, że wpadł w oko Feliksa Stamma, który zaczął go powoływać do narodowej kadry. W oko też wpadł sprawującym opiekę nad sekcję bokserską w Wiśle/Gwardii ludziom z wiadomego resortu. W ten sposób w 1951 roku trafił Krakowa. Jak sam potem wspominał: „Dostałem mieszkanie, pieniądze i superopiekę. Trenerami byli Mieczysław Chrostek i Józef Romanow”. Przez następne 6 lat bronił barw gwardyjsko/wiślackich, zdobywając w tym czasie dwa brązowe medale MP: „raz przegrałem z Piórkowskim, a raz z Kolczyńskim”. Z klubem również dwukrotnie stawał na podium MP w 1954 i 1955 roku (tytuły wicemistrzowskie). O swoich walorach bokserskich mówił po latach tak: „byłem nieźle wyszkolonym technicznie bokserem i biłem mocno z obu rąk. Moje kości nie wytrzymywały siły uderzeń”…

Po zakończeniu kariery bokserskiej pracował w „Orbisie” jako pilot wycieczek zagranicznych. W dość tajemniczych okolicznościach w 1972 roku, podczas jednego z wyjazdów za granicę, kiedy dowiedział się, że nie przedłużono mu wizy i musi wracać do kraju, postanowił zostać na Zachodzie. W latach osiemdziesiątych wyemigrował do RPA.

Trzykrotnie żonaty.


Biogram powstał na podstawie artykułu w Dzienniku Polski z 07.04.2000: zobacz

Kraus z prawej, walka bokserska z lat 50-tych.
Kraus z prawej, walka bokserska z lat 50-tych.
Od lewej: trener Ostrowski, Z.Tkacz, Teofil Kowalski, Jan Kudła, Wiesław Fąfara, Władysław Kaim, Ludwik Ochman, Z.Bolesta, Ludwik Chodorowski, Józef Teppich, Franciszek Kraus
Od lewej: trener Ostrowski, Z.Tkacz, Teofil Kowalski, Jan Kudła, Wiesław Fąfara, Władysław Kaim, Ludwik Ochman, Z.Bolesta, Ludwik Chodorowski, Józef Teppich, Franciszek Kraus

Kronika sportowa (boks)

1952

1953

1954

1955.

1956

1957

1958

1960

1961