Sezon 1952 (piłka nożna)
Z Historia Wisły
(Nowa strona: Wszystkie mecze I Liga Puchar Polski [[Mecze towarzyskie międzynarodo...) |
|||
| (Nie pokazano 26 wersji pośrednich.) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| - | [[Wszystkie mecze 1952 (piłka nożna)|Wszystkie mecze]] | + | {{Przyciski-rozgrywki |
| + | |poprzedni sezon = Sezon 1951 (piłka nożna) | ||
| + | |następny sezon = Sezon 1953 (piłka nożna) | ||
| + | |rozgrywki1 = [[Wszystkie mecze 1952 (piłka nożna)|Wszystkie mecze]], | ||
| + | |rozgrywki2 = [[I Liga 1952 (piłka nożna)|I Liga]], | ||
| + | |rozgrywki3 = [[Puchar Polski 1952 (piłka nożna)|Puchar Polski]], | ||
| + | |rozgrywki4 = [[Puchar Zlotu 1952 (piłka nożna)|Puchar Zlotu]], | ||
| + | |rozgrywki5 = [[Mecze towarzyskie międzynarodowe 1952 (piłka nożna)|Mecze towarzyskie międzynarodowe]], | ||
| + | |rozgrywki6 = [[Mecze towarzyskie 1952 (piłka nożna)|Mecze towarzyskie i sparingi]], | ||
| + | |rozgrywki7 = [[Turnieje 1952 (piłka nożna)|Turnieje]], | ||
| + | |rozgrywki8 = [[Rezerwy 1952 (piłka nożna)|Rezerwy]] | ||
| + | |rozgrywki9 = [[Juniorzy 1952 (piłka nożna)|Juniorzy]] | ||
| + | |rozgrywki10 = | ||
| + | |rozgrywki11 = | ||
| + | |rozgrywki12 = | ||
| + | |rozgrywki13 = | ||
| + | |rozgrywki14 = | ||
| + | |rozgrywki15 = | ||
| + | |kadra = [[Kadra Wisły 1952 (piłka nożna)|Kadra]] | ||
| + | |zarząd = | ||
| + | |statystyki = [[Statystyki 1952 (piłka nożna)|Statystyki]] | ||
| + | }} | ||
| + | ==Ważniejsze wydarzenia== | ||
| + | *Na Olimpiadzie w Helsinkach występują [[Zbigniew Jaskowski]] i [[Józef Mamoń]]. Selekcjonerem Reprezentacji Polski jest trener Wisły, [[Michał Matyas]]. | ||
| + | *13. marca - Plenarne zebranie sekcji piłki nożnej. | ||
| + | *6. kwietnia - 6 lipca 1952: Wisła bierze udział w Pucharze Zlotu, zajmując ostatecznie III miejsce, za Wawelem i Cracovią. | ||
| + | *10. października 1952: Umiera [[Mieczysław Wiśniewski]], bramkarz Wisły. | ||
| + | *2. listopada 1952: Wisła kończy ligę na drugim miejscu w swojej grupie, co oznacza, że straciła szansę na walkę o mistrzostwo. | ||
| + | *14. grudnia 1952: Odpadnięcie z PP w półfinale po [[1952.12.14 Legia II Warszawa - Wisła Kraków 1:0|barażowej potyczce z Legią]]. | ||
| - | [[ | + | ==Artykuły prasowe== |
| + | [[Artykuły prasowe. Piłka nożna 1952]] | ||
| - | + | ==Galeria== | |
| + | <gallery> | ||
| + | Grafika:1952 Trening w zimie.jpg|Zimowy trening piłkarzy Wisły | ||
| + | </gallery> | ||
| - | + | ==Wspomnienia== | |
| + | ===Jerzy Jurowicz=== | ||
| + | Ze względu na przygotowania do olimpiady w Helsinkach system rozgrywek piłkarskich 1952 uległ istotnym zmianom. Najlepsi piłkarze zgrupowani zostali w trzech ośrodkach olimpijskich, a pozostałe drużyny pierwszej ligi podzielone na dwie grupy rozpoczęły rozgrywki i Puchar Zlotu. | ||
| - | + | W spotkaniach ligowych, które rozpoczęły się dopiero jesienią, Gwardia uplasowała się dopiero na drugim miejscu. Mistrzem została Unia Chorzów. Z zespołu Wisły odszedł w tym sezonie Mietek Gracz, który zagrał tylko kilka spotkań. Zadebiutowali natomiast w naszej drużynie Piotrowski, Rogoza i Kościelny. | |
| + | Jak co roku braliśmy udział w rozgrywkach o Puchar Polski. Z eliminacji pucharowych utkwił w mej pamięci półfinałowy mecz z CWKS. Była to najdłuższa chyba w historii polskiego piłkarstwa rozgrywka. | ||
| - | [[ | + | W pierwszym meczu we Wrocławiu mimo dwóch dogrywek utrzymał się wynik bezbramkowy. W kilka dni później obie drużyny spotkały się ponownie w Warszawie. I znów po upływie 90 minut zawody zakończyły się bezbramkowo. Dopiero w dogrywce udało się Wieczorkowie z przypadkowego strzału uzyskać zwycięska bramkę. Zasłonięty nie interweniowałem i spostrzegłem piłkę dopiero gdy ta zatrzepotała już w siatce. Licząc łącznie czas obu spotkań decydująca o zwycięstwie „wojskowych” bramka padła dokładnie dopiero 257 minucie gry. |
| + | |||
| + | Źródło: [http://historiawisly.pl/wiki/images/0/0a/Jerzy_Jurowicz%2C_Pami%C4%99tniki.pdf Jerzy Jurowicz, Pamiętniki] | ||
| + | |||
| + | |||
| + | [[Kategoria:Sezon 1952 (piłka nożna)|- Sezon 1952 (piłka nożna)]] | ||
Aktualna wersja
Spis treści |
Ważniejsze wydarzenia
- Na Olimpiadzie w Helsinkach występują Zbigniew Jaskowski i Józef Mamoń. Selekcjonerem Reprezentacji Polski jest trener Wisły, Michał Matyas.
- 13. marca - Plenarne zebranie sekcji piłki nożnej.
- 6. kwietnia - 6 lipca 1952: Wisła bierze udział w Pucharze Zlotu, zajmując ostatecznie III miejsce, za Wawelem i Cracovią.
- 10. października 1952: Umiera Mieczysław Wiśniewski, bramkarz Wisły.
- 2. listopada 1952: Wisła kończy ligę na drugim miejscu w swojej grupie, co oznacza, że straciła szansę na walkę o mistrzostwo.
- 14. grudnia 1952: Odpadnięcie z PP w półfinale po barażowej potyczce z Legią.
Artykuły prasowe
Artykuły prasowe. Piłka nożna 1952
Galeria
 Zimowy trening piłkarzy Wisły |
Wspomnienia
Jerzy Jurowicz
Ze względu na przygotowania do olimpiady w Helsinkach system rozgrywek piłkarskich 1952 uległ istotnym zmianom. Najlepsi piłkarze zgrupowani zostali w trzech ośrodkach olimpijskich, a pozostałe drużyny pierwszej ligi podzielone na dwie grupy rozpoczęły rozgrywki i Puchar Zlotu.
W spotkaniach ligowych, które rozpoczęły się dopiero jesienią, Gwardia uplasowała się dopiero na drugim miejscu. Mistrzem została Unia Chorzów. Z zespołu Wisły odszedł w tym sezonie Mietek Gracz, który zagrał tylko kilka spotkań. Zadebiutowali natomiast w naszej drużynie Piotrowski, Rogoza i Kościelny. Jak co roku braliśmy udział w rozgrywkach o Puchar Polski. Z eliminacji pucharowych utkwił w mej pamięci półfinałowy mecz z CWKS. Była to najdłuższa chyba w historii polskiego piłkarstwa rozgrywka.
W pierwszym meczu we Wrocławiu mimo dwóch dogrywek utrzymał się wynik bezbramkowy. W kilka dni później obie drużyny spotkały się ponownie w Warszawie. I znów po upływie 90 minut zawody zakończyły się bezbramkowo. Dopiero w dogrywce udało się Wieczorkowie z przypadkowego strzału uzyskać zwycięska bramkę. Zasłonięty nie interweniowałem i spostrzegłem piłkę dopiero gdy ta zatrzepotała już w siatce. Licząc łącznie czas obu spotkań decydująca o zwycięstwie „wojskowych” bramka padła dokładnie dopiero 257 minucie gry.
Źródło: Jerzy Jurowicz, Pamiętniki
