Sezon 1952 (piłka nożna)
Z Historia Wisły
(Nie pokazano 11 wersji pośrednich.) | |||
Linia 9: | Linia 9: | ||
|rozgrywki6 = [[Mecze towarzyskie 1952 (piłka nożna)|Mecze towarzyskie i sparingi]], | |rozgrywki6 = [[Mecze towarzyskie 1952 (piłka nożna)|Mecze towarzyskie i sparingi]], | ||
|rozgrywki7 = [[Turnieje 1952 (piłka nożna)|Turnieje]], | |rozgrywki7 = [[Turnieje 1952 (piłka nożna)|Turnieje]], | ||
- | |rozgrywki8 = | + | |rozgrywki8 = [[Rezerwy 1952 (piłka nożna)|Rezerwy]] |
- | |rozgrywki9 = | + | |rozgrywki9 = [[Juniorzy 1952 (piłka nożna)|Juniorzy]] |
|rozgrywki10 = | |rozgrywki10 = | ||
|rozgrywki11 = | |rozgrywki11 = | ||
Linia 21: | Linia 21: | ||
|statystyki = [[Statystyki 1952 (piłka nożna)|Statystyki]] | |statystyki = [[Statystyki 1952 (piłka nożna)|Statystyki]] | ||
}} | }} | ||
- | |||
- | |||
==Ważniejsze wydarzenia== | ==Ważniejsze wydarzenia== | ||
*Na Olimpiadzie w Helsinkach występują [[Zbigniew Jaskowski]] i [[Józef Mamoń]]. Selekcjonerem Reprezentacji Polski jest trener Wisły, [[Michał Matyas]]. | *Na Olimpiadzie w Helsinkach występują [[Zbigniew Jaskowski]] i [[Józef Mamoń]]. Selekcjonerem Reprezentacji Polski jest trener Wisły, [[Michał Matyas]]. | ||
- | *6 kwietnia - 6 lipca 1952: Wisła bierze udział w Pucharze Zlotu, zajmując ostatecznie III miejsce, za Wawelem i Cracovią. | + | *13. marca - Plenarne zebranie sekcji piłki nożnej. |
- | *10 października 1952: Umiera [[Mieczysław Wiśniewski]], bramkarz Wisły. | + | *6. kwietnia - 6 lipca 1952: Wisła bierze udział w Pucharze Zlotu, zajmując ostatecznie III miejsce, za Wawelem i Cracovią. |
- | *2 listopada 1952: Wisła kończy ligę na drugim miejscu w swojej grupie, co oznacza, że straciła szansę na walkę o mistrzostwo. | + | *10. października 1952: Umiera [[Mieczysław Wiśniewski]], bramkarz Wisły. |
- | *14 grudnia 1952: Odpadnięcie z PP w półfinale po [[1952.12.14 Legia II Warszawa - Wisła Kraków 1:0|barażowej potyczce z Legią]]. | + | *2. listopada 1952: Wisła kończy ligę na drugim miejscu w swojej grupie, co oznacza, że straciła szansę na walkę o mistrzostwo. |
- | + | *14. grudnia 1952: Odpadnięcie z PP w półfinale po [[1952.12.14 Legia II Warszawa - Wisła Kraków 1:0|barażowej potyczce z Legią]]. | |
- | + | ||
+ | ==Artykuły prasowe== | ||
+ | [[Artykuły prasowe. Piłka nożna 1952]] | ||
+ | |||
+ | ==Galeria== | ||
+ | <gallery> | ||
+ | Grafika:1952 Trening w zimie.jpg|Zimowy trening piłkarzy Wisły | ||
+ | </gallery> | ||
+ | |||
+ | ==Wspomnienia== | ||
+ | ===Jerzy Jurowicz=== | ||
+ | Ze względu na przygotowania do olimpiady w Helsinkach system rozgrywek piłkarskich 1952 uległ istotnym zmianom. Najlepsi piłkarze zgrupowani zostali w trzech ośrodkach olimpijskich, a pozostałe drużyny pierwszej ligi podzielone na dwie grupy rozpoczęły rozgrywki i Puchar Zlotu. | ||
+ | |||
+ | W spotkaniach ligowych, które rozpoczęły się dopiero jesienią, Gwardia uplasowała się dopiero na drugim miejscu. Mistrzem została Unia Chorzów. Z zespołu Wisły odszedł w tym sezonie Mietek Gracz, który zagrał tylko kilka spotkań. Zadebiutowali natomiast w naszej drużynie Piotrowski, Rogoza i Kościelny. | ||
+ | Jak co roku braliśmy udział w rozgrywkach o Puchar Polski. Z eliminacji pucharowych utkwił w mej pamięci półfinałowy mecz z CWKS. Była to najdłuższa chyba w historii polskiego piłkarstwa rozgrywka. | ||
+ | |||
+ | W pierwszym meczu we Wrocławiu mimo dwóch dogrywek utrzymał się wynik bezbramkowy. W kilka dni później obie drużyny spotkały się ponownie w Warszawie. I znów po upływie 90 minut zawody zakończyły się bezbramkowo. Dopiero w dogrywce udało się Wieczorkowie z przypadkowego strzału uzyskać zwycięska bramkę. Zasłonięty nie interweniowałem i spostrzegłem piłkę dopiero gdy ta zatrzepotała już w siatce. Licząc łącznie czas obu spotkań decydująca o zwycięstwie „wojskowych” bramka padła dokładnie dopiero 257 minucie gry. | ||
+ | |||
+ | Źródło: [http://historiawisly.pl/wiki/images/0/0a/Jerzy_Jurowicz%2C_Pami%C4%99tniki.pdf Jerzy Jurowicz, Pamiętniki] | ||
+ | |||
+ | |||
[[Kategoria:Sezon 1952 (piłka nożna)|- Sezon 1952 (piłka nożna)]] | [[Kategoria:Sezon 1952 (piłka nożna)|- Sezon 1952 (piłka nożna)]] |
Aktualna wersja
Spis treści |
Ważniejsze wydarzenia
- Na Olimpiadzie w Helsinkach występują Zbigniew Jaskowski i Józef Mamoń. Selekcjonerem Reprezentacji Polski jest trener Wisły, Michał Matyas.
- 13. marca - Plenarne zebranie sekcji piłki nożnej.
- 6. kwietnia - 6 lipca 1952: Wisła bierze udział w Pucharze Zlotu, zajmując ostatecznie III miejsce, za Wawelem i Cracovią.
- 10. października 1952: Umiera Mieczysław Wiśniewski, bramkarz Wisły.
- 2. listopada 1952: Wisła kończy ligę na drugim miejscu w swojej grupie, co oznacza, że straciła szansę na walkę o mistrzostwo.
- 14. grudnia 1952: Odpadnięcie z PP w półfinale po barażowej potyczce z Legią.
Artykuły prasowe
Artykuły prasowe. Piłka nożna 1952
Galeria
Wspomnienia
Jerzy Jurowicz
Ze względu na przygotowania do olimpiady w Helsinkach system rozgrywek piłkarskich 1952 uległ istotnym zmianom. Najlepsi piłkarze zgrupowani zostali w trzech ośrodkach olimpijskich, a pozostałe drużyny pierwszej ligi podzielone na dwie grupy rozpoczęły rozgrywki i Puchar Zlotu.
W spotkaniach ligowych, które rozpoczęły się dopiero jesienią, Gwardia uplasowała się dopiero na drugim miejscu. Mistrzem została Unia Chorzów. Z zespołu Wisły odszedł w tym sezonie Mietek Gracz, który zagrał tylko kilka spotkań. Zadebiutowali natomiast w naszej drużynie Piotrowski, Rogoza i Kościelny. Jak co roku braliśmy udział w rozgrywkach o Puchar Polski. Z eliminacji pucharowych utkwił w mej pamięci półfinałowy mecz z CWKS. Była to najdłuższa chyba w historii polskiego piłkarstwa rozgrywka.
W pierwszym meczu we Wrocławiu mimo dwóch dogrywek utrzymał się wynik bezbramkowy. W kilka dni później obie drużyny spotkały się ponownie w Warszawie. I znów po upływie 90 minut zawody zakończyły się bezbramkowo. Dopiero w dogrywce udało się Wieczorkowie z przypadkowego strzału uzyskać zwycięska bramkę. Zasłonięty nie interweniowałem i spostrzegłem piłkę dopiero gdy ta zatrzepotała już w siatce. Licząc łącznie czas obu spotkań decydująca o zwycięstwie „wojskowych” bramka padła dokładnie dopiero 257 minucie gry.
Źródło: Jerzy Jurowicz, Pamiętniki