1927.04.18 Legia Warszawa – Wisła Kraków 1:4

Z Historia Wisły

Wersja z dnia 05:55, 7 maj 2013

1927.04.18, I liga, 4. kolejka, Warszawa, Boisko na Agrykoli (Park Sobieskiego),

	Legia Warszawa	1:4 (1:3)	Wisła Kraków
	widzów: 2.000
	sędzia: Zygmunt Hanke z Łodzi
Bramki Marian Łańko 20' 0:1 1:1 1:2 1:3 1:4 18' Stanisław Czulak 28' Józef Adamek 38' Józef Adamek 68' Stanisław Wójcik
Legia Warszawa 2-3-5 Wacław Adamowicz Alfred Nowakowski Teofil Terlecki Antoni Amirowicz Stefan Śliwa Franciszek Wójcik Henryk Czech Wacław Przeździecki Marian Łańko Józef Ciszewski Karol Krawuś trener: brak Wisła Kraków 2-3-5 Emil Folga Władysław Borkowski "Burek" Emil Skrynkowicz Karol Bajorek lub Stefan Wójcik Jan Kotlarczyk Bronisław Makowski Józef Adamek Stanisław Czulak Jan Reyman Stanisław Wójcik Mieczysław Balcer trener: brak

O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl

Relacje prasowe

Przegląd Sportowy nr 16/1927 str. 2:

Wisła w Warszawie

Wice-mistrz Krakowa bije Legię 4:1

Drugi dzień świąt przyniósł Warszawie mecz Legia – Wisła. Zdawało się, że prowadzący w mistrzostwie Ligi exmistrz Krakowa, jeden z bezsprzecznie najsilniejszych zespołów polskich pokaże grę nie tylko owocną i produkcyjną ale również piękną i przemyślaną. Tym czasem niedysponowani widać krakowianie sprawili wyraźny zawód.

Największym, a trzeba powiedzieć, że poważnym atutem ich drużyny była szybkość i ruchliwość – zalety cechujące cały zespół bez wyjątku. Atut ten wystarczył jednak zupełnie, aby mecz rozstrzygnąć bez żadnych wątpliwości na swoją korzyść.

Rywale stanęli do walki w składach: Wisła: Folga; Burek – Skrynkowicz; Bajorek – Kotlarczyk – Makowski: Adamek – Czulak – Reyman III – Wójcik – Balcer.

Legia: Adamowicz; Nowakowski – Terlecki; Amirowicz – Śliwa – Wójcik; Czech – Przeździecki – Łańko – Ciszewski - Krawuś

Gra prowadzona szybko zatraciła niemal zupełnie cechy dobrego meczu footballowego t.j. zbiorowa, ściśle skoordynowana współpraca drużyny jako całość. Raziło to specjalnie u Legii, gdzie napad z Łańką kontuzjowanym na meczu z Polonią, bezmyślnym Krawusiem, słabym fizycznie Przeździeckim, przewracającym się na własnych nogach Czechem i grającym czwartego pomocnika Ciszewskim nie istniał zupełnie.

U krakowian słaba w sumie trójka środkowa forsowała umiejętnie lotne skrzydła, zwłaszcza Adamka. I słusznie – akcję skrzydłowych przyniosły bowiem gościom aż trzy czwarte całodziennego dorobku bramkowego.

Autorom dwu bramek był Adamek, trzecią zainicjował Balcer, a wyegzekwował Wójcik. Pierwszy punkt dla gości padł z efektownego strzału Czulaka. Dla wojskowych jedyną bramkę dnia zdobył Łańko.

Najlepszymi graczami Wisły byli Adamek oraz pracowity, twardy, grający głową i „z głową” Kotlarczyk, dużo lepszy od słabego jeszcze w ofensywie Makowskiego.

W Legii, na ogół bardzo słabiutkiej, najlepiej wypadła gra trójki obronnej. Specjalnie słabo grali Wójcik i Amarowicz, którzy mimo wysiłków nie mogli utrzymać szybkich skrzydłowych przeciwnika, oraz Kawuś i debiutujący na prawym skrzydle Czech, absolutnie gorszy od Mielecha.

Sędzia p. Hanke z Łodzi dostosował się do poziomu zawodów: był zupełnie nieruchliwy, tolerował mnóstwo fauli i spalonych, co przyprawiło Legię o utratę drugiej bramki.