1932.09.18 Ruch Chorzów - Wisła Kraków 5:0
Z Historia Wisły
| Ruch Hajduki Wielkie | 5:0 (1:0) | Wisła Kraków | 
| ||||||
| widzów: 4.000 | ||||||||||
| sędzia: Karol Wieczysty ze Lwowa | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl
Relacje prasowe
Raz Dwa Trzy
4000 kibiców. Gra interesując, ale wynik za wysoki. Wisła natarła od początku spotkania i jej atak "prowadzony przez doświadczonego Reymana" stwarzał szereg niebezpiecznych sytuacji (w 7' Artur strzelił w słupek, strzały Balcera i Reymana II obronił Kurek). Niespodziewanie w 22' pada gol dla Ruchu ze strzałuGwoździa. Wisła nadal w ataku nieskuteczna. Po przerwie lepsza gra Ruchu i dalsze bramki: 7' Włodarz-Gwóźdź, 14' Gwóźdź, 16 i 19' Peterek co załamuje gości. Wisła, przeważając technicznie, źle rozłożyła siły forsując zbyt ostre tempo w pierwszych minutach meczu, co odbiło się na kondycji i oddaniu pola w II połowie. Na podstawie: RDT nr 38.
Przegląd Sportowy nr.76/1932 str.2:
KATOWICE 18.9 - Tel.wł. - Ruch-Wisła 5:0 (1:0). Bramki strzelili: Gwóźdź - 3, Peterek - 2. Sędzia p. Wieczysty ze Lwowa.
Wisła: Koźmin; Kotlarczyk II, Szumilas; Jezierski, Kotlarczyk I, Bajorek; Czulak, Artur, Rejman I, Rejman II, Balcer.
Ruch: Kurek; Cieślik, Wadas; Dziwisz, Badara, Zorzycki; Włodarz, Gwóźdź, Peterek, Gemsa, Urban.
O wyniku zdecydowała większa ambicja i większa wola zwycięstwa. Nie ulega wątpliwości, że drużyna Ruchu przedstawia się obecnie b. dodatnio, nie wykazuje w żadnej linji słabych punktów i dla każdego polskiego zespołu jest b. groźnym przeciwnikiem. Nowi zawodnicy dostosowali się najzupełniej do starego szkieletu drużyny i absolutnie nie odbijali się ujemnie. Obrońcy Cieślik i Wadas z natury z pary nie mają jeszcze takiej rutyny jak para weteranów Kacy i Kusz, dysponują oni jednak dobrą orjentacją oraz czystym i dalekim wykopem, a więc podstawowemi warunkami dobrych beków. Także nowy łącznicy Gwóźdź i Gemsa są cennymi nabytkami. Za ich przykładem cały atak Ruchu kończy obecnie wypracowane sytuacje strzałem na bramkę, dzięki czemu usunięto najfatalniejszy dotychczasowy brak tej drużyny. Pomoc składająca się ze starych wyjadaczy, jest najzupełniej wystarczająca. Klasą dla siebie był bramkarz Kurek, który spisywał się wprost koncertowo i zbierał zasłużone oklaski. Obok niego wysuwał się na pierwszy plan Dziwisz i Urban. Gdyby jeszcze Ruchowi udało się oszlifować się pod względem technicznym, przedstawiałby drużynę rzeczywiście pierwszorzędną i mógłby sięgnąć po najwyższy tytuł.
Na tle doskonałych Ślązaków goście wypadli blado i na swoje dobro mogli zapisać jedynie rzeczywiście ładną grę techniczną. Naogół cechowała krakowian miękka gra i absolutny brak wykończenia korzystnych nieraz sytuacji. Łatwego zadania gracze Wisły wobec świetnej formy miejscowych nie mieli, jednakowoż drużyna tej klasy co Wisła, winna była znaleźć w sobie więcej ambicji i woli walki. Nie często można zaobserwować tak radykalne załamanie się psychiczne drużyny i tak zupełną rezygnację z walki. A że rezygnacja nie była słuszna, wykazało kilka momentów, w których lotne skrzydła zdobywały się na przebłyski energii i doskonałymi pociągnięciami stwarzały groźne sytuacje pod bramką Ślązaków.
Opis meczu
Przebieg pierwszej połowy spotkania absolutnie nie przepowiadał takiej porażki gości. Byli oni panami boiska, górowali znacznie dzięki swej technice nad przeciwnikiem. Brak wykończenia akcji pozbawiał ich bodaj częściowego sukcesu. Miejscowi przeciwstawili tej przewadze zdecydowaną wolę zwycięstwa. Ofiarnością i ambicją niweczyli zakusy przeciwników. W miarę postępu gry przychodzą gospodarze coraz więcej do głosu i najlepszy kanonier zespołu Gwóźdź, zdobywa w 27-ej min. pierwszą bramkę. Dużą część tego sukcesu przypisać należy Peterkowi, który idealnie wprost podał mu piłkę. Sukces dopinguje wyraźnie miejscowych , opanowują oni boisko.
Po zmianie stron Ruch zyskuje coraz większą przewagę, a stan posiadania miejscowych podnosi się w 9-ej i 15-ej min. oba razy przez Gwoździa do 3:0. Wisła zupełnie się załamuje i Peterek ma możność w 17-ej i 19-ej min. zdobyć dalsze dwie bramki. Pierwszą z rzutu rożnego główką, a drugą z podania Włodarza. Odtąd Wisła tylko się broni. Gros pracy spoczywało na barkach Koźmina, który w tym okresie zadanie swoje spełnił w zupełności.
Publiczność zebrana w liczbie 4.000 widzów rozentuzjazmowana sukcesami Ślązaków zgotowała im po meczu gorącą owację. Sędzia p. Wieczysty ze Lwowa prowadził zawody dobrze. Decyzje jego wykazywały dużo stanowczości i opanowania prawideł gry.
Wisła siódma w tabeli. Prowadzi Cracovia (w meczu na szczycie zremisowała z Pogonią 1:1), ale gazety podają różne ilości zdobytych i straconych punktów przez czołowe zespoły (w zależności od dopisywania przyznanych walkowerów za mecze z Czarnymi. Sprawa bowiem nie była do końca rozstrzygnięta i nawet liczba ewentualnych walkowerów podlegała dyskusji (Czarni mogli stracić 9, bądź 7 punktów).
