|
|
| Linia 51: |
Linia 51: |
| | | | |
| | Na meczu w Bruay zebrało się około 3.000 osób, wypełniając do ostatniego miejsca niewielki stadjon, mimo, że tego samego dnia w Latargette odbyło się uroczyste odsłonięcie pierwszego polskiego pomni ka ku czci żołnierzy Polaków poległych na froncie francuskim. | | Na meczu w Bruay zebrało się około 3.000 osób, wypełniając do ostatniego miejsca niewielki stadjon, mimo, że tego samego dnia w Latargette odbyło się uroczyste odsłonięcie pierwszego polskiego pomni ka ku czci żołnierzy Polaków poległych na froncie francuskim. |
| - |
| |
| - | ===Raz, Dwa, Trzy: Ilustrowany Kuryer Sportowy. 1933, nr 20===
| |
| - |
| |
| - | Pierwszy występ we Francji. Wisły Emigracja —Wisła 3:1
| |
| - |
| |
| - | Lens, 14 maja (Tel. wł.). Mimo iż od samego rana padał rzęsisty deszcz, na boisku w Billy Montigny zebrało się około 7.000 widzów. Ze wszystkich kolonij ściągnęły autobusy i samochody, tak, że przed stadjonem na setki metrów ciągnął się wąż samochodów. Sukces meczu przeszedł o wiele oczekiwania, i .gdyby nie niekorzystna pogoda, z całą pewnością przybyłoby 15.000 widzów.
| |
| - |
| |
| - | Drużyny wystąpiły w następujących składach:
| |
| - |
| |
| - | Emigracja: Suchodolski, Gadomski, Kubik, Deyhert, Walczak, Koralewski, Dębicki, Łuczak, Polski, Kłosowski, Czubak. Wisła: Ałaszewski, Pychowski, Pachner, Jezierski, Kotlarczyk I., Kotlarczyk II., Czulak, Artur, Reyman I., Reyman II., Łyko.
| |
| - |
| |
| - | Na samym początku moczu pod bramką Emigracji wytwarza się gorąca sytuacja. Czulak ostro strzela, jednak nie uzyskuje bram ki. W chwilę potem lewe skrzydło Emigracji oddaje centrę bardzo ładną. Ałaszewski, który gra w bramce za Kilińskiego, broni ze szczęściem. Emigracja gra przyziemnemi podaniami, jak Wisła, stąd też gira jej posiada dużo ciągłości i jest przyjemna dla oka. Po chwili korner dla Emigracji i pięknie bita piłka przez Dembickiego wpada pod bramkę Wisły. Następuje zamieszanie, wykorzystane przez Polskiego, który ładuje piłkę do bramki.
| |
| - |
| |
| - | Pierwsza bramka dla Emigracji. Wywołuje to niezwykły entuzjazm widzów., którzy zaczynają dopingować drużynę miejscową. Gra naogół jest w pierwszym kwadransie równorzędna, lecz Emigracja ma więcej momentów podbramkowych niż Wisła. Widać na graczach krakowskich przemęczenie, co jest zrozumiałe, jeżeli się zważy, że Wisła dopiero w niedzielę rano przybyła do Francji i ma za sobą dwa dni nieprzerwanej podróży pociągiem.
| |
| - |
| |
| - | W 16 min. Artur centruje do środka, nadbiega prawy obrońca Emigracji i strzela na własną bramkę, jednak Suchodolski broni. Za chwilę potem ponowny atak Emigracji i piękny strzał Łuczaka grzęźnie poraź drugi w siatce Wisły.
| |
| - |
| |
| - | Stan 2:0 dla Emigracji. Wisła w dwie minuty później m a okazję do rewanżu. Mianowicie Reyman II wypuszcza Łykę, który celnym strzałem ustanawia wynik 2:1.
| |
| - |
| |
| - | Doskonały jest środkowy napastnik Emigracji Polski, którego astry strzał z trudem broni w chwilę później Ałaszewski. W 30 minucie gry Wisła wyraźnie przychodzi do siebie i ataki jej są coraz niebezpieczniejsze dla Emigracji. Korner Czulaka, bity dobrze z pięknej pozycji dostaje się na nogę Reymana, którego strzał broni ze szczęściem Bramkarz Suchodolski.
| |
| - |
| |
| - | Po kilku minutach gry otwartej znowu kitka strzałów na bramkę Wisły lecz broni je bez trudu Ałaszewski. Reyman I. wspaniale pracując łącznikami i skrzydłami, m a w chwilę późnej okazję do strzału, niestety niewyzyskaną. Przed samym końcem pierwszej połowy jest gorący moment pod bramką Wisły, który kończy się jednak szczęśliwie dla Wisły.
| |
| - |
| |
| - | Do przerwy 2:1 dla Emigracji.
| |
| - |
| |
| - | Po przerwie Wisła nie wykorzystuje dwóch doskonałych pozycyj, za to Emigracja przeprowadza atak i strzela przez Kłosowskiego trzecią bramkę. Emigracja wykorzystuje niemal każdą sytuację, aby oddać strzał na bramkę. Łuczak strzela z 30-kilkumetrowej odległości bombę, którą Ałaszewski broni. Następnie Łyko przebija się i oddaje strzał tuż koło słupka. Emigracja opada na siłach. Z centry Łyki, Artur trafia w poprzeczkę. Wisła zaczyna naciskać i gra toczy się na polu bramkowem Emigracji. Dwa cornery dla Wisły są niewykorzystane. W chwilę później atakuje Czulak prawem skrzydłem, Łyko nadbiega i strzela bramkę ręką.
| |
| - |
| |
| - | Oczywiście ni zostaje ona uznana przez sędziego. Tak Emigracja, jak i Wisła mają znowu po dwa cornery, których nie wykorzystują.
| |
| - |
| |
| - | Później znowu następuje groźny strzał Reymana, zatrzymany z niezwykłem szczęściem przez graczy Emigracji, którzy murują bramkę. W chwilę później znowu wolny, bity doskonale przez Reymana, broniony jest na linji bramkowej cudowną robinsonadą przez bramkarza.
| |
| - |
| |
| - | Emigracja nie wchodzi niemal na połowę Wisły. Suchodolski w bramce gra w sposób niebywały, czego nie może sam zrobić, to broni poprzeczka. Wisła znowu przeważa, lecz nie uwidacznia się to cyfrowo i mecz kończy się wynikiem 3:1 dla Emigracji.
| |
| - |
| |
| - | Wisła w opinji Francuzów i emigracji. Ogólne w rażenie gry drużyny Wisły jest korzystne. Pomimo przegranej, gra Wisły spotkała się z uznaniem, czemu dał wyraz na przyjęciu, urządzonem po ukończeniu zawodów, wiceprezes francuskiej Ligi północnej p. Valain, który podniósł, że gra drużyny Wisły przypomina najlepsze zespoły środkowo-europejskie.
| |
| - |
| |
| - | Podkreślił on dalej, że francuskie kluby północne chętnie powitają Wisłę, jako przeciwnika w najbliższym czasie. Nie można zapominać o fakcie, że gracze Wisły mieli za sobą 2-dniową podróż pociągiem, a zmęczenie odbiło się w sposób bardzo dotkliwy na tej drużynie. Szczególnie dobrą formę wykazała jednak pomoc oraz Łyko na prawem skrzydle. Z drużyny Emigracji zasługuje na podkreślenie doskonała gra bramkarza Suchodolskiego z wyjątkiem jednego błędu, następnie środkowego napastnika Kłosowskiego i lewego skrzydła. Sędzia p. Tchou, członek kolegium sędziów francuskich, zupełnie objektywny i dobry.
| |
| - |
| |
| - | Po zakończeniu zawodów odbyło się uroczyste wręczenie puharu, ufundowanego przez tutejsze pismo polskie „Narodowiec“ drużynie zwycięskiej. Puhar wręczył konsul generalny w Lille p. płk. Kara.
| |
| - |
| |
| - | Na specjalne podkreślenie zasługuje serdeczne przyjęcie, z jakiem spotkała się Wisła ze strony emigracji polskiej we Francji. Zarówno władze konsularne Rzplitej, jak i ludność polska odnosi się do naszej drużyny z najwyższą serdecznością i uczynnością. Oprócz przyjęcia, jakie odbyło się po meczu z Emigracją, zgotowano dla Wisły szereg przyjęć, na których w serdecznym nastroju przyjmowano rodaków z kraju całem sercem.
| |
| - |
| |
| | | | |
| | | | |
Bruksela, 22 maja. (Hajot). Czwarty mecz Wisły na tournée po Belgji i Francji przyniósł jej czwartą zkolei porażkę. Reprezentacja polskiej emigracji w rozegranym w Bruay meczu rewanżowym pokonała Wisłę w stosunku 2:1, prowadzą do przerwy 1:#. Temsamem puhar ofiarowany przez wydawcę „Narodowca” p. Kwiatkowskiego, przeszedł na własność emigracji.
Dwukrotna porażka Wisły w spotkaniu z zespołem emigracyjnym będzie z pewnością przyjęta w kraju z pewnem zdziwieniem, gdyż zespół emigracyjny nwaiany był powszechnie — i to n'esłusznie — za sła by. Tymczasem w północnej Francji, która posiada prymat piłkarski w całym kraju, niema poprostu jednej drużyny francuskiej bez kilku Polaków. — I tak n. p. reprezentacja m. Arrat, która spotka się we czwartek z szwajcarską „Uranją” połowę swego składu oparła na Polakach. Wątpliwym jest, czy Polska posiada bramkarza tej klasy co Suchodolski, broniącego bramki emigracyjnej. Także mało zapewne jest w Polsce graczy tej miary co środkowy napastnik emigracji polskiej, o którego posiadanie za biegają usilnie różne francuskie kluby.
Do meczu z emigracją Wisła wystąpiła w rezerwowym składzie z powodu kontuzjonowania kilku graczy na meczach poprzednich. Od początku gry Wisła ma przewagę. Emigracja reaguje rzadko lecz niebezpiecznemi atakami, które za każdym razem stwarzają pod bramką Wisły groźne sytuacje. — W jednej z takich sytuacyj pada pierwsza bramka dla Emigracji strzelona przez Polskiego.
Po przerwie Reyman I. zaczyna grać nieco lepiej, przez co atak Wisły rusza się o wiele szybciej. Brak formy u tego gracza odbijał się fatalnie na wszystkich poprzednich meczach. Reymanowi udaje się wyrównać, lecz w chwilę potem Łuczek zdobywa główką decydującą bramkę dla Emigracji.
Jeśli strona sportowa tournée Wisły nie dopisała, to zaważył tu przedewszystkiem brak Koźmina i Balcera, których nie można było zastąpić graczami równorzędnymi, ponieważ inne kluby ligowe oraz P. Z. P. N. ustosunkowały się do prośby Wisły o wzmocnienie drużyny negatywnie, zaś meczów już zakon traktowanych nie można było odwołać.
Jeśli idzie o stronę propagandową wśród wychodźtwa polskiego, to wyjazd Wisły do Belgji i Francji odniósł pełny sukces. Drużyna krakowska przyjmowana była z wielką gościnnością nietylko przez związki sportowe, ale również przez wszystkie polskie stowarzyszenia i organizacje społeczne. Gościnności tej dał wyraz jeden z przywódców Emigracji p. Szambelańczyk, dziękując w dłuższem przemówieniu graczom Wisły za przybycie do Francji.
Na meczu w Bruay zebrało się około 3.000 osób, wypełniając do ostatniego miejsca niewielki stadjon, mimo, że tego samego dnia w Latargette odbyło się uroczyste odsłonięcie pierwszego polskiego pomni ka ku czci żołnierzy Polaków poległych na froncie francuskim.
