1977.11.06 Arka Gdynia - Wisła Kraków 2:2

Z Historia Wisły

Aktualna wersja

1977.11.06, I liga, 15. kolejka, Gdynia, Stadion Arki, 12:00, niedziela

	Arka Gdynia	2:2 (2:1)	Wisła Kraków
	widzów: 20.000
	sędzia: Marian Środecki z Wrocławia.
Bramki Krzysztof Adamczyk 10' Wiesław Kwiatkowski 33' 0:1 1:1 2:1 2:2 5’ (k) Kazimierz Kmiecik 85’ Henryk Maculewicz
Arka Gdynia Włodzimierz Żemojtel Jacek Pietrzykowski Stefan Kliński Franciszek Bochentyn Zbigniew Bieliński Andrzej Dybicz Ryszard Kurzepa Janusz Kupcewicz (78' Bogusław Kaczmarek) Krzysztof Adamczyk Mieczysław Rajski Wiesław Kwiatkowski trener: Janusz Pekowski Wisła Kraków 4-3-3 Stanisław Gonet Antoni Szymanowski Henryk Maculewicz Zbigniew Płaszewski Adam Musiał Henryk Szymanowski Zdzisław Kapka Adam Nawałka (67’ Andrzej Targosz) Andrzej Iwan Kazimierz Kmiecik Jan Jałocha (37’ Leszek Lipka) trener: Orest Lenczyk

O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl

Relacje prasowe

Echo Krakowa. 1977, nr 250 (5/6 XI) nr 9927

Krakowska Wisła zapewniła już sobie pierwsze miejsce w tabeli na półmetku rozgrywek, ma bowiem 3 punkty przewagi nad ŁKS-em i nawet gdyby przegrała ostatni mecz łodzianie nie są w stanie minąć lidera. Ale w Krakowie nikt nie myśli o takim obrocie sprawy, kibice „Białej gwiazdy” są święcie przekonani, że wyprawa nad morze przyniesie sukces ich pupilom, że zakończą oni pierwszą część ligowej batalii w dobrym stylu, mocnym akordem Stać wiślaków na taki właśnie finisz z całą pewnością. Z czternastu rozegranych dotychczas meczy ligowych nie przegrali przecież żadnego. przywozili punkty z wyjazdowych spotkań, z boisk, na których gospodarze wprost wychodzili ze skóry by pokonać Wisłę. Bardzo baliśmy się ostatniego występu krakowian — w Poznaniu — przeciwko Lechowi, stolica Wielkopolski była bowiem często niełaskawa dla naszych piłkarzy, przegrywała tam Wisła nieraz i czasami bardzo wysoko, mówiło się już o kompleksie poznańskim.

Lech w miniony wtorek rzucił na szalę wszystkie siły i umiejętności by przechylić szalę zwycięstwa na swoją stronę, ale — tym razem — nie potrafił dokazać tego. Wisła zremisowała, a niewiele brakowało, by wygrała. bowiem piłka po świetnym strzale Kmiecika już, już była w siatce, gdy stoper gospodarzy — Barczak zdołał w ostatnim momencie wybić ją poza bramkę.

Teraz przed wiślakami nowa przeszkoda — gdyńska Arka. Zespół znajdujący się na wysokim, szóstym miejscu w ligowej tabeli z dorobkiem 15 punktów, który na swym boisku łatwo skóry nie sprzeda, tym bardziej teraz gdy będzie z jednej strony chciał zatrzeć u swych kibiców smutne wspomnienie wysokich porażek w Mielcu ze Stalą 0:3 i w derbach Wybrzeża z Pogonią Szczecin 1:3 a z drugiej strony przełamać wreszcie świetną passę niepokonanej Wisły.

Co prawda w drużynie gospodarzy nie ma tak znanych graczy jak w Wiśle, niemniej nazwiska Żemojtela, braci Kuncewiczów, Boguszewicza, Kwiatkowskiego czy Kii oskiego wiele mówią ludziom interesującym się futbolem. Arka jest zespołem gorzej od krakowian wyszkolonym technicznie, mającym w swych szeregach znacznie mniej utalentowanych zawodników, lecz równocześnie drużyną, która umie i chce walczyć o ligowe punkty. Stąd zadanie krakowian nie jest łatwe. Przyjdzie im w Gdyni toczyć ciężki bój o utrzymanie miana niepokonanej drużyny. Mniejsza skuteczność strzelecka Kmiecika, Wróbla czy Iwana w szeregu ostatnich spotkań, każą z wielką ostrożnością upatrywać zwycięzców meczu Arka — Wisła w zespole krakowskim. Jak jednak będzie — zobaczymy.

Echo Krakowa. 1977, nr 251 (7 XI) nr 9928

Runda jesienna bez porażki!!!

Piękny strzał Maculewicza dał Wiśle remis w Gdyni

W OSTATNIM meczu rundy jesiennej piłkarskiej ekstraklasy zespół krakowskiej Wisły zremisował w Gdyni z miejscową Arką 2:2 (1:2).

Bramki zdobyli: dla krakowian — Kmiecik w 5 min. (z karnego) oraz Maculewicz w 83 min., a dla gdynian — Adamczyk w 10 mim. oraz Kwiatkowski w 32 min. Sędziował p. Środecki z Wrocławia. Widzów ponad 20 tys. WISŁA wystąpiła w składzie: Gonet — A. Szymanowski, Maculewicz, Płaszewski, Musiał — Jałocha (od 40 min. Lipka), Kapka, Kawałka (od 67 min. Targosz), H. Szymanowski — Iwan, Kmiecik.

15 spotkań — 1350 minut, cała runda rozgrywek bez porażki!!! Oto dorobek piłkarzy krakowskiej Wisły. Tak " imponującej postawy chyba niewielu z sympatyków „Białej gwiazdy” spodziewało się przed inauguracją bieżących rozgrywek. Krakowianie nie pobili jeszcze co prawda ligowego rekordu należącego do Górnika (w 1960 r. zabrzanie dopiero w 23, meczu doznali porażki), ale już stanowią wielką sensację. Tak wspaniałej serii nie było w I lidze od 1969 roku — w sezonie 68 69 Górnik Zabrze przez 17 ligowych spotkań nie poniósł porażki.

W ostatnim meczu rundy jesiennej krakowianie bliscy byli przegranej, ale piękny strzał Maculewicza oddany daleko zza pola karnego dał krakowianom cenny remis, na który w przekroju całego spotkania bez wątpienia zasłużyli. W II połowicy Wisła co najmniej trzykrotnie mogła bowiem uzyskać bramkę lecz w kolejności Kmiecik, Iwan i Kapka nie zdołali trafić światło bramki. Gospodarze zaś tylko w 65 min. stworzyli bardzo groźną sytuację — piłkę z linii bramkowej wybił wówczas niezawodny Maculewicz.

W sumie remis w gdyńskim pojedynku nie skrzywdził żadnej z drużyn, a kibicom Wisły dał jeszcze jedną satysfakcję.

Wisła okazała się rzeczywiście najlepszym zespołem I rundy — żadna z I-ligowych drużyn nie: zdołała wykazać nad nią swej wyższości. (Wi-Gr)

Gazeta Południowa. 1977, nr 252 (5/6 XI) nr 9178

W niedzielę piłkarze ekstraklasy rozegrają ostatnie mecze I rundy. W przeciwieństwie do lat poprzednich piłkarze nie zawieszą butów na kołku, z uwagi na przyszłoroczne występy naszej reprezentacji w finałach MS w Argentynie jeszcze tego roku odbędą się cztery kolejki ligowe, runda rewanżowa rozpoczyna się 16 bm. Niezależnie od wyników sobotnio-niedzielnych spotkań mistrzem I rundy jest już Wisła, która ma 3 pkt. przewagi nad ŁKS. W niedzielę krakowianie walczyć będą o utrzymanie miana niepokonanej drużyny w Gdyni z Arką (mecz ten zobaczymy w TV o godz., 12). Gdynianie w tym sezonie utrzymują Się stale w czołówce tabeli, są szczególnie groźni na własnym boisku, gdzie pokonali rń.in. ŁKS i mistrza Polski — Śląsk. W ostatnich dwóch wyjazdowych meczach Arka wypadła słabiej, przegrała w Mielcu 0:3 i w Szczecinie 1.3, Krakowianie grają ostatnio na remis, W czterech kolejnych spotkaniach osiągali wyniki nierozstrzygnięte. Niepokoi gorsza skuteczność napastników Wisły# którzy, w czterech ostatnich meczach zdobyli tylko jedną bramkę! W niedzielę w Gdyni nie wystąpi na pewno Budka (jest po operacji migdałków). Poza tym krakowianie zagrają w najsilniejszym zestawieniu. Po meczu Wisła nie wraca do Krakowa gdyż we środę 9 bm. gra w Gdyni mecz 1/8 Pucharu Polski z Bałtykiem. P

Gazeta Południowa. 1977, nr 253 (7 XI) nr 9179

Imponująca seria „Białej Gwiazdy"

Jesień bez porażki!

Już 4 pkt przewagi krakowian nad ŁKS

Serdeczne gratulacje dla piłkarzy Wisły, ich trenera Oresta Lenczyka i kierownictwa sekcji z ppłk. Józefem Kaimem na czele! Oto wczoraj zakończyła się jesienna runda, w której drużyna „Białej Gwiazdy" nie poniosła ani jednej porażki. 3 zwycięstw i 7 remisów — oto bilans Wisły, który dał jej zdecydowanie I miejsce w ekstraklasie.

Przewaga nad najgroźniejszym rywalem — ŁKS Łódź wzrosła po wczorajszej niedzieli do 4 pkt., jako że zespół Tomaszewskiego doznał na swoim boisku nieoczekiwanej porażki z Zagłębiem. III lokatę — co jest dużą niespodzianką — zajął poznański Lech, który jak pamiętamy, wiosną cudem uratował się przed spadkiem z ekstraklasy.

Wysoko, bo na IV miejscu zakończyła jesienną rundę Legia, która specjalizuje się w zwycięstwach na obcym terenie. Warto zwrócić uwagę, że legioniści mają na swoim koncie największą liczbę strzelonych bramek — aż 30.

W górnej połówce tabeli znajdują się jeszcze Stal Mielec i Arka, natomiast pozostałe 8 zespołów dzieli niewielka różnica punktowa (zaledwie 3 pkt.). Spory zawód sprawił natomiast swoim kibicom aktualny mistrz Polski — Śląsk Wrocław, plasujący się dopiero na 11 miejscu.

Nie mają powodów do zadowolenia kibice Górnika Zabrze — tylko 13 lokata. Zupełnie nieudana była runda dla Widzewa — przedostatnie miejsce w tabeli (ale łodzianie mają jeszcze jeden zaległy mecz ze Śląskiem). W strefie spadkowej jest jeden z najbardziej zasłużonych polskich klubów — Ruch, który jednak ostatnio pod wodzą trenera Wieczorka spisuje się lepiej, „Czerwoną latarnią” są Szombierki.

Piłkarska jesień zakończona, a już 16 bm. rozpoczyna się w lidze... wiosna. Tego roku ligowcy rozegrają jeszcze 4 kolejki. 16 bm. Wisła gra w Mielcu ze Stalą, a potem pod rząd dwa mecze u siebie z Górnikiem i Widzewem, a następnie wyjeżdża do Legii. Ciekawe, czy po tych czterech dalszych meczach krakowianie utrzymają miano niepokonanej drużyny?

Maculewicz uratował punkt

Zegar boiskowy w Gdyni wskazywał 85 min. gry. W tym momencie Arka prowadziła z Wisłą 2:1, ale krakowianie znajdowali się w nieustannym natarciu, jednakże napastnicy nie potrafili wypracować dobrych pozycji strzeleckich. I oto piłkę w odległości ok. 35 m od bramki Zemojtela otrzymał Maculewicz, zdecydował się na mocny strzał, piłka trafiła w krawędź poprzeczki, odbiła się od pleców bramkarza i wpadła do siatki.

W ten sposób Wisła uratowała w Gdyni jeden punkt i zachowała miano niepokonanej drużyny w ekstraklasie.

Pojedynek w Gdyni był ciekawym i emocjonującym widowiskiem, w czym zasługa obu zespołów, które przez większą część spotkania prowadziły otwartą, ofensywną grę. Dobry mecz rozegrali zwłaszcza gospodarze, których akcje były szybkie i dynamiczne. W ostatnich 15—20 min. gospodarze zaczęli już myśleć tylko o obronie wyniku (czyżby opadli z sił?), przeszli do defensywy i tym samym ułatwili zadanie wiślakom.

Krakowianie również przyjęli wariant ofensywny, w I połowie na każdy atak Arki odpowiadali atakiem. Mecz zaczął się bardzo pomyślnie dla krakowian.

W 5 min. jeden z obrońców gospodarzy zatrzymał piłkę ręką, a Kmiecik pewnie, wyegzekwował „jedenastkę”. Gospodarze wyrównali w 5 min. później, Gonet wypuścił piłkę z rąk po centrze Kwiatkowskiego i Adamczyk nie miał trudności ze strzeleniem gola. Chwilę potem podobną sytuację mieliśmy pod bramką Arki. Tym razem 2emojtel nie popisał się przy obronie piłki, ale obrońcy Arki zdołali zażegnać niebezpieczeństwo.

W 32 min. szybki kontratak gospodarzy i Kwiatkowski — nie bez winy obrońców Wisły — zdobywa prowadzenie.

W II połowie przewagę w polu osiąga Wisła. Jej zawodnicy grają jednak za mało skrzydłami, akcje są zbyt wolne i przejrzyste, toteż obrona Arki nie daje się zaskoczyć. Za dużo jest wysokich górnych piłek wstrzeliwanych na pole karne, krakowianie zupełnie zapominają o strzałach z drugiej linii. W tej fazie gry gospodarze przy każdej okazji starają się kontratakować, m. in. w 65 min. Maculewicz ratuje zespół przed utratą bramki, wybijając piłkę z linii bramkowej. Mimo sporej przewagi Wisła tak na dobrą sprawę ma tylko jedną dobrą pozycję — w 75 min. Iwan z kilku metrów strzela minimalnie obok słupka. Jednak im bliżej końca tym rośnie napór Wisły, którą pochwalić trzeba za ambicję i walkę do ostatniej minuty. Nagrodą była wyrównująca bramka Maculewicza.

ARKA: Zemojtel — Pietrzykowski, Kliński, Bochentyn, Biliński — Dybicz, Kurzepa, 1.

Kupcewicz (od 79 min. Kaczmarek) — Rajski, Adamczyk, Kwiatkowski.

WISŁA: Gonet — A. Szymanowski, Maculewicz, Płaszewski, Musiał — H. Szymanowski, Jałocha (od 40 min. Lipka), Kapka, Nawałka (od 68 min. Targosz) — Kmiecik, Iwan.

Sędziował p. Środecki z Wrocławia. (ans)

Dziennik Bałtycki, 1977, nr 252, 1977-11-07

Wspomnienia po latach