FIFA
Z Historia Wisły
(→Wisła a FIFA) |
|||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
#1974-1998: João Havelange (Brazylia) | #1974-1998: João Havelange (Brazylia) | ||
#od 1998: Sepp Blatter (Szwajcaria) | #od 1998: Sepp Blatter (Szwajcaria) | ||
| + | |||
| + | ==Wisła a FIFA== | ||
| + | Stając się członkiem [[AZF]] Wisła automatycznie za jego pośrednictwem stawała się członkiem FIFA, choć pewnie wiosną 1910 r. nikt specjalnie nie zwrócił na to uwagę w tej światowej federacji piłkarskiej. Jednak już jesienią tego roku Wisła przestała być anonimowym klubem z Galicji. Wystąpienie z [[AZF]] pociągnęło za sobą sankcje, które musiały zostać zaaprobowane w FIFA. Niepokój musiał też wzbudzić fakt przystąpienia Wisły do konkurencyjnej [[UIAFA]]. Gdy z kolei w maju 1911 r. doszło do powstania w Krakowie pod egidą Wisły [[ZFP]], który zgłosił akces do [[UIAFA]] na Wisłę przestano patrzeć jak na mało znaczący klubik na piłkarskiej mapie Europy, bo za Polakami z Galicji mogły pójść i inne nacje wchodzące w skład Austro-Węgier i organizacyjna potęga FIFA mogła zostać zachwiana. Czy omawiano sprawę Wisły i [[ZFP]] na kongresie FIFA w Dreźnie (czerwiec 1911). Z krótkich wzmianek prasowych wynika, że skupiono się głównie wątku czeskiego Svazu i jego kontaktów z szkockim [[FC Aberdeen]]. Działo się to na wskutek zażalenia, jakie na forum kongresu wnieśli Austriacy. Byłoby dziwne, gdyby przy okazji nie wspomniano o przyjeździe Szkotów do Krakowa i o powstaniu [[ZFP]] – to jednak tylko domysły. | ||
| + | |||
| + | Po raz drugi Wisła stanęła w centrum zainteresowania FIFA podczas powoływania do życia Polskiej Ligi Piłki Nożnej. Na szczęście nie była wówczas osamotniona, bo wystąpienie [[PZPN]] do FIFA o dyskwalifikację klubów ligowych i zakaz rozgrywania z nimi spotkań dotknął w zasadzie wszystkie (poza jednym wyjątkiem) czołowe kluby polskie. Te działania [[PZPN]] okazały się kontrskuteczne, a zwrócenie się "o pomoc do Austriaków i Niemców" oburzyło tylko opinię publiczną. | ||
| + | |||
| + | Kolejny konflikt na linii kluby ligowe – [[PZPN]] miał miejsce w ostatnich latach, ale karzącą rolę FIFA miała tym razem przejąć [[UEFA]]... Nie trzeba dodawać, że Wisła i tym razem stanęła po stronie ligowców... | ||
| + | |||
| + | ===Wiślacy na kongresach FIFA=== | ||
| + | 20/21 kwiecień 1923 Genewa: Na pierwszym powojennym kongresie FIFA jedynym delegatem PZPN jest [[Jan Weyssenhoff]]. Wtedy też [[PZPN]] zostaje przyjęty do FIFA. | ||
| + | |||
| + | 11 maj 1924: Na kongresie FIFA w Paryżu wśród 5 delegatów [[PZPN]] znajduje się [[Adam Obrubański]]. | ||
| Linia 32: | Linia 44: | ||
<small>[http://www.pl.wikipedia.org wikipedia]<br> | <small>[http://www.pl.wikipedia.org wikipedia]<br> | ||
[http://www.fifa.com/ fifa.com]</small> | [http://www.fifa.com/ fifa.com]</small> | ||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
Wersja z dnia 16:18, 18 cze 2009
FIFA, a dokładnie Fédération Internationale de Football Association (fr.) - Międzynarodowa Federacja Piłki Nożnej zrzesza narodowe reprezentację 208 krajów. Jest nadrzędnym organem wobec kontynentalnych związków m. in. wobec UEFA. Do jej zadań należy organizacja Mistrzostw Świata w piłce nożnej a także turniejów olimpijskich, ustala także przepisy gry w piłkę.
Spis treści |
Pierwsze lata
Federacja została założona 21 maja 1904 w Paryżu, przez reprezentantów siedmiu krajowych federacji (Francja, Belgia, Dania, Holandia, Szwecja, Szwajcaria, Hiszpania a dokładnie klub Madrid CF). Początkowo dominować chciała federacja Angielska. Komitet Wykonawczy angielskiej Federacji Piłki Nożnej oraz Federacji Szkocji, Walii i Irlandii zwlekał z wydaniem opinii na temat organizacji, w takiej sytuacji Robert Guérin stwierdził, że czekanie nie ma sensu. Po spotkaniu z belgijskim przedstawicielem Louisem Muhlinghausem, wysłano zaproszenia do innych federacji.
Dwa dni po założeniu federacji odbył się I kongres FIFA. W dniach 23 i 24 maja 1904 wybrano prezesa, którym został wspomniany już Robert Guérin. W skład zarządu weszli ponad to Victor E. Schneider i Carl Anton Wilhelm Hirschmann (zastępcy), Louis Muhlinghaus (sekretarz i skarbnik) oraz Ludvig Sylow (zastępca Muhlinghausa).
Minął nie cały rok (14 kwietnia 1905), kiedy udało się włączyć do organizacji federacją Angielską. 1905 rok to także II kongres, który odbył się w Paryżu w dniach 10 – 12 czerwca. Uchwalono na nim przyjęcie w poczet członków kolejnych federacji. Były to: Niemcy, Austria, Włochy, Węgry, Szkocja, Walia, Irlandia. Ze strony Hirschmanna wyszła natomiast propozycja organizacji pierwszym Mistrzostw Świata. W ostateczności nie udało się ich przeprowadzić aż do 1930 roku, czyli nawet za czasów prezesury Daniela Burleya Woolfalla, dzięki któremu FIFA przeszła w stan dynamicznego rozwoju m. in. dołączając kolejny federacji, już z poza Europy (RPA, USA czy Argentynę). Śmierć Burleya w 1918 roku spowolniła rozwój organizacji.
W 1921 roku, federacja liczyła już 20 członków. Zatwierdzono również, że turniej piłkarski na Olimpiadzie przeprowadzony zostanie w całości według zasad FIFA, a jego zwycięzca zostanie amatorskim Mistrzem Świata. Posunięcie takie nie przerwało jednak planów organizacji prawdziwych Mistrzostw. Decyzja o ich organizacji zapadła w końcu 28 maja 1928 roku w Amsterdamie. Z pośród państw: Węgry, Włochy, Holandia, Hiszpania, Szwecja i Urugwaj wybrano organizatora turnieju. Został nim Urugwaj. 18 czerwca 1930 roku na stadionie Centenario w Montevideo, odbyło się uroczyste otwarcie I Mistrzostw Świata w piłce nożnej. W szranki stanęło 13 narodowych reprezentacji (Argentyna, Chile, Francja, Meksyk, Jugosławia, Brazylia, Boliwia, Urugwaj, Rumunia, Peru, USA, Paragwaj, Belgia). Pierwszy mecz rozegrano 13 lipca na Estadio Pocitos w Montevideo. Francja Pokonała w nim Meksyk 4:1, a pierwszą bramkę w historii zdobył Laurent o godnie 15:19 (czyli w 19 minucie spotkania). Mecz finałowy natomiast rozegrano 30 lipca na Estadio Centenario w Montevideo, tym samym na którym odbyła się ceremonia otwarcia Mistrzostw. Urugwaj pokonał Argentynę 4:2 i potwierdził, zdobytą na dwóch poprzednich olimpiadach, dominację. Królem strzelców z 8 golami został Argentyńczyk Guillermo Stábile. Od tej pory Mistrzostwa miały rozgrywać się co cztery lata.
Tak też się stało, jednak z małym wyjątkiem na lata 1938-1950. Przerwano, co zrozumiałe, organizację na czas wojny, a także na krótko po jej zakończeniu. Kongres w roku 1931 przyniósł swego rodzaju ujednolicenie przepisów odnośnie Mistrzostw. Uwalono m. in. że maksymalna ilość drużyn w finałach to 16, a jeżeli będzie więcej chętnych należy rozegrać eliminacje. Włoski Mundial z roku 1934, to przede wszystkim debiut pierwszej drużyny z Afryki (Egiptu), a także zwycięstwo Włochów w turnieju.
Polska na swój debiut w mundialu musiała czekać do roku 1938 i do Francuskich Mistrzostw. Prócz Polaków debiutowali także piłkarze z Kuby oraz Holenderskich Indii Wschodnich (dzisiejszej Indonezji). Polacy odpadli po porażce z Brazylią, która potem tryumfowała w turnieju. Był to pierwszy sukces Brazylii. Takich sukcesów Brazylia odniosła później jeszcze trzy.
Lata powojenne
Prezydenci FIFA
- 1904-1906: Robert Guerin (Francja)
- 1906-1918: Daniel Burley Woolfall (Anglia)
- 1921-1954: Jules Rimet (Francja)
- 1954-1955: Rodolphe William Seeldrayers (Francja)
- 1955-1961: Arthur Drewry (Anglia)
- 1961-1974: Sir Stanley Rous (Anglia)
- 1974-1998: João Havelange (Brazylia)
- od 1998: Sepp Blatter (Szwajcaria)
Wisła a FIFA
Stając się członkiem AZF Wisła automatycznie za jego pośrednictwem stawała się członkiem FIFA, choć pewnie wiosną 1910 r. nikt specjalnie nie zwrócił na to uwagę w tej światowej federacji piłkarskiej. Jednak już jesienią tego roku Wisła przestała być anonimowym klubem z Galicji. Wystąpienie z AZF pociągnęło za sobą sankcje, które musiały zostać zaaprobowane w FIFA. Niepokój musiał też wzbudzić fakt przystąpienia Wisły do konkurencyjnej UIAFA. Gdy z kolei w maju 1911 r. doszło do powstania w Krakowie pod egidą Wisły ZFP, który zgłosił akces do UIAFA na Wisłę przestano patrzeć jak na mało znaczący klubik na piłkarskiej mapie Europy, bo za Polakami z Galicji mogły pójść i inne nacje wchodzące w skład Austro-Węgier i organizacyjna potęga FIFA mogła zostać zachwiana. Czy omawiano sprawę Wisły i ZFP na kongresie FIFA w Dreźnie (czerwiec 1911). Z krótkich wzmianek prasowych wynika, że skupiono się głównie wątku czeskiego Svazu i jego kontaktów z szkockim FC Aberdeen. Działo się to na wskutek zażalenia, jakie na forum kongresu wnieśli Austriacy. Byłoby dziwne, gdyby przy okazji nie wspomniano o przyjeździe Szkotów do Krakowa i o powstaniu ZFP – to jednak tylko domysły.
Po raz drugi Wisła stanęła w centrum zainteresowania FIFA podczas powoływania do życia Polskiej Ligi Piłki Nożnej. Na szczęście nie była wówczas osamotniona, bo wystąpienie PZPN do FIFA o dyskwalifikację klubów ligowych i zakaz rozgrywania z nimi spotkań dotknął w zasadzie wszystkie (poza jednym wyjątkiem) czołowe kluby polskie. Te działania PZPN okazały się kontrskuteczne, a zwrócenie się "o pomoc do Austriaków i Niemców" oburzyło tylko opinię publiczną.
Kolejny konflikt na linii kluby ligowe – PZPN miał miejsce w ostatnich latach, ale karzącą rolę FIFA miała tym razem przejąć UEFA... Nie trzeba dodawać, że Wisła i tym razem stanęła po stronie ligowców...
Wiślacy na kongresach FIFA
20/21 kwiecień 1923 Genewa: Na pierwszym powojennym kongresie FIFA jedynym delegatem PZPN jest Jan Weyssenhoff. Wtedy też PZPN zostaje przyjęty do FIFA.
11 maj 1924: Na kongresie FIFA w Paryżu wśród 5 delegatów PZPN znajduje się Adam Obrubański.
