Mecze towarzyskie 1951 (piłka nożna)
Z Historia Wisły
| poprzedni sezon | Rozgrywki w tym sezonie | następny sezon | |||||||||
| Wszystkie mecze, | I Liga, | Puchar Polski, | Mecze towarzyskie międzynarodowe, | Mecze towarzyskie i sparingi, | |||||||
| Turnieje, | Rezerwy | Juniorzy | |||||||||
| Kadra | Statystyki | Spis Sezonów | |||||||||
- Z okazji 1.Maja mecz OWKS/Gwardia Kraków - Włókniarz/Ogniwo.
Wszystkie mecze
Turniej błyskawiczny „Dni Krakowa”
Zobacz więcej w osobnym artykule: 1951.06.28 Turniej błyskawiczny „Dni Krakowa”.
 |
 |
Sport: pismo Głównego Komitetu Kultury Fizycznej. 1951, nr 87 1951.10.18
ATK-Repr.Wojska Polskiego okręgu krakowskiego 0:0
Drugi występ w Polsce wojskowej drużyny CSR przyniósł jej podobnie jak w Warszawie, wynik remisowy. Rozegrany w środę wobec 15.000 widzów, mecz pomiędzy drużyną ATK a reprezentacją Wojska Polskiego okręgu krakowskiego zakończy! się, po żywej i ciekawej grze wynikiem bezbramkowym.
Przed sędzią Fronczykiem stanęły drużyny w następujących składach: ATK: Benedikt, Jankovic, Mach, Gasparik, Barton, Provaik, Solc, Kral, Pazicky, Vokoun, Bragagnola.
REPR. WP OKR. KRAK.: Jurowicz, Durniok, Flanek, Kalus, Legutko, (Dudek), Mamoń, Kroczek, Więcek, Gracz, Gamaj, (Patkolo), Patkolo (Mordarski): Goście zareprezentowali w Krakowie dobry futbol, — wszystkie te walory, które oglądała Warszawa podczas niedzielnego spotkania reprezentacji Armii CSR z reprezentacją WP, a więc wyrównany poziom, zaawansowaną technikę, krótkie przyziemne podania i dobrą współpracę wszystkich formacji.
Strzałowo natomiast goście nie zaimponowali widowni krakowskiej. Reprezentacja przeciwstawiła gościom ambicję, ofiarność i olbrzymią wolę zwycięstwa. O ile Idzie o sytuacje podbramkowe, to reprezentacja miała ich bezsprzecznie więcej. Zarówno przed jak i po pauzie. Przy odrobinie szczęścia i lepszej dyspozycji strzałowej, reprezentacja mogła odnieść zwycięstwo. Kilka tzw. „murowanych” pozycji nie wykorzystali niestety Kroczek, Patkolo i inni nasi napastnicy.
W pierwszej fazie meczu gra jest! równorzędna a ataki obydwu drużyn kończą się na przedpolach bramkowych.
Po tym okresie reprezentacja dochodzi częściej do głosu i atakuje, jakkolwiek bezskutecznie, bramkę Benedikta. Kontrataki gości przynoszą im pod rząd rzuty różne i na tym kończy się pierwszą połowa zawodów.
Po zmianie pól, kontuzjowanego Legutkę zastępuje Dudek, a Gamaja Patkolo, którego pozycję obejmuje Mordarski. Gra prowadzona jest w dalszym ciągu w bardzo szybkim tempie. Akcje zmieniają się jak w kalejdoskopie. Dopingowana przez publiczność reprezentacja atakuje coraz intensywniej, zmuszając gości do ściągnięcia niemal całej drużyny na swą połowę. W tym okresie gospodarze wywalczają dwa kornery, zlikwidowane następnie przez Benedikta.
Na 4 minuty przed końcem spotkania, ostry strzał Gracza z największą trudnością likwiduje bramkarz ATK. Była to ostatnia szansa dla reprezentacji do zdobycia bramki, która oceniając przebieg gry, byłaby zupełnie zasłużona. Podobną szansę zaprzepaścił również Patkolo w 69 minucie, kiedy stojąc sam na sam z Benediktem, strzelił mu w ręce.
W drużynie gości wyróżnili się Benedikt, Jankovic, Barton, Solc i Pazicky. W reprezentacji: obrońcy Durniok — Flanek, oraz Mamoń, Gracz i Patkolo.
Zawodom nadano bardzo uroczystą oprawę. Sympatycznych gości powitał w imieniu dowódcy oficerów i szeregowych okręgu krakowskiego, Bełczewski, podkreślając, że rozegrane spotkanie jest symbolem braterstwa broni w walce o pokój i socjalizm. Po wzniesieniu okrzyków na cześć Prezydenta RP. Bolesława Bieruta. Prezydenta CSR — Klementa Gottvalda i Generalissimusa Józefa Stalina — orkiestra odegrała hymny państwowo i Międzynarodówkę
