Kazimierz Kaczor

Z Historia Wisły

'
Kariera klubowa

Informacje o zawodniku
kraj	Polska
pseudonim	Kaczka
urodzony	24.11.1895, Kraków
zmarł	17.04.1972, Kraków
miejsce pochówku	Cmentarz Rakowicki, kwatera XXXII, rząd 4, grób 21.
wzost/waga	182/74
pozycja	obrońca
reprezentacja	3A
sukcesy	MP 1927 Puchar Polski 1926
Sezon	Drużyna	Mecze	Gole
	Czarnowiejski KS
1911-1912	RKS Kraków
1913-1927	Wisła Kraków	25	0
W rubryce Mecze/Gole najpierw podana jest statystyka z meczów ligowych, a w nawiasie ze wszystkich meczów oficjalnych.

Kazimierz Kaczor

Kazimierz Kaczor (ur. 24 listopada 1895 r. w Krakowie, zm. 17 kwietnia 1972 r.) - piłkarz Wisły, obrońca, reprezentant Krakowa i Polski.

Występy piłkarskie rozpoczynał w mniejszych krakowskich klubach, jeszcze przed I wojną światową. Grał wówczas w Robotniczym KS, Alfie, AZSie. Z tego ostatniego klubu trafił w 1913 roku do Wisły i zadomowił się w niej na długie lata. Pod koniec swojej kariery był najstarszym i najbardziej doświadczonym zawodnikiem Białej Gwiazdy, z czym wiązał się oczywiście stosowny szacunek, jakim darzono Kaczora. Obrońca Wisły występował także w reprezentacji Krakowa (pełniąc funkcję kapitana podwawelskiej jedenastki) oraz reprezentacji Polski. Piłkarskie boiska opuścił w 1927 roku. Zdążył jeszcze wystąpić w czterech meczach świeżo utworzonej ogólnokrajowej ligi, a tym samym należy mu się tytuł Mistrza Polski, gdyż Wisła zakończyła sezon na pierwszym miejscu w tabeli.

Zmarł w wieku 77 lat, spoczywa na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Spis treści

1 Wspomnienie
2 Kazimierz Kaczor o karierze
3 Historia występów w barwach Wisły Kraków
- 3.1 Lista wszystkich spotkań:
- 3.2 Statystyki rozgrywek A-klasy
4 Mecze w Reprezentacji Polski
- 4.1 Komentarze prasowe po występach w reprezentacji:
- 4.2 Reprezentacyjna galeria
5 Galeria
6 Prasa
- 6.1 Hasło : pismo poświęcone sprawom politycznym, społecznym, gospodarczym i literackim. R.7, 1932, nr 39
7 Requiescat in pace

Wspomnienie

Dziadek mieszkał przy ul. Miechowskiej 10, w pobliżu stadionu Wisły, gdzie chodziliśmy na mecze. Nie wolno było nam się spóźnić, punktualność była dla niego świętością. Pamiętam, że jak mieszkaliśmy w Bronowicach, przechodziło się przez jeszcze nieistniejące miasteczko studenckie do ul. Miechowskiej. Następnie czekaliśmy z dziadkiem na rogu Reymonta, przy bramie wejściowej na stadion, na „starą gwardię” – jego dawnych kolegów z boiska. Mój ojciec zapalał papierosa, przychodzili wszyscy i szliśmy na trybunę. Kibicowanie było wtedy bardziej kulturalne, eleganckie. To była inna piłka nożna niż dzisiaj.

Muszę przyznać, że mój dziadek nie był jak dzisiejsze dziadki. Pierwsza lepsza osoba nie mogła tak po prostu przyjść do niego i zapytać „Jak tam się kiedyś kopało piłę?”. Nic z tych rzeczy. Nie rozmawiał o piłce absolutnie z nikim, kto tej piłki nigdy nie kopał. A tych „gdybaczy” było kiedyś tyle samo, co dzisiaj. Był bardzo powściągliwy w tym aspekcie. Wyznawał jedną zasadę: mowa jest srebrem a milczenie złotem. Każdy darzył go bardzo dużym szacunkiem. Mój ojciec zawsze zwracał się do niego w trzeciej osobie: „niech tatuś powie”, „niech tatuś zobaczy”.

Dobrym rozmówcą dla dziadka był mój ojciec, którego często „gasił”. Kiedyś w rozmowie z nim rozpędził się: „Niech tatuś powie, no mógł tak zagrać…”. A on tak słuchał, słuchał i na końcu odburknął: „Co mógł? Gówno mógł!”. Załatwił ojca. Czesław Kaczor był jego jedynym synem. Dziadek w 1926 r. mówił w wywiadzie dla Przeglądu Sportowego, że kiedyś zastąpi go w Wiśle. Tak się nie stało, bo mój ojciec został zawodnikiem… Cracovii. Jednak nie powtórzył kariery swojego ojca, tak to już bywa. W tych czasach nie było animozji pomiędzy klubami czy ich kibicami.

Często spotykaliśmy się z dziadkiem w niedzielne popołudnia. Wychodziliśmy razem na spacery obecną ul. Reymana, szliśmy do Błoń. Miałem wtedy 6-7 lat. Częstował mnie landrynkami miodowymi, których nienawidziłem. Pamiętam, że kiedyś podszedł do nas jakiś gość: „Dzień dobry Panie Kazimierzu! Widział Pan jak oni grali? No przecież…”. I zaczął cały wywód na temat słabej gry Wisły. Dziadek tak stoi, kiwa głową… Po chwili mówi: „Do widzenia, dziękuję”. I poszliśmy dalej. Po chwili pytam: „Dziadziu, a dlaczego temu panu nie odpowiedziałeś?”. Odpowiedział: „Z takimi jak ten pan nie rozmawiam o piłce”. I trzymał się tej zasady. To był człowiek z innej epoki. Zawsze podczas spaceru pokazywał mi Błonia, które w latach przedwojennych były kolebką krakowskiej piłki nożnej.

Pewnego razu poszliśmy razem do hali Wisły. Nad schodami wisiał słynny portret Wlastimila Hofmana prezentujący drużynę Wisły, która zdobyła Puchar Polski w 1926 r. Bardzo ładnie się prezentował. Dziadek zapytał, czy go poznaję. Oczywiście rozpoznałem go – był najwyższy z całej drużyny. Nawet Reyman był przy nim malutki. Pamiętam też jego portret namalowany przez Hofmana, który wisiał w jego domu. Szybko jednak z niego zniknął wraz z pozostałymi pamiątkami. A dziadek miał ich sporo – puchary i inne trofea były zgromadzone w jednym z pokojów. Nie mogłem ich przeglądać ze swobodą. Dopiero gdy poprosiłem, pozwalał mi coś obejrzeć. Pewnego dnia postanowił on wynieść wszystkie swoje pamiątki do Wisły, do Klubu Seniora. Zniknęło wszystko, nic się nie ostało. Nie ingerowaliśmy w tę decyzję, uszanowaliśmy ją. Mam nadzieję, że zachowały się w archiwach Wisły do dzisiaj.

Jeśli chodzi o wykształcenie, dziadek tuż przed wybuchem wojny zdał maturę. Następnie został powołany do Cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej jako tzw. „Einjährig-Freiwilliger”, czyli „jednoroczny ochotnik”. Później został skierowany do kompanii wartowniczej. Awansował do stopnia plutonowego. Często opowiadał w rodzinie taką historię, która obiegła cały batalion. Gdzieś na stanowisku przy składzie prochu i amunicji, co jakiś czas o północy staczała się beczka. Ludzie w tych czasach byli bardzo zabobonni. Szeregowi bali się, zrzucali giwerę i uciekali stamtąd. Pewnego razu sytuacja się powtórzyła. Jeden z żołnierzy wziął swoją broń i wypalił do beczki – raz, drugi, oddał całą serię strzałów… i okazało się, że zabił dowódcę, który w ten sposób straszył żołnierzy. To jest fakt, mój dziadek nigdy nie był konfabulantem, nigdy niczego nie wymyślał. To zapamiętałem z tego okresu. Podczas I Wojny Światowej był na terenie Czech. W zasadzie nie prowadzone były tam żadne działania wojenne, które skumulowały się w Galicji.

Po II Wojnie Światowej pracował w urzędzie miejskim, w wydziale komunalnym. I to on – mając umiejętności urzędnicze, napisał pismo, żeby przedłużenie ul. Miechowskiej nazwać ul. Reymana, a na rogu postawić obelisk. Chciał ze strony środowiska piłkarskiego oddać hołd po jego śmierci, tym bardziej że mieszkał najbliżej. Bardzo cenił Reymana, traktował go z wielkim szacunkiem. W domu jego nazwisko wspominane było bardzo często.

Po przejściu na emeryturę prawie codziennie przebywał w Klubie Seniora Wisły. Czasami przychodzili do niego dziennikarze prosząc o wywiad – zgadzał się bez problemu. Lubił konkrety, a to byli konkretni ludzie, więc rozmowa sprawiała mu przyjemność. Był też bardzo krytycznym człowiekiem. Podczas gry w Wiśle wielokrotnie był oskarżany o różne rzeczy, stawiano mu wiele zarzutów. Stwarzał sporo zamętu, ale w dobrej wierze. On kochał ten klub i robił to z serca.

Mój dziadek nie był jedynym moim krewnym, który grał w Wiśle Kraków. Jego pierwsza żona, a więc moja babcia, była z domu Kryjak. Jej kuzynem był Tadeusz Kryjak, piłkarz Wisły z czasów dziadka. Była córką Franciszka Kryjaka, który prowadził zakład artystyczno-fotograficzny w Krakowie. Nie pamiętam jej jednak, zmarła przed moimi urodzinami. Dziadek ożenił się wtedy po raz kolejny i to właśnie jego druga żona była tą babcią, którą zapamiętałem. Jednak o Tadeuszu Kryjaku nigdy nie mówiło się w mojej rodzinie, dziadek nigdy o nim nie wspominał. A dlaczego? Bo był słabym piłkarzem, na boisku nic sobą nie reprezentował, znalazł się w Wiśle z przypadku. A przecież to dzięki niemu poznał swoją pierwszą żonę… Taki już był.

Wspomnienie zachowane w pamięci Zbigniewa Kaczora (wnuka Kazimierza), opublikowane 1 marca 2023 r. na stronie WisłaStories

Kazimierz Kaczor o karierze

Przegląd Sportowy, nr 47, 1926, str. 3

"Kazimierz Kaczor - znakomity obrońca Wisły krakowskiej o sobie i piłkarstwie polskiem"

W światku piłkarskim Krakowa, cieszy się dużym mirem i szacunkiem, obrońca „Wisły”, wielokrotny reprezentacyjny gracz Polski i Krakowa, Kazimierz Kaczor, popularnie zwany – Kaczką. – Jak wiadomo z zawodu jest on urzędnikiem Policji Państwowej.

– Jak długo gram pan w piłkę nożną? – O już ładnych kilkanaście lat. Urodziłem się bowiem w 1895 r. a już mając lat 12 zawzięcie kopałem na błoniach krakowskich, tej najlepszej szkole wstępnej, wszystkich krakowskich piłkarzy. Po okresie pobytu w mało znaczących klubikach jak Pogoń i in., grywam w roku 1912 w Robotniczym K. S., oraz bardzo silnej Alfie i A. Z. S-ie. – Po rozwiązaniu tegoż w 1913 roku wstępuję do Wisły, w której grywam do dnia dzisiejszego, będąc najstarszym zawodnikiem w owym klubie, oraz mając największą ilość rozegranych spotkań, bo ponad 200.

– Co pan sądzi o rozwoju piłkarstwa w Krakowie?

– Wedle mego przekonania, upadek piłki nożnej w Krakowie, nie ulega żadnej wątpliwości, a datuje się on od roku 1925

– Jakie mogą być tego powody?

– Jest ich kilka jak spadek formy u starszych zawodników, brak odpowiedniego treningu i rutyny u młodszych, a przedewszystkiem – wewnętrzne tarcia klubowe, które wpływają w dużym stopniu na formę graczy. – Nie brak ich w żadnym klubie a niezdrowa polityka zarządów, zamiast leczyć zło przyczynia się jeszcze bardziej do osłabienia ducha drużyn. – Rezultatem tego jest zmniejszanie się frekwencji i zainteresowania publiczności sportem piłkarskim

– Jakiemi środkami możnaby zło, według pana, naprawić?

– Jedynym wyjściem byłoby sprowadzenie trenerów, którzyby kształcili młodych zawodników, oraz urządzanie zawodów z silniejszymi zespołami, zagranicznymi. Kluby jednak narazie nie mogą sobie pozwolić na to z powodu braku funduszów. Wreszcie zauważę, że utworzenie ligi I klasy w znacznym stopniu zastąpiłoby sprowadzanie zespołów zagranicznych.

– Jak długo spodziewa się pan jeszcze brać czynny udział w meczach?

– Życzeniem mojem byłoby grać tak długo, dopóki nie zastąpiłby mnie na stanowisku obrońcy „Wisły” mój syn. Jednakowoż sam już czuję z żalem, że nie zawsze mogę z siebie dać to, co dawniej przychodziło mi tak łatwo… – To też myślę, że za jakieś 3 lata sam się usunę w zacisze. – Niestety, syn mój będzie liczył wtedy dopiero czwarty roczek.

PS nr26

Walory piłkarskie

Historia występów w barwach Wisły Kraków

Podział na sezony:

Sezon	Rozgrywki	M	0-90
1923	Eliminacje MP	6	6
1923	Finały MP	3	3
1925	Eliminacje MP	5	5
1925	Finały MP	4	4
1925	Puchar Polski	2	2
1926	Puchar Polski	1	1
1927	Ekstraklasa	4	4
Razem	Eliminacje MP (EMP)	11	11
	Finały MP (FMP)	7	7
	Ekstraklasa (I)	4	4
	Puchar Polski (PP)	3	3
RAZEM		25	25

Lista wszystkich spotkań:

Ilość	Roz.	Data	Miejsce	Przeciwnik	Wyn.
1. (1)	EMP	1923.08.12	Wyjazd	Warta Poznań	2-4
2. (2)	EMP	1923.08.19	Wyjazd	Iskra Siemianowice	5-0
3. (3)	EMP	1923.08.26	Wyjazd	ŁKS Łódź	6-1
4. (4)	EMP	1923.09.09	Dom	Warta Poznań	1-1
5. (5)	EMP	1923.09.30	Dom	ŁKS Łódź	1-0
6. (6)	EMP	1923.10.07	Dom	Iskra Siemianowice	5-0
7. (1)	FMP	1923.10.14	Wyjazd	Pogoń Lwów	0-3
8. (2)	FMP	1923.10.21	Dom	Pogoń Lwów	2-1
9. (3)	FMP	1923.11.04	Wyjazd	Pogoń Lwów	1-2
10. (7)	EMP	1925.03.29	Wyjazd	ŁKS Łódź	1-2
11. (8)	EMP	1925.04.05	Wyjazd	AKS Chorzów	3-0
12. (9)	EMP	1925.04.19	Dom	AKS Chorzów	3-0
13. (10)	EMP	1925.05.10	Dom	ŁKS Łódź	3-1
14. (11)	EMP	1925.06.11	Wyjazd	ŁKS Łódź	6-3
15. (4)	FMP	1925.06.14	Wyjazd	Pogoń Lwów	0-1
16. (5)	FMP	1925.06.21	Dom	Warta Poznań	1-2
17. (6)	FMP	1925.07.12	Dom	Pogoń Lwów	0-1
18. (7)	FMP	1925.08.30	Dom	Warta Poznań	5-0
19. (1)	PP	1925.10.25	Dom	BBSV Bielsko	9-0
20. (2)	PP	1925.11.08	Dom	Wawel Kraków	4-0
21. (3)	PP	1926.09.05	Dom	Sparta Lwów	2-1
22. (1)	I	1927.04.03	Wyjazd	Jutrzenka Kraków	4-0
23. (2)	I	1927.04.10	Dom	Ruch Chorzów	2-0
24. (3)	I	1927.04.17	Wyjazd	Union Touring Łódź	1-5
25. (4)	I	1927.04.24	Dom	Hasmonea Lwów	3-1

Statystyki rozgrywek A-klasy

Statystyki rozgrywek A-klasy z lat dwudziestych zamieszczamy osobno. Nie są one uwzględniane w ogólnych zestawieniach, gdyż nie udało nam się skompletować wszystkich składów meczowych Wisły w tych rozgrywkach (zobacz listę spotkań z brakującym składem).

Ilość	Roz.	Data	Miejsce	Przeciwnik	Wyn.	B
1.	A	1921.05.08	Dom	Makkabi Kraków	1-1
2.	A	1921.05.21	Dom	Jutrzenka Kraków	2-1
3.	A	1921.06.05	Wyjazd	Cracovia	0-5
4.	A	1921.06.16	Wyjazd	Makkabi Kraków	3-3
5.	A	1922.03.19	Dom	Sturm Bielsko	5-3
6.	A	1922.04.09	Wyjazd	Jutrzenka Kraków	5-0
7.	A	1922.04.23	Wyjazd	BBSV Bielsko	4-0
8.	A	1922.04.30	Wyjazd	Makkabi Kraków	0-0
9.	A	1922.05.21	Dom	Makkabi Kraków	5-0
10.	A	1922.06.11	Wyjazd	Sturm Bielsko	2-0
11.	A	1922.06.18	Dom	Jutrzenka Kraków	3-0
12.	A	1922.06.25	Wyjazd	Cracovia	1-2
13.	A	1923.03.11	Dom	Cracovia	1-0
14.	A	1923.03.17	Dom	Jutrzenka Kraków	6-0
15.	A	1923.04.15	Dom	Wawel Kraków	4-0
16.	A	1923.04.22	Dom	Sturm Bielsko	4-0
17.	A	1923.04.29	Dom	BBSV Bielsko	2-0
18.	A	1923.05.06	Wyjazd	Wawel Kraków	3-1
19.	A	1923.05.27	Wyjazd	Cracovia	2-4
20.	A	1923.06.17	Wyjazd	Jutrzenka Kraków	3-1
21.	A	1923.06.24	Wyjazd	Sturm Bielsko	4-0	?
22.	A	1924.09.06	Dom	Jutrzenka Kraków	7-0
23.	A	1924.09.21	Wyjazd	Cracovia	0-2
24.	A	1924.09.28	Dom	Wawel Kraków	3-0
25.	A	1920.06.27	Dom	Cracovia	4-2
26.	A	1924.10.19	Wyjazd	Wawel Kraków	1-2
27.	A	1924.10.26	Dom	Olsza Kraków	3-0
28.	A	1926.03.21	Dom	Cracovia	1-2
29.	A	1926.05.16	Dom	Wawel Kraków	2-1
30.	A	1926.06.13	Wyjazd	Makkabi Kraków	4-3
31.	A	1926.06.20	Wyjazd	Cracovia	2-3
32.	A	1926.07.18	Dom	Jutrzenka Kraków	3-0

Mecze w Reprezentacji Polski

Kazimierz Kaczor zagrał w trzech meczach Reprezentacji Polski (we wszystkich jako Wiślak). Po przybyciu do Finlandii „Kaczor przedstawiał „krajanciom” Lwowianom) swych, „dawnych dobrych znajomych”. Jego debiut przeciwko Estonii wypadł przeciętnie. "Wreszcie w uzyskaniu honorowego goala dla Estończyków dopomaga Kaczor, z którego winy uzyskują oni pierwszy i ostatni dla siebie punkt", "Kaczor popełnił kilka rażących błędów, które u backa pierwszoklasowej drużyny nie powinny mieć miejsce" - takie były komentarze prasowe (PS nr 40/1923). Potem było już lepiej. Po meczu z Węgrami Przegląd Sportowy wymienił tylko czterech piłkarzy, którzy sprostali oczekiwaniom i zaprezentowali poziom godny Reprezentacji - w tym Kazimierza Kaczora. "Kaczor i Olearczyk w obronie dzielnie uzupełniali tyłowe linje naszej drużyny. Zwłaszcza Kaczor sprawił prawdziwą niespodziankę. Sposób odbierania piłki, niweczenie licznych ataków gości i czysty wykop, tudzież niezmordowana praca przez cały czas zawodów stawiały naszą obronę prawie na równi z obroną przeciwnika, która złożona z braci Foglów mówi sama za siebie" (PS nr 29/1925). W 15 minucie Kaczor spowodował co prawda rzut karny (nieumyślne zagranie ręką) - na szczęście niewykorzystany przez przeciwnika. W drugiej połowie w 18’ „Kaczor zabiera piłkę napastnikowi węgierskiemu , który przewraca się na niej. Jest mało prawdopodobne, czy Kaczor „przyłożył rękę” do tego. Sędzia rozstrzygnął jednak na naszą niekorzyść i zarządził niebezpieczny, bo z linji karnej rzut wolny” i padła bramka dla Węgrów…

1923.09.25 Estonia - Polska 1:4, mecz towarzyski
1924.06.10 Polska - USA 2:3, mecz towarzyski
1925.07.19 Polska - Węgry 0:2, mecz towarzyski

Pogrubiono występy Kaczora jako Wiślaka.

Komentarze prasowe po występach w reprezentacji:

1923.09.25 Estonia - Polska 1:4, mecz towarzyski
Kazimierz Kaczor:"
- Po przybyciu do Finlandii „Kaczor przedstawiał „krajanciom” (Lwowianom) swych, „dawnych dobrych znajomych”. Jego debiut przeciwko Estonii wypadł przeciętnie. "Wreszcie w uzyskaniu honorowego goala dla Estończyków dopomaga Kaczor, z którego winy uzyskują oni pierwszy i ostatni dla siebie punkt", "Kaczor popełnił kilka rażących błędów, które u backa pierwszoklasowej drużyny nie powinny mieć miejsce" - takie były komentarze prasowe. Potem było już lepiej.
  - Źródło: „Przegląd Sportowy”
1924.06.10 Polska - USA 2:3, mecz towarzyski
Kazimierz Kaczor
- gracze nasi po przerwie strasznie spuchli i temu spuchnięciu przypisać należy przegraną, nie mówiąc oczywiście o Kaczorze i Markiewiczu, którzy od pierwszej chwili źle grali. Nie wolno atoli w wielkiem rozdrażnieniu czynić graczom gorzkie wymówki (jak to niektórzy z publiczności czynili), bo nie ich w tem jest wina, że Polska mecz przegrała. Są wszak tylko ludźmi, a trudno wymagać od zwykłych śmiertelników, by po dwóch ciężkich meczach międzynarodowych i całonocnej uciążliwej podróży grali nazajutrz trzeci, ciężki i poważny mecz, nie wykazując przy tem zmęczenia.
  - Źródło: Tygodnik Sportowy nr 26
1925.07.19 Polska - Węgry 0:2, mecz towarzyski
- Po meczu z Węgrami "Przegląd Sportowy" wymienił tylko czterech piłkarzy, którzy sprostali oczekiwaniom i zaprezentowali poziom godny Reprezentacji - w tym Kazimierza Kaczora. "Kaczor i Olearczyk w obronie dzielnie uzupełniali tyłowe linje naszej drużyny. Zwłaszcza Kaczor sprawił prawdziwą niespodziankę. Sposób odbierania piłki, niweczenie licznych ataków gości i czysty wykop, tudzież niezmordowana praca przez cały czas zawodów stawiały naszą obronę prawie na równi z obroną przeciwnika, która złożona z braci Foglów mówi sama za siebie" (PS nr 29/1925). W 15 minucie Kaczor spowodował co prawda rzut karny (nieumyślne zagranie ręką) - na szczęście niewykorzystany przez przeciwnika. W drugiej połowie w 18’ „Kaczor zabiera piłkę napastnikowi węgierskiemu , który przewraca się na niej. Jest mało prawdopodobne, czy Kaczor „przyłożył rękę” do tego. Sędzia rozstrzygnął jednak na naszą niekorzyść i zarządził niebezpieczny, bo z linji karnej rzut wolny” i padła bramka dla Węgrów…
- Kaczor bezwarunkowo najlepszy z naszych reprezentantów.
  - Źródło: Goniec Krakowski
- Tak Olearczyk, jak 1 Kaczor stanęli na wysokości zadania. Kaczor i Hanke byli najlepszymi graczami z polskiej drużyny. Kaczor uratował bardzo wiele. Jego specjalnie zalety, przy zupełnie dobrej obecnie technice, to błyskawiczna orjentacja, szybki bieg i odwaga.
  - Źródło: Sport lwowski nr 144
- Najlepszymi na boisku z drużyny polskiej byli w pierwszym rzędzie Kaczor i Hanke, który rzeczywiście zupełnie unieruchomił Jenny’ego.
  - Źródło: Tygodnik Sportowy nr 31
- Również obrona polska nie zawiodła. Kaczor zwłaszcza w II. połowie mile rozczarował. Destrukcyjnie pracowała ona dobrze, a tylko taktycznie nie stała na wysokości zadania. Za nastrzeloną rękę Kaczora zarządził sędzia rzut karny, przestrzelony przez Jeny‘ego.
  - Źródło: Tygodnik Sportowy nr 30
- W pomocy wybijał się na czoło Hanke obok Kaczora najlepszy z drużyny Polski na boisku. Obrona zato trzymała się dobrze, obok Kaczora, który spełnił swoje zadanie bez zarzutu, wyszedł całkiem dobrze i Olearczyk.
  - Źródło: Ilustrowany Kurier Codzienny nr 198
- Lepszym obrońcą był Kaczor. Był właściwie jedyny, który grał tak, jak się po nim spodziewano. Wykop miał czysty i pewny, ustawiał się dobrze i w walce o piłkę wychodził zwycięsko.
  - Źródło: Kurjer Sportowy nr 20
- Kaczor grał w drużynie krakowskiej znacznie lepiej niż w- polskiej. Tłumaczy się tem, że grał na swem miejscu, a że gra rozumnie, więc szybko zrozumiał się z swym pomocnikiem, którego pociągnięcia mógł przewidzieć i obliczyć. Przy Fichtlu było to niemożliwe.
  - Źródło: Kurjer Sportowy nr 21

Reprezentacyjna galeria

1922 Jugosławia - Polska 1:3

Galeria

Koloryzacja: Rafał Jach		1919.06.29 Pogoń Lwów - Wisła Kraków 2:2
1921.10.09 Wisła Kraków – Cracovia 1:1	Wisła Kraków 1921	Wisła Kraków 1921	Wisła Kraków 1921
Wisła Kraków 1921	Wisła Kraków 1921	1922	Wisła Kraków 1922
Wisła Kraków 1922	Wisła Kraków 1922	1923	1923.05.10 Warszawianka - Wisła Kraków 1:6
1922.03.19 Wisła Kraków - Sturm Bielsko 5:3	1922.03.19 Wisła Kraków - Sturm Bielsko 5:3	1922.04.16 Makkabi Kraków - Wisła	1922.04.30 Makkabi Kraków - Wisła Kraków 0:0
1922.05.08 Wisła Kraków – Victoria Żiżkov Praga 1:3	1922.06.25 Cracovia - Wisła Kraków 2:1	1922.07.02 Polonia Warszawa - Wisła Kraków 4:4	1922.07.03 Resovia - Wisła Kraków 2:2
1922.07.03 Resovia - Wisła Kraków 2:2	1922.07.03 Resovia - Wisła Kraków 2:2	1923.05.03 Cracovia - Wisła Kraków 1:1	1923.05.13 Unia Poznań - Wisła Kraków 1:5
1923.05.13 Unia Poznań - Wisła Kraków 1:5	Wisła Kraków 1923	1923.09.09 Wisła Kraków - Warta Poznań 1:1	1923.09.16 Lwów - Kraków
1923.10.14 Pogoń Lwów - Wisła Kraków 3:0	1923.10.14 Pogoń Lwów - Wisła Kraków	1923.11.04 Pogoń Lwów - Wisła Kraków 2:1	1924.06.08 Wisła Kraków – Admira Wiedeń 2:2
1924.06.10 Polska - USA 2:3	1924.06.10 Polska - USA 2:3	1924.06.10 Polska - USA 2:3	1924
1924.09.14 Lwów - Wisła Kraków (jako Kraków) 0:1	1924.09.14 Lwów - Wisła Kraków (jako Kraków) 0:1	1924.09.21 Cracovia - Wisła Kraków 2:0	1924.10.12 Wisła Kraków - Cracovia 4:2
1924.10.12 Wisła Kraków - Cracovia 4:2	1924.10.12 Wisła Kraków - Cracovia 4:2	1924.10.12 Wisła Kraków - Cracovia 4:2	1924.10.12 Wisła Kraków - Cracovia 4:2
1924.10.12 Wisła Kraków - Cracovia 4:2	1924.10.12 Wisła Kraków - Cracovia 4:2	1924.11.16 Wisła Kraków – Pogoń Lwów 2:3, z Józefem Piłsudskim	1924.11.16 Wisła Kraków – Pogoń Lwów 2:3, z Józefem Piłsudskim
1924.11.16 Wisła Kraków – Pogoń Lwów 2:3, z Józefem Piłsudskim	1924.11.16 Wisła Kraków – Pogoń Lwów 2:3, z Józefem Piłsudskim	1924.11.16 Wisła Kraków – Pogoń Lwów 2:3, z Józefem Piłsudskim	Jesień 1924
Wisła Kraków 1925	1925.04.05 AKS Chorzów - Wisła Kraków 4:3	1925.04.13 Wisła Kraków – Nuselsky Praga 2:2	1925.05.24 Czarni Lwów - Wisła Kraków 3:3
1925.07.19 Polska - Węgry	1925.08.30 Wisła Kraków - Warta Poznań 5:0	1925.08.30 Wisła Kraków - Warta Poznań 5:0	1925.09.06 Lwów - Kraków
1925.10.03 Kolejowy KS Katowice - Wisła Kraków 3:1	1925.11.02 Kraków - Szwecja komb. 1:4	1925.11.02 Kraków - Szwecja komb. 1:4
1925		1925.06.11 ŁKS Łódź - Wisła Kraków 3:6	1925.06.11 ŁKS Łódź - Wisła Kraków 3:6
1925.08.09 Wisła Kraków – Slavia Koszyce 0:1	1926.09.05 Wisła Kraków – Sparta Lwów 2:1		1926
1926.09.10 Kraków-Stanbuł	1926.09.19 Warszawa - Kraków 4:1	1925.06.21 Wisła Kraków - Warta Poznań	Wisła Kraków 1927
Rada Seniorów TS Wisła 1966

Prasa

Wiadomości Sportowe Nr. 3. Kraków, wtorek 13 marca 1923. Rok II.

Kaczor Kazimierz (T. S. Wisła) objął po Wiśniewskim godność kapitana drużyny. Zastępca jest Witold Gieras.

Hasło : pismo poświęcone sprawom politycznym, społecznym, gospodarczym i literackim. R.7, 1932, nr 39

Z życia »Strzelca« w Brzesku

Dn. 14. bm. dokonano na posiedzeniu Zarządu Oddziału w osobie p. Józefa Pawlika, który objął ten urząd po p. Fr. Zmudzie. Równocześnie wybrane referentem sportowym p. Kaczora, znanego sportowca krakowskiego klubu sportowego „Wisła“.