1933.05.17 Diables Rouges - Wisła Kraków 3:0
Z Historia Wisły
| Diables Rouges | 3:0 (1:0) | Wisła Kraków | 
| ||||||
| widzów: 30.000-35.000 | ||||||||||
| sędzia: Langenus | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
| Mecz zaszczycił swą obecnością król Albert i następca tronu książe Leopold. | ||||||||||
O Wiśle Kraków czytaj także w oficjalnym serwisie Przeglądu Sportowego - przegladsportowy.pl
Spis treści |
Relacje prasowe
Na podstawie: PS nr 41 i RDT.
Mecz odbył się o godzinie 21, przy zapełnionych trybunach i zaświeconych reflektorach. Król Albert i ks. Leopold na honorowej trybunie przyglądali się zmaganiom obu drużyn. Reyman przed meczem wręcza pamiątkową tarczę klubu. Gra emocjonując i na wysokim poziomie. Belgowie szybsi i niebezpieczniejsi. Wisła gra dołem, technicznie, parady Kilińskiego robią spore wrażenie na widowni. Jak pisano „gra Belgów była koncertowa. Piłkę podawano z niezwykłą dokładnością po ziemi. Nieprawdopodobna dyspozycja strzałowa napastników, doskonała gra pomocy w ofensywie i defensywie, becy pewni w wykopach, w grze głową i doskonali taktycznie”. Z takim piłkarskim „ideałem” nie można było wygrać. Długo jednak wynik meczu był remisowy. Wspaniałymi paradami popisywał się Kiliński wzbudzając oklaski na widowni. Wisła odgryzała się kontrami. "W 20 minucie wszędobylski Łyko strzela ostro, bramkarz paruje, nadbiega Reyman I, ale Claessens ostatnim wysiłkiem wybija na korner". Belgowie w ataku, ale dopiero w 40' Voorhoof strzela, a piłka odbita od dwu słupków wpada do siatki. Po przerwie nadal Diabły w ataku, ale Wisła groźnie kontruje (brak jej jednak wykończenia). W efekcie Torfs dwukrotnie pakuje piłkę do siatki Wisły. Obustronne ataki do końca nie przynoszą zmiany rezultatu. Po meczu piłkarze zwiedzają Brukselę i Waterloo autokarem. Diabły przez PS są traktowane jako nieoficjalna reprezentacja Belgii. Na osłodę porażki po meczu król Albert z następcą tronu uściskał dłonie graczom Wisły. Ciekawostką był fakt, że miał on „odjechać po pierwszej połowie”. „Był jednak tak zachwycony grą, iż pozostał na cały mecz”.
Przegląd Sportowy, numer 40, str. 2:
sobota 20 maja 1933
Bruksela 17.05 (Tel. Wł.)
Diables Rouges - Wisła 3-0 (1-0)
Przed ciężkim zadaniem stanęła Wisła w meczu z nieoficjalną reprezentacją Belgii, występującą pod nazwą Diables Rouges (Czerwone Diabły). Prowadzona od dłuższego czasu reklama i propaganda tego spotkania doprowadziła do punktu kulminacyjnego. Mecz Wisły stał się niemal najwyższym wzniesieniem tutejszego sezonu futbolowego i jakby dla zaakceptowania tego, zaszczycił go swą obecnością król Albert i następca tronu ks. Leopold.
To wystarczyło aby stadion Heysel zaległy dawno nie widziane tu tłumy widzów - przeszło 30 000 - i aby Diables Rouges zagrali lepiej niż kiedykolwiek dotąd. A o, sile Belgów zwłaszcza gdy grają przy sztucznem świetle świadczyć może to, że z Brukseli wyjeżdżały pokonane najsłynniejsze drużyny zawodowe świata, nie wyłączając Sparty praskiej z czasów jej najświetniejszej potęgi. Wisła doceniła wagę spotkania. To też poprzedniego dnia we wtorek odbyła dłuższy trening przy sztucznem świetle. Nie wystarczyło to do przyzwyczajenia się to tych warunków, wystarczyło natomiast aby przekonać się jak wielkiem utrudnieniem jest gra nocna dla nieobznajmionej z tem drużyny.
To też Polacy weszli na boisko zgóry przekonani o braku wszelkich szans , zato z żelaznym postanowieniem pokazania pięknej gry. Udało się im to w całej pełni zwłaszcza przez pierwsze 40 minut, gdy wynik pozostawał bezbramkowy. Pierwsza bramka strzelona przez Vorhoofa załamała jednak Wisłę, która od tego momentu ograniczyła się tylko do wypadów.
Belgowie opanowali teraz boisko i strzelili jeszcze dwie bramki przez Torfsa. Drużyna belgijska grała tak, jak nigdy. Wszyscy byli rzetelni, wyróżniając się swą szybkością i strzałami. Najlepiej wypadli Vorhoof, Hellemans i obrońcy. Wisła doskonała w grze defenzywnej, czemu zawdzięcza zaszczytny dla niej wynik zawiodła w ataku i mało strzelała. Groźnie wypadły przedewszystkiem skrzydła, które specjalnie się wyróżniły. Tyły Belgów były zresztą zaporą nie do przebycia. Pozatem na specjalnie dobrą notę zasługuje Pychowski, Kiliiński, Kotlarczyk I. Sędziował bez zarzutu p. Langenus.
Po meczu król Albert winszował obu drużynom pięknej gry. Pogoda dopisała. Stadion oświetlony był w sposób wzorowy tak, że na boisku nie było wcale cieni. Na meczu byli obecni minister Jackowski, konsul generalny, cały personel poselstwa, wielu ministrów belgijskich, generalicja, członkowie domu cywilnego i wojskowego, dyplomacja.
Przegląd Sportowy numer 41/1933:
Bruksela. 17.V.
Choć mecz wyznaczony był na 21-szą, już na dwie godziny przetem stadjon zapełnił się 30-tysięczną publicznością do ostatniego miejsca. O godz. 20.20 przy dźwiękach „Brabanconne” wchodzi król Albert I i ks. Leopold i zajmują miejsce na honorowej trybunie otoczeni największymi dygnitarzami (patrz zdjęcie obok).
Za chwilę kończy się „bieg armji” (rozegrany przedtem na stadjonie) i król oraz książę wręczają nagrody zwycięzcom. Zapadającą zwolna ciemność rozjaśnia wspaniałe światło reflektorów i przed trybuną stoją dwie drużyny: „Diables Rouges”, tym razem na biało oraz Wisła – w czerwonych koszulkach.
Arbitrem jest znany nam sędzia Langenus, któremu kpt. Reyman wręcza pamiątkową tarczę klubu. Gra była emocjonująca i na wysokim poziomie. Drużyny stosują odmienny styl gry, sytuacje pod bramkami elektryzują wszystkich. Belgowie są szybsi i niebezpieczniejsi, a własny teren, oświetlenie, do którego są przyzwyczajeni no i obecność króla robi swoje. Wisła stosuje przyziemne kombinacje w polu, czem zdobywa aplauz widowni. Pozatem bramkarz Kiliński staje się jej ulubieńcem za fenomenalne chwyty niebezpiecznych strzałów.
W 20 minucie wszędobylski Łyko strzela ostro, bramkarz paruje, nadbiega Reyman I ale Claessens ostatnim wysiłkiem wybija na korner, niestety niewykorzystany.
Belgowie strzelają nieustannie, ale dopiero w 40-ej minucie Voorhoof zdobywa pierwszy punkt. Piłka strzelona w słupek odbija się jeszcze o drugi i wpada do siatki. 1:0!
Po przerwie „Diables Rouges” atakują dalej, ale „Wisła” odgryza się coraz mocniej i jedynie brak zdecydowania pod bramką nie pozwolił Polakom zadokumentować cyfrowo swojej wartości. Belgowie rozumieją się coraz lepiej, zresztą wszystko im się udaje. Hellemans na środku wraz z Claessensem demonstrują wspaniałą i ofiarną grę, a obrońcy są zawsze na stanowisku.
Najlepszy na boisku, prawy łącznik Voorhoof pracuje jak maszyna i wreszcie wystawia pod samą bramkę Torfsa, który nieuchronnym strzałem w przeciwny róg podwyższa wynik do 2:0. W 35 minucie z identycznej sytuacji strzela tenże Torfs trzecią i ostatnią bramkę dla Belgów. Jeszcze parę ładnych, dwustronnych zagrań i mecz skończony.
U Wisły obrona była doskonała, dobra pomoc, zwłaszcza Kotlarczyk I, napad słabszy, ale skrzydła b. dobre, zwłaszcza Łyko.
Na drugi dzień Wisła zwiedzała Brukselę i okolice w autocarze, zwłaszcza panorama w Waterloo wywołała duże wrażenie.
„Ilustrowany Kuryer Codzienny”
1933, nr 136 (18 V)
Dookoła meczu Wisła (Kraków) Reprezentacja Belgji.
Z Brukseli donosi (Haj.). Belgja wystawiła przeciw Wiśle swą reprezentacje, która przedstawia się nast.; bramka Robert Braet, obrona: Henri Dedeken i Nicolas Hoydoncks, pomoc joseph Van Ingelghem, Augusto Hellemans i jean Claessens. Atak: Leon Torfs, Bernard Voorhoof, joseph Desmedt, Andre Saeys i Franek. Jest to najsilniejsza reprezentacja Belgji, jaka można tu w chwili tej wystawić. Słynni gracze reprezentacyjni, których proponowano wstawić do reprezentacji Europy zachodniej, jak Versyp są rezerwowymi. Belę ja będzie się starała za wszelką cenę mecz z Wisłą wy grać w celu zrehabilitowania się z poprzednich porażek z reprezentacjami: Francji, Austrji i.
Prasa belgijska znów zamieściła o tem spotkaniu kilkadziesiąt artykułów, notatek i fotografij. O każ dym graczu Wisły pisze się tu osobno. Ostatni numer „Les Sports“ zamieszcza na pierwszej stronie fotografję dr A. Obrubańskiego oraz olbrzymi artykuł, dotyczący jego działalności sportowej w Polsce. Pismo to mówi, iż dr Obrubański jest bezsprzecznie w Polsce jednym z najlepszych znawców piłkarstwa. Obok tego na całe szpalty piszą Belgowie o Wiśle. Nigdy jeszcze nie napisano o żadnej zawodowej drużynie angielskiej, austrjackiej czy czeskiej tyle, co dziś o polskiej piłce nożnej.
Wisła do Brukseli przybyła w poniedziałek 15 bm. z Lille. Kierownik drużyny złożył tuż po przyjeździe wizytę ministrowi polskiemu w Brukseli dr Tadeuszowi Jackowskiemu. Pałac królewski podał już do wiadomości publicznej listę osób, które będą obecne na meczu Wisła —Belgja. Na pierwszem miejscu usiądzie król Albert I, obok niego następca tronu książę Leopold, oraz państwo min. Jackowscy. Dalsze miejsca zajmie sześciu członków gabinetu belgijskiego, z ministrem wojny Albertem Deveze na czele. Dalej pięciu generałów belgijskich, wśród których znajdują się słynni bohaterzy z wielkiej wojny: gen. Baltia, Pontius, Bernheim. Wreszcie korpus dyplomatyczny. Na sąsiedniej trybunie znajdować się będzie kilkuset oficerów belgijskich, reprezentujących wszystkie pułki wojska. Minister wojny Deveze, który teraz prowadzi inspekcje oddziałów wojskowych na granicy niemieckiej wraca do Brukseli specjalnie na te manifestacje. Już od kilku dni w każdym tramwaju brukselskim są wypisane szczegółowe Instrukcje dla publiczności, w jaki sposób w celu uniknięcia zatłoczenia ulic ma się udać w dniu spotkania na stadjon. Od dworca kolejowego uruchomione są specjalne linje dla tych, którzy przyjadą na mecz z prowincji. Wisła w czasie pobytu w Brukseli za mieszka w hotelu „Schers”.
„Ilustrowany Kuryer Codzienny”
1933, nr 137 (19 V)
Reprezentacja Belgji—Wisła 3:0 (1:0)
Bruksela, 17 maja. (Hajot). Rzadko kiedy jakikolwiek mecz piłkarski wywołał tak olbrzymie zainteresowanie, jak dzisiejsze spotkanie krakowskiej Wisły z reprezentacją Belgji, nigdy też spotkanie piłkarskie nie miało tak świetnej oprawy, jak właśnie ten mecz. Na trybunie zajęli miejsca król Albert w towarzystwie następcy tronu ks. Leopolda, posła polskiego p. Jackowskiego wraz z małżonką, licznych przedstawicieli rządu i dyplomacji. Poza tem miejsca na trybunie zajęła elita towarzyska Brukseli. Można śmiało powiedzieć, że żaden mecz między państwowy w Belgji nie zgromadził jeszcze tak re kordowej ilości widzów, jak mecz dzisiejszy, zjawiło się bowiem nie mniej jak 30.000 osób.
Wisła doceniając wagę spotkania z reprezentacją Belgji przeprowadziła we wtorek trening na boisku przy sztucznem oświetleniu, co dało jej sposobność oswoić się z niezwykłemi warunkami takiej gry. Wisła szła na mecz właściwie bez szans, albowiem Belgowie wystąpili w składzie najsilniejszym, jakim obecnie rozporządzają. Miarą wysokiej klasy reprezentacji belgijskiej jest fakt, że drużyna ta pokonała poprzednio najlepsze zawodowe drużyny europejskie, jak czeską Spartę i inne.
Dziś Belgowie grali, jak nigdy przedtem trudno byłoby poprostu znaleźć w tej chwili na świecie drużynę, któraby ich pokonała.
W Wiśle wszystko szło dobrze, a i do pierwszej bramki. Potem gracze drużyny krakowskiej opadli na siłach i ograniczyli się już tylko do akcji obronnej.
Wszelkie — śmiało można powiedzieć — bohaterskie wysiłki zdobycia honorowego punktu rozbijały się o „żelazne4 tyły Belgów.
W pierwszej połowie dla gospodarzy zdobył bramkę Worchow w 40-tej minucie, po przerwie obydwa dalsze punkty zdobył Torff.
Sędziował doskonale p. Langenus, jeden z najlepszych sędziów europejskich.
