Lekkoatletyka

Z Historia Wisły

Wersja z dnia 06:46, 11 wrz 2012; PawelP (Dyskusja | wkład)

(różn) ← Poprzednia wersja | Aktualna wersja (różn) | Następna wersja → (różn)

Spis treści

1 Wstęp
2 Lata 1922 - 1935
3 Dzieje wiślackiej lekkiej atletyki. Kalendarium
4 Sezon po sezonie
5 Sportowcy i trenerzy

Wstęp

Sekcję lekkiej atletyki w Wiśle powołano do życia oficjalnie w 1922 roku. Nie oznacza to, że wcześniej członkowie Towarzystwa nie uprawiali tej pięknej dyscypliny sportu. Uprawiali i to niemal z chwilą powstania klubu na mapie sportowej Polski (Galicji). Rzeczą charakterystyczną dla futbolistów Wisły było to, że byli sportsmenami uprawiającymi wiele dyscyplin sportu. Nie tylko zresztą lekką atletykę. Tak było zresztą aż do drugiej połowy lat czterdziestych. Pierwsza udokumentowana notka o występach lekkoatletycznych zawodników Wisły odnosi się do roku 1908!!! Wtedy to przy okazji derbowego pojedynku z Cracovią rozegrano też zawody lekkoatletyczne. Wisłę reprezentowali w nich: Wilhelm Cepurski w rzucie oszczepem, Liro, Galica i Gustaw Rogalski w rzucie dyskiem. O czym informuje krakowski "Czas" z 11 października 1911 roku...

Lata 1922 - 1935

Organizacyjnie sekcja lekkoatletyczna Wisły powstała w 1922 roku. Jednak Wisła posiadała już dużo wcześniej swoich lekkoatletów. Byli nimi bowiem nie tylko wszyscy jej piłkarze, ale też i zawodnicy innych klubów. Pierwsze zajęcia lekkoatletyczne były prowadzone w parku im. dr. Jordana pod kierunkiem prof. Emila Wyrobka już od roku 1905. Zastępy takie składały się ze studentów, którzy ćwiczyli w lecie w czasie wakacyjnym pod nadzorem starszych kolegów, jako instruktorów. Instruktorzy ci to po większej części późniejsi członkowie Wisły, Akademików i Cracovii. Ówcześni zatem lekkoatleci, to piłkarze i na odwrót - piłkarze, to lekkoatleci.

Dopiero wybudowanie w roku 1922 bieżni przez Wisłę na własnym terenie wyprowadziło na światło dzienne jej lekkoatletów, którzy dotychczas bardzo słabo dawali znać o sobie. Pierwszym takim pojawieniem się zawodników Wisły był start w dniu 23 lipca 1922 r. na zawodach lekkoatletycznych o mistrzostwo Krakowa łącznie z udziałem klubów: Cracovii, Makkabi, A. Z. S.-u, Podgórza, B. B. S. V. Bielsko, Czarnych z Jasła i Resovii. W kilkanaście dni później, bo dnia 6 sierpnia biorą udział nasi zawodnicy w wojskowych zawodach lekkoatletycznych, z okazji przybycia do Krakowa Naczelnika Państwa. W zawodach tych startowało 4-ch Wiślaków i oni też w biegach na 100, 200, 1 500 i 4x400 m. zdobyli wszystkie pierwsze miejsca.

Rok 1923 jest okresem zastoju i dopiero w roku 1924 wznawia sekcja swą działalność przez urządzenie w dniu 30 marca międzyklubowego biegu na przełaj. Trasa biegu wynosiła 3 400 m i prowadziła z boiska Wisły do Rudawy, skąd na przełaj z Błoń znowu na boisko Wisły. Udział wzięło 33 zawodników z A-Z-S-u, Cracovii, Sparty, Wawelu, 6 p. saperów, 1 p. wojsk kolejowych, 20 p. piechoty i Wisły, jako organizatorki. Sensacją był tu pierwszy występ Stanisława Ziffera z warszawskiej Legii w barwach Wisły, który też wygrał bieg w czasie 12 min. 41 sek. IV miejsce i VIII dostało się również zawodnikom Wisły tj. Dobrzańskiemu i Zapiórowi.

Dnia 27 kwietnia w czwartym biegu okrężnym „Kuriera Polskiego” w Warszawie o trasie 6 400 m zwycięża Ziffer w czasie 21 min. 37 sek. W dniach 24 i 25 maja odbyły się na boisku Wisły zawody o mistrzostwo okręgowe panów. Dnia 31 maja bierze Ziffer udział w biegu Belwederskim w Warszawie (trasa wynosiła 4 km) i zajmuje III miejsce po Łukaszewiczu i Szelestowskim (Polonia).

W zawodach eliminacyjnych dla ekspedycji lekkoatletycznej na VIII Olimpiadę w Paryżu, przeprowadzonych w Warszawie w dniach 7, 8 i 9 czerwca 1924 r. ustanowił Ziffer na przełaj na 3000 m w czasie 10 min. 10'4 sekundy nowy rekord polski. W meczu z zawodnikiem Czarnych - Kawą na 5 000 m wygrał nasz zawodnik w czasie 16 min. 57 sek. Dzięki tym wynikom wyznaczono Ziffera do udziału w O1impiadzie w Paryżu.

W dniu 7 lipca bierze Stanisław Ziffer udział w biegu 3000 m na przełaj, która to konkurencja wstawiona była po raz pierwszy do konkurencji olimpijskich w Paryżu. Nie osiąga on jednak wyniku warszawskiego, przychodząc jako piąty i ostatni w czasie 10 min. 38 sek. W biegu na 5 000 m w dniu 8 lipca 1924 roku uzyskuje miejsce 11-te na 15 zawodników z czasem 16 min. 45 sek.

Lekkoatleci Wisły w 1928 roku

W III-cim biegu okrężnym „Ilustrowanego Kuriera Codziennego” w Krakowie w dniu 10 sierpnia 1924 r. na dystansie 4 240 m, zwycięzcą został Ziffer w czasie 14 min 9 i 4/5 sek., dalsze IX-te miejsce zdobył Dobrzański.Dnia 29 sierpnia 1924 r. odbył się bieg na przełaj 10 km, organizowany przez K. O. Z. L. A., w którym startowało zaledwie 6 zawodników, z tego 3-ech z Wisły, a pozostali z Katowic i Sosnowca. Pierwszy przerwał taśmę Stanisław Ziffera w czasie lepszym od uzyskanego na bieżni. Drugim i trzecim byli zawodnicy Wisły [[Witold Sałek i Jan Dobrzański.

Na mistrzostwach Polski w lekkiej atletyce w Warszawie w dniu 7-go i 8-go września startowała ta sama trójka Wiślaków w biegu na 10 000 m, obsadzając wszystkie trzy miejsca, Ziffer zdobył I miejsce w czasie 39 min. 01 sek. II-gie miejsce zdobył Dobrzański, a III-cie Sałek. W biegu na 5 000 m Ziffer przyszedł, jako trzeci. Dnia 12 października odbył się w Henrykowie pod Warszawą bieg na przełaj o mistrzostwo Polski na trasie 9 km, na który Wisła wysłała znowu wszystkich trzech swoich długodystansowców. Na 17 zawodników, jako drugi po Szelestowskim (czas 34 min. 22'4 sek.) przychodzi Ziffer w czasie 34 min. 44'4 sek., zaś jako czwarty Sałek, a piąty Dobrzański.

Rok 1925 to również pracowity i pełen sukcesów okres lekkiej atletyki Wisły, aczkolwiek sukcesy naszych biegaczy nie są już tak piękne jak w ubiegłym roku. Wiosenny Bieg Okrężny Polonii w Katowicach, urządzony przez G. O. Z. L. A. w dniu 22 marca skupił na starcie 202 zawodników, dając zwycięstwo Szelestowskiemu z Polonii. Jako drugi przybył na metę Witold Sałek w 12 min. 15 sek., na szóstym miejscu Jan Dobrzański. W Nadwiślańskim biegu na przełaj, urządzonym przez krakowski AZS w dniu 5 kwietnia, a obejmującym przestrzeń 3 100 m wziął udział Sałek, zdobywając I miejsce w czasie 9 min. 52 sek. Startowało 32 zawodników. 13 kwietnia w biegu sztafetowym na przełaj na trasie długości 4 500 m wzięły udział wszystkie kluby krakowskie za wyjątkiem Makkabi i Jutrzenki. Pierwsze miejsce w tym biegu przypadło Cracovii, na drugim miejscu uplasowała się sztafeta Wisły. W następnych imprezach widzimy znowu niemal te same nazwiska, a więc Sałka, zdobywającego drugie miejsce w biegu katowickiej Polonii, pierwsze w biegu Nadwiślańskim krakowskiego AZS-u itd. Ziffera, który jest już u schyłku kariery, o czym świadczy choćby jego 19-te miejsce w biegu „Kuriera Polskiego”, 13-te w biegu okrężnym „IKC” i 7-me w biegu Belwederskim. Jedynie w biegu o puchar korporacji „Kujawja” w Cieszynie pierwsze miejsce i puchar przypadły właśnie Stanisławowi Zifferowi. Mistrzostwa okręgowe zakończyły się zdobyciem przez Wisłę drugiego po Cracovii miejsca. Wybili się tu zawodnicy, których nazwiska będą się powtarzać jeszcze długi czas istnienia sekcji lekkoatletycznej Wisły, m. in. Balcer, Chrzanowski, Nowak, Owsiak.

Grupa lekkoatletów Wisły w 1931 roku

Rok 1926 i następne oznaczają pewien spadek tak co do ilości, jak i formy zawodników, im bliżej nowej Olimpiady, tym bardziej blednie gwiazda naszych lekkoatletów. Usuwają się w cień Ziffer, Sałek i Dobrzański, a w ich miejsce widzimy nowe talenty, jak np. Gorzeński, Scipio, Kowalski, Kossowski i inni. Jeden na większą miarę zawodnik, Mieczysław Balcer był raczej piłkarzem i występując ciągle w pierwszej drużynie piłki nożnej nie mógł wykazać w pełni swych możliwości. W każdym razie nowe siły przyniosły Wiśle niejedno cenne zwycięstwo, jak np. w mistrzostwach okręgowych zdobycie punktowanych miejsc przez Ruczkę, Rekuckiego. Pomimo to mistrzostwa Krakowa w 1930 roku, spychają Wisłę na trzecie miejsce poza Cracovię i AZS.

Dopiero rok 1931 przyniósł znaczną poprawę, bo wysunięcie się Wisły na pierwsze miejsce w mistrzostwach okręgu Krakowskiego. Tytuł mistrza drużynowego oddały kluby Wiśle bez walki, nie mając żadnych szans ku temu. Tytuł mistrza okręgowego przypadł również Wiśle, walczącej z AZS-em, Makkabi i Legią, gdyż Cracovia, na skutek dyskwalifikacji nie startowała. W tym roku zaznaczyć mógł swój największy sukces życiowy Balcera, który zdobył we Lwowie tytuł mistrza Polski w dziesięcioboju.

Wisła nie utrzymała już dłużej tytułu mistrza okręgu Krakowskiego w rywalizacji z Cracovią. W roku 1932 odbył się mecz lekkoatletyczny obu rywali, który wygrała Cracovia, zdobywając 234 punktów. Wisła uzyskała 193 oczka. Od tej pory hegemonia w krakowskiej lekkiej atletyce przechodzi w ręce Cracovii. Postępujące coraz większe trudności finansowe i malejące z każdym rokiem dochody nie pozwalają zarządowi Wisły na wydatki związane ze sprowadzaniem zawodników spoza Krakowa. To też nic dziwnego, iż w następnych latach jesteśmy świadkami pewnego zastoju.

Ożywienie następuje dopiero w r. 1935, jesteśmy świadkami, iż działalność sekcji zostaje ograniczona wyłącznie do młodych sił czysto krakowskich. Wśród nowych zawodników widnieją często nazwiska Mostowskiego, Komornickiego, Korosadowicza, Macheja, Rawicza, Saramyi. Ograniczając się wyłącznie do własnych sił kroczy kierownictwo sekcji konsekwentnie po raz obranej drodze, która jednak wobec wyśrubowanych w górę wszędzie wyników, jak i trudnych warunków materialnych, jest bardzo ciężką.

Lekkoatletki Wisły w 1927 roku

Wiosną roku 1926 powstaje sekcja lekkoatletyczna pań. W krótkim czasie, bo już w dniu 17 października staje ona do ogólnopolskich zawodów pań, urządzanych w Krakowie przez Makkabi. W zawodach tych wzięły udział poza zawodniczkami krakowskimi Konopacka i Wojnarowska z Warszawy oraz Gędziorowska z Torunia. W rzucie kulą uzyskuje zawodniczka Wisły – „Wiśka” III miejsce rzutem 7 m 38 5 cm. Czołowa zawodniczka Wisły uzyskuje liczne zwycięstwa i bije dawne rekordy okręgowe, a w meczu lekkoatletycznym Austria - Polska, rozegranym w Krakowie (61:45 dla Austrii), bierze ona udział w biegu na 200 m, gdzie uzyskuje wprawdzie III miejsce w czasie 28'01 sek., bije jednak tym wynikiem rekord polski. Ponadto „Wiśka” bierze udział w sztafecie 4x100 m. Osiągniętymi wynikami stanęła zawodniczka Wisły od razu w rzędzie najlepszych w Polsce, będąc w szczególności w roku 1927 pierwszą w biegu na 200 m i w skoku w dal z miejsca, oraz trzecią w biegu na 100 m.

W roku 1928 obok „Wiśki” wyróżniły się jej koleżanki, jak Kirch-Majerówna, Golkówna, Tyrałówna, Miłkowska, Bielecka, Kopeciówna, Czulakówna. W roku 1933 działalność sekcji zawieszono, wobec zauważenia, że skutkiem zakazu ze strony władz szkolnych, dawał się odczuć brak wszelkiego narybku. Zresztą tak, jak w klubie, dał się także i powszechnie zauważyć upadek kobiecej lekkiej atletyki.

Źródło: "30-lecie TS Wisła" - Księga Jubileuszowa

Dzieje wiślackiej lekkiej atletyki. Kalendarium

1908 - zawodnicy drużyny piłkarskiej uczestniczą w biegach ulicznych;
1922 - oddano do użytku stadion z bieżnią;
1922 - powstanie sekcji lekkiej atletyki;
1924 - Stanisław Ziffer bije w Warszawie rekord Polski w biegu na 3000 metrów;
1924 - 7 i 8 lipca Stanisław Ziffer startuje (bez powodzenia) podczas Igrzysk Olimpijskich w Paryżu; był to pierwszy olimpijski występ Wiślaka w konkurencjach indywidualnych;
1924 - w sierpniowych Mistrzostwach Polski w Warszawie Stanisław Ziffer zdobywa złoto w biegu na 10000 metrów. Był to pierwszy mistrzowski tytuł w historii TS Wisła.
- Na tych samych zawodach Jan Dobrzański i Witold Sałek wywalczyli kolejno srebro i brąz w biegu na 10000 metrów - oznaczało to, że w tej konkurencji całe podium należało do Wisły. Według "Stadjonu" 3. miejsce zajął w tym biegu Mieczysław Balcer.
1925 - 14-16 sierpnia na stadionie Wisły w Krakowie rozgrywane są mistrzostwa Polski w lekkiej atletyce. Nigdy wcześniej nie odbywały się one poza Warszawą.
1927 - 9 października na stadionie Wisły odbywa się międzypaństwowy lekkoatletyczny mecz kobiet Polska - Austria.
- Jadwiga Ciepłówna-Gablankowska wynikiem 28,1 sekundy bije rekord Polski w biegu na 200 metrów.
1931 - podczas Mistrzostw Polski we Lwowie 13 września Mieczysław Balcer zdobywa złoto w dziesięcioboju, a tego samego dnia rozgrywa w barwach Wisły mecz z Czarnymi, strzelając w 90. minucie zwycięską bramkę.
1945 - pierwsze powojenne Mistrzostwa Polski rozgrywane w Łodzi 29-30 września - Wisła zdobywa cztery srebrne medale i dwa brązowe.
- Janina Legutko zajmuje 2. miejsce w skoku w dal, w biegu na 100 metrów oraz 3. w biegu na 200 m;
- Aleksander Urban zdobywa srebro w biegu na 1500 metrów i brązowy medal w biegu na 5000 m;
- Stefan Żołądź zdobywa srebrny medal w biegu na 400 m.
1946 - 7-8 września. Podczas Mistrzostw Polski w lekkiej atletyce w Krakowie Wiślacy zdobywają siedem medali, ale tylko jeden złoty:
- w chodzie na 10 km pierwsze miejsce zajmuje Janusz Korosadowicz.
1947 - 9 lutego. Podczas Halowych Mistrzostw Polski w lekkiej atletyce bieg na 800 m wygrywa Stefan Widerski.
- 12-14 lipca. Podczas Mistrzostw Polski w lekkiej atletyce mężczyzn w Warszawie Wiślacy zdobywają sześć medali, ale tylko jeden złoty:
  - w biegu na 1500 zwycięża Stefan Widerski. Niespodzianką Mistrzostw jest brązowy medal debiutującego w biegu na 3000 m z przeszkodami Andrzeja Biernata.
- 7 września. Mistrzostwa Polski w sztafetach, pięcioboju i chodzie na 50 km w Gdańsku Wiślacy kończą z dwoma srebrnymi medalami w sztafecie 3x100 m oraz w chodzie na 50 km (Marian Sarama.
- Podczas Mistrzostw Polski w dziesięcioboju w Bydgoszczy Tadeusz Hojnik zdobywa srebrny medal.
1948 - 10-11 lipca. Podczas Mistrzostw Polski w lekkiej atletyce w Poznaniu całe podium w biegu na 1500 m dla Wiślaków: 1. Stefan Widerski, 2. Tadeusz Kwapień, a 3. Zbigniew Boczar
- Oprócz tego medale dodają: srebro w biegu na 3000 m z przeszkodami Andrzej Biernat; brąz w biegu na 10000 m Edward Więcek; brąz w biegu na 5000 m Tadeusz Kwapień.
Antoni Więcek zdobył jesienią wicemistrzostwo Polski w Kielcach w biegu maratońskim.
Andrzej Biernat zdobył brązowy medal w biegu przełajowym o Mistrzostwo Polski w Lublinie.

1949 - złoty rok Wiślaków:
- 20 lutego. Podczas Halowych Mistrzostw Polski w lekkiej atletyce w Poznaniu w biegu na 3000 m triumfuje Andrzej Biernat;
- 23-24 lipca. Podczas Mistrzostw Polski w lekkiej atletyce mężczyzn w Gdańsku długie dystanse także dla Wiślaków: w biegu na 1500 m wygrywa Tadeusz Kwapień, w biegu na 10000 m Edward Więcek, a w biegu na 3000 m z przeszkodami srebrny medal zdobywa Andrzej Biernat. W ostatnim dniu mistrzostw w biegu na 5000 m srebrny medal zdobywa Zbigniew Boczar, a brązowy Tadeusz Kwapień.
- Słabiej prezentują się panie. 31 lipca podczas Mistrzostw Polski w lekkiej atletyce kobiet w Łodzi w sztafecie 4x100 m Wiślaczki zdobywają jedyny, srebrny medal.

1950 - 13–15 sierpnia. Podczas Mistrzostw Polski w lekkiej atletyce w Krakowie na Stadionie Wisły w biegu na 5000 m i 1500 m triumfuje Tadeusz Kwapień.

Tadeusz Kwapień mistrzem Polski na 5000 metrów.

1951 - pierwszy medal dla Wisły na imprezie rangi międzynarodowej
- Na Akademickich Mistrzostwach Świata Zygmunt Buhl wystąpił w polskiej sztafecie 4 x100 i wywalczył srebro.
1952 - Zygmunt Buhl mistrzem Polski w sprincie; na Olimpiadzie w Helsinkach dotarł ze sztafetą do półfinału.
1955 - Witold Dudziak mistrzem Polski w biegu przez płotki na dystansie 80 metrów.
1956 - Roman Muzyk mistrzem Polski juniorów na 200 metrów przez płotki.
1957 - Roman Muzyk wicemistrzem Polski na 200 metrów przez płotki.
1959 - Roman Muzyk mistrzem Polski w biegu przez płotki na dystansie 110 i 200 metrów.
1960 - Roman Muzyk mistrzem Polski w biegu przez płotki na dystansie 110 metrów.
- Roman Muzyk startuje na Olimpiadzie w Rzymie, kończy udział w ćwierćfinale.
1961 - Roman Muzyk mistrzem Polski w biegu przez płotki na dystansie 110 metrów.
- Dwukrotnie poprawiony rekord Polski.
- Na zawodach w Łodzi Roman Muzyk ustanawia niepobity przez sześć lat rekord Polski.
1965 - lekkoatleci Wisły awansują do pierwszej ligi.
1971 - Janina Danilczuk-Kalina srebrną medalistką mistrzostw Polski (pchnięcie kulą).
1972 - Barbara Glit-Skowronek halową mistrzynią Polski w skoku w dal.
1973 - Elżbieta Katolik zostaje zawodniczką Wisły i w jednym z pierwszych startów bije rekord Europy w biegu na 400 metrów przez płotki.
- Elżbieta Katolik poprawia rekordy Polski w biegach na 800, 1000 i 1500 metrów.
- Elżbieta Katolik jako pierwsza Polka łamie barierę dwóch minut w biegu na 800 metrów (1.59,8)
- Elżbieta Katolik zdobywa dwa brązowe medale mistrzostw Polski (400 m i 400 m ppł.).
1974 - Elżbieta Katolik zostaje w Goeteborgu halową mistrzynią Europy na 800 metrów, bijąc w finale rekord kontynentu.
- Zbigniew Pierzynka mistrzem Polski w biegu przełajowym na 6 km.
- Janina Danilczuk-Kalina srebrną medalistką międzynarodowych mistrzostw Polski (pchnięcie kulą).
- Halina Barucha-Treśka srebrną medalistką międzynarodowych mistrzostw Polski (rzut dyskiem).
1975 - Elżbieta Katolik mistrzynią Polski na 800 metrów i wicemistrzynią na 1500 metrów;
- Halina Barucha-Treśka mistrzynią Polski w rzucie dyskiem.
1976 - Elżbieta Katolik dwa razy mistrzynią Polski - na 800 metrów w hali i na otwartym stadionie.
1977 - Elżbieta Katolik brązową medalistką Mistrzostw Europy w San Sebastian (800 metrów).
1977 - triumf Wisły na halowych mistrzostwach Polski w Zabrzu
- Celina Sokołowska halową mistrzynią Polski na dystansie 1500 metrów.
- Elżbieta Katolik halową mistrzynią Polski na dystansie 400 metrów.
- Zbigniew Pierzynka mistrzem Polski w biegu przełajowym na 12 km.
1977 - udane dla Wisły mistrzostwa Polski na otwartym stadionie w Bydgoszczy.
- Celina Sokołowska mistrzynią Polski na 1500 i 3000 metrów;
- Elżbieta Katolik mistrzynią Polski na 400 m ppł. oraz wicemistrzynią Polski na 400 metrów.
- Janina Kosiba wicemistrzynią Polski w rzucie dyskiem.
- Janina Danilczuk-Kalina brązową medalistką w pchnięciu kulą.
- Wisła zajmuje pierwsze miejsce w klasyfikacji drużynowej.
1979 - Celina Sokołowska ustanowiła rekord Polski w biegu na 3000 metrów (rekord przetrwał 11 lat!).
- Zbigniew Pierzynka mistrzem Polski w maratonie.
1980 - Elżbieta Katolik i Zbigniew Pierzynka biorą udział w Igrzyskach Olimpijskich w Moskwie.
- Zbigniew Pierzynka mistrzem Polski w maratonie.
1981 - Celina Sokołowska mistrzynią Polski na 1500 metrów w hali oraz w biegu przełajowym na 2 km.
1983 - tragiczna śmierć Elżbiety Katolik w wypadku samochodowym 1 lipca.
1988 - Zbigniew Janus halowym mistrzem Polski na 400 metrów.
1989 - Zbigniew Janus halowym mistrzem Polski oraz wicemistrzem Polski na otwartym stadionie na 800 metrów.
1990 - Zbigniew Janus halowym mistrzem Polski i brązowym medalistą mistrzostw Europy na 800 metrów.
- Krzysztof Ożóg halowym mistrzem Polski w biegu na 3 km.
1991 - sekcja lekkiej atletyki liczy zaledwie dwie osoby.
- Zbigniew Janus brązowym medalistą mistrzostw Polski na 800 metrów.
1992 - Zbigniew Janus halowym mistrzem Polski na 800 metrów.
- Z końcem roku TS Wisła zawiesza działalność sekcji lekkiej atletyki.