Narciarstwo
Z Historia Wisły
Działacze, zawodnicy i trenerzy TS Wisła Zakopane 1926-1956
HISTORIA TS WISŁA ZAKOPANE
Autor: Wojciech Szatkowski, Muzeum Tatrzańskie w Zakopanem
Rok 1926, początki klubu i pierwsze sukcesy
Towarzystwo Sportowe, założone w 1926 r. jako sekcja narciarska Wisły Kraków, w latach 1948-91 występująca pod nazwą „Wisła - Gwardia”. Obecnie Towarzystwo Sportowe „Wisła” w Zakopanem. Zakopiańska „Wisła” to jeden z najbardziej zasłużonych klubów w historii polskiego narciarstwa, w jego barwach startowali wielokrotnie olimpijczycy, w tym dwóch medalistów olimpijskich, mistrzowie Polski, we wszystkich zimowych konkurencjach: skokach narciarskich, biegach, kombinacji norweskiej, a także w narciarstwie alpejskim.
Jakie były początki zakopiańskiej sekcji „Wisły”? Klub w 1926 r. zakładali miłośnicy narciarstwa i sportu oraz sympatycy krakowskiego klubu „Wisła”: mjr Stanisław Kępski, Zbigniew Wóycicki, Tadeusz Paudyn, Aleksander Rozmus, Władysław Mietelski, Edward Wilga i Artur Kasprzyk, którzy w Zakopanem założyli sekcję narciarską. Pierwszymi zawodnikami nowopowstałego klubu byli jego współzałożyciele: skoczek Rozmus, Mietelski, Wóycicki i Wilga. Już w 1928 r. na Mistrzostwach Polski „Wiślacy” pokazali się z dobrej strony: Rozmus był 2. w skokach, 6. w kombinacji klasycznej. To były początki drogi po olimpijskie medale.
Pod wodzą płk Franciszka Wagnera…
Rozwój klubu nastąpił, gdy od 1929 r. jego prezesem został płk Franciszek Wagner, jeden z działaczy, którzy złotymi zgłoskami zapisali się w historii polskiego narciarstwa. Był on świetnym organizatorem zawodów, działaczem, a „Wisła” systematycznie pod jego kierownictwem rozszerzała swoją działalność. Świadczy o tym fakt, że na niektórych zawodach „Wisła” miała nawet 4 sztafety! Nazywany popularnie „Pana Pulkownika”, gdyż stosunkowo słabo znał polski, był dobrym duchem „Wisły”. Miał też, jak to się mówi, nosa do wynajdywania utalentowanych zawodników i ściągania ich do klubu. W początkowych latach 30. ujawniają się nowe narciarskie talenty: Zdzisław Motyka (który w 1930 r. zdobył pierwszy w historii dla klubu tytuł mistrza Polski w biegu na 50 km), Mietelski, „Peto” Kolesar, Izydor Łuszczek, Mieczysław Kozdruń, Marian Orlewicz, Mieczysław Wnuk, Michał Górski i Gabryś. Motyka jedzie na III ZIO w 1932 do Lake Placid.
Zakopiańska Sekcja Narciarska Wisły pozyskała tez w tym okresie wielu protektorów, na czele ze znanym literatem Kornelem Makuszyńskim, o którego puchar odbywały się w Zakopanem rokrocznie biegi narciarskie z przeszkodami, a w Nowym Targu i Szczawnicy powstały dwie filie zakopiańskiego klubu. Sztafeta „Wisły”: Wowkonowicz, Górski, Wnuk, Orlewicz z każdych Mistrzostw Polski wracała z medalami. Zawodnicy „Wisły” odnieśli w tym okresie wiele sukcesów w kraju i na zagranicznych skoczniach i trasach: na ZIO 1936 r. w Garmisch-Partenkirchen barwy Polski reprezentują „wiślacy” Orlewicz, Górski i Karol Zając, akademickim mistrzem świata w kombinacji norweskiej w Zell am See w Austrii w 1937 r. został Marian Woyna-Orlewicz, a w 1939 r. w Trondheim w Norwegii Mieczysław Wnuk, a Orlewicz wicemistrzem. Każdy nowy sezon przynosił sukcesy i zasłużoną sławę oraz ogólne uznanie. Klub miał w tym okresie wielkie osiągnięcia w konkurencjach alpejskich, o czym świadczy fakt, że na MŚ FIS do Szwajcarii do Engelbergu na 5. zawodników reprezentujących barwy Polski było aż 4. wiślaków: Schindler, Lipowski – późniejszy słynny trener polskich alpejczyków, Bochenek i Zając. Wielu reprezentantów „Wisły” wystartowało na MS FIS w Zakopanem 1939, np. Wnuk był 9. w kombinacji norweskiej, a 11. Orlewicz. Osobną kartę zapisali „wiślacy’ w czasie II wojny światowej, kiedy zawodnicy i działacze klubu walczyli w Armii Polskiej na Zachodzie, na lądu, morzu i w powietrzu, wielu z nich zginęło w kampanii wrześniowej, obozach koncentracyjnych i na polach bitew. Cześć ich pamięci.
Powojenne sukcesy…
Po wojnie działacze „Wisły” wzięli aktywny udział w odbudowie polskiego narciarstwa. Klub rozszerzał swoją działalność także na Kościelisko i Krzeptówki, skąd pochodziło wielu utytułowanych zawodników. Między nimi: trzykrotny olimpijczyk, biegacz narciarski i lekkoatleta Tadeusz Kwapień, biegacz Stanisław Bukowski, popularny wśród narciarzy „Ociec”, biegaczka Józefa Pęksa-Czerniawska (trzykrotna olimpijka), Aleksander Kowalski – startujący z sukcesami w kombinacji norweskiej i skokach, Maria Kowalska – znakomita alpejka i rodzeństwo Gąsieniców-Danieli: Andrzej (skoczek), Franciszek (skoczek), Helena (biegaczka ) i Maria (alpejka), którzy dla Wisły zdobyli w sumie 17 tytułów mistrza Polski. Ogromne zasługi w rozwoju „Wisły” w tym okresie mają Franciszek Wagner, Marian Woyna-Orlewicz, zawodnik i trener polskich „klasyków”, Tadeusz Kwapień i wielu innych działaczy i sympatyków klubu. Przyszły wreszcie z dawna oczekiwane sukcesy olimpijskie. 31 stycznia 1956 r. na VII. Zimowych Igrzyskach Olimpijskich brązowy medal i, pierwszy w historii medal olimpijski dla polskich nart, zdobył zakopiańczyk, zawodnik „Wisły-Gwardii” Franciszek Gąsienica-Groń, zawodnik, a potem zasłużony klubowy trener. Był to wielki sukces dla polskiego narciarstwa.
Po olimpijskie medale…
Na VII. ZIO w Cortina d' Ampezzo (1956) wystartowało w barwach Polski aż 11. zawodników i zawodniczek „Wisły-Gwardii”, co stanowiło połowę całej reprezentacji. Franciszek Gąsienica-Groń zdobył brązowy medal olimpijski i taki sam medal FIS. Klub posiadał znakomite zaplecze trenerskie: klasyków prowadził Marian Woyna-Orlewicz, a alpejczyków Jan Lipowski (obydwaj byli też trenerami kadry narodowej).
Zawodnicy klubu osiągali dobre wyniki nie tylko w narciarstwie, ale i lekkoatletyce. Świetnie prezentował się w konkurencjach alpejskich w latach 60. Jerzy Woyna-Orlewicz, zwany z racji brawurowego stylu jazdy „Piratem”, który podczas Kryterium Juniorów w Mariborze (27 lutego 1960 r.) pokonał słynnego francuskiego alpejczyka Jeana Claude'a–Killyego i startował na ZIO 1964, był też wielokrotnym mistrzem Polski (9. razy), czterokrotny medalista akademickich mistrzostw świata (1. złoto, 3. medale brązowe). W tym samym roku sztafeta kobiet wygrała zawody w Grindelwaldzie (biegły w niej między innymi „wiślaczki” Lewandowska i Pęksa-Czerniawska) Zawodnicy klubu odnosili także sukcesy na Mistrzostwach Świata FIS. Stanisław Gąsienica-Daniel zdobył brązowy medal Mistrzostw Świata w Szczyrbskim Jeziorze (1970) w konkursie skoków na dużej skoczni. Jeszcze lepiej spisał się Wojciech Fortuna na Zimowych Igrzyskach w Sapporo w roku 1972. 19-letni zawodnik z Zakopanego pokazał, że w sporcie zdarzają się niespodzianki. 11 luty 1972 r. stał się jedną z najpiękniejszych dat w historii polskiego sportu. Na skoczni „Okurayama” Fortuna znokautował rywali swoim 111 m skokiem, i mimo, że w drugiej serii skoczył już krócej, to i tak zdobył pierwszy w historii złoty medal olimpijski dla polskiego narciarstwa oraz złoty medal FIS (czyli jest pierwszym polskim w chronologii mistrzem świata w skokach narciarskich – przyp. W.S). Wśród wielu postaci związanych z klubem w tym okresie trzeba przypomnieć postać trenera Jana Gąsiorowskiego, który prowadził pracę z młodzieżą, która przynosiła znakomite wyniki. Jego wychowankiem w klubie był między innymi Fortuna, którego w kadrze prowadził trener Janusz Fortecki. Zawodnicy „Wisły” zdobywali także medale akademickich mistrzostw świata. W latach 80. do bogatych alpejskich tradycji nawiązała Ewa Grabowska, mistrzyni Europy juniorów w slalomie (1980), która startowała na ZIO w Sarajewie (13. slalom), a w kombinacji norweskiej Stanisław Ustupski, wychowanek trenera Józefa Tylka – 8. na ZIO w Albertville (1992) i 7-krotny mistrz Polski w kombinacji norweskiej, a w skokach Bogdan Zwijacz i Bogdan Papież. Wielokrotnymi reprezentantami Polski byli ponadto: A. Bujak-Waga, L. Majerczyk-Marczułajtis, B. Trzebunia, M. Król-Pawlica, H. Skupień i inni. Tych sukcesów sportowych „wiślaków” było znacznie więcej, przypominamy tylko te najważniejsze.
Obecnie klub nadal prowadzi pracę z młodzieżą oraz z seniorami i ma dwie sekcje: skoków narciarskich i kombinacji norweskiej, które skupiają 80. zawodników. Trenerami są: Józef Jarząbek, Kazimierz Bafia, Mariusz Chrapek. Prezesem klubu jest Jerzy Muniak. Klub nawiązuje do dawnych sukcesów. Na MŚ juniorów w norweskim Stryn (2004) młody zawodnik „Wisły” Mateusz Rutkowski zdobył złoty medal w konkursie indywidualnym (pierwszy w historii złoty medal dla polskiego juniora na MŚ juniorów), pokonując gwiazdę tej miary co Thomas Morgenstern, a w drużynie zdobył srebro. Jego brat Łukasz był w tym roku 4. na MŚ juniorów w skokach narciarskich w słoweńskim Kranju. Dobre 5. miejsce wywalczyła na ZIO w Turynie (2006) drużyna polskich skoczków, w barwach której skakał także zawodnik zakopiańskiego klubu Robert Mateja. Ten sam zawodnik został mistrzem Polski na skoczni K 120. Startował też udanie na MŚ w lotach w Kulm/Bad Mitterndorf (2006), gdzie polska reprezentacja zajęła 9. miejsce w konkursie drużynowym, a indywidualnie był 19. (najlepszy wynik w lotach w karierze). Mistrzem Polski w kombinacji norweskiej został Janusz Zygmuntowicz, a Józef Zygmuntowicz wicemistrzem. W zawodach Pucharu FIS Cup 2005/2006 w Bischofshofen dwa razy pierwsze miejsce zdobył jeden z najbardziej doświadczonych polskich skoczków Wojciech Skupień. Jeśli chodzi o utalentowanych młodych zawodników to z pewnością są nimi: Dawid Kubacki (startował już na MŚ juniorów w Kranj, zawodach FIS Cup, 2. miejsce w MP juniorów), Klimek Murańka, który zadziwia znawców swoją techniką oraz sukcesami i rokuje w perspektywie najbliższych lat szanse na sukcesy. W 2005 r. na MŚ dzieci w Garmisch-Partenkirchen zajął 1. miejsce w konkursie indywidualnym i 1. w drużynie. Także fakt, iż w klubie prowadzona jest grupa dobrych zawodników w kombinacji norweskiej (Janusz, Józef Zygmuntowiczowie, Marcin Mąka i inni) rokuje nadzieje na odbudowanie tej konkurencji i powrót do sukcesów z czasów Gronia, Kowalskiego, Bafii, czy Ustupskiego. Warto też zwrócić uwagę na braci Kacpra i Kamila Skrobotów, bardzo wszechstronnych zawodników, z powodzeniem startujących w skokach i wielu innych. W klubie skaczą na nartach także dziewczynki: Gabriela Buńda i Joanna Gawron. W okresie letnim organizowane są obozy sportowe, między innymi w polskich miejscowościach nadmorskich oraz w ośrodkach sportów zimowych za granicą (skoczkowie jeździli już np. na skoki letnie do Lahti w Finlandii).
Klub posiada sponsora, firmę Elopak S.A, która inwestuje w jego działania i w uzdolnioną młodzież z terenu Podhala. W podsumowaniu warto dodać, że przez klub w jego 80. letniej historii przewinęły się tysiące zawodników. Klub ma własną stronę internetową (www. wislazakopane.pl), a jego siedziba znajduje się w Zakopanem przy ul. Jagiellońskiej 35, tel. 18 20 155-05. Zawody o Puchar Doskonałego Mleka organizowane były z okazji 80. lecia klubu, po ich zakończeniu odbyło się spotkanie olimpijczyków.
Olimpijczycy „Wisły”: Aleksander Rozmus, Zdzisław Motyka, Michał Górski, Marian Woyna-Orlewicz, Karol Zając, Jerzy Schindler, Stanisław Bukowski, Tadeusz Kwapień, Andrzej Gąsienica-Daniel, Maria Gąsienica-Daniel-Szatkowska, Helena Gąsienica Daniel-Lewandowska, Józefa Pęksa-Czerniawska, Maria Kowalska, Aleksander Kowalski, Franciszek Gąsienica-Groń, Zofia Krzeptowska, Anna Krzeptowska, Józef Rubiś, Jerzy Woyna-Orlewicz, Stanisław Gąsienica-Daniel, Wojciech Fortuna, Marek Pach, Tadeusz Bafia, Ewa Grabowska, Stanisław Ustupski, Robert Mateja.
Najbardziej zasłużeni działacze: płk Franciszek Wagner, Sylwester Pancherz, Marian Woyna-Orlewicz, Jerzy Bielatowicz, Jan Lipowski, Władysław Zbożeń, Kazimierz Hoły, Zofia Wnuk, Antoni Poleński, Edward Wilga, Stanisław Łuszczek, Franciszek Klamerus, Zygmunt Cholewa, Jan Gąsiorowski, Józef Tylek, Wojciech Opiela, Marek Pach, Józefa Pęksa-Czerniawska, Jerzy Muniak (obecny prezes klubu). Obecnie w Zarządzie Klubu pracuje społecznie 10. osób.
Najwybitniejsi szkoleniowcy: Marian Woyna-Orlewicz, Jan Lipowski, Franciszek Gąsienica-Groń, Kazimierz Długopolski, Stefan Ciapała, Józef Jarząbek, Kazimierz Bafia.
Autorem tekstu jest WOJCIECH SZATKOWSKI, z MUZEUM TATRZAŃSKIEGO W ZAKOPANEM
Artykuł ukazał się w serwisie podhale-sport.pl w sierpniu 2006 roku z okazji 80. rocznicy powstania TS Wisła Zakopane.
http://buwcd.buw.uw.edu.pl/e_zbiory/ckcp/p_sportowy/1925/numer047/imagepages/image14.htm sekcja narciarska
Franciszek Wagner - od 1927 roku zarządca sekcji narciarskiej
Aleksander Rozmus - skoczek narciarski, uczestnik IO w 1928. wicemistrz Polski, II miejsce, pierwsze Cukier
Zdzisław Motyka - w lekkoatletycznym biegu na 10 km wicemistrz polski z 1927 (jeszcze nie w Wiśle), w narciarskim biegu (już w Wiśle) mistrzostwo na 18 km 1:20,44 h. w maratonie na 50 km też mistrzostwo 4:41,28 h, wicemistrzostwo polski (chyba 19290 na 18km, mistrz na 50 km. 4 w mistrzostwach Węgier na 18km, po latach powiedział o nich Motyka: "Wybiłem im bieganie z głowy, byli wprost zrozpaczeni". W mistrzostwach tych startował z nr 139. PS pisał o nim "Najlepszy biegacz naszego narciarstwa"
Mistrzostwo w sztafecie, w składzie Motyka, Król, Mietelski, Rojski i Wilga, na 5x10km. Drugi był SNPIT (chyba 1928). Wicemistrzostwo za SNPIT, prawdopodobnie w następnym roku. Indywidualnie na tych MP wygrał Skupień (SNPIT) 40,29, przed Michalskim (Wisła) 42,03, trzeci Bronisław Czech 42,29
1932 Narty- Motyka skreślony z listy zawodników, Łuszczek i sztafeta 5x10 wygrywają wicemp. NA IO w Lke Placid Motyka nie wytrzymuje psychicznie. Łuszczek Mp w kombinacj norweskiej, Schindler w slalomie. Wicemistrzowie: Jerzy Schindler w kombinacji alpejskiej, Kolsar w skokach,
1933: drużynowe Mp w składzie Kolsar, Bochenem i Łuszczak, wyprzedzając SNPIT Zakopane w składzie Zubek, Andrzej i Stanisław Marusarzowie. PM w sztafecie 5x10km w składzie Michalski, Nowacki, SSitarz, Orlewicz, Górski
1935: złoto sztafety 5x10, złoto drużynowe skoczków, srebro Górskiego w kombinacji alpejskiej
1937: Akademicki mistrz świata Orlewicz w kombinacji klasycznej,
1938: drużynowe MP skoczków narciarskich
1939: na akademickich MŚ wygrywa Wnuk (W), przed Woyną-Orlewicz (W), trzeci jest Ludberg (Szwecja). Drugie miejsce skoczków w składzie Roj, Wnuk, Orlewicz, Wowkonowicz, za Strzelcem Zakopane.
1947 narty
Przegląd Sportowy nr.2/1931 str.4
W prasie
1927.
„Stadjon” nr 3, strona 10-11: Mistrzostwa Zakopanego w narciarstwie
Jak pracuje krakowska Wisła
Rozmowa z prezesem klubu „białej gwiazdy” dyr. Bieżeńskim
...
- Klub mój posiada obecnie – mówi p. dyr. Bieżeński – prawie wszystkie sekcje sportowe. Sekcje piłkarską, narciarską, lekkoatletyczną, tenisową, pływacką, ciężko-atletyczną, hokejową, gier sportowych oraz sekcje pań. Na najwyższym poziomie znajduje się sekcja piłkarska i sekcja narciarska: inne rozwijają się normalnie, na przeszkodzie stoją głównie ciężkie warunki finansowe klubu.
...
Następną sekcją której praca zyskała nasze uznanie, jest sekcja narciarska, która zajmuje obecnie w tym sporcie jedno z czołowych miejsc w Polsce. Napływ członków jest tak wielki, że obawiam się, czy nasze środki finansowe pozwolą nam na należyte opanowanie tej sekcji. Zasługą jej jest, że rozwinęła sport narciarski na nieopracowanym tychczas, mimo bliskości Zakopanego, terenie nowatorskim. Wybudowanie skoczni narciarskiej w Nowym Targu skupiło życie sportowe tego miasta i dało impuls do rozwoju naszej sekcji narciarskiej również i na terenie Krakowa. ...
Przegląd Sportowy numer 92/1932 strona 6
Wisła skreśla Z. Motykę
Zdzisław Motyka doskonały nasz narciarz, ma znowu przykrą sprawę. Rok temu został zdyskwalifikowany na przeciąg całego roku za krytykę kierownictwa narciarskiej drużyny olimpijskiej. Obecnie zarząd sekcji narciarskiej T.S. Wisła (Zakopane) postanowił skreślić Motykę z listy swoich członków, za niesubordynację pozbawiając go temsamem możności startowania w nadchodzącym sezonie.
Przegląd Sportowy numer 3/1947 strona 1
Bieg jubileuszowy Wisły wygrał w Zakopanem Kwapień
ZAKOPANE 6.1. (Tel. wł.). W dniach 4 i 5 bm. z okazji jubileuszu 20-lecia sekcji narciarskiej Wisły zakopiańskiej i 40-lecia TS Wisła w Krakowie, odbyły się zawody narciarskie, a mianowicie mecz na trasie 14 km., jako konkurencja indywidualna, z tym, że o ile warunki śniegowe się poprawią, odbędą się skoki do biegu złożonego.
W biegu startowało 38 zawodników, ukończyło 29-ciu. Oprócz zawodników zakopiańskich i z Wisły z Krakowa wzięli udział zawodnicy z AZS Kraków i AZS Poznań. Start i meta znajdowały się pod Krokwią, a trasa prowadziła przez Księży Las, Małą Łąkę, Gronik, następnie drogą popod regle i zjazdem pod skocznię narciarską. Była to trasa typowo płaska. Warunki śnieżne dobre, z powodu świeżego, nośnego śniegu, natomiast dotkliwie dał się we znaki zawodnikom mróz, dochodzący do 25 stopni. Trasę wyznaczył Henryk Wnuk.
Wyniki biegu:
1) Kwapień Tadeusz (Wisła Żak) 53,07;
2) Zubek Józef (SNPTT) 56 min.;
3) Lechowicz (Wisła Żak) 57,23;
4) Hoły Kazimierz (Wisła Zakopane) 57,55;
5) Gąsienica Franek (niestowarz.) 58,04;
6) Kaczmarczyk Tadeusz (AZS Kraków) 59,25;
7) Łojas Karol (Wisła Zak.) 59,50;
8) Grandys (Sokół Zak.) 59,51;
9) Stopka Michał (SNPTT) 1:8 min.;
10) Kędryna (Sokół). (T.S.).
Okupacyjne losy narciarzy Wisły
Za Chemiczem, Sport..., s. 208: "Zawodnicy sekcji narciarskiej TS „Wisła" Zakopane byli kurierami utrzymującymi kontakt między polskimi władzami na zachodzie a krajem, byli przewodnikami osób zmuszonych do opuszczenia kraju bądź przybywających do niego z róż¬nymi dyrektywami, a niejednokrotnie przenosili znaczne kwoty pieniężne dla organizacji antyhitlerowskiego ruchu oporu w kraju".
"W walce z okupantem hitlerowskim w organizacjach ZWZ - AK brali udział również zawodnicy sekcji narciarskiej TS „Wisła" w Zakopanem, związanej organizacyjnie z działalnością tego Towarzystwa. Wielu z nich, natychmiast po zakończeniu kampanii wrześniowej, wstąpiło w szeregi pierwszych organizacji ruchu oporu „narażając nieraz po bohatersku swoje życie w akcjach kurierskich na szlaku Tatr" i utrzymując łączność między organizacjami krajowymi a tworzącymi się władzami polskimi na obczyźnie.
Niektórzy z nich, zagrożeni aresztowaniem przez gestapo w wyniku działalności Seppa Relirla, konfidenta urzędu bezpieczeństwa Trzeciej Rzeszy, przedwojennego trenera narciarskiego PZN, przekroczyli Tatry, dotarli do formujących się polskich oddziałów wojskowych na Zachodzie i prowadzili dalej walkę z wojskami niemieckimi.
Pozostali w kraju zawodnicy tej sekcji kontynuowali działalność konspiracyjną w organizacjach ruchu oporu, stając się w różnych okresach czasu ofiarami terroru hitlerowskiego".
Przegląd Sportowy, 2 stycznia 1947r., Nr. 2 , strona 1
Na śnieżnych trasach Zakopanego
Wisła wygrywa sztafetę o mistrzostwo Polski
Zakopane, 1.I (Tel. wł.). Zakopane doczekało się wreszcie u schyłku 1946 roku śniegu. Dzięki temu w dniu sylwestrowym udało się przeprowadzić pierwsze w bież. sezonie zawody narciarskie i to w klasyfikacji mistrzostw Polski. Były to zawody w biegu sztafetowym na dystansie 4x10 km o mistrzostwo Polski i puchar kapitana PZN płk. mgr Artura Kasprzyka. Na starcie stanęło 16 sztafet w tym 12 miejscowych (5 zespołów Wisły, 3 SNPTT, 2 Sokoła, 2 HKN) oraz 4 zamiejscowe (2 AZS Kraków, Wisła Kraków, AZS Wrocław). Trasa prowadziła z pod skoczni na Krokwi, drogą do Białego następnie Krzeptówkami do Kościelisk i pętlą przez wylot Małej Łąki równolegle do regli na metę, która znajdowała się na stadionie zimowym. Ze względu na skąpą jeszcze połowę śniegową trasa była bardzo trudna technicznie i wymagała wielkiego wysiłku fizycznego od zawodników. Doskonałą formę wykazali starzy zawodnicy Wisły: Orlewicz, Kwapień, Gąsienica - Samek, Zwijak następnie ze znanych biegaczy SNPTT Skupieniowie Tadeusz i Stanisław, z HKN Dziedzic i Dawidek, z zamiejscowych Kaczmarczyk z AZS Kraków. Od startu do mety prowadziła sztafeta Wisły, a zacięta walka o drugie miejsce toczyła się na trasie pomiędzy HKN i SNPTT. Na 5-ym miejscu uplasowała się sztafeta Sokoła zakopiańskiego z weteranem Mardułą Fr. na czele.
Wyniki techniczne były następujące: 1) Wisła I - Zakopane (Sitarz, Kłoc, Orlewicz, Kwapień) 3 godz. 02,15 sek. 2) SNPTT - Zak. (Matuszny, Skupień Tad., Skupień Stan., Zubek Józef) ten ostatni w maratonie na FIS r. 1939 zajął 11-te miejsce - czas 3 godz. 12m. 3) HKN - Zak. (Dawidek, Kobylański, Hoły, Dziedzic) - 3:15. 4) Wisła II - Zak. . 5) Sokół Zak., 6) SNPTT II, 7) Wisła Kraków. Indywidualnie: 1) Orlewicz (Wisła Zak.) 42 min. Orlewicz wykazał znakomitą formę. Duże przestrzenie płaskiego terenu bardzo mu odpowiadały mógł na nich wyzyskać w całej pełni swe wielkie fizyczne walory. Na mecie oczekiwali Orlewicza dwaj jego synowie 6-cio i 4-letni narciarze. Drugie miejsce zajął Tad. Kwapień (Wisła Zak.) 43:15. 3) Dziedzic HKN 45:58, 4) St. Skupień SNPTT, 5) Skupień T. SNPTT, 6) Zwijak Wisła 7) Gąsienica Samek Wisła, 8) Klocek. Zawodnicy Wisły, jako biegacze przeważają w dalszym ciągu, czego dowodem, że na 10 biegaczy przyszło zawodników Wisły. Organizację biegu przeprowadził Podhalański Związek Narciarski, trasę wyznaczył Henryk Wnuk, kolegium sędziowskie składał się z prezesa PZN dr. Bonieckiego, Józefa Haggena, mgr Fiszera i Makowieckiego.
Przegląd Sportowy, 27 stycznia 1947r., Nr. 8 , strona 1
Narciarskie mistrzostwa Podhala
Kula w pięknym stylu skacze 60 mtr.
ZAKOPANE, (26.1. (tel. wł.). W sobotę odbył się w Zakopanem bieg 18-to kilometrowy o mistrzostwo drugiego okręgu podhalańskiego. Warunki śnieżne doskonałe. Na starcie 24 zawodników. Wyniki: 1) Zubek J (SNPTT) 1:04:59 2) T. Kwapień (Wisła) 1:05:51,4 3) Zwijacz (Wisła) 1:07:53 4) Brandys (Sokół) 1:08:56 5) Skupień (SNPTT). Startujący poza konkursem trener polskich narciarzy Szwajcar Roger Foigt osiągnął czas 1:10:52 Na tej samej trasie rozegrany został następnie bieg o mistrzostwo okręgu krakowskiego: Pierwsze miejsce zdobył Jan Dawidek w czasie 1:13:5. W niedzielę rozegrano konkurs skoków do biegu, złożonego i otwarty Mistrzem okręgu został Kwapień (Wisła - Zakopane), skoki 36 m, nota 413, 2) Brandys (Sokół - Zakopane) nota 407 skoki 49 i 42, 3) Hoły (Wisła) nota 404,1. W konkursie skoków otwartych pierwsze miejsce zdobył Jan Kula SNPTT, uzyskując doskonałe skoki 49 m i 54, Nota ogólna 220,4 2) Hoły 47,5 i 52, nota 203,8 3) Karpiel 43 i 51,5 m. W konkursie skoków po raz pierwszy zastosowano nowy regulamin skoków w składzie 5-cio osobowym. Poza konkursem najdłuższy skok miał J. Kula 60 m.
Przegląd Sportowy, 5 Stycznia 1948 r.( Poniedziałek) Nr 2 strona 2
21 sztafet walczyło w Zakopanem
Zacięta walka Wisła-SNPTT
Dnia 31 grudnia staraniem podhalańskiego okręgu narciarskiego odbyła się sztafeta 4X10 km o puchar kapitana sportowego PZN.Do zawodów zostało zgłoczonych 21 sztafet, w tym 9 z poza zakopanego. Bieg ukończyło 18 zespołów, w tym jedna kombinowana ze Śląska. Warunki atmosferyczne były dobre.Śnieg świeży, mroźny. Trasa prowadziła ze stadionu zimowego pod Krokwią poprzez Wierszyki, Lipki, drogę do doliny Kościeliskiej na Sobiczkową skąd powrotnie przecinając drogę do Kościeliskiej dochodziła d wylotu Doliny za Bramką, dalej drogą popod reglami wracała na stadion. Podczas zawodów dzoszło do zaciętej emocjonującej walki między zkopiańską Wisłą i SNPTT. Po pierwszej zmianie prowadziła SNPTT, przy czem zawodnik Wisły Zwijak złamał nartę co spowodowało że po pierwszej zmianie sztafeta Wisły uplasowała się dopiero na czwartym miejscu.Po drugiej zmianie wyszła na czoło sztafeta Wisły i nie oddała już prowadzenia do końca biegu. Na podkreślenie zasługuje wynik młodej sztafety HKN Zakopane, która uplasowała się ostatecznie na miejscu trzecim. Zawody były niewątpliwie piękną rewią narciarską o charakterze ogólnopolskim.Szczegółowe wyniki przedstawiają się jak nastepuje: 1) TS Wisła Zakopane w składzie: Zwijak, Bukowski, Orlewicz, Sitarz w czasie 3 godz. 13 min. 20 sek, 2)SNPTT Zakopane w składzie: Zubek, Skupień Tadeusz, Skupień Stanisław, Krzeptowski, czas-3:15:06, 3)HKN Zakopane w składzieawidek, Zięba, Kobylański, Dziedzic, czas-3:26:13, 4)AZS Kraków w czasie3:27:04, 5)SNPTT II Zakopane - 3:32:21, 6)SNPTT III Zakopane , 7) TS Wisła II, Zakopane, 8)TS Wisła Kraków, 9)ON Sokół Zakopane, 10)SNPTT IV Zakopane. Poza konkursem kombinowana drużyna śląska osiągneła czas 3:16,23.
Skład sztafety śląskiej : Dąbrowski, Płonka, Wieczorek, Tajner. Wyniki indyidualne: 1)Dziedzic(HKN Zakopane) 45:42 2)Krzeptowski(SNPTT Zakopane) 46:40 3)Orlewicz(TS Wisła Zakopane) 47:28 4)Bukowski (TS Wisła Zakopane) 48:02 5) Sitarz ( TS WIsła Zakopane) 48:12 6)Zubek (SNPTT Zakopane) 48:23 7)Kaczmarczyk (AZS Kraków) 48:33 8)Zwijak (TS Wisła Zakopane 49:38 9)Skupień Tadeusz (SNPTT Zakopane) 49:11 10)Skupień Stanisław (SNPTT Zakopane) 50:22
Biegnący poza konkursem ślązacy uzyskali czasy: 1)Wieczorek 48:17 2)Dąbrowski 48:48 3)Tajner 49:02
Tego samego dnia odbyła się elminacja olompijska narciarzy maratończyków na dystansie 30 km. Najlepszy czas uzyskał Dąbrowski 2 godz. 47 min. 28 sek,2)Haratyk 2:48:53 3)Zubek po przebiegnięciu 20 km wycofał się. Zawody były niewątpliwie udaną rewią narciarzy-biegaczy. Kolegium sędziowskie stanowili: inż. Bukowski, Paudyn Tadeusz, Marduła Franciszek, Starterem był mgr. Fischer. Publiczności bardzo dużo.
Przegląd Sportowy 29 Stycznia 1948 (Czwartek), Nr 9, Strona 4
BIEG SZTAFETOWY W ZAKOPANEM
Bieg sztafetowy 4x10 km rozegrany mistrzostwo okręgu podhalańskiego, przyniósł zwycięstwo drużynie SNPTT w składzie : Zubek, Skupień T, Stopka i Skupień S. Czas zwycięzców - 2:59,08. Na drugim miejscu uplasowała się sztafeta Wisły (Zakopane) w czasie 3:04,55. Indywidualnie najlepszy czas osiągnął Sitarz (Wisła), przebywając 10 km w 42 min. 3 sek.
